Σημαντική επιρροή στην απόπειρα δημιουργίας του ποιήματος ποιητικής Του ονείρου ποίημα ήταν αρχικά τα εξής τα τραγούδια: Όνειρο ήτανε - Αλκίνοος Ιωαννιδης, Όνειρο - Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Εγώ δεν είμαι ποιητής - Νίκος Παπαζογλου, Τα ξωτικά - Σωκράτης Μάλαμας[1]. Όπου συνέβαλαν στην θεματολογία και στην διαπραγμάτευση λογικής και υποσυνείδητου, ύπνου και πραγματικότητας, αλλά και την έννοια του ονείρου ως επιθυμία ζωής. Ορίζοντας έτσι την ποίηση και την ματαιότητα ως τρόπο διαφυγής από τον συγκεκριμένο τόπο και τον χρόνο μέσα από το συναίσθημα και την αίσθηση της μελαγχολίας και του εξωπραγματικού. Ενώ, ποιητές που επηρέασαν αισθητικά αυτή την προσπάθεια μέσα από τα έργα τους, είναι ο Baudelaire και ο Καβάφης[2].