Σεμπόργκα: Το ιταλικό χωριό που …. έχει πριγκίπισσα

Στην κορυφή ενός λόφου στη βορειοδυτική άκρη της Ιταλίας, στα σύνορα με τη Γαλλία βρίσκεται ένα μικρό, γραφικό χωριό και ένα μεγάλο όνειρο: να γίνει ένα ανεξάρτητο έθνος. Σε αυτό το χωριό, υπάρχει μια όμορφη λιθόστρωτη πλατεία. Σε αυτήν την πλατεία, υπάρχει ένα παλιό πέτρινο σπίτι και σ’ αυτό το σπίτι ζει μια πριγκίπισσα .

Το Πριγκιπάτο του Σεμπόργκα έχει ήδη τη δική του σημαία, εθνικό ύμνο, διαβατήρια, γραμματόσημα, νόμισμα και, φυσικά, έναν μονάρχη.

Ο δρόμος που οδηγεί στην πόλη έχει μια ανεπίσημη συνοριακή διέλευση, με ένα κουτί φρουρού βαμμένο στα χρώματα της σημαίας του Σεμπόργκα, το οποίο κατά καιρούς επανδρώνεται από αυτοαποκαλούμενους συνοριοφύλακες.

Σε όμορφη τοποθεσία, το Σεμπόργκα έχει εκπληκτική θέα στη Ριβιέρα από κάτω, συμπεριλαμβανομένου του Πριγκιπάτου του Μονακό .

Στo Σεμπόργκα, όπου η μοναρχία δεν είναι κληρονομική, οι εκλογές γίνονται κάθε επτά χρόνια και η πριγκίπισσα Νίνα είναι η πρώτη γυναίκα που κατέχει τη θέση.

Την αυτόνομη κυριαρχία του, την οποία επιδιώκει από τη δεκαετία του 1960, όπου οι κάτοικοι ισχυρίζονται στο γεγονός ότι το 1729, η Σεμπόργκα και τα 14 περίπου τετραγωνικά χιλιόμετρα γύρω της υποτίθεται ότι αγοράστηκαν από το Βασίλειο της Σαρδηνίας (το οποίο, με τη σειρά του, αργότερα ενσωματώθηκε στην Ιταλία).

Ωστόσο, όπως εξηγεί η πριγκίπισσα Nina, «το συμβόλαιο πώλησης δεν υπογράφηκε επίσημα, ούτε σφραγίστηκε και πληρώθηκε.

Επομένως, δεν είναι έγκυρο. Υπάρχουν στοιχεία ότι πριν από αυτό το έγγραφο, από το 954 ακόμη, το πριγκιπάτο ήταν αυτοδιαχειριζόμενο: «Γι’ αυτό και απαιτούμε την ανεξαρτησία μας».

Αυτό το γραφειοκρατικό λάθος θα μπορούσε να έχει παραμείνει ακριβώς ένα τέτοιο, αν δεν είχε φροντίσει κάποιος να σκαλίσει επιμελώς τα αρχεία του οικισμού.

Στη δεκαετία του 1960, ο επικεφαλής του τοπικού συνεταιρισμού καλλιεργητών Giorgio Carbone ξεκίνησε να εξερευνά την ιστορία της πόλης – αρχικά, ως φυλάκιο της κοντινής Μονής των Λερίνων Νήσων (στη σημερινή Γαλλία) και στη συνέχεια ως αυτόνομο πριγκιπάτο υπό την ηγεσία μοναχών, υποστηριζόμενο από το τάγμα σταυροφόρων Ναϊτών ιπποτών.

Ήταν αυτός που ανακάλυψε τα στοιχεία για την ανεξαρτησία της Σεμπόργκα και έπεισε τους ντόπιους να ψηφίσουν για την ανεξαρτησία της σε δημοψήφισμα. Έχοντας αποφασίσει να ακολουθήσει την ασκητική παράδοση εκλογής των ηγετών της Σεμπόργκα, ο πληθυσμός της πρόσφατα ανεξάρτητης χώρας τον εξέλεξε ως πρίγκιπα Giorgio Α΄.

Τα πειστήρια της ανεξαρτησίας της είναι παντού.

Πορτρέτα του μονάρχη κρέμονται σε όλα τα κτίρια. Η ένστολη φρουρά του, που αστράφτει με τα μπλε μπερεδάκια της, χαιρετά τους τουρίστες με έναν κομψό χαιρετισμό καθώς οδηγούν στον δρόμο, ενώ η σημαία της Σεμπόργκα, ένας συνδυασμός μπλε και λευκών λωρίδων, κυματίζει σε πολλά κτίρια. Τα τοπικά καταστήματα φέρουν σήματα που δηλώνουν ότι δέχονται το λουιτζίνο της Σεμπόργκα (το οποίο ισοδυναμεί με 5 ευρώ) και το οικόσημο φιγουράρει περήφανα στις πινακίδες κυκλοφορίας των αυτοκινήτων της Σεμπόργκα.

Παρ’ όλα αυτά η έννοια της Σεμπόργκα ως έθνος είναι απίθανο να κερδίσει έδαφος σε διεθνές επίπεδο σύντομα. Αλλά την ίδια στιγμή, η έλλειψη νομικής αναγνώρισης δεν πρόκειται να εμποδίσει τους επισκέπτες να συρρέουν σε αυτό το παραμυθένιο βασίλειο.

πηγή: https://www.vice.com/

Εδώ είναι η ομάδα μας στο Facebook και εδώ  η σελίδα μας!!