Ντούμπροβνικ: Το μαργαριτάρι της Δαλματίας!!(Α’ μέρος)

To  Dubrovnik (Ντούμπροβνικ) είναι ένα ζωντανό μνημείο πλούσιας υλικής και άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Η πόλη του Dubrovnik (Ντούμπροβνικ) είναι οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της Νότιας Δαλματίας, και έδρα του ομώνυμου πανεπιστημίου, καθώς και της διοικησης της κομητείας Ντούμπροβνικ-Νέρετβα.

Η ιστορία της κατασκευής των τειχών είναι ταυτοχρόνως και η ιστορία της εξέλιξης της πόλης — μιας Πόλης με Π κεφαλαίο, όπως την ονομάζουν οι κάτοικοί της (Grad— Γκρᾱντ).

Η φημισμένη επιγραφή, χαραγμένη στο υπέρθυρο της πύλης του Φρουρίου του Αγίου Λαυβρεντίου (Lovrjenac), αναφέρει:

Non bene pro toto libertas venditur auro — Η ελευθερία δεν πουλιέται ούτε για όλο το χρυσάφι (του κόσμου).

Η ελευθερία ήταν το πραγματοποιημένο ιδανικό φυλαγμένο επί τους αιώνες, όπως τόνιζε και η χαρακτηριστική επιγραφή στη σημαία της Δημοκρατίας του Ντούμπροβνικ, ενός μικρού μεσαιωνικού κράτους με κέντρο την πόλη του Ντούμπροβνικ.

H απαρχή της ιστορίας της πόλης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την καταστροφή της αρχαίας πόλης της Επιδαύρου (στην περιοχή της σημερινής πόλης του Cavtat-Τσάβτατ) — οι πρόσφυγές της κατέφυγαν σε έναν βράχο ονόματι Laus ή Raus, και ίδρυσαν εκεί την πόλη του Dubrovnik.

Οι αρχαιολογικές σκαπάνες στον ιστορικό του πυρήνα έφεραν στο φως ένα κέρμα του 4ου ή του 3ου π.Χ. αιώνα, που μαρτυρά την ύπαρξη οικισμού ήδη την Ελληνιστική εποχή. Επιπλέον, και άλλα αρχαιολογικά δεδομένα — νομισματικά και επιγραφικά ευρήματα της Ρωμαϊκής εποχής — δείχνουν συνεχόμενη κατοίκηση της περιοχής της μεσαιωνικής πόλης.

Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες ετυμολογικές ερμηνείες, το λατινικό όνομα της πόλης δείχνει να ευνοεί αυτή την θεωρία: Ragusium προέρχεται από την ελληνική λέξη ραγούσα, που σήμαινε πετρώδες έδαφος καλυμμένο με ρωγμές. Το σλαβικό του όνομα “Dubrovnik” προέρχεται από το “dubrava” — όπως το δάσος, που κάλυπτε τις λοφοπλαγιές του Srđ (Σρντζ). 

Ο πρώτος οικισμός σχηματίστηκε στο υψηλότερο σημείο της χερσονήσου, στην περιοχή σήμερα γνωστή ως Sveta Marija (Αγία Μαρία) ένας βαθύς και απάνεμος όρμος, κατάλληλος για αγκυροβόλιο.

Η τοποθεσία του, που ορίζεται από την πλευρά της θάλασσας με απότομους γκρεμούς μέχρι και 35 μέτρα ύψους, και από το βορρά με μεγάλη και αρκετά απότομη πλαγιά, προσέφερε σχετική ασφάλεια στον οικισμό εκθέτοντας εχθρό, κατακτητή ή κλέφτη στην έγκαιρη παρατήρηση.

Αυτή η στρατηγική θέση που προσέφερε δυνατότητα εξαιρετικού ελέγχου των πλοίων, που έπλεαν στις θαλάσσιες οδούς της ανατολικής Αδριατικής, ήταν γνωστή ήδη από την αρχαιότητα. Προστατευμένος όρμος και οι πλαγιές της χερσονήσου με πηγές πόσιμου νερού επέτρεψαν την ανάπτυξη και την ευημερία του οικισμού. Σύμφωνα με τον θρύλο, αυτός ο πρώτος οικισμός ήταν οχυρωμένος από την πλευρά της ενδοχώρας, αρχικά με ένα πασσάλωμα, ενώ αργότερα με ξερολιθιά. 

Η σημερινή πόλη, σε μορφή και μέγεθος, σχηματίστηκε τον 13ο αιώνα. Τα τείχη εκσυγχρονίζονταν συστηματικα μέχρι το 1660 Το ιστορικό κέντρο της πόλης του Dubrovnik, με τους προμαχώνες, τα οχυρώματα και τις τάφρους, αναγνωρίστηκαν ως πολιτιστικά αγαθά της Κροατίας το 1966, ενώ το 1979 εγγράφτηκαν στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Υπό καθεστώς προστασίας βρίσκονται συνολικά 188 στρέμματα. Η αρχιτεκτονική κληρονομιά της πόλης, ως Χώρος Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, ενσωματώνεται με μεγάλη προσοχή στο σύγχρονο τρόπο ζωής, ακολουθώντας αυστηρές αρχές για τη συντήρησή της. Οι προστατευμένες ζώνες της πόλης δεν μπορούν να αποχωριστούν από τις υπόλοιπες περιοχές της, αλλά πρέπει να υπάρχει λειτουργική αλληλεπίδραση και οπτική ισορροπία. Όλες οι διαδικασίες του πολεοδομικού σχεδιασμού πρέπει να αναπτύσσονται σε άμεση σχέση με την πολιτιστικό-ιστορική αξία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της πόλης. 

Η Πύλη Pile

Χρονολογείται από το 1537, είναι η κύρια είσοδος της πόλης και οδηγεί σε μια εσωτερική πύλη του 1460. Εδώ βρίσκεται και η είσοδος για τα τείχη πάνω στα οποία μπορεί κανείς να περπατήσει για να δει την πόλη από ψηλά και φυσικά την θάλασσα.

Η οδός Stradun 

Η κεντρική οδός Stradun, ή Placa (Στράντουν ή Πλάτσα) όπως ονομάζεται από τους ίδιους τους κατοίκους της πόλης, είναι και ο κύριος ανοιχτός χώρος της, τόπος συγκεντρώσεων και περιπάτου, η σκηνή στην οποία εξελίσσονται όλα τα δρώμενα των εορτών της πόλης, αλλά και η καθημερινή της ζωή.

Χωρίζει την πόλη στα δύο: το βόρειο και το νότιο ήμισυ, δείχνοντας ταυτοχρόνως τη συντομότερη διαδρομή μεταξύ της ανατολικής και της δυτικής πύλης της Πόλης.

Το μήκος της είναι περίπου 300 μέτρα. Ο δρόμος αυτός δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα εμπορικών συναλλαγών και διευρημένων οικονομικών και κοινωνικών δεσμών μεταξύ των πληθυσμών του μικρού ελληνικού και ρωμαϊκού οικισμού της νησίδας Lave (Laus), και του μεγαλύτερου κροατικού (σλαβικού) οικισμού της ενδοχώρας. 

Οι δύο πληθυσμιακές ομάδες έσμιξαν, και ήδη από το 12ο αιώνα ισχυρότερο ήταν το κροατικό-σλαβικό στοιχείο της πόλης, ενώ από το 14ο αιώνα επικράτησε οριστικά. 

Στα τέλη του 11ου αιώνα το ρηχό κανάλι που χώριζε τους οικισμούς σκεπάστηκε με χώμα για να δημιουργηθεί κοινός χώρος οικονομικών συναλλαγών. Ο χώρος απέκτησε την σωστή του λειτουργεία στα τέλη του 12ου αιώνα, όταν οι δύο οικισμοί περιβλήθηκαν με ένα τοίχος και ενώθηκαν σε μία πόλη.

Ο δρόμος λιθοστρώθηκε το 1468. Το λιθόστρωτο αυτό είναι σήμερα γυαλισμένο από τη χρήση, και λάμπει αντανακλώντας το φώς σαν να ήταν γυαλί. Αξιοσημείωτο είναι και το σχέδιο που δημιουργούν τα πλακάκια του λιθόστρωτου: το ψαροκόκαλο που σε ένα μισό του δρόμου οδηγεί πρός τη μία, και στο άλλο πρός την άλλη κατεύθυνση. Στο σημείο επαφής των δύο σχεδίων υπάρχει μικρός ορθογώνιος λίθος σφηνωμένος στο οδόστρωμα, το μοναδικό διαφορετικό κομμάτι ολόκληρου του σχεδίου. 

Η κρήνη του Onofrio και η εκκλησία του Αγίου Σωτήρα

Χτισμένη μεταξύ 1438 και 1444, η περίφημη Μεγάλη Κρήνη του Ονόφριο του Ντουμπρόβνικ είναι ίσως το πιο γνωστό από τα πολλά ιστορικά μνημεία της πόλης. 

Μια εύκολη βόλτα από την Πύλη Pile , αυτή η δομή ορόσημων είναι κάπως μικρότερη σήμερα από την αρχική λόγω ζημιών που προκλήθηκαν από τον σεισμό του 1667.

Η κρήνη ήταν ένα σημαντικό μέρος του αρχικού συστήματος παροχής νερού της πόλης (σχεδιάστηκε επίσης από τον Onofrio de la Cava) που μετέφερε νερό από τον ποταμό Ντουμπρόβακα.

Το σιντριβάνι βρίσκεται ακριβώς μπροστά στην εξίσου ελκυστική εκκλησία του Αγίου Σωτήρα (Crkva sv Spasa). Χτισμένο στις αρχές του 16ου αιώνα, χάρη σε αυτό που οι πρεσβύτεροι της πόλης πίστευαν ότι ήταν θεϊκή παρέμβαση, αφού η πόλη είχε αποφευχθεί κατά τη διάρκεια ενός σεισμού λίγα χρόνια νωρίτερα, στην πραγματικότητα είναι ένα από τα λίγα κτίρια που επέζησαν από τον καταστροφικό σεισμό του 1667 ανέπαφο. Σήμερα, αυτό το μικρό μέρος λατρείας αξίζει να επισκεφτείτε για τα εκλεκτά γοτθικά και αναγεννησιακά χαρακτηριστικά του.

Εδώ είναι η ομάδα μας στο Facebook και εδώ  η σελίδα μας!!