Η ετήσια γιορτή της γενειάδας…

Η ετήσια εορτή μουσάτων και γενειοφόρων, διεξάγεται το πρώτο Σάββατο του Σεπτεμβρίου. Στόχος του εορτασμού είναι η προώθηση και η ανύψωση του κοινωνικού κύρους της γενειάδας.

Τα ίχνη της γιορτής χάνονται στα βάθη των αιώνων. Θρυλείται ότι οι Βίκινγκς είχαν μία ημέρα του Αυγούστου αφιερωμένη στη λατρεία της γενειάδας.

Ο σύγχρονος εορτασμός φαίνεται ότι ξεκίνησε από τις βόρειες χώρες και τα τελευταία χρόνια απέκτησε παγκόσμιο χαρακτήρα, με την καθοριστική συμβολή του Διαδικτύου.

Ανήμερα της Παγκόσμια Ημέρας Γενειάδας (World Beard Day), το ξύρισμα δεν είναι επιτρεπτό, καθώς θεωρείται δείγμα ασέβειας προς τους γενειοφόρους. Στο Ντάσμποργκ της Σουηδίας, όποιος δεν έχει γενειάδα εξοστρακίζεται από την πόλη και αναγκάζεται να περάσει όλο το 24ωρο στο παρακείμενο δάσος.

Η τρίχα στο πρόσωπο του άνδρα ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων σύμβολο εξουσίας και δύναμης.

Η γενειάδα και το μουστάκι πέρασαν από διάφορα στάδια, διάφορα μήκη και σχήματα. Ό, τι επίτασσε η εποχή, ο πολιτισμός κι οι άρχοντες.

Η λέξη «μουστάκι» καθιερώθηκε πρώτα στη γαλλική γλώσσα, προερχομένη από την ιταλική mustaccio (14ος αιώνας),

διαλεκτικού mustaccio 16ος αιώνας, από την Μεσαιωνική Λατινική mustacium (8ος αιώνας),

κατάγεται δε ριζικώς από την Δωρική Αρχαία Ελληνική λέξη μύσταξ, που σημαίνει «άνω χείλος».

 Οι Γαλάτες είχαν μακριά μουστάκια με κλίση προς τα κάτω. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μούσια κι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ένα τεχνητό μουσάκι από το πηγούνι και κάτω.

Από την άλλη ο Μέγας Αλέξανδρος επέβαλλε στους άνδρες του το ξύρισμα προκειμένου σε μια μάχη σώμα με σώμα να μη γίνει το μούσι λαβή για τον αντίπαλο.

800 π.Χ. – 600 μ.Χ.:

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν περήφανοι για τα γένια τους, μιας και η διατήρηση μίας πλούσιας μακριάς γενειάδας ήταν σημάδι υψηλής κοινωνικής τάξης και σοφίας.

Πολλοί επεδίωκαν να μιμηθούν θεούς της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, όπως τον Δία, τον Ποσειδώνα, τον Ηρακλή κ.α.

400  π.Χ.:

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι δεν ήθελαν να ταυτίζονται με τους αρχαίους Έλληνες και διατηρούσαν καλοσχηματισμένες γενειάδες, δίχως να είναι μεγάλες σε μήκος ή ξυρίζονταν εντελώς.

Τον 4ο αιώνα μ.Χ. ο Αμμιανός Μαρκελίνιος, Ρωμαίος ιστορικός έγραψε: “Υποθέτετε ότι η γενειάδα σας δημιουργεί εγκεφάλους;

Η συμβουλή μου είναι να την ξυρίσετε αμέσως, γιατί δημιουργεί ψείρες και όχι εγκεφάλους.”

100 μ.Χ.:

Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός αναβίωσε τη συνήθεια διατήρησης γενειάδας σε όλη τη Ρώμη (σε αντίθεση με τις επιταγές του Ιουλίου Καίσαρα)

μόνο και μόνο επειδή ήθελε να κρύψει το ατελές δέρμα και τις ουλές στο πρόσωπό του.

Ωστόσο, η στάση των Ρωμαίων απέναντι στις γενειάδες δε θα διατηρηθεί και θα εξασθενίσει.

Αν και οι μεγαλύτεροι άντρες εξίσωναν τα γένια με τη σοφία, οι νεότεροι πίστευαν ότι η εικόνα ενός άνδρα με μεγάλη γενειάδα, φαινόταν ξεπερασμένη και απρόσεκτη.

Μεσαίωνας:

Οι γενειάδες ήρθαν, έφυγαν και ξαναήρθαν στη μόδα, βάσει των συνηθειών των επιφανών ανδρών.

Για παράδειγμα, ο Άγγλος Βασιλιάς Ερρίκος VII έφερε γενειάδα, ενώ πολλά μέλη της γαλλικής αυτοκρατορικής οικογενείας έβαζαν ψεύτικες γενειάδες.

1500:

Πολλοί Προτεστάντες μεγάλωναν τις γενειάδες τους ως κίνημα ενάντια στον Καθολικισμό, που επέβαλε οι ιερείς να είναι ξυρισμένοι.

1789 – 1861:

Οι πρώτοι 15 Αμερικανοί πρόεδροι ήταν γενειοφόροι.

Φόρος για τις γενειάδες

Το 1535, ο Ερρίκος Η’ της Αγγλίας , που είχε μούσι και ο ίδιος, εισήγαγε έναν φόρο στις γενειάδες. Πρόκειται για έναν φόρο αναλόγως της κοινωνικής θέσης του κομιστή της γενειάδας:

Όσο υψηλότερη ήταν κοινωνική θέση του, τόσο μεγαλύτερο χρηματικό ποσό έπρεπε να πληρώσει, καθιστώντας τις τρίχες του προσώπου, σύμβολο της κατάστασής του.

Όταν ο φόρος ακυρώθηκε, η κόρη του Ερρίκου, βασίλισσα Ελισάβετ Α’ της Αγγλίας, τον επανέφερε και άρχισε να φορολογεί κάθε γενειάδα με μήκος πάνω από δύο εβδομάδες.

Το 1698, ο τσάρος της Ρωσίας Πέτρος Α’ ή Πιότρ Αλεξέγιεβιτς Ρομάνοφ, γνωστός ως Μέγας Πέτρος, ως μέρος των προσπαθειών του να εκσυγχρονίσει τη ρωσική κοινωνία ακολουθώντας τα ευρωπαϊκά πρότυπα, καθιέρωσε και αυτός φόρο γενειάδας για όλους όσοι είχαν γενειάδα ή μουστάκι.

Στην Ρωσία, οι γενειοφόροι που πλήρωναν τον φόρο έπρεπε να κουβαλάν ένα ειδικό νόμισμα. Το νόμισμα ήταν συνήθως ασημένιο ή χάλκινο.

Στη μία πλευρά είχε ανάγλυφο τον ρωσικό αετό, ενώ στην άλλη εμφάνιζε το κάτω μέρος ενός προσώπου με μύτη, στόμα, μουστάκι και γενειάδα.

Στο νόμισμα ήταν χαραγμένες οι φράσεις “έχει ληφθεί φόρος γενειάδας” (που εννοούσε ότι “ελήφθησαν χρήματα”) και “η γενειάδα είναι περιττό βάρος”.

Οι “αντάρτες”, όσοι αντιστέκονταν στην καταβολή του φόρου, τιμωρούνταν με δημόσιο ξύρισμα. Ο φόρος καταργήθηκε τελικά το 1772.

Σήμερα:

Οι άντρες Άμις (μέλη xριστιανικής ομολογίας της αναβαπτιστικής προτεσταντικής παράδοσης) ξυρίζονται μέχρι να παντρευτούν και ποτέ δεν ξαναξυρίζονται.

Οι Εβραίοι ακολουθούν το Λευιτικό 19:27, απαγορεύοντάς τους να ξυρίσουν «τις γωνίες της γενειάδας».

Στη Μέση Ανατολή υπάρχει μια αυξανόμενη τάση μεταμοσχεύσεων τριχών στο πρόσωπο (μούσι και μουστάκι),

με τη διεξαγωγή μίας διαδικασίας που ονομάζεται εκχύλιση των ωοθυλακίων, προκειμένου να επιτευχθεί πληρέστερη και πιο εντυπωσιακή τρίχα στο ανδρικό πρόσωπο.

Γενικότερα, οι περισσότεροι άνδρες αποφασίζουν αν θα διατηρήσουν μουστάκι, μούσι ή γενειάδα,

αν θα δημιουργήσουν κάποιο περίτεχνο στυλ στο τρίχωμα του προσώπου τους ή αν θα ξυριστούν εντελώς.

Παρόλα αυτά, μέχρι και σήμερα υπάρχουν κοινωνικές συμβάσεις που (περι)ορίζουν τις επιλογές των ανδρών, όπως το καθημερινό ξύρισμα στον ελληνικό στρατό,

οι συνθήκες εργασίας που διατηρούν την ομοιόμορφη εμφάνιση στο προσωπικό τους,

κάποιο πένθος που εκδηλώνεται με την καλλιέργεια γενειάδες στην ελληνική παράδοση κ.α.

Είναι βέβαιο, όμως, πως κάποιες παραδόσεις έχουν παρέλθει… Πλέον δεν ξυρίζουν στο τέλος το γαμπρό και φυσικά κανείς δεν θα γελάσει με τον κύριο που θα τον βάλει η αγαπημένη του να ξυρίσει το μουστάκι…για να του το είπε κάτι θα ήξερε!!

πηγή: https://goniaxalarosis.gr/

Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook