Μηλιά Μετσόβου- ΚαταρράκτεςΜπουλουβάρου

Πρόκειται για το τελευταίο χωριό του νομού Ιωαννίνων προς τα ανατολικά,και είναι κτισμένο στις πλαγιές της βόρειας Πίνδου. 

Ο οικισμός έχει χαρακτηριστεί με Προεδρικό Διάταγμα ως παραδοσιακός και αποτελούσε μέρος της αρχαίας Μακεδονικής Τυμφαίας και θεωρούνταν ένα από τα σημαντικότερα περάσματα μεταξύ της Ηπείρου και της Μακεδονίας. 

Η Μηλιά, ή αλλιώς Αμέρου κατά την τοπική βλάχικη διάλεκτο, είναι ένα πανέμορφο γραφικό χωριουδάκι με μεγάλη ιστορία.

Κάνει τα πρώτα της βήματα” κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια, εντάσσεται στο ευνοημένο αρματολίκι του Μαλακασίου κατά την Τουρκοκρατία και γίνεται πόλος έλξης

για πολλούς πρόσφυγες και μετανάστες, μα δίνει και το παρών στις εθνικές περιπέτειες του Μικρασιατικού πολέμου και του Αλβανικού Έπους.

Έρχεται όμως η εποχή του ’40 και το χωριό θρηνεί αρκετές δεκάδες θύματα. Τρεις ήταν οι φορές που κάηκε από τους κατακτητές.

Όταν μάλιστα οι Γερμανοί έβαλαν φωτιά στο χωριό, τοποθέτησαν τα γυναικόπαιδα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου

και επί μια ολόκληρη εβδομάδα το μοναδικό τρόφιμό τους ήταν το λάδι από τα καντήλια της εκκλησίας.   

Παρά το γεγονός ότι δεν έχει αναπτυχθεί τουριστικά όπως οι γύρω περιοχές, κεντρίζει το ενδιαφέρον του επισκέπτη με όλα όσα έχει.

Τρία καφενεδάκια,

ένα κεντρικό κρεοπωλείο

και ένα μίνι μάρκετ είναι όλα όσα διαθέτει,

όμως αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι υπάρχουν περίπου 15 εργαστήρια ειδών λαϊκής τέχνης.

Και αυτό, γιατί η επεξεργασία του ξύλου αποτελεί τη βασική πηγή εσόδων των ντόπιων, οι οποίοι με πολύ μεράκι κατασκευάζουν ότι μπορεί κανείς να φανταστεί.

Είδη για το σπίτι, παιχνίδια, αντικείμενα για το νοικοκυριό ακόμα και κοσμήματα, τα οποία με την απλότητά τους

ξεπερνούν σε ευρηματικότητα ακόμα και το πιο ακριβό κόσμημα.

Και η τέχνη περνάει από γενιά σε γενιά και έτσι η οξιά, η μαύρη πεύκη, η δρυς, το ρόμπολο και η καστανιά, μεταμορφώνονται

σύμφωνα με τις ανάγκες του κόσμου μα και σύμφωνα με τη φαντασία των δημιουργών της. 

Εντύπωση προκαλεί στην πλατεία του χωριού μια γυάλινη κατασκευή που «φιλοξενεί» μια βαλσαμωμένη αρκούδα.

Σε αντίθεση με ό,τι θα πίστευαν οι περισσότεροι, το ζώο ούτε κυνηγήθηκε, ούτε θανατώθηκε για να καταλήξει να αποτελεί αξιοθέατο.

Το 1992 η αρκούδα βρέθηκε σοβαρά τραυματισμένη από κάποιον Μηλιώτη, ο οποίος προσπάθησε να τη σώσει αλλά δεν τα κατάφερε.

Έτσι, αποφασίστηκε το ζώο να βαλσαμωθεί και να τοποθετηθεί σε ειδική κατασκευή προς ευαισθητοποίηση ντόπιων και επισκεπτών.

Η Μηλιά δεν έχει Γυμνάσιο και Λύκειο και οι μαθητές να αναγκάζονται να… ταξιδεύουν με λεωφορείο στο Μέτσοβο για να πάνε σχολείο

Αξιοθέατα

Το Μουσείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς Casa Αμερού (Το σπίτι της Μηλιάς, στα βλάχικα) αξίζει μια επίσκεψη.

Το ίδιο και το Πολιτιστικό Κέντρο που φτιάχτηκε με χορηγία ενός Μηλιώτη που ζούσε στον Καναδά

Στη Μηλιά, θα βρούμε ακόμα τρεις εκκλησίες:

Τον Άγιο Νικόλαο, πολιούχο του χωριού, κτίσμα του 1754,

την Παναγία

 και τον Άγιο Αθανάσιο.

Τέλος, λίγο πιο έξω από το χωριό βρίσκεται ο καταρράκτης Λα Μπουλουβαρού

όπου τα νερά του, κατά το πέρασμά τους λάξευσαν τους συμπαγείς πυριγενείς βράχους και έτσι σχημάτισαν τον πανέμορφο καταρράκτη της περιοχής,

ο οποίος μάλιστα είναι προσβάσιμος και για κολύμπι, καθώς με χρήματα της περιφέρειας φτιάχτηκε μονοπάτι μέσω του οποίου μπορεί κανείς να τον προσεγγίσει.

Μια επίσκεψη στη Μηλιά σου δίνει την αίσθηση πως γυρνάς πολλά χρόνια πίσω, πριν τα ελληνικά χωριά αλλοιωθούν από την τουριστική ανάπτυξη.

Εκεί, οι άνθρωποι ζουν αποκλειστικά και μόνο από την τέχνη τους και δεν ξεχνούν τη σημασία της ελληνικής παράδοσης και της λαϊκής τέχνης.

Θα σε υποδεχτούν με το χαμόγελο, θα σε φιλέψουν και θα νιώσεις την ζεστασιά των ανθρώπων της υπαίθρου…

πηγή πληροφοριών: Travel Inspiration

Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook