Παλιούρι Χαλκιδικής!!

Η αρχική μορφή του τοπωνυμίου (ονόματος), πιθανώς της μετα-κλασσικής περιόδου, ήταν «Παλαιώριον», από τις λέξεις: πάλαι = παλιά και τη λέξη δρα (Αττικ.), δρη (Ιων.), που σημαίνει φροντίδα, επίβλεψη, επιτήρηση και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η τοποθεσία ελέγχει, άνετα, δυο θάλασσες, του Αιγαίου, νότια, και του Τορωναίου, βορειοανατολικά.

Η ονομασία του σημερινού χωριού οφείλεται στα παλιούρια, αγκαθωτούς θάμνους, που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα για την περίφραξη των σπιτιών. Παλιουργιά : Θάμνος φυλλοβόλος, αγκαθωτός (αρχ. ράμνος), βγάζει κίτρινα στελεχωτά λουλουδάκια και καρπό σε σχήμα και χρώμα φλωριού.

Στην περιοχή του σημερινού χωριού, πιστεύεται ότι υπήρχε αρχαία πόλη, με το όνομα Θέραμβος, την οποία αναφέρει ο Ηρόδοτος και βρισκόταν ανάμεσα στις τοποθεσίες Χρούσω και Αράπης (ύψωμα με πανοραμική θέα).

Ο ίδιος συγγραφέας σημειώνει ότι η πόλη στρατολογήθηκε βίαια από τον Ξέρξη και ίσως γι’ αυτό δεν αναφέρεται σε μετέπειτα συγγραφείς. Στη χερσόνησο και στον όρμο του Αγίου Νικολάου έχουν βρεθεί αρχαιολογικά ευρήματα, που πιστοποιούν την ύπαρξη της πόλης.

Ιδρύθηκε σαν κοινότητα το 1918 με βασιλικό διάταγμα.

Το Παλιούρι φημίζεται για την παραγωγή μελιού και ελαιόλαδου όπως και ολόκληρη η περιοχή. Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τη μοναδική φύση και να περιπλανηθεί στα κατάφυτα μονοπάτια του πευκοδάσους ή στα στενά σοκάκια του χωριού με το μοναδικό τους παραδοσιακό χρώμα.

Οι κάτοικοι του Παλιουρίου συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Σπουδαίος αγωνιστής της επανάστασης του 1821 ήταν ο ιερέας Νικόλαος Τριανταφύλλου.

Εκτός από τον κύριο οικισμό κατά διαστήματα υπήρχαν κι άλλοι μικρότεροι, όπως το μετόχι του Οσίου Γρηγορίου, η Χρούσω, ο Άγιος Νικόλαος, ο Γλαρόκαβος, τα Ξυνά.

Τον Ιούνιο του 1918 με Βασιλικό Διάταγμα, παραδόθηκε στο Παλιούρι και ο οικισμός “Χρούσω”.

Για το όνομα “Χρούσω” υπάρχει λαϊκή παράδοση που λέει ότι ονομάστηκε έτσι από τον βασιλιά Χρούσο που έζησε παλιά στην περιοχή.

Στο Χρούσω μπορεί ο επισκέπτης να απολαύσει τα καταγάλανα νερά και τη χρυσαφένια αμμουδιά, που σε συνδυασμό με τα πεύκα που αγγίζουν τη θάλασσα σχηματίζουν ένα κυριολεκτικά μαγευτικό τοπίο.

Νοτιοανατολικά του χωριού, στο τέλος του Τορωναίου κόλπου και έξι χλμ προς το ακρωτήρι Κάνιστρο, βρίσκεται ο οικισμός Ξυνά και δύο χιλιόμετρα μετά, συναντά κανείς τον οικισμό Άγιος Νικόλαος Κανίστρου με τους δύο γραφικούς κολπίσκους και τον φυσικό όρμο που βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.

Το ακρωτήριο της Κασσάνδρας ονομάζεται Κάνιστρο και από το Παλιούρι απέχει 8 χλμ. Υπήρχε ναός του Απόλλωνα Καναστρέου, ήταν ιωνικού ρυθμού και αυτό το μαρτυρεί ένα κιονόκρανο εντοιχισμένο πάνω στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.

Η περιοχή του Κάνιστρου είχε παραχωρηθεί από το κράτος το 1933. Παλιά υπήρχε το μετόχι της μονής Αντερ-Ιβήρων στην περιοχή ανάμεσα στο Παλιούρι, στην Αγία Παρασκευή και στην Καψόχωρα (Αντερ λεγόταν το βουνό, το μέρος, όπου ήταν κτισμένο το μετόχι).

Κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η μελισσοκομία, οι τουριστικές επιχειρήσεις (ειδικά στους γύρω οικισμούς) και η ελαιοκομία. Επίσης, το Παλιούρι είναι ένας από τους καλύτερους και πιο φημισμένους ψαρότοπους της Χαλκιδικής. Ένα από τα ιδανικότερα, μεταξύ άλλων, σημεία για ψάρεμα, είναι το λιμανάκι του Αγίου Νικολάου.
Στη γιορτή της Παναγίας (15 Αυγούστου), λαμβάνουν χώρα μια σειρά από εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν παραδοσιακά μουσικά και χορευτικά συγκροτήματα όπως επίσης προσφέρουν στους επισκέπτες το πατροπαράδοτο σταρόγαλο.

Εδώ είναι η ομάδα μας στο Facebook και εδώ  η σελίδα μας!!