Η φλόγα Του Ποιητή

Μίλα! Μίλα της τρυφερά.

Πιάσε την πένα και ξεκίνα,

αποτύπωσε στιγμές

ονειρικές.

Ο πόνος που σε έδειρε απαλύνεται,

μέσα από το άγγιγμα του μελανιού.

Σκαρώνεις στιχάκια θλιβερά,

σαν φτάσει η άγια Μούσα,

της έμπνευσης η γλυκιά Κυρά.

Μπλέκοντας τον νου και την καρδιά,

καίει μια φλόγα στο ποτήρι.

Σπάει ο βράχος της σιωπής,

κι η σκέψη σου μοιάζει αδρανής.

Την λύτρωση φέρνει η γραφή.

Τρέχει ο νους μέσα στο ποίημα,

σε μονοπάτια παγερά και σκοτεινά.

Ξάφνου, ξεπρόβαλε το φως Του Ποιητή,

καθώς άγγιξε και πάλι κάθε καρδιά

ανομοιογενή.

Ακολουθήστε μας:

• Στην ομάδα Facebook: https://www.facebook.com/groups/189537376241829
• Στην Σελίδα Facebook: https://www.facebook.com/%CE%93%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%AC-%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82-147199487461360
• Στο instagram: @goniaxalarosis

Επιμέλεια Άρθρου: Τσιασιώτη Γεωργία

**Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση μέρους ή όλου του άρθρου σε οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναφορά στην πηγή.

*** Το συγκεκριμένο ποίημα αποτελεί εργασία για το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών Δημιουργικής Γραφής του ΕΑΠ .