Το “Μαύρο Πάσχα” των Θρακών …

Ημέρα μνήμης είναι η σημερινή για τους απανταχού Θρακιώτες καθώς η 6η Απριλίου έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού. 

H 6η Απριλίου του 1914 ήταν η ημέρα που οι Νεότουρκοι επέλεξαν για να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Aρκαδιουπόλεως και της Bιζύης, αλλά και άλλων θρακικών περιοχών. Ήταν Kυριακή του Πάσχα, αυτού που στη μνήμη των Θρακιωτών έμεινε ως «το Mαύρο Πάσχα». H 6η Απριλίου σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Ελληνισμού από τους Τούρκους. Την περίοδο 1913-1918, 233.000 Ανατολικοθρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού.

Άλλοι 100.000 οδηγήθηκαν στη Μικρά Ασία σε καταναγκαστικά έργα, από τους οποίους επέστρεψαν στις εστίες τους, ζωντανά φαντάσματα, με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου μόνο 35-36.000 περίπου. Οι υπόλοιποι πέθαναν στη Μ. Ασία από τις αγγαρείες, τις ασθένειες και τον υποσιτισμό. Κορύφωση των διωγμών σε βάρος του Ελληνικού στοιχείου υπήρξε το Μαύρο Πάσχα του 1914.

Τότε το Οικουμενικό Πατριαρχείο έκλεισε τα σχολεία και τις εκκλησίες, κήρυξε γενικό πένθος και την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εν διωγμώ, υψώνοντας παράλληλα φωνή έντονης διαμαρτυρίας προς την υψηλή Πύλη και τις πρεσβευτικές αρχές των Μεγάλων Δυνάμεων.

Η απόφαση για την καθιέρωση σε πανελλήνια κλίμακα της 6ης Απριλίου ως «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού» εγκρίθηκε με σχετικό ψήφισμα στο ‘‘7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών’’ που διεξήχθη στο Διδυμότειχο τον Ιούνιο του 2006.

Ο καθένας από αυτούς τους ανθρώπους κουβάλησε  ένα μικρό μπόγο με λίγα πράγματα απ’ το βιος τους. Αυτός ο μπόγος έγινε η μαγιά να ξαναστήσουν καινούργιο σπιτικό. Εκτός, όμως, από αυτόν τον μικρό μπόγο, κουβάλησαν ακόμη έναν, πολύ πιο βαρύ και πολύ πιο μεγάλο, και τον παρέδωσαν στους απόγονους τους λέγοντας παράλληλα:  «Εδώ μέσα έχουμε την ιστορία μας και τις παραδόσεις μας. Εμείς με αίμα και δάκρυ καταφέραμε και τα διαφυλάξαμε . Η σειρά σας τώρα. Αν είστε άξιοι, τιμήστε τα και παραδώστε τα κι εσείς στα παιδιά σας και στα εγγόνια σας, για να γνωρίζουν κι εκείνα ποιες είναι οι ρίζες τους».

Οι πράξεις γενοκτονίας που έγιναν σε βάρος των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης την περίοδο 1914-1918, είναι οι ίδιες ακριβώς θηριωδίες που έγιναν σε βάρος και των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, απλά η Θράκη ήταν η πρώτη περιοχή που τις έζησε.

Τον Δεκέμβριο του 1913 έφτασε στην Πόλη ο στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς επικεφαλής αποστολής Γερμανών αξιωματικών, με σκοπό την αναδιοργάνωση του οθωμανικού στρατού. Αυτοί, αφού επιθεώρησαν διάφορα στρατηγικά μέρη της αυτοκρατορίας, δήλωσαν στους Νεότουρκους:

«Οι Έλληνες έχουν στα χέρια τους όλο τον πλούτο και είναι πρώτοι στα γράμματα. Αν δεν τους διώξετε, να είστε σίγουροι ότι θα σας υποδουλώσουν οικονομικά και πνευματικά, και αύριο θα σας εκμεταλλεύονται χειρότερα από σήμερα» και εισηγήθηκαν την εκδίωξη όλων των Ελλήνων από τη χώρα, με πρώτους της Ανατολικής Θράκης και των παραλίων της Μικράς Ασίας.

Μεγάλη Δευτέρα, 5.000 ξεριζωμένοι Θρακιώτες από τη Βιζύη, τη Μαγκριώτισσα, το Μουσελίμ και το Άβγουζα, είχαν γεμίσει εκκλησίες, σχολεία, χάνια, πλατείες αλλά και τα σοκάκια της Ραιδεστού, ενώ επιπλέον 5.000 από Κρυονέρι, Κουρούδερε, Καραχαλήλ, Γιαντσικλάρ, Τοπτσίκιοϊ, Σαράι, Καβάκι, Γιοβαλί, Άγιο Γεώργιο, Τσακλί, Άγιο Ιωάννη και Τσόγκαρα συνωστίζονταν στη διπλανή Ηράκλεια.

Τη Μεγάλη Πέμπτη, έφτασαν στη Ραιδεστό άλλοι 1.000 Θρακιώτες απ’ το Σαράι και τα χωριά της Βιζύης. Τη μέρα που ο Χριστός ανέβαινε τον Γολγοθά, οι Έλληνες της Θράκης κουβαλούσαν το δικό τους σταυρό.

Ανήμερα του Πάσχα, 5.000 καινούργιοι πρόσφυγες απ’ το Αχμέτβεη, τη Μεσσήνη, το Ουζούν Κιοπρού, το Μπαμπάεσκι, τα Μάλγαρα, το Λουλέμπουργκαζ και άλλα χωριά στριμώχτηκαν μαζί με τους παλιούς στη Ραιδεστό δημιουργώντας το αδιαχώρητο.

Συνολικά, ανήμερα του Πάσχα, αυτού του Μαύρου Πάσχα, στη Ραιδεστό και την Ηράκλεια βρίσκονταν στοιβαγμένοι περισσότεροι από 17.000 Θρακιώτες. Τις επόμενες ημέρες, η κυβέρνηση φρόντισε να τους στείλει με βαπόρια στην Ελλάδα, αφού πρώτα τους υποχρέωσε να πληρώσουν τα ναύλα και να υπογράψουν ότι φεύγουν με δική τους θέληση και δεν θα ξαναγυρίσουν.

Οι διωγμοί συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση μέχρι και τον Αύγουστο του 1914. Τα περισσότερα χωριά της Τυρολόης, του Λουλέμπουργκαζ, των Σαράντα Εκκλησιών, της Κεσσάνης και των Μαλγάρων εκκενώθηκαν. Την ίδια περίοδο εκκενώθηκαν και τα χωριά Αράπχατζη, Σχολάρι, Τσανακτσί, Ναΐπκιοϊ, Σιμιτλί, Κούμβαο και Πάνιδο της περιφέρειας Ραιδεστού.

Και όπως προέβλεπε το τουρκικό σχέδιο, την ώρα που από τη Ραιδεστό απέπλεαν καράβια γεμάτα Θρακιώτες, στο λιμάνι της κατέφθαναν άλλα καράβια απ’ τη Θεσσαλονίκη, γεμάτα μουσουλμάνους από τη Μακεδονία (Ελληνική, Σερβική και Βουλγάρικη) που, ύστερα από πρόσκληση των Νεότουρκων και με την υπόσχεση ότι θα τους παραχωρηθούν σπίτια και βιος (των Ελλήνων), κατέκλυζαν τη Θεσσαλονίκη και επιβιβάζονταν στα καράβια με προορισμό τη Ραιδεστό.

Μέχρι και τον Αύγουστο του 1914, είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους 232.000 Θρακιώτες, πολλοί από τους οποίους θανατώθηκαν, σφαγιάστηκαν ή πέθαναν στο δρόμο της προσφυγιάς.

πηγή: http://maxitis.gr/georgios

Εδώ είναι η ομάδα μας στο Facebook και εδώ  η σελίδα μας!!