Ρένα Βλαχοπούλου: ταλέντο και μπρίο

Η τρελή Κερκυραία με το τεράστιο ταλέντο , η Ρένα μας έφυγε από κοντά μας στις 29 Ιουλίου το 2004.

Προσέξτε μια λεπτομέρεια… γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 28 Ιουλίου 1923 και πέθανε 29 Ιουλίου …Γεννήθηκε και πέθανε τον μήνα Ιούλιο!!

Ο πατέρας της, Γιάννης Βλαχόπουλος, ανήκε στην αριστοκρατία του νησιού ενώ η μητέρα της, Καλλιόπη, ήταν κόρη κάποιας υπηρέτριας που εργαζόταν στο σπίτι.

Οι γονείς της αγαπήθηκαν και, παρά τις αντιδράσεις της οικογένειας του νέου που τον αποκλήρωσε, παντρεύτηκαν κι έκαναν εννιά παιδιά.

Ανήλικη ακόμη, σε ηλικία δεκαέξι ετών, πρωτοδούλεψε ως επαγγελματίας σε ζαχαροπλαστείο στη Σπιανάδα.

Εκεί, το καλοκαίρι του 1938 γνώρισε τον πρώτο άντρα της ζωής της, τον ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Κώστα Βασιλείου.

Η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν μία από τις δημοφιλέστερες Ελληνίδες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, ενώ υπήρξε και εξαιρετική τραγουδίστρια.

Καθιερώθηκε ως μια από τις πιο μεγάλες σόουγουμαν της εποχής της με μπρίο κι έντονη προσωπικότητα, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα της στον χώρο του θεάματος.

Το χειμώνα του 1940 η Ρένα Βλαχοπούλου έχασε και τους δύο γονείς της, κατά το βομβαρδισμό της Κέρκυρας από τους Ιταλούς.

Μέσα στην Κατοχή, το 1942, παντρεύτηκε για δεύτερη φορά με τον Γιάννη Κωστόπουλο, γόνο καλής οικογένειας των Αθηνών.

Τότε γνώρισε και τον μεγάλο πιανίστα της τζαζ Γιάννη Σπάρτακο, με τον οποίο συνεργάστηκε στο «Πάνθεον».

Το 1946 έδωσε τέλος στο δεύτερο γάμο της κι ενώ είχε ήδη αναδειχθεί σε «βασίλισσα της τζαζ», δέχθηκε ν’ ακολουθήσει τον Σπάρτακο σε περιοδεία,

στην Κύπρο,

την Τουρκία,

την Αίγυπτο

και την Αμερική.

Η πολυγλωσσία της -αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά- και η πολύ καλή προφορά της ήταν τα μεγάλα της πλεονεκτήματα.

Μια άγνωστη πλευρά της Ρένας…(κάτι σαν παρένθεση πριν συνεχίσουμε με τις επιτυχίες της)

Όσο έντονη ήταν η επαγγελματική της ζωή τόσο λητή ήταν η προσωπική της ζωή..

«Η Ρένα ήταν δύσκολος άνθρωπος. Δεν έκανε παρέα με ανθρώπους του χώρου. Στο σπίτι της ήταν με τον άντρα της, απλή νοικοκυρά, είχε πάθος με την τάξη και την καθαριότητα.

Εκείνη στήριξε τα επτά αδέρφια της όταν σκοτώθηκαν οι γονείς τους στον βομβαρδισμό στην Κέρκυρα. 

Χρόνια αργότερα ο Γιάννης Δαλιανίδης ζήτησε από τον Φίνο να τη βάλει να παίξει στο μιούζικαλ «Μερικοί το προτιμούν κρύο» και εκεί αναδείχθηκε και το κωμικό της ταλέντο. 

Η ίδια είχε πει για την πρώτη της εμφάνιση:

”Ντρεπόμουν να βγω στη σκηνή με νούμερο. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα γίνω ηθοποιός. Απλώς έτυχε να με δουν.

Πίστεψαν από την αρχή ότι ήμουν καλή. Εγώ δεν το πίστευα.

Ρε συ, Μίμη, τι να σου πω. Φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω, λέω στον Τραϊφόρο. Ο κόσμος χειροκροτούσε να βγω στη σκηνή.

Εγώ δεν έβγαινα. Ξαφνικά με πιάνει ο Τραϊφόρος και με σπρώχνει στη σκηνή.

Βγήκα, το νούμερο χάλασε κόσμο. Στη συνέχεια μου έδωσαν κι άλλα νούμερα και καθιερώθηκα ως ηθοποιός.”

Οι ατάκες της ακατάπαυστες, αξεπέραστες, το χιούμορ πηγαίο, η Βλαχοπούλου ήταν ανεξάντλητη.

Οι ταινίες που συμμετείχε πάρα πολλές , στο θέατρο επίσης τεράστιες οι επιτυχίες και ερχόμαστε στο Καλοκαίρι του 1967

όπου έκανε τον τρίτο γάμο της, με τον επιχειρηματία Γιώργο Λαφαζάνη.

Το 1976 ξεκίνησε καριέρα και στην τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας στην τηλεοπτική σειρά του Αλέκου Σακελάριου «Μια Αθηναία στην Αθήνα», ενώ τελευταίες εμφανίσεις της στη μικρή οθόνη ήταν οι «Μάμα Μία» και «Μάλιστα Κύριε».

Το 1995 βραβεύτηκε με το Αναμνηστικό Μετάλλιο Δημήτρη Ψαθά  για την ερμηνεία της στη «Χαρτοπαίχτρα» του Ψαθά, στο θέατρο Μπρόντγουεϊ,

ενώ το 2003 τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.

Παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα από την ταινία ”Μια τρελή σαραντάρα” με την αγαπημένη ηθοποιό που μέχρι και σήμερα μας χαρίζει γέλιο …