Στη Μονή του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο της Λέσβου…

Κάθε χρόνο στις 8 Νοεμβρίου η εκκλησία τιμά τους αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ και γενικά όλους τους αγγέλους.

Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι και όσες φέρουν τα ονόματα Μιχαήλ, Γαβριήλ, Άγγελος, Σεραφείμ, Ταξιάρχης και Πανορμίτης.

Στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση οι άγγελοι είναι πνευματικά δημιουργήματα του Θεού, τα οποία έχουν ως αποστολή να δοξάζουν τον δημιουργό τους,

να ανακοινώνουν στους ανθρώπους το θείο θέλημα και να εκτελούν τις θείες βουλές.

Την ύπαρξη των αγγέλων μαρτυρεί τόσο η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), όσο και η εκκλησιαστική παράδοση.

Άγγελοι ήσαν και οι διάβολοι ή δαίμονες, οι οποίοι εξέπεσαν από την αρχική τους θέση, επειδή παρέβησαν τις εντολές του Θεού.

Ο αριθμός των αγγέλων είναι αναρίθμητος. Η Αγία Γραφή αναφέρει «μυριάδας αγγέλων» και «μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων». Μόνο τέσσερις αναφέρονται ονομαστικά.

Πρόκειται για τους αρχαγγέλους και ταξιάρχες Μιχαήλ Γαβριήλ, Ραφαήλ και Ουριήλ.

Οι άγγελοι χωρίζονται σε τρεις τάξεις και εννέα τάγματα, ιεραρχικά διατεταγμένα:

Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνοι

Κυριότητες, Εξουσίες, Δυνάμεις

Αρχές, Αρχάγγελοι, Άγγελοι

Ο Μιχαήλ και ο Γαβριήλ είναι οι πιο γνωστοί από τους αρχαγγέλους και Ταξιάρχες. Ο Μιχαήλ θεωρείται φύλακας άγγελος του ιουδαϊκού λαού και του Νέου Ισραήλ, δηλαδή του χριστιανισμού.

Κατά την αποστασία του Σατανά, όταν ο Μιχαήλ είδε την πτώση του, κάλεσε τις ουράνιες δυνάμεις και αφού αναφώνησε το «πρόσχωμεν», ύμνησε με τους άλλους αγγέλους τον Θεό.

Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο αρχάγγελος Μιχαήλ είναι ο ψυχοπομπός άγγελος, αυτός που παίρνει τις ψυχές των ανθρώπων.

Ο αρχάγγελος Γαβριήλ αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη να αναγγέλλει τον χρόνο του ερχομού του Μεσσία,

ενώ στην Καινή Διαθήκη το όνομά του αναφέρεται  στο Ευαγγέλιο του Λουκά, να προλέγει στον Ζαχαρία τη γέννηση του Ιωάννη του Πρόδρομου,

να αναγγέλλει στην Παρθένο Μαρία τη γέννηση του Χριστού από αυτήν

και να αποστέλλει τους ποιμένες τη νύχτα της γέννησης του Χριστού στη Βηθλεέμ, για να δουν και να προσκυνήσουν τον γεννηθέντα σωτήρα του κόσμου.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ επίσης είναι προστάτης της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ είναι προστάτες Άγιοι της Μυτιλήνης, των Σερρών, του Αιτωλικού και του Κορυδαλλού Αττικής.

Το μοναστήρι του Ταξιάρχη στη Λέσβο

Το  μοναστήρι του Αρχαγγέλου Ταξιάρχη  βρίσκεται 38 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Μυτιλήνης στο χωριό Μανταμάδος.

Η ημερομηνία ίδρυσης της δεν μας είναι γνωστή. Μπορούμε όμως να υπολογίσουμε ότι το έτος που μπήκε ο θεμέλιος λίθος βρίσκεται εκατοντάδες χρόνια πίσω (περί τον 9ο αιώνα μ.Χ.).

Πρόκειται για βυζαντινό μοναστήρι του οποίου η λειτουργία διακόπηκε μάλλον κατά την κατάκτηση του νησιού από τους Τούρκους γύρω στα 1462 μ.Χ.

Κατά τα μέσα του 19ου αιώνα μ.Χ. ζούσανε στη Μονή  λιγοστοί μοναχοί έχοντας αφιερώσει την ζωή τους στην νηστεία και στην αδιάλειπτη προσευχή .

Περίπου στο 10ο με 11ο αιώνα, όταν το Βυζαντινό κράτος μεσουρανούσε, οι Σαρακηνοί πειρατές βρίσκονταν κι αυτοί στις δόξες τους. Λυμαίνονταν τα νησιά του Αιγαίου, λήστευαν, έκαιγαν κι αιχμαλώτιζαν ανθρώπους, πού τους προόριζαν για τα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.

    Ή Λέσβος, πλούσια κι ελκυστική, είχε γίνει διαλεχτή λεία των κουρσάρων.

Η Μονή ήταν οχυρωμένη σαν κάστρο με τείχη και πύργο, κι από νωρίς είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον των πειρατών, πού το ‘χαν βάλει πείσμα να το πατήσουν.

    Έτσι κάποια άνοιξη, ο αρχιπειρατής Σιρχάν, ένας άγριος και μελαψός γίγαντας, ζωσμένος το μπαλτά και τη σπάθα, κάλεσε το τσούρμο του και τους είπε:

    – Αυτή τη φορά, το δίχως άλλο, θα μπούμε στο μοναστήρι. Εγώ θέλω μόνο το χρυσό ποτήρι, πού λειτουργάνε οι καλόγεροι, για να πίνω το κρασί μου. Όλα τ’ αλλά δικά σας.

    Ό ίδιος δεν θα ‘παιρνε μέρος στην επιχείρηση. Δεν καταδεχόταν τέτοιες μικροδουλειές.

Έβαλαν πλώρη για τη Λέσβο. Πλησίασαν το μοναστήρι μεσάνυχτα και κρύφτηκαν στα δέντρα.

Στο μεταξύ οι καλόγεροι, ανέμελοι από την ησυχία του χειμώνα, δεν φύλαγαν το μοναστήρι όπως έπρεπε.

Κάποια στιγμή χτύπησε το σήμαντρο, πού καλούσε τους μοναχούς στην ορθρινή ακολουθία. Τα βήματα τους ακούστηκαν ρυθμικά στον ξύλινο εξώστη, καθώς κατέβαιναν στην εκκλησία. Σε λίγο όλα ησύχασαν.

   Τότε o αρχηγός έδωσε το σύνθημα. Ένας πειρατής έριξε το γάντζο, σκαρφάλωσε στα τείχη, πήδηξε στην αυλή και άνοιξε τη μεγάλη καστρόπορτα. Οι κουρσάροι όρμησαν με αλαλαγμούς στην εκκλησία.   Πριν συνέλθουν οι μοναχοί από τον αιφνιδιασμό, περνούσαν από τη ζωή στο θάνατο…

    Ένα δόκιμο καλογέρι, ο Γαβριήλ, βρισκόταν στο ιερό. Γρήγορος κι ευκίνητος, σκαρφάλωσε στη στέγη του ναού.

Οι πειρατές τον ακολούθησαν. Τότε όμως ακούστηκε μια δυνατή βουή, και ή σκεπή μετατράπηκε θαυματουργικά σε φουρτουνιασμένο πέλαγος.

Πάνω στ’ αφρισμένα κύματα ένας πελώριος και αγριωπός Στρατιώτης, με σπάθα πού έβγαζε φωτιές, όρμησε εναντίον τους. Εκείνοι παράτησαν αμέσως όπλα και κλοπιμαία κι έφυγαν πανικόβλητοι.

    Ό Γαβριήλ, ο μόνος πού απέμεινε ζωντανός από την τραγωδία, συγκλονισμένος από το θαύμα του αρχαγγέλου πλησίασε και πρόσπεσε στο εικονοστάσι του.

Όταν συνήλθε από την ταραχή, σήκωσε τα μάτια. Αλλά τι πρόσωπο ήταν αυτό; Αν και ζωγραφισμένο, φαινόταν ζωντανό κι είχε μια θεϊκή γλυκύτητα. Ο δόκιμος επιθύμησε να το ζωγραφίσει.

– Ταξιάρχη μου, παρακάλεσε, μεσίτευσε στον Κύριο ν’ αναπαύσει τους αδελφούς μου. Κι έμενα αξίωσε με ν’ απεικονίσω την εξαίσια μορφή σου.

Αμέσως, σαν να φωτίστηκε από τον αρχάγγελο, πήρε ένα σφουγγάρι, μάζεψε μ’ αυτό ευλαβικά το αίμα των μοναχών σε μια λεκάνη, το ανακάτεψε με ασπρόχωμα και άρχισε να πλάθει την εικόνα του.

Από την αρχή της εργασίας ένιωσε αισθητή τη βοήθεια του Ταξιάρχη. Τα χέρια του, σαν να τα οδηγούσε αόρατη δύναμη, σχημάτιζαν γρήγορα και σταθερά με τον πηλό το πρόσωπο του αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Το πρόσωπο εκείνο που είδε στη σκεπή του ναού, το αγριωπό, αλλά με τη θεϊκή χάρη.

Πέρασαν αιώνες. Το μοναστήρι ερειπώθηκε από  τις αλλεπάλληλες επιδρομές των Αγαρηνών.

Τον 18ο αιώνα ο μικρός παλιός ναός αντικαταστάθηκε με νέο και μεγαλύτερο, μα η ανάγλυφη θαυματουργή εικόνα του αρχαγγέλου διασώθηκε ως τις μέρες μας, όπως ακριβώς τη φιλοτέχνησε ο δόκιμος Γαβριήλ.

Διατηρεί την πρώτη ζωντάνια της και παραμένει άφθαρτη από το χρόνο κι από τους ασπασμούς χιλιάδων προσκυνητών.

Προσκυνητές αναφέρουν ότι το πρόσωπο του Αρχαγγέλου αλλάζει μορφή και χρώμα ως ένδειξη ότι εισακούει τα αιτήματα των πιστών.

πηγή πληροφοριών: https://www.pigizois.gr