Ελληνικοί θρύλοι και ιστορίες (γ΄μέρος)

Όλοι μας λίγο ή πολύ νομίζουμε πως οι δράκοι, τα φαντάσματα, οι νεράιδες και οι βρικόλακες είναι μύθοι

που αφορούν τη βόρεια Ευρώπη, την Αμερική ή ακόμα και όλο τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά σπανίως τον τόπο μας.

Κι ας γνωρίζουμε πως ο λαός μας δε στερήθηκε και δε στερείται τη φαντασία και την ικανότητα για μυθοπλασία. Ετοιμαστείτε λοιπόν να εκπλαγείτε!!

Συνεχίζουμε με Στερεά Ελλάδα

Η Ελευσίνα και τα Ελευσίνια Μυστήρια

Στη μικρή πόλη της Αττικής, την Ελευσίνα, πραγματοποιούνταν κατά την αρχαιότητα τα Ελευσίνια μυστήρια προς τιμήν της Θεάς Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης.

Ήταν η πιο ιερή και μυστικιστική τελετή, με ρίζες ενδεχομένως στις χθόνιες θεότητες της Πελασγικής θρησκείας ή με καταβολές στη λατρεία των Καβείρων της Σαμοθράκης.

Τα μυστήρια σχετίζονται με τον μύθο της εναγώνιας αναζήτησης της Περσεφόνης από τη μητέρα της τη Δήμητρα, μετά την αρπαγή της από τον θεό του Κάτω Κόσμου και έχουν δύο εκφάνσεις:

Η πρώτη αφορά την ιδιότητα της Δήμητρας ως θεά της γεωργίας που δίνει τροφή στους ανθρώπους,

ενώ η δεύτερη απαιτεί τη συμφιλίωση των ανθρώπων με τον θάνατο και περιγράφει τη Δήμητρα ως εγγυήτρια μιας καλής μεταθανάτιας ζωής για τους πιστούς της.

Μαντείο των Δελφών

Οι Δελφοί ήταν μια ελληνική πόλη της αρχαιότητας στην οποία υπήρχε το ομώνυμο μαντείο.

Κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο εγκαταστάθηκαν στον χώρο Αχαιοί που ήλθαν από τη Θεσσαλία.

Το ιερό της περιοχής ήταν αφιερωμένο στη Γαία, τη γυναικεία θεότητα που συμβολίζει τον υλικό κόσμο, ενώ φύλακας του ιερού της ορίσθηκε ο φοβερός δράκοντας Πύθων.

Η ίδρυση του μαντείου θεωρείται ότι συνδέεται με την ύπαρξη -κοντά στο ιερό- ενός χάσματος, που απ’ αυτό έβγαιναν περίεργα αέρια.

Όποιος τα εισέπνεε έπεφτε σε κατάσταση έκστασης και πρόφερε λόγια ακατάληπτα με τη μορφή χρησμοδοσίας.

Η Κασταλία πηγή που φύλαγε επίσης ο δράκοντας Πύθωνας συνδεόταν κι αυτή με τη χρησμοδοτική ικανότητα του μαντείου.

Ο Απόλλωνας όμως σκότωσε τον δράκοντα με τα βέλη του και μεταμορφωμένος σε δελφίνι μετέφερε στην περιοχή των Δελφών Κρήτες, που και αυτοί με τη σειρά τους ίδρυσαν το δικό του ιερό.

Έκτοτε, στους Δελφούς λατρευόταν μόνο ο Απόλλωνας που οι μύθοι λένε πως κατοικούσε μέσα στο ιερό του φυτό, τη δάφνη.

Στην περιοχή, αρχικά, φαίνεται πως λειτουργούσαν τρία μαντεία.

Το χθόνιο που χάριζε τους χρησμούς του μέσω του ύπνου,

το κληρομαντείο και τέλος,

το απολλώνιο, που χρησμοδοτούσε μέσω της δάφνης.

Ωστόσο αργότερα, η λατρεία του Απόλλωνα υιοθέτησε έναν μόνο τύπο μαντείου και ο Απόλλωνας χρησμοδοτούσε μέσω της Πυθίας που ήταν το φερέφωνό του.

Εκείνη μασούσε τα φύλλα της δάφνης και υποβαλλόταν στην εισπνοή ατμών και αερίων από το άνοιγμα του μαντείου, δίνοντας τους χρησμούς της σε κατάσταση μέθης.

Πεντελικό όρος –Σπηλιά του Νταβέλη

Η σπηλιά βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του Πεντελικού όρους και πήρε το σύγχρονο όνομά της από τον λήσταρχο Χρήστο Νταβέλη.

Τα αρχαία χρόνια ήταν ιερό του θεού Πάνα και κατά τη Βυζαντινή περίοδο ασκητήριο ερημιτών.

Ωστόσο, υπάρχουν και πολλοί μύθοι και εικασίες που σχετίζονται με την Πεντέλη, όπως

μαρτυρίες για εμφανίσεις άγνωστων ιπτάμενων αντικειμένων,

παράξενα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα,

δρόμοι με αρνητική βαρύτητα και μαγνητικές δίνες.

Αλλά και για τη σπηλιά του Νταβέλη κυκλοφορούν ιστορίες που αναφέρονται σε ξαφνική απώλεια της μνήμης των ανθρώπων που την επισκέφτηκαν,

ενδείξεις για μυστικιστικές τελετές που έλαβαν χώρα εκεί, εμφανίσεις αλλόκοτων πλασμάτων ή αγγέλων

και φαντασμάτων και ανοίκειες, παράξενες μουσικές που προέρχονται από το εσωτερικό της.

Ενώ και οι φήμες πως η σπηλιά επικοινωνεί υπόγεια με το παλάτι της Δούκισσας της Πλακεντίας λόγω της υποτιθέμενης ερωτικής της σχέσης με τον λήσταρχο Νταβέλη είναι πολλές.

Όπως άλλωστε και οι φήμες για μια κούφια γη, στρεβλώσεις του χωροχρόνου, κ. ά.

Νησιά Ιονίου Πελάγους

Σκάλα Κεφαλονιάς – Οι νεραϊδοσπηλιές και τα στοιχειά της θάλασσας

Η Σκάλα της Κεφαλονιάς είναι ένα απ’ τα πιο όμορφα θέρετρα της Ελλάδας. Απέχει περίπου 35 χιλιόμετρα από το Αργοστόλι και βρίσκεται στο νοτιότερο τμήμα του νησιού.

Στην περιοχή, υπάρχει το σπήλαιο του Σάκκου όπου έχουν εντοπιστεί ευρήματα της νεολιθικής εποχής,

ο ναός του Απόλλωνα που χρονολογείται περί τον 6ο π.Χ. αιώνα

και ο μυκηναϊκός τάφος στα γειτονικά Μαυράτα.

Εκείνο που θα προσέξουμε είναι οι καταρράκτες στη Γραδού, όπου τα νερά του χειμάρρου πέφτουν από μεγάλο ύψος, δημιουργώντας ένα θέαμα που σου κόβει την ανάσα.

Γύρω απ’ τους καταρράκτες, παρά το πετρώδες έδαφος, υπάρχουν πολλά δέντρα και οι βράχοι έχουν ανθρωπόμορφα σχήματα δημιουργώντας ένα επιβλητικό και καθηλωτικό τοπίο.

Για τους καταρράκτες κυκλοφορούν πολλοί θρύλοι για νεράιδες που κατοικούν στις ρεματιές ή στις νεραϊδοσπηλιές και τις αφέγγαρες νύχτες παρουσιάζονται στους ανθρώπους που θα απαντήσουν στον διάβα τους.

Ανθρωπόμορφοι σχηματισμοί βράχων υπάρχουν και στο ακρωτήριο του Κάπρου.

Ένας τοπικός μύθος λέει ότι οι βράχοι είναι ο πετρωμένος βασιλιάς, η οικογένειά του και οι υπήκοοί του που ζούσαν σε ένα βασίλειο που καταποντίστηκε στη θάλασσα.

Για το ίδιο ακρωτήρι ο Νικόλαος Πολίτης στο έργο του «Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού» έγραψε πως, σύμφωνα με μελέτες του γερμανού Sibthorp,

οι ναυτικοί της Κεφαλονιάς προσέφεραν θυσίες άρτου στο στοιχειό που παραφύλαγε εκεί, για να έχουν ευνοϊκό ταξίδι.

Έριχναν, δηλαδή, ψωμί στη θάλασσα. Ο διάπλους στη γύρω περιοχή ήταν δύσκολος, αλλά η θάλασσα έβριθε από μελανούρια, που οι ψαράδες της Κεφαλονιάς τα αλίευαν και ίσως το τελετουργικό της θυσίας του άρτου να αφορούσε την προσέλκυση των ψαριών.

Κεφαλονιά – Η λίμνη της Μελισσάνης και το σπήλαιο των νυμφών

Η υπόγεια λίμνη της Μελισσάνης βρίσκεται στον Καραβόμυλο και ανακαλύφθηκε το 1951.

Το βαραθροσπήλαιο, που μέρος του αποτελεί η λίμνη, είναι ένα απ’ τα πιο σπάνια γεωλογικά φαινόμενα.

Ένα μεγάλο τμήμα της οροφής του έχει καταρρεύσει με αποτέλεσμα να φαίνεται ο γαλανός ουρανός και η λίμνη να φωτίζεται.

Εντός της λίμνης υπάρχει ένα μικρό νησί, που πάνω του ανακαλύφθηκε ένα ιερό του Πάνα και τα ευρήματά του εκτίθενται στο Αρχαιολογικό μουσείου του Αργοστολίου.

Ανάμεσα στα ευρήματα -εκτός από το ειδώλιο του Πάνα- υπάρχουν ένας πήλινος δίσκος και μια πλάκα που απεικονίζουν νύμφες.

Για αυτόν τον λόγο, εξάλλου, το σπήλαιο ονομάζεται και σπήλαιο των νυμφών.

Σύμφωνα με την παράδοση, υπάρχουν δύο διαφορετικοί μύθοι για τη Μελισσάνη που έδωσαν το όνομά της στο σπήλαιο και τη λίμνη.

Ο πρώτο μύθος μιλάει για μια πολύ όμορφη κόρη, που απογοητευμένη απ’ την ερωτική απόρριψη του Πάνα αυτοκτόνησε στη λίμνη,

ενώ ένας μεταγενέστερος μύθος θέλει τη Μελισσάνη ή Μελισσάνθη βοσκοπούλα, που ψάχνοντας ένα απ’ τα πρόβατά της, σκόνταψε και πνίγηκε στη λίμνη.

ΕΔΩ μπορείτε να κάνετε μια βαρκάδα στη λίμνη Μελισσάνη

πηγή : https://www.willowisps.gr/main/-1/4/8/2017

Εδώ είναι η ομάδα μας στο Facebook και εδώ  η σελίδα μας!!