Μαζοκοπάκη Εύα: ”Το μυστικό μήλο της Εύας”

Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε την όμορφη κουβέντα μας με τη συγγραφέα και φίλη της παρέας μας Εύα Μαζοκοπάκη, που έφερε μαζί της το νέο της αριστούργημα ‘’Το μυστικό μήλο της Εύας’’ εκδόσεις bookguru.gr…  Εύα καλώς ήρθες στη γωνίτσα μας!!

Ούτε μια , ούτε δυο αλλά δώδεκα οι ιστορίες που συμπεριλαμβάνονται στο νέο σου βιβλίο και θα ήθελα να μου αναφέρεις τους τίτλους και ποιά είναι τα τρία από αυτά που πήραν βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό το 2021;

Δώδεκα ιστορίες όπως οι δώδεκα μήνες του χρόνου άλλοτε με συννεφιά και κρύο, άλλοτε με φως και χρώματα, όπως οι δώδεκα ώρες της μέρας  και της νύχτας που άλλοτε κοιμίζουν κι άλλοτε ξυπνούν πόθους και πάθη. Ο αριθμός δώδεκα είναι μυστηριακός και δηλώνει τη μετάβαση από ένα υλικό επίπεδο σε ένα ανώτερο συνειδησιακό κι αναγεννησιακό και για αυτό το χρησιμοποίησα και εγώ στο βιβλίο μου. 

Τα δώδεκα διηγήματα μου έχουν τους εξής τίτλους:

1.Δάκρυα ψυχής.

2.Το δίλημμα της Σελήνης

3.Θέμα δευτερολέπτων ( Γ έπαινος στον πανελλήνιο διαγωνισμό του λογοτεχνικού περιοδικού Κέφαλος).

4. Μαζί κι ας είμαστε μακριά ( Διάκριση στα καλύτερα διηγήματα από τις Εκδόσεις Πηγή).

5. Η ευχή.

6. Όσα κρύβουν τα μάτια.

7. Όνειρα πνιγμένα στη λίμνη.

8. Οι στάλες του Νοέμβρη.

9. Η τελευταία παράσταση.

10. Σκισμένη σελίδα.

11. Η προσφυγιά της καρδιάς ( Α πανελλήνιο βραβείο από τον διαγωνισμό pigi.paideias.gr).

12. Με λένε Εύα.

 Τι θα συναντήσει ο αναγνώστης μέσα, υπάρχει κάποιο κοινό σημείο σ’αυτά τα δώδεκα διηγήματα;

Ο κοινός παρονομαστής σε όλα τα διηγήματα είναι το μυστικό μήλο που κάθε ήρωας του διηγήματος λαμβάνει στα χέρια του και το χειρίζεται ανάλογα. Άλλος δαγκώνει τη σαθρή κι άλλος την φρέσκια και ζουμερή πλευρά του. Ανάλογα με την πλευρά που δαγκώνεται το μήλο τόσο ο ήρωας όσο και ο αναγνώστης που συμμετέχει συναισθηματικά στα δρώμενα επιλέγει το μονοπάτι του προς τον δρόμο της αρετής ή αντίθετα της κακίας.

Το μήλο έχει μείνει στην ιστορία ως απαγορευμένος καρπός μιας και ήταν η αιτία να φύγουν από τον Παράδεισο οι πρωτόπλαστοι…Το μήλο ήταν η αιτία; 

Το μήλο ίσως ήταν η …αφορμή. Η αιτία προϋπάρχει και είναι θέμα ψυχής. Ο παράδεισος δεν είναι τόπος είναι συναίσθημα. Εμείς ως ανθρώπινα όντα δημιουργούμε τον δικό μας παράδεισο ή την καυτή μας κόλαση. Η αγνή εσωτερικότητα μας και η ευγένεια των συναισθημάτων μας ανεβαίνει τα σκαλοπάτια για τον παράδεισο κι αντίστοιχα η αγριότητα των ενστίκτων μας και η έλλειψη αξιών κατεβαίνει το μονοπάτι προς την κόλαση. Όλοι έχουμε στα χέρια μας ένα μήλο. Το θέμα είναι πώς θα το χρησιμοποιήσουμε.

Το μήλο είναι το ίδιο για όλους ή ο καθένας έχει το δικό του μήλο;

Το μήλο είναι εξωτερικά ίδιο για όλους…καθώς ο κάθε άνθρωπος ζει στο ίδιο παράλληλο σύμπαν με τον συνάνθρωπο του. Η ζωή χαρίζει σε όλους τους καρπούς της …με κύριο και σημαντικότερο καρπό, το μήλο της Εύας. Η συμπεριφορά μας απέναντι στο δικό μας μήλο, η χρήση του, η καλή διαχείριση του, η ιδιαίτερη αντιμετώπιση του, η προσπάθεια να μην χαθεί από τα χέρια μας και ο τρόπος που το μοιραζόμαστε αποτελεί την ειδοποιό διαφορά του κάθε μήλου.

Αναφέρεις την συνείδηση  και την ψυχή και τη διαδρομή εκείνη που πρέπει να κάνει ο καθένας μόνος του για να τα φέρει σε αρμονία αυτά τα δύο…. Μια διαδρομή αναγνωρίζοντας λάθη , κακές επιλογές…τύψεις;;; Πρέπει να περάσει κάποιος και από αυτό το στάδιο;

Για να κερδίσει ο άνθρωπος την ολοκλήρωση του οφείλει να περάσει από διάφορα στάδια . Σαφώς αυτή η δύσκολη ανάβαση για να οδηγηθεί το ανθρώπινο ον στην κατάκτηση της αρετής και στο πέρασμα του στον παράδεισο προϋποθέτει μια διαδρομή μέσα από λάθη, ενοχές, τύψεις, αμφιβολίες, πάθη που τα μετουσιώνει σταδιακά σε αλήθειες ζωής και επιδιώκει την κάθαρση της ψυχής του. Όταν εξαγνίσει λοιπόν τα ένστικτα του σε πόθους, τις αλήθειες του σε οράματα, τα λάθη του σε ευγενείς σκοπούς ο Παράδεισος είναι η ανταμοιβή του.

Η ζωή είναι πολύ ωραία αλλά αρκετές φορές μας δείχνει το σκληρό της πρόσωπο ή μήπως εμείς οι άνθρωποι αρεσκόμαστε να εθελοτυφλούμε και βλέπουμε κάποια πράγματα όπως θα θέλαμε να είναι;

Οι περισσότεροι άνθρωποι αποφεύγουμε το σκληρό πρόσωπο της αλήθειας…και είναι λογικό. Όλοι θέλουν το φωτεινό, το όμορφο, το εύκολο, το λαμπερό. Η πραγματική εικόνα όμως του κόσμου μας είναι ασπρόμαυρη. Διαθέτει φως και σκοτάδι, αγγέλους και δαίμονες επί γης. Αν ο καθένας εθελοτυφλεί μπροστά στη γυμνή και υπαρκτή αλήθεια ο κόσμος μας δεν σώζεται. Η ζωή απαιτεί συνύπαρξη, συμβοήθεια, αλληλεγγύη, αγάπη. Πώς θα χαρίσει κάποιος τις παραπάνω αξίες αν δεν γίνεται ορατή η άμεση ανάγκη τους σε κάποιον που είναι βυθισμένος στα σκοτάδια; Πώς θα φέρει το φως ο ένας στον άλλο αν δεν γνωρίζει πού κρύβεται το φως και παράλληλα τι ακριβώς σημαίνει σκοτάδι; Αν δεν ξέρω τα υλικά ενός προϊόντος, μιας κατάστασης, μίας αλήθειας πώς θα αποδομήσω τα συστατικά αυτά και να αναδημιουργήσω ένα καλύτερο προϊόν, εικόνα, ιδέα και κυρίως κόσμο;

Τι είναι λοιπόν η ευτυχία;;

Η ευτυχία είναι στιγμές ψυχής. Είναι συναισθήματα φωτός και χαράς που έχουν όμως την ιδιαιτερότητα να αναπτύσσονται σε ομαδικό περιβάλλον. Η ευτυχία για μένα δεν είναι έννοια μοναχική …είναι πάντα συνυπαρκτική. Ευτυχισμένος δεν δύναται να είναι κάποιος μόνος του…καθώς θα πρέπει να είναι ή θεός ή θηρίο. Ούτε το πρώτο …είμαστε και απεύχομαι να είμαστε και το δεύτερο!

Πες μου μια αγαπημένη σου φράση που να υμνεί τη ζωή;

“Λούστηκα όνειρα και βγήκα στο σεργιάνι”. 

Μόνο με όνειρα ταξιδεύουμε στο πλοίο της ζωής και την απολαμβάνουμε στο έπακρο. Τα όνειρα είναι δωρεάν, δεν έχουν οδηγίες χρήσης, δεν έχουν όριο ποσότητας και…ξυπνούν πόθους και έρωτα στιγμών. Κανείς δεν ζει χωρίς έρωτα και πόθους…συνεπώς ουδείς πορεύεται χωρίς όνειρα.

Τον επίλογο στην κουβέντα μας θα ήθελα να τον κάνεις εσύ Εύα μου . Εμείς εδώ στη γωνίτσα μας σου ευχόμαστε πολλές και καλές επιτυχίες και χαιρόμαστε που είσαι στην παρέα μας!!

Θα κλείσω αυτή την όμορφη ευκαιρία που μου χαρίσατε για να εκφράσω τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου για το τελευταίο μου βιβλίο αλλά και παράλληλα τις αντιλήψεις μου για τη ζωή γράφοντας σας πως… το μέγιστο αγαθό στη ζωή είναι η αλήθεια . Η αλήθεια της σκέψης, των συναισθημάτων, των πόθων , της ίδιας της ζωής. Κι εγώ ως ταπεινή υπηρέτρια της ζωής και της λογοτεχνίας αυτή θα πρεσβεύω πάντα με όλο μου το είναι. Κι επειδή ίσως…ίσως…η μοίρα μου χάρισε ενδεχομένως μια καλή πένα αυτή θα χρησιμοποιώ για να συντροφεύει, να αφυπνίζει, να περιγράφει και να υπογράφει…αλήθειες του κόσμου που μας περιβάλλει.

Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία την υπέροχη ομάδα σας .

Αγάπη , υγεία και ειρήνη παντού.

Εύα Μαζοκοπάκη.

Εδώ είναι η ομάδα μας στο Facebook και εδώ  η σελίδα μας!!