Νόβακ Τζόκοβιτς – ένας ήρωας με ρακέτα!!

Λίγα λόγια για τον δικό μας Στέφανο Τσιτσιπά που μας έκανε περήφανους .

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς αντιμετώπισε τον τενίστα που από αρκετούς θεωρείται ο κορυφαίος όλων τον εποχών. Τον Νόβακ Τζόκοβιτς. Έχασε, μέσα στον αθλητισμό είναι και η νίκη και η ήττα.

Σίγουρα όμως είναι μια σημαντική επιτυχία κυρίως για τον ίδιο τον Στέφανο αλλά και για την Ελλάδα το γεγονός και μόνο ότι έφτασε μέχρι τον τελικό.

Τώρα αρχίζει η πορεία προς την κορυφή και είμαστε περήφανοι και για τον Στέφανο και για όλους τους αθλητές μας που μας τοποθετούν σαν χώρα ψηλά στις αθλητικές επιτυχίες

Χθές στις δηλώσεις του ο Στέφανος Τσιτσιπάς είπε μεταξύ άλλων ” μακάρι να καταφέρω τα μισά από αυτά που έχει καταφέρει μέχρι σήμερα ο Νόβακ” και εμείς του το ευχόμαστε.

Ευχόμαστε να παραδειγματιστεί όχι μόνο από την τόσο μεγάλη νικητήρια πορεία του στο τέννις αλλά και από τη στάση ζωής του Νόβακ Τζοκοβιτς.

Τότε θα καταφέρει εκτός από κορυφαίος τεννίστας να γίνει και σπουδαίος άνθρωπος.

Πως ξεκίνησε ο Τζόκοβιτς

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς γεννήθηκε  στο Βελιγράδι το 1987, ξεκίνησε σε ηλικία 4 ετών να παίζει τένις και στα 8 ανακαλύφθηκε από τη θρυλική για τη γειτονική χώρα Γιέλενα Γκέντσιτς.

Στα 12 βρέθηκε στη Γερμανία για να παρακολουθήσει μαθήματα στην τενιστική ακαδημία του Νίκολα Πίλιτς, ενώ στα 14 ξεκίνησε τη διεθνή καριέρα του.

Ο Τζόκοβιτς μεγάλωνε στη Σερβία την εποχή των βομβαρδισμών του Βελιγραδίου. 

Όταν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ ισοπέδωσαν το Βελιγράδι, η οικογένειά του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εστία της,

και να κρυφτεί σ’ ένα καταφύγιο για να διαφυλάξει τη ζωή της.

Έμειναν στο καταφύγιο, μαζί με άλλες 20 οικογένειες, επί 78 ημέρες, αντιμετωπίζοντας μεγάλες στερήσεις και δυσκολίες.

Μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες εκείνος βρήκε διέξοδο και χαρά στις προπονήσεις του με την Jelena Gencic, «παίζοντας κρυφτούλι» με τους βομβαρδισμούς,

καθώς συναντιόταν συνήθως σε μέρη που μόλις είχαν επιτεθεί οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, υποθέτοντας ότι δεν θα ξαναεπιτεθούν εκεί που είχαν ήδη χτυπήσει.

Το εμπόδιο του πολέμου και της επικρατούσας κατάστασης μετατράπηκε, έτσι, σε ένα μάθημα ζωής.

Ο Τζόκοβιτς έπαιζε τένις χωρίς να έχει φιλέ ή σε ερείπια ή όπως η φίλη του Σέρβα τενίστρια Anna Ivanovic προπονείτο σε μία άδεια εγκαταλελειμμένη πισίνα
Άλλοτε πήγαιναν για προπόνηση στον χώρο που βρισκόταν δίπλα σε μια στρατιωτική βάση, που όμως δεν ήταν ασφαλής,

καθώς οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ συνήθιζαν να επιτίθενται εκεί που υπήρχαν στρατιωτικές βάσεις.

Ο ίδιος δεν κάμφθηκε από την ανέχεια της οικογένειας, την έλλειψη ηλεκτρισμού, τις γκρεμισμένες γέφυρες και την αίσθηση του θανάτου που υπήρχε παντού στην πόλη.

Θυμάται πάντα το τραγούδι των γενεθλίων του στα δώδεκα, που ήταν το σφύριγμα των αεροπλάνων που τους βομβάρδιζαν.

Αλλά παρέμεινε πιστός στην ιδέα ότι εμμένοντας στον στόχο του θα ερχόταν η ηθική και πνευματική δικαίωση που επιζητούσε.”
Και η δικαίωση ήρθε, ο Τζόκοβιτς έφτασε στην κορυφή του κόσμου, το τένις από διέξοδος έγινε το όχημα για την επιτυχία.

Δημιούργησε το Ίδρυμα Νόβακ Τζοκοβιτς το οποίο διευθύνει η σύντροφος του και μητέρα των 2 παιδιών τους και το οποίο στο επίκεντρο του έχει τα παιδιά.

Μεταξύ των υπολοίπων δράσεων του ιδρύματος ξεχωρίζει η δωρεά 102.000 για την κατασκευή σχολείου στην περιοχή του Trstenik ενώ συνολικά το Ίδρυμα Τζόκοβιτς έχει ανακατασκευάσει και κατασκευάσει 45 νηπιαγωγεία,

βοηθώντας περισσότερα από 22.000 παιδιά στη Σερβία, ενώ έχει απασχολήσει και 1.600 εκπαιδευτικούς.

Αξίζει να αναφέρουμε την περσινή δωρεά 1.000.000 ευρώ προς την χώρα του ώστε να καταφέρει να εξοπλιστεί στη μάχη που έδινε με τον φονικό ιο.

Άλλη μια κίνηση με τον λαό στο επίκεντρο. Δράσεις που εξηγούν γιατί ο Τζοκοβιτς αντιμετωπίζεται ως εθνικός ήρωας στη χώρα του.
Οι επιδόσεις στο τένις είναι αξιέπαινες και καλώς μνημονεύονται.

Αλλά το μετάλλιο της ανθρωπιάς και της κοινωνικής προσφοράς είναι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους ταλαντούχους και τον τοποθετεί στο βάθρο των ηρώων.

Οι δηλώσεις του Νόβακ Τζοκοβιτς μετά τον αγώνα με τον δικό μας Στέφανο Τσιτσιπά ..

«Μπορεί να μην έχω τα νιάτα του Στέφανου, αλλά πάντα βρίσκω το κίνητρο να παλεύω τα ματς.

Και σε αυτό με βοηθάει η οικογένειά μου. Όπως είπε ο Στέφανος είναι μια προσπάθεια της ομάδας και όχι του ενός.

Θέλω να συνεχίσω να κερδίζω τίτλους. Επαιξα δύο αξέχαστα παιχνίδια για την καριέρα μου με τον Ναδάλ και τον Στέφανο σήμερα που δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Θέλω και στους Ελληνες με τους οποίους έχουμε αδερφική σχέση να τους στείλω την αγάπη μου»

Πηγές πληροφοριών : https://sports3.gr/, https://www.contra.gr/sports, https://www.gazzetta.gr/