Χρυσός: Η παράλογη χρήση του τον 16ο αιώνα…

Ο άνθρωπος πάντα θα ασχολείται με τα προβλήματα της γήρανσης. Σήμερα, υπάρχουν άπειρες κρέμες και οροί για το δέρμα μας. Στη Γαλλία όμως του 16ου αιώνα, οι άνθρωποι, ειδικά τα μέλη της αριστοκρατίας, προσπάθησαν να καταπραΰνουν τις ρυτίδες και τις σημάδια της γήρανσης με … χρυσό!!

Πριν από αιώνες, οι αλχημιστές υποστήριζαν σοβαρά ότι ο χρυσός, θρυμματισμένος σε κατάσταση σκόνης, προστιθέμενος στο πόσιμο, μπορεί όχι μόνο να παρατείνει τη νεότητα ενός ατόμου, αλλά και να επαναφέρει τη νεότητα σε βαθιά ηλικιωμένα άτομα.

Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος πρότεινε τον χρυσό ως αλοιφή για τα κονδυλώματα και τα έλκη. Ο Wei Boyang, ένας Κινέζος αλχημιστής του 2ου και 3ου αιώνα μ.Χ., έγραψε ότι ο χρυσός είναι “αθάνατος” και πως όσοι το πίνουν “απολαμβάνουν τη μακροζωία”. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ορκίζονταν στο “χρυσό νερό” ως φάρμακο κατά της γήρανσης. Η ιδέα προέκυψε από το γεγονός ότι ο χρυσός δεν διαβρώνεται και άρα συνιστά μακροζωία.

Η πόση χρυσού εξελίχθηκε από περιέργεια και έφτασε στην απόλυτη θέρμη κατά τον Μεσαίωνα, όταν ένας αλχημιστής κατάφερε να διαλύσει τον στερεό χρυσό σε υγρό. Το Aurum potabile  ως πόσιμος χρυσός ήταν γνωστό τον 16ο αιώνα και διαφημιζόταν ως θεραπεία για τα πάντα, από την επιληψία μέχρι τη μανία.

Επιπλέον…

Πολλοί έχουν ακούσει για την ύπαρξη χρυσών πιάτων, αλλά λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι στο μακρινό παρελθόν, ένα γεύμα με χρυσό δεν ήταν καθόλου το καύχημα των ηγεμόνων, αλλά μια πραγματική ζωτική ανάγκη. Έτσι, για παράδειγμα, στον Αρχαίο κόσμο πίστευαν σοβαρά ότι τα τρόφιμα που σερβίρονταν σε χρυσά πιάτα δεν θα δηλητηριάζονταν ποτέ, αφού ο χρυσός δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με δηλητήρια και αμέσως γίνεται μαύρος.

Ακόμη, οι αρχαίες ιατρικές πραγματείες ισχυρίζονται ότι η χρήση χρυσού στο σώμα απαλλάσσει ένα άτομο από ψυχική αγωνία, δειλία και καρδιακά προβλήματα.

Για να θεραπεύσουν τον πονόλαιμο ή να αφαιρέσουν την κακή αναπνοή, οι θεραπευτές πρότειναν να κρατάει ο ασθενής ένα κομμάτι χρυσού στο στόμα του.

Και τα νεαρά κορίτσια που επιθυμούσαν να τρυπήσουν τα αυτιά τους συμβουλεύτηκαν να το κάνουν αποκλειστικά με μια χρυσή βελόνα, καθώς σε αυτή την περίπτωση η τρύπα δεν θα μεγάλωνε ποτέ. Για να ηρεμήσουν το ιδιότροπο παιδί, συμβούλευαν τους γονείς να του βάλουν μια χρυσή αλυσίδα. 

Οι επιστήμονες έχουν αποδείξει εδώ και καιρό ότι ο χρυσός υπάρχει στο σώμα κάθε ατόμου. Επιπλέον, παρά την εξαιρετικά χαμηλή συγκέντρωσή του, αυτό το μέταλλο είναι ωστόσο φυσιολογικά εξαιρετικά ενεργό. Κατά συνέπεια, αυξάνοντας ή μειώνοντας την ποσότητα του στο ανθρώπινο σώμα, είναι δυνατό να επηρεάσουμε τις διαδικασίες που συμβαίνουν στο σώμα.

Ακόμα και ο θρυλικός Παράκελσος στα γραπτά του υποστήριζε ότι «όχι η μετατροπή των μετάλλων σε χρυσό πρέπει να είναι ο στόχος της αλχημείας, αλλά η παρασκευή φαρμάκων». Προφανώς, μη τολμώντας να μην υπακούσουν στον μεγάλο προκάτοχό τους, οι σύγχρονοι γιατροί χρησιμοποιούν ευρέως τον χρυσό για ιατρικούς και προφυλακτικούς σκοπούς. Με τη βοήθεια παρασκευασμάτων που περιέχουν χρυσό, ρυθμίζεται το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα.

Το πιο εκπληκτικό φαινόμενο χρυσού που περιγράφεται από τους αρχαίους θεραπευτές και επιβεβαιώνεται από τους σύγχρονους επιστήμονες είναι ο λεγόμενος πόσιμος χρυσός.

Η υπόθεση τεκμηριώνεται όταν οι γιατροί έγραψαν στον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ να πίνει χρυσό. Αυτό αποδεικνύεται από τον απολογισμό που επέζησε μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τον οποίο δαπανήθηκαν 96 κιλά χρυσάφι για τη θεραπεία του βασιλιά από την επιληψία.

Το γεγονός ότι δεν επρόκειτο για μεμονωμένη περίπτωση, ότι μια τέτοια πρακτική χρησιμοποιήθηκε ευρέως στον Μεσαίωνα, αποδεικνύεται από το έργο του αλχημιστή και γιατρού του δικαστηρίου David de Planis-Campi που δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1583 με τον τίτλο: «Μια πραγματεία για το αληθινό, αξεπέραστο, μεγάλο και παγκόσμιο φάρμακο των αρχαίων, ή για την κατανάλωση χρυσού, ένα ασύγκριτο θησαυροφυλάκιο ανεξάντλητου πλούτου ».

Ωστόσο, αυτό απέχει πολύ από το πρώτο βιβλίο αφιερωμένο στην κατανάλωση χρυσού. Αναφέρθηκε σε αρχαία κινέζικα χειρόγραφα που χρονολογούνται από τον 1ο αιώνα π.Χ. ε., και οι Κινέζοι αποκαλούσαν την κατανάλωση χρυσού μόνο ως “το ελιξίριο της ζωής”, δίνοντας υγεία, νεότητα και δύναμη.

Πλούσιοι και ευγενείς άνθρωποι και των δύο φύλων χρησιμοποιούσαν πόσιμο χρυσό για αιώνες με την ελπίδα να παραμείνουν για πάντα νέοι.

Αλλά ο χρυσός δεν είναι μια σοκολάτα, δεν μπορεί να διαλυθεί σε βραστό νερό και να το πιει κάποιος . Πώς χρησιμοποίησαν οι πλούσιοι άνθρωποι του παρελθόντος αυτό το πολύτιμο ποτό με την κυριολεκτική έννοια της λέξης;

Χρησιμοποιήθηκε μια αρκετά απλή συνταγή για την παρασκευή χρυσού. Μια ορισμένη ποσότητα καθαρού χρυσού, συνήθως περίπου 5 g, τοποθετούνταν σε ένα κεραμικό ή γυάλινο δοχείο γεμάτο με 200 ml νερού και το έβραζαν μέχρι να βράσει ακριβώς το μισό νερό. Στη συνέχεια έπιναν αυτό το νερό ένα κουταλάκι του γλυκού τρεις φορές την ημέρα – όχι περισσότερο!

Μερικοί επιφανείς ασθενείς του Μεσαίωνα μασούσαν μικρές λεπτές πλάκες χρυσού για να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα και οι κάτοικοι της Βενετίας ράντισαν ακόμη και το φαγητό τους με χρυσό πριονίδι.

Ανεξάρτητα από το πόσο φανταστικό φαίνεται, οι επιστήμονες επιβεβαιώνουν ότι ο χρυσός που εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα τον απολυμαίνει πραγματικά, σκοτώνει επιβλαβείς μικροοργανισμούς και παθογόνα μικρόβια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η χρήση πόσιμου χρυσού είναι απλώς αναντικατάστατη κατά τη διάρκεια επιδημιών. Επιπλέον, όπως έχουμε ήδη σημειώσει, το χρυσό νερό ενισχύει το νευρικό σύστημα, προλαμβάνει και θεραπεύει τις καρδιακές παθήσεις και επίσης βελτιώνει σημαντικά την ανοσία.

Όμως τελικά ..

Έχει βλαβερές συνέπειες ή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βλάψει..

Πόσημο χρυσό είχε χρησιμοποιηθεί -σκοπίμως- για να θανατωθούν άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ισπανικής Ιεράς Εξέτασης.

Μια αξιοσημείωτη περίπτωση δημοσιεύτηκε σε ένα από τα τεύχη ενός αγγλικού ιατρικού περιοδικού. Το άρθρο μίλησε για τα αποτελέσματα της ανάλυσης των λειψάνων της Diana de Poitiers, γνωστή στους οπαδούς των Γάλλων κλασικών, η οποία κατά τη διάρκεια της ζωής της ήταν ερωμένη του βασιλιά Henry II της Γαλλίας.

Οι επιστήμονες βρήκαν αυξημένη περιεκτικότητα σε χρυσό στα μαλλιά της γυναίκας. Ωστόσο, δεδομένου του γεγονότος ότι η Νταϊάνα δεν ήταν ποτέ βασίλισσα και, ως εκ τούτου, δεν φορούσε χρυσό στέμμα, τα δεδομένα της εξέτασης μπορούσαν να εξηγηθούν μόνο με την ενεργό χρήση πόσιμου χρυσού. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα πέθανε από χρόνια δηλητηρίαση λόγω της μακράς κατανάλωσης χρυσού.

Σήμερα, η κατανάλωση χρυσού δεν έχει σταματήσει. Στο ελβετικό λικέρ κανέλας Goldschläger, επιπλέουν πολύ λεπτές νιφάδες χρυσού. Η πραγματική ποσότητα χρυσού μετρήθηκε σε περίπου 13 mg σε φιάλη ενός λίτρου. Τον Ιανουάριο του 2018, αυτή η ποσότητα ανέρχεται σε €0,46, ή και λιγότερο, στην διεθνή αγορά χρυσού.

Κλείνοντας αυτό το άρθρο εκείνο που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι αυτό το πολύτιμο μέταλλο σίγουρα δίνει πολύ όμορφα και εντυπωσιακά κοσμήματα . Αν τώρα χαρίζει και μακροζωϊα δεν θα το μάθουμε διότι η τιμή του είναι πολύ υψηλή ώστε να κάνουμε αλχημείες και να βάζουμε την υγεία μας σε δοκιμασίες…

πηγή: https://3otiko.blogspot.com/, https://el.paranormaldaybook.com/

Εδώ είναι η ομάδα μας στο Facebook και εδώ  η σελίδα μας!!