Μοναστηράκι: Βόλτα στην παλιά Αθήνα

Το όνομα «Μοναστηράκι» προέκυψε από τον ναό της Παναγίας της Παντάνασσας,

έναν από τους παλιότερους ναούς της πόλης, ο οποίος χτίστηκε τον 10ο αιώνα και αποκαλούνταν «Μεγάλο Μοναστήρι», αφού αρχικά λειτουργούσε ως γυναικεία μονή.

Εκεί και στη γύρω περιοχή ύφαιναν υφάσματα που τ’ αποκαλούσαν «αμπάδες».

Γι’ αυτό και μια άλλη ονομασία που δόθηκε στο μέρος, που διατηρήθηκε και μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, ήταν «Αμπατζήδικα».

Οι παλιοί Αθηναίοι τρελαινόντουσαν να δίνουν προσωνύμια και παρατσούκλια γι’ αυτό δεν άργησαν να ονομάσουν την περιοχή και «Τζιερτζίδικα», από τη λέξη Τζιέρι που σημαίνει συκώτι.

Και μάλλον οφειλόταν στα πολυάριθμα ταβερνάκια της περιοχής τα οποία σέρβιραν τέτοιους μεζέδες

Επειδή όμως μιλάμε για την Παλιά Αθήνα θα πρέπει να φανταστείτε το όλο σκηνικό κάπως αλλιώς.

Το Μοναστηράκι ήταν τότε η Πύλη Εισόδου στην Αθήνα των κάθε λογής επαρχιωτών που επερχόντουσαν από διάφορα μέρη της Ελλάδος στην Πρωτεύουσα της, είτε για μόνιμη εγκατάσταση, είτε για τις δουλείες τους.

Έτσι λοιπόν η περιοχή ήταν γεμάτη χάνια, και αργότερα μικρά ξενοδοχεία. Από εδώ ξεκινούσαν τα κάρα και οι άμαξες προς όλες τις κατευθύνσεις.

Εδώ και δίπλα στου Ψυρρή ήταν μαζεμένες οι περισσότερες βιοτεχνίες της Αθηνάς.

Ορείχαλκος, δέρμα, σίδερο, ξύλο, ψαθί ήταν τα υλικά με τα οποία δούλευαν οι μάστορες ,οργανωμένοι αυστηρά σε συντεχνίες .

Το Τζαμί

Στην περιοχή από το 1759, υπήρχε το Τζαμί Τζισταράκη το οποίο… πήρε το όνομά του από τον Οθωμανό Βοεβόδα της πόλης, Μουσταφά Αγά Τζισταράκη.

Ήταν επίσης γνωστό και ως το Τζαμί του Κάτω Συντριβανίου, από ένα σιντριβάνι που υπήρχε κοντά και τροφοδοτούσε ο ποταμός Ηριδανός.

Ο Τζισταράκης, για να εξασφαλίσει τον απαραίτητο ασβέστη για την ανέγερση του τζαμιού, γκρέμισε έναν κίονα από τον διπλανό ναό του Ολυμπίου Διός.

Τότε, σύμφωνα με τον θρύλο, ξεκίνησε η κατάρα.

Οι Τούρκοι δε συμφωνούσαν με οποιαδήποτε μετακίνηση ή καταστροφή αρχαίων μνημείων. Θεωρούσαν κάθε τέτοια πράξη ιερόσυλη και πίστευαν ότι προκαλούσε συμφορές. Οι βέβηλοι τιμωρούνταν αυστηρά.

Ο Τζισταράκης προσπάθησε να αποφύγει τις συνέπειες της πράξης του.

Για να δωροδοκήσει τον πασά του Ευρίπου, που ήταν ανώτερός του και υπεύθυνος για την Αθήνα, του έστειλε δεκάδες πουγκιά, γεμάτα με γρόσια.

Η πράξη του όμως, ήταν ασυγχώρητη και ο Τζισταράκης καθαιρέθηκε.

Οι Τούρκοι δεν μπορούσαν να εμποδίσουν την κατάρα, που πίστευαν ότι απελευθερώθηκε από τη γη, με το γκρέμισμα της κολόνας.

Έτσι, όταν την ίδια χρονιά εμφανίστηκε πανώλη, θεωρήθηκε πως ήταν η κατάρα της βεβήλωσης του αρχαίου ναού.

Κατά τη διάρκεια της επανάστασης, το τζαμί χρησιμοποιήθηκε ως χώρος συνελεύσεων της Κοινότητας.

Αργότερα χρησιμοποιήθηκε σαν αποθήκη, στρατώνας, ακόμα και σαν φυλακή.

Σήμερα ανήκει στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, φιλοξενεί μια εντυπωσιακή συλλογή κεραμικών και είναι το μόνο επισκέψιμο τζαμί της Αθήνας.

Την εποχή των Οθωμανικών χρόνων στην περιοχή υπήρχε επίσης μια υπαίθρια αγορά…

σιτηρών, κρεάτων και οπωρολαχανικών, που μέχρι και σήμερα έχει μεγάλη εμπορική σημασία.

Κάποτε ονομάστηκε και Γιουσουρούμ, λόγω του διάσημου παζαριού της οδού Ηφαίστου.

Αυτή η ονομασία έχει επιζήσει μέχρι και σήμερα. Η περιοχή των παλαιοπωλείων πήρε το όνομά της από τον Εβραίο έμπορο, Ηλία Γιουσουρούμ, πρώτου ιδιοκτήτη παλαιοπωλείου σε όλη την Αθήνα και πρόεδρο του σωματείου στα τέλη του 19ου αιώνα.

πηγή πληροφοριών: https://www.perfectreader.net

Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook

Βρήκαμε ένα σύνδεσμο και σας προσκαλούμε σε μια μικρή βόλτα στο Μοναστηράκι του χθες και του σήμερα… Ορίστε να ξεκινήσουμε!!