Η ιστορία των λαχείων: προίκιζε κόρες και έδινε σπίτια!!
18 Φεβρουαρίου 2022Το κάστρο του Μιραμάρε και ο θρύλος του…
19 Φεβρουαρίου 2022Ο Ουμπέρτο Έκο ήταν εραστής της γνώσης. Δεν την ήθελε εκλεπτυσμένη. Την ήθελε όπως ήταν, ατόφια, άμορφη. Ήταν εκείνος που θα την σχημάτιζε, θα της έδινε χρώματα και ζωή.
Διακρινόταν από οξύ πνεύμα, ήταν πανέξυπνος, μοναδικός γραφιάς και αυτό που τον έκανε μοναδικό ήταν το γεγονός ότι δεν χόρταινε να μαθαίνει.
Στον ελεύθερο χρόνο του έβαζε αναγεννησιακές άριες και διάβαζε εγκυκλοπαίδειες και λεξικά. Τα τελευταία τον βοήθησαν αρκετά να μιλάει άπταιστα μία σειρά από ξένες γλώσσες.
Γιος της Τζοβάνα Μπίζιο και του Τζούλιο Έκο, ο Ουμπέρτο γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου του 1932 στην Αλεσσάντρια, μία μικρή βιομηχανική πόλη της βορειοδυτικής περιφέρειας Πεδιμόντιο της Ιταλίας.
Ο πατέρας του προερχόταν από μία οικογένεια με 13 αδέρφια και ήταν λογιστής σε εταιρεία παραγωγής μετάλλων.
Η μητέρα του εργαζόταν ως υπάλληλος γραφείου.
Από την παιδική του ηλικία, ο μικρός Ουμπέρτο περνάει ατελείωτες ώρες στο κελάρι του παππού του διαβάζοντας την πλούσια συλλογή του τελευταίου
από εκλεκτά έργα των Ιούλιου Βερν, Μάρκο Πόλο και Κάρολου Δαρβίνου.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Έκο εντάσσεται σε μία καθολική οργάνωση νεολαίας, όπου και αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα, με σκοπό να αναλάβει την ηγεσία της.
Τελικά αποχωρεί το 1954 εκφράζοντας έτσι τη διαμαρτυρία του για τις συντηρητικές θέσεις του Πάπα Πίου ΙΒ’.
Την ίδια χρονιά αποφοιτά από το Πανεπιστήμιο του Τορίνο. Ολοκληρώνοντας με επιτυχία τις σπουδές του στη μεσαιωνική φιλοσοφία και τη λογοτεχνία,
εκδίδει το 1956 το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Η αισθητική του Θωμά Ακινάτη», το οποίο έγραψε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας.
To 1966 ο Έκο διορίζεται καθηγητής στο Πολυτεχνείο του Μιλάνο. Οι μελέτες και τα γραπτά του αρχίζουν να δημοσιεύονται με αξιοσημείωτη περιοδικότητα,
ενώ ευρέως γνωστή γίνεται η στήλη του στο εβδομαδιαίο περιοδικό L’Espresso.
To 1971 γίνεται ο πρώτος καθηγητής Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, το αρχαιότερο της Ευρώπης.
Το 1980, εκδίδεται «Το Όνομα του Ρόδου», μεταφράζεται σε 30 γλώσσες, φτάνοντας τις 30 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως,
Το 1988 εκδίδεται «Το Εκκρεμές του Φουκώ», ένα λογοτεχνικό θρίλερ που εκτυλίσσεται μεταξύ παράνομων θρησκευτικών οργανώσεων και παρασυναγωγών.
Το τρίτο μυθιστόρημα του Έκο εκδίδεται το 1994 με τίτλο «Το Νησί της Προηγούμενης Ημέρας», το οποίο θεωρείται υποδειγματικό
όχι τόσο για τη δύναμη των συναισθημάτων και της έκφρασης τους, όσο για τη σφριγηλότητα και την τάξη της γραφής.
Το τέταρτο μυθιστόρημά του, το «Μπαουντολίνο», εκδίδεται το 2000 και τοποθετείται χρονικά στην Κωνσταντινούπολη του Βυζαντίου.
Ακολουθούν το 2004, «Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα», «Το κοιμητήριο της Πράγας», το 2010, και το «Φύλλο Μηδέν», το 2015.
Το 2008, αποχώρησε από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, σε ηλικία 76 χρόνων.
Ο Ουμπέρτο Έκο αποτέλεσε έναν πραγματικά μεγάλο διανοούμενο, καθώς κατόρθωσε και κατέβασε την επιστήμη του από τον ουρανό και την έκανε κτήμα των μαζών.
Και αυτό το πέτυχε με συγγραφικά πονήματα πλήρους και πρωτότυπου περιεχομένου.
Τα 20 επιστημονικά βιβλία και τα 7 μυθιστορήματα του Ουμπέρτο Έκο πέτυχαν ουσιαστικά τον συγκερασμό δύο κόσμων που δεν είχαν συναντηθεί ποτέ:
το σύμπαν της Σημειωτικής και εκείνον της «κανονικής ζωής»
Πέθανε στις 19 Φεβρουαρίου το 2016 σε ηλικία 84 ετών
πηγή : https://el.wikipedia.org/, https://popaganda.gr/
Εδώ είναι η ομάδα μας στο Facebook και εδώ η σελίδα μας!!