Το Άγαλμα της Ελευθερίας και το , Ellis Island …

Το πλήρες όνομα του αγάλματος συμβόλου της Αμερικής είναι:

«Ελευθερία που διαφωτίζει τον κόσμο».

Ήταν το δώρο του γαλλικού έθνους προς τον αμερικανικό λαό, για τα 100 χρόνια ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών,

και βρίσκεται σε ένα νησάκι απέναντι από το Μανχάταν συμβολίζει την ελευθερία, την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή και τη φιλία μεταξύ των εθνών.

Τοποθετήθηκε στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης, για να «καλωσορίζει» τα εκατομμύρια των μεταναστών

που κατέφθαναν καθημερινά στην Αμερική, με πρώτο σταθμό πριν την είσοδό τους στη «γη της επαγγελίας»,

το νησί των μεταναστών, ως λέγεται, Ellis Island και το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο Liberty Island.

Στην ομάδα που ανέλαβε την κατασκευή του κολοσσιαίου αγάλματος που ξεκίνησε το 1876 και ολοκληρώθηκε δέκα χρόνια αργότερα

ήταν ο Frédéric Auguste Bartholdi, ως υπεύθυνος γλύπτης, ενώ επικεφαλής μηχανικός ήταν ο Alexandre Gustave Eiffel,

ο εμβληματικός μηχανικός και κατασκευαστής ενός άλλου συμβόλου, αυτού της Γαλλίας, του Πύργου του Άιφελ.

η συναρμολόγηση του αγάλματος κράτησε τέσσερις ολόκληρους μήνες.

Το άγαλμα πακεταρισμένο σε 350 κομμάτια και 214 κιβώτια, έφτασε και όταν τοποθετήθηκε το τελικό του ύψος είναι ήταν 93 μέτρα.

Το μεγάλο νεοκλασικό γλυπτό έχει αναγνωριστεί ως παγκόσμια κληρονομιά από την UNESCO.

Οι δύο χώρες συμφώνησαν ότι ο αμερικανικός λαός θα έχτιζε το βάθρο και οι Γάλλοι θα ήταν υπεύθυνοι για το άγαλμα και τη συναρμολόγησή του στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Από τα θεμέλια της βάσης μέχρι και την κορυφή αυτής, υπάρχουν 192 σκαλιά, ενώ από τη βάση του αγάλματος μέχρι το στέμμα του, 354 σκαλιά.

Τα σανδάλια του αγάλματος, έχουν μήκος 7,5 μέτρα, ενώ στο στέμμα υπάρχουν 25 παράθυρα και 7 καρφιά, τα οποία συμβολίζουν τις 7 θάλασσες.

Περισσότεροι των 4 εκατομμυρίων επισκεπτών φτάνουν κάθε χρόνο στο Άγαλμα της Ελευθερίας. Τα εγκαίνια του Αγάλματος της Ελευθερίας στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, στις 28 Οκτωβρίου, 1886. 

Η επιγραφή στην πλάκα που κρατάει στα χέρια του το άγαλμα, αναγράφει την ημερομηνία διακήρυξης της ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, «4 Ιουλίου, 1776».

 Η αρχική δάδα είχε υποστεί διαβρώσεις μη επιδεχόμενης επιδιόρθωσης με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί.

Η αυθεντική φυλάσσεται στο μουσείο του μνημείου. Η φλόγα της νέας δάδας, είναι καλυμμένη με λεπτές στρώσεις χρυσού 24 καρατίων, ενώ το στρώμα χαλκού που καλύπτει ολόκληρο το άγαλμα είναι τόσο λεπτό, όσο το πάχος δυο κερμάτων

Από τα πρώτα εγκαίνια το 1886 μέχρι και το 1902, το άγαλμα της ελευθερίας τελούσε και χρέη φάρου.

Ένα μικρό εργοστάσιο ηλεκτρισμού εγκατεστημένο στο νησί, παρείχε ενέργεια έτσι ώστε το φως του να είναι ορατό από απόσταση περίπου 40 χλμ.

 Ellis Island

Λίγο έξω από το Μανχάταν βρίσκεται ένα μικρό νησάκι που έμεινε στην ιστορία ως ένας τόπος ελπίδας για εκατομμύρια ανθρώπους που αναζητούσαν μία νέα, καλύτερη ζωή.

Από το 1892 έως το 1954 υποδεχόταν τους μετανάστες και στο έδαφος του γράφτηκαν οι ιστορίες εκείνων που βρήκαν στην Αμερική τη «γη της επαγγελίας».

Η Νήσος Έλις (Ellis Island) έως τις αρχές του 17ου αιώνα ονομαζόταν Γκαλ και το 1603, όταν ο τοπικός κυβερνήτης το αγόρασε από τους Ινδιάνους το μετονόμασε σε Oyster Island.

Λίγο καιρό αργότερα, αγοράστηκε από τον Samuel Ellis. Από το 1892, ως Ellis Island, ξεκίνησε τη λειτουργία του ως κέντρο υποδοχής μεταναστών.

Με τη λήξη του πολέμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας το 1814, ο αριθμός των ανθρώπων (οι περισσότεροι Ευρωπαίοι) που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ εκτινάχθηκε στα ύψη

και η Αμερική βρέθηκε μπροστά σε ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο που έχρηζε άμεσης αντιμετώπισης,

οργανωμένου σχεδίου υποδοχής και μέτρων.

Πλοία γεμάτα με ευρωπαίους μετανάστες ταξίδευαν προς τη Νέα Υόρκη και οδηγούσαν χιλιάδες ψυχές προς το όνειρο.

Όμως, το ταξίδι ήταν μεγάλο, και οι συνθήκες στα πλοία της εποχής πολύ άσχημες, με αποτέλεσμα άνθρωποι να χάνουν τη ζωή τους, είτε να φθάνουν άρρωστοι στην αμερικανική γη.

Το νησί άνοιξε τις πύλες του το 1892 και μέχρι το 1954 υποδέχθηκε σχεδόν 12-15 εκατομμύρια μετανάστες από όλον τον κόσμο.

Από εκεί περνούσαν από επιθεώρηση όσοι έφθαναν στη Νέα Υόρκη προκειμένου να τους επιτραπεί η είσοδος και η παραμονή στην Αμερική.

Νησί ελπίδας, αλλά και απογοήτευσης, αφού όσοι δεν κατάφερναν να πάρουν τη μεταναστευτική άδεια επέστρεφαν δωρεάν στην πατρίδα τους με τα πλοίο που είχαν φτάσει ως εκεί.

Μόλις έφτανε ένα πλοίο στη Νέα Υόρκη, πρώτοι εξετάζονταν από τους επιθεωρητές της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Δημόσιας Υγείας οι ταξιδιώτες των δύο πρώτων θέσεων.

Οι υπόλοιποι μεταφέρονταν με βάρκες στο Ellis Island. Εκεί, τους αναλάμβαναν οι «γιατροί των έξι δευτερολέπτων», όπως είχαν ονομαστεί επειδή τόσα ήταν τα δευτερόλεπτα που χρειάζονταν για να διαπιστώσουν την κατάσταση της υγείας ενός μετανάστη.

Αφού υποβάλλονταν στις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, εγκρινόταν ή όχι η είσοδός τους στις ΗΠΑ. 

Τα κριτήρια για την μεταναστευτική άδεια 

Οι όροι για την άδεια παραμονής στην Αμερική ήταν ιδιαίτερα χαλαροί, αλλά βασικοί. Εκτός από ότι έπρεπε να είναι κανείς υγιής και να έχει καθαρό ποινικό μητρώο,

έπρεπε να αποδείξει ότι είχε πάνω του τουλάχιστον 25 δολάρια με τα οποία θα επιβίωνε μέχρι να καταφέρει να βρει δουλειά.

Εμπόδια και δυσκολίες για να πάρουν άδεια παραμονής έβρισκαν οι ασυνόδευτες γυναίκες.

Οι περιπτώσεις που κατάφεραν να «περάσουν» από το Ellis Island και να πατήσουν στο αμερικανικό έδαφος νόμιμα ήταν σπάνιες, καθώς οι αρχές έκριναν ότι θα πέσουν θύματα εκμετάλλευσης.

 Η «κολυμπήθρα» και τα νέα ονόματα

 Κατά ένα τρόπο το Ellis Island λειτούργησε και ως «κολυμπήθρα», αφού πολλοί απέκτησαν νέο όνομα,

λόγω της δυσκολίας συνεννόησης μεταξύ των αρχών και των μεταναστών, ιδιαίτερα αν ο νεοφερμένος

δεν ήξερε να μιλά ή να γράφει και να διαβάζει Αγγλικά.

Μια παρόμοια κατάσταση αποτυπώθηκε και στα πρώτα λεπτά της ταινίας «Ο Νονός ΙΙ».

Ο μικρός Βίτο Αντολίνι από το χωριό Κορλεόνε της Σικελίας έφτασε στην Αμερική. Μη καταφέρνοντας να συνεννοηθεί στο νησί Ellis με τις αρχές, ο υπάλληλος του άλλαξε το όνομα σε Βίτο Κορλεόνε.

Το Ellis Island σήμερα είναι ένας φύλακας αναμνήσεων και στεγάζει το Μουσείο Μετανάστευσης των ΗΠΑ.

Παρακάτω έχουμε δυο συνδέσμους . Ο πρώτος μας δείχνει το άγαλμα της Ελευθερίας από μέσα , ενώ ο δεύτερος μας δείχνει πλάνα από μετανάστες στο νησί Έλλις το 1900…

πηγή πληροφοριών: https://www.statuecruises.com

Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook