Θυμήθηκε την ιστορία που ήθελε τις αυτόχθονες φυλές που ζούσαν πριν περίπου 2.000 χρόνια στα νότια της χώρας του και παρήγαγαν διάφορες ουσίες από δέντρα.
Συναντήθηκε λοιπόν με τον Αμερικανό εφευρέτη Thomas Adams και του περιέγραψε την κατάσταση, τονίζοντάς του ότι και οι δύο θα μπορούσαν να γίνουν πλούσιοι, αν κατόρθωναν να μετατρέψουν την τσίχλα σε φτηνό υποκατάστατο του καουτσούκ και των ελαστικών. Πράγματι, οι δύο τους προμηθεύτηκαν τεράστιες ποσότητες τσίχλας και ο Adams πειραματίστηκε με το υλικό για περισσότερο από ένα χρόνο, χωρίς όμως κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Μπορείς στις ΗΠΑ οι τσίχλες να γνώρισαν ημέρες δόξας ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, στον υπόλοιπο κόσμο όμως έγιναν γνωστές μερικές δεκαετίες αργότερα.
Πιο συγκεκριμένα, κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Αμερικανοί στρατιώτες προμηθεύονταν μεγάλες ποσότητες, που τους βοηθούσαν τόσο στη στοματική υγιεινή και στη λειτουργία του στομαχιού όσο και σαν μία ευχάριστη συνήθεια στις ανάπαυλες των μαχών. Οι τσίχλες ταξίδεψαν με αυτό τον τρόπο στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού και σύντομα εξελίχθηκαν σε παγκόσμιο trend.
Συγκεκριμένα σε μια εταιρεία που έφτιαχνε ήδη τσίχλες, την Fleer Chewing Gum, στη Φιλαδέλφεια, εργαζόταν ως λογιστής ο Walter E. Diemer. Ο συγκεκριμένος κύριος είχε ένα πάθος. Μετά την εργασία του καθόταν στο εργαστήριο της εταιρείας και έκανε πειράματα.
Πάντα φανταζόταν τον εαυτό του εφευρέτη, και όχι κάποιον που ασχολείται με αριθμούς, αλλά η ζωή τα έφερε έτσι που δεν κατάφερε ποτέ να τελειοποίησει κάποια από τα σχέδια του και έτσι αναγκάστηκε να πάει σε σχολή λογιστών και να αρχίσει να εργάζεται.
Μια μέρα, το 1928, που πειραματιζόταν με τα υλικά του εργαστηρίου, κατάφερε να κάνει μια τσίχλα πολύ πιο ελαστική που είχε την ιδιότητα να τεντώνεται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τσίχλα της αγοράς.
Την επόμενη ημέρα έδειξε στην διοίκηση την εφεύρεσή του και πήρε το πράσινο φως για παραγωγή. Ήταν τόση η χαρά του που δεν ζήτησε ούτε δικαιώματα, ούτε υπέγραψε κάτι για αμοιβή.
Η τσιχλόφουσκα με το που βγήκε στην αγορά έγινε best seller. Οι τσιχλόφουσκες είναι κατά κανόνα ροζ, αλλά το γεγονός ότι είναι ροζ, είναι συγκυρία, γιατί τα υλικά που είχαν περισσέψει για να πειραματιστεί εκείνη την ημέρα ο Diemer ήταν μόνο ροζ.
Προς τιμήν του παρέμειναν για δεκαετίες μόνο ροζ. Παρότι δεν υπέγραψε ποτέ κάτι για να αποκτήσει χρήματα για την εφεύρεση του, η εταιρεία τον έχρισε αντιπρόεδρο μέχρι και το θάνατό του, αναγνωρίζοντας την προσφορά του προς αυτούς.
πηγή: https://esquire.com.gr/
Εδώ είναι η ομάδα μας στο Facebook και εδώ η σελίδα μας!!