‘‘Εύα Μαζοκοπάκη’’

Γεννημένη δίπλα στη θάλασσα

Τι να φοβηθώ;

Έχω μάθει να κολυμπώ στα βαθιά συναισθήματα

Δεν με πνίγουν …βλέπεις!!!

Συγγραφέας – Ποιήτρια

” Λεκτικά αρώματα” , ”Η οργή του τυφλού ποταμού”, ”Οι σκιές των Μουσών”

Καλώς ήρθατε στη γωνιά χαλάρωσης . Κυρία Μαζοκοπάκη θα ήθελα να μας πείτε τι πρέπει να ξέρουμε για την Εύα. Λίγο για την καθημερινότητά της, τη ζωή της.

Καλώς σας βρήκα στη φιλόξενη παρέα σας. Είμαι μια συνηθισμένη γυναίκα με πολλαπλούς ρόλους όπως όλες μας. Κατοικώ στα όμορφα Χανιά της Κρήτης και είμαι φιλόλογος εν ενεργεία. Είμαι παντρεμένη και έχω μία κόρη. Λατρεύω τη λογοτεχνία, τη θάλασσα και τη… σοκολάτα. Δεν αντιστέκομαι ποτέ σε τούτο το τρίπτυχο. Όλη μου τη ζωή διδάσκω και γράφω … γράφω και διδάσκω. Η σειρά εδώ…δεν είναι ευκρινής. Είμαι άνθρωπος του ” πολύ”. Διαβάζω “πολύ”, γράφω” πολύ” αλλά και αγαπώ “πολύ”… συνεπώς πληγώνομαι και ” πολύ”.

Ύβρισ-Άτη-Νέμεσις-Τίσις ,  ήταν η βασική αντίληψη  της κοσμοθεωρίας των αρχαίων αυτά τα τέσσερα στοιχεία που  χρησιμοποιείται στο βιβλίο σας ‘Η Οργή του Τυφλού Ποταμού’.  Σκληρά στοιχεία , τι μήνυμα περνάνε μέσα από το βιβλίο σας ;  υπάρχουν τελικά συμπεριφορές που θα πρέπει να γνωρίσουν τέτοια σκληρότητα;

 Η κοσμοθεωρία των αρχαίων Ελλήνων βρίσκει διαχρονική απήχηση δυστυχώς. Σκληρά και ρεαλιστικά στοιχεία που κατακλύζουν την ανθρώπινη ζωή και οδηγούν σε αδιέξοδους δρόμους. Ένα ρουά ματ που ταλανίζει το πνεύμα και την ψυχή μέχρι να αποδοθεί η δικαίωση. Χρησιμοποίησα αυτά τα σκληρά στοιχεία μέσα στο μυθιστόρημα μου για να αποδείξω πως η πορεία προς τον παράδεισο περνά μέσα πάντα από μια κόλαση. Τα μηνύματα μου όμως είναι ελπιδοφόρα. Πάντα έστω και καθυστερημένα η Νέμεση επιβάλλει την πολυπόθητη κάθαρση.

Είμαστε οι επιλογές μας ή τελικά ότι επιλέξουμε η μοίρα μας είναι προκαθορισμένη;

  Σαφώς και είμαστε οι επιλογές μας. Η λέξη τύχη από το αρχαιοελληνικό ρήμα ” τυγχάνω” που σημαίνει πετυχαίνω άπτεται της δικής μας νοημοσύνης , θέλησης και επιλογής. Οι εξωτερικοί παράγοντες επηρεάζουν εν μέρει την εξέλιξη και την πορεία μας αλλά η τελική σφραγίδα της υπογραφής της ζωής ανήκει στη δική μας ανοχή και αντοχή .

Η ‘οργή’ έχει να κάνει με την εσωτερική μας πάλη, στροφή προς το μέσα μας;

 Ναι ο τίτλος του βιβλίου μου είναι καθαρά συμβολικός. Η οργή του Τυφλού ποταμού δεν αφορά το εξωτερικό τόσο περιβάλλον όσο την ανθρώπινη εσωτερικότητα. Είμαστε αυτό που νιώθουμε και διαχέουμε στον περίγυρο μας. Η επιλογή να ανήκουμε στον κόσμο των αγγέλων ή των δαιμόνων ανήκει στα χέρια μας. Και εδώ ξεσπάει η… οργή. Γιατί επιλέγουμε την πλευρά των δαιμόνων;

 Πιστεύετε ότι ένας άνθρωπος όταν έχει θυμό μέσα του και παράπονο θα έλεγα , για την απόφαση άλλων το πώς θα ζήσει τη ζωή του, μπορεί να έρθει η στιγμή να βρει  γαλήνη ή ακόμα και να  καταφέρει να βρει την πορεία του , πάντα θα υπάρχει αυτό το ‘γιατί’;

Το πιο παραπονεμένο γραμματικό και ψυχικό ερωτηματικό ” Γιατί” …που συχνά μένει αναπάντητο. Δεν θεωρώ πως πρέπει να ξεσπάμε μοιρολατρικά σε ένα πληγωμένο “γιατί”… αφού υπάρχει το ” επειδή”. Για μένα ένα γιατί… οδηγεί πάντα σε μια αφυπνιστική αυτογνωσία και ενσυναίσθηση που προοικονομεί μια εξελικτική διαδρομή για να χαράξει νέους δρόμους το ” επειδή”. Χωρίς γιατί δεν χτίζουμε γερά θεμέλια εσωτερικής δύναμης. Και “επειδή” ένας παράδεισος …προϋποθέτει το ” γιατί” μιας κόλασης.

Κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες το δεύτερο μυθιστόρημα  σας ‘’Οι σκιές των Μουσών’’.  Να σας ευχηθούμε καλοτάξιδο και  θα θέλαμε να μάθουμε λίγο για το νέο βιβλίο.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές.Το νέο μου μυθιστόρημα έχει μια μυστηριακή ατμόσφαιρα γεμάτη σκληρές αναβάσεις και πτώσεις ζωής, είναι πλημμυρισμένο με αρώματα Μουσών και χρώματα Κρήτης. Εννέα Μούσες και μία… Ελένη ένας κύκλος δέκα γυναικών που συμπορεύονται χωροχρονικά. Η δύναμη της ανθρώπινης ανοχής και αντοχής είναι τα κυρίαρχα στοιχεία του βιβλίου μου. Μπορεί μια Ελένη να λειτουργήσει μόνο ως σέλας, δηλαδή φως στη ζωή των εννέα Μουσών ή να ακουμπήσει στη δεύτερη ερμηνεία του ονόματος της στο αρχαιοελληνικό” είλον” του απόλυτου ολέθρου; Επαναλαμβάνεται άραγε η ιστορία χρόνια αργότερα;

Να μιλήσουμε λίγο για ποίηση.. Το πρώτο σας βιβλίο είναι μια συλλογή ποιημάτων , θα θέλαμε να αναφέρθητε  σ’ αυτό και  από πότε αρχίσατε να γράφετε ποιήματα;

Η ποίηση η μεγάλη μου λατρεία. Κι εγώ μια υπηρέτρια ταπεινή της μεγαλοσύνης της. Η πρώτη μου ποιητική συλλογή ” Λεκτικά αρώματα” είναι μια σύνθεση ποιημάτων που χωρίζεται σε δύο μέρη . Στο πρώτο της μέρος στα ” Εβένινα αρώματα” τα ποιήματα είναι πιο σκοτεινά , πληγωμένα, μελαγχολικά , πνιγμένα στην καταιγίδα . Στο δεύτερο μέρος στα ” Διάφανα αρώματα” τα ποιήματα κατακλύζονται από φως, έρωτα , όνειρα , είναι λουσμένα από το ουράνιο τόξο που ακολούθησε την καταιγίδα. Ξεκίνησα την ποίηση …μάλλον από τότε που είπα τις πρώτες μου λέξεις . .. γιατί για μένα ο ποιητής γεννιέται ενώ ο συγγραφέας δημιουργείται. Το 2021 θα εκδοθεί και η δεύτερη ποιητική μου συλλογή ” ΤΑ ΡΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ” το διαμάντι μου , όπως την αποκαλώ, με όλα τα βραβευμένα μου ποιήματα και με πολλά αποφθέγματα- σκέψεις μου που τα προλογίζουν.

Δεν θα σας  κάνω τη συνήθη ερώτηση ποίηση ή λογοτεχνία γιατί θεωρώ ότι ο δημιουργός αγαπάει όλα τα παιδιά του. Αυτό που θα σας ρωτήσω όμως είναι μπορεί το ίδιο στην ποίηση και στη λογοτεχνία ο συγγραφέας να αποδώσει  τα συναισθήματα  στον ίδιο βαθμό;

  Η ποίηση απαιτεί ισχυρή “συναισθηματική νοημοσύνη”. Αν δεν νιώθει ο δημιουργός το ” πολύ” της ψυχής δεν γράφει ποίηση. Συνεπαγωγικά το συναίσθημα στην ποίηση αποδίδεται στον υπέρτατο βαθμό. Αυτή όμως η παρατήρηση μου δεν αποκλείει την πιθανότητα και ένας συγγραφέας να έχει τούτη την  εσωτερική ευχέρεια  της απόδοσης κορυφαίων συναισθημάτων. Είμαι λίγο μάλλον…ακατάλληλη να απαντήσω σε τούτο σας το ερώτημα καθώς εγώ προσωπικά ξεκίνησα από την ποίηση και οδηγήθηκα στη συγγραφή και λόγω του ” δώρου” της ποίησης που μου χαρίστηκε δεν συνάντησα εμπόδια στις υψομετρικές ταλαντώσεις των συναισθημάτων των ηρώων μου.

Το τραγούδι είναι μελοποιημένη ποίηση, θα ήθελα να κλείσουμε αυτή την πολύ όμορφη συζήτηση με κάποιους στίχους από ένα τραγούδι που σας φέρνει όμορφες αναμνήσεις ή που σας περνάει ένα όμορφο μήνυμα και να το μοιραστείτε  με τους αναγνώστες μας

Θα απαντήσω με ένα δικό μου μελοποιημένο ποίημα από την εξαιρετική Ελένη Μπελιμπασάκη με τον τίτλο ” Ο δικός μου Παράδεισος”.

“Στον δικό μου Παράδεισο δεν έρχονται… τρένα, πετάει η καρδιά, δεν πιάνουν τα φρένα”.Το ρεφρέν του μελοποιημένου μου ποιήματος που εσωκλείει όλη μου την κοσμοθεωρία. Τον παράδεισο της ζωής μας τον δημιουργούμε μόνοι μας, είναι αποτέλεσμα των προσωπικών προσπαθειών κι επιλογών μας και είναι…το μυστικό μας καταφύγιο, χωρίς τρένα , χωρίς φρένα!!!

Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.

Κα Μαζοκοπάκη σας ευχαριστούμε που επισκεφτήκατε  τη ‘’Γωνιά Χαλάρωσης’’ σας ευχόμαστε ότι καλύτερο στην πορεία σας και θα χαρούμε σύντομα να σας έχουμε πάλι κοντά μας.