Ποταμός Έβρος, Άρδας και επίσκεψη στα Μαράσια…

Το οδοιπορικό μας στην Ορεστιάδα έχει συνέχεια με τις πολύτιμες πληροφορίες που μας δίνει ο Κος Δημοσθένης Δεληδήμου πρώην πρόεδρος της κοινότητας Κομάρων και πρώην δημοτικό σύμβουλο του Δήμου Ορεστάδας..

Φυσικό σύνορο της Ελλάδας με τη Βουλγαρία και την Τουρκία, ο ποταμός Έβρος, ο σημαντικότερος των Βαλκανίων μετά τον Δούναβη.

Έχει συνολικό μήκος σχεδόν 530 χλμ, εκ των οποίων περίπου τα 220 σχετίζονται με την ελληνική επικράτεια.

Γνωστός και με την ονομασία Μαρίτσα, ο Έβρος πηγάζει από τη βουλγαρική οροσειρά της Ρίλα και εκβάλλει στο Θρακικό πέλαγος, αρδεύοντας στο διάβα του τις πεδινές εκτάσεις της ομώνυμης περιφερειακής ενότητας.

Κύριοι παραπόταμοι του Έβρου στο ελληνικό τμήμα του είναι ο Άρδας και ο Ερυθροπόταμος.

Το όνομά του

Ο Βασιλιάς της Θράκης, Κάσσανδρος, αποφασίζει να σκοτώσει τον όμορφο γιο του Έβρο σε χώρο κοντά στο ποτάμι Ρόμβο,

γιατί πείθεται σε μια διαβολή της δεύτερης γυναίκας του Δαμασίππης, που του «εκμυστηρεύθηκε» ότι της επιτέθηκε με ανήθικους σκοπούς.

Το βασιλόπουλο ήταν ένας ενάρετος νέος, ο οποίος έφυγε από το σπίτι του γιατί δεν δέχθηκε τον έρωτα της μητριάς του.

Εκείνη δεν άντεξε αυτή τη ταπείνωση από το νεαρό Έβρο και για να τον εκδικηθεί τον διέβαλε στον πατέρα του.

Ο Έβρος για ν΄ αποφύγει το πατρικό ξίφος, που τον είχε αιφνιδιάσει βρισκόμενος στο κυνήγι,

γλιστρά, πέφτει στο ποτάμι και πνίγεται. Από τότε το ποτάμι ονομάζεται Έβρος.

Στην αρχαιότητα ο Έβρος ήταν ένα τα μεγαλύτερα ποτάμια του τότε γνωστού κόσμου, με τα παγωμένα νερά του, με την ορμητική και άλλοτε ανάλαφρη ροή του.

Ήταν ο Θεός της Θράκης. Θεός της ευφορίας και της καταστροφής.

Γιατί, με τα νερά του έφερνε τον πλούτο στη παραγωγή και με τις πλημμύρες του την καταστροφή.

Άλλοτε τον αποκαλούν«Κάλλιστο Ποταμό», «Χρυσοφόρο» ή«Αργυρορρύτη»! Γι΄ αυτό άλλωστε ο Έβρος τραγουδήθηκε, όσο κανένα άλλο ποτάμι, από τη Λαϊκή Μούσα.

Το δέλτα του Έβρου

Στο νοτιοανατολικό άκρο της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου, στα σύνορα με την Τουρκία, ο Έβρος σχηματίζει ένα εκτεταμένο δέλτα,

που οριοθετείται από τη σιδηροδρομική γραμμή Αλεξανδρούπολης-Ορμενίου δυτικά, τον ίδιον τον ποταμό ανατολικά, τις Φέρες βόρεια και το Θρακικό πέλαγος νότια.

Το δέλτα του Έβρου σχηματίστηκε από τις φερτές ύλες και την αλληλεπίδραση μεταξύ της ροής γλυκού ύδατος του ποταμού και των θαλασσίων ρευμάτων.

Συνολική έκταση 95.000 στρεμμάτων έχει ενταχθεί στον κατάλογο των προστατευόμενων περιοχών

της Διεθνούς Σύμβασης Ραμσάρ (1971) λόγω των σημαντικών ειδών πανίδας που φιλοξενεί.

Επίσης, μέρος του δέλτα χαρακτηρίζεται ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας και προτείνεται ως Τόπος Κοινοτικού Ενδιαφέροντος στο Δίκτυο Natura 2000.

Ποταμός Άρδας, παραπόταμος του Έβρου.

Ο ποταμός Άρδας είναι παραπόταμος του Έβρου. Το συνολικό μήκος του ποταμού είναι 290 χιλιόμετρα εκ των οποίων τα 241 στη Βουλγαρία από τα βουνά της οποίας και πηγάζει.

Επί ελληνικού εδάφους διασχίζει 49 χιλιόμετρα και στη συνέχεια ενώνεται με τον ποταμό Εβρο στην περιοχή του χωριού Καστανιές στην Ανδριανούπολη.

Ο ποταμός Άρδας αποτελεί σημαντικό οικοσύστημα για την περιοχή και το δασός του το οποίο αναπτύσσεται κατά μήκος της κοίτης του, είναι ένας βιότοπος εξαιρετικής σημασίας σε εθνικό επίπεδο.

 Η περιοχή χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερο φυσικό κάλος, με κυρίαρχο στοιχείο το νερό και προσφέρεται για αναψυχή και άσκηση αθλητικών δραστηριοτήτων. Όλη η περιοχή εντάσσεται στο πρόγραμμα natura 2000.

Χωριό Μαράσια

Το χωριό είναι κτισμένο στο σημείο που ο Άρδας συναντά τον Έβρο, 3,5 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από τον συνοριακό σταθμό των Καστανιών και μόλις 4,5 χιλιόμετρα ανατολικά από την Αδριανούπολη.

Γι’ αυτό και οι κάτοικοι είναι συνηθισμένοι στις εικόνες των μεταναστών που προσπαθούν να περάσουν στο ελληνικό έδαφος, διασχίζοντας το ποτάμι.

Τα Μαράσια στα βορειοανατολικά σύνορα της Ελλάδας βρέχονται από τον ποταμό Έβρο στα βόρεια και από τον ποταμό Άρδα στα νότια.

Απέναντι από τα Μαράσια, βρίσκονται οι Καστανιές, με έναν τσιμεντένιο διάδρομο που περνάει μέσα από τον Άρδα

να ενώνει τα δύο χωριά κατά τους θερινούς μήνες (η κανονική διέλευση από τη μια όχθη στην άλλη γίνεται από τον εθνικό δρόμο που περνάει λίγο έξω από τα Μαράσια).

Τα Μαράσια είναι από τα πιο παλιά χωριά της περιοχής και συγκεκριμένα από τον 15ο αιώνα.

Τα Μαράσια είναι γνωστά κυρίως για την «Κυρά των Μαρασίων», τη Βασιλική Λαμπίδου που έζησε εκεί από το 1962 ως το 2011, που πέθανε σε ηλικία 107 ετών.

Για περισσότερα από 50 χρόνια καθημερινά ύψωνε στην αυλή του σπιτιού της, το τελευταίο του οικισμού, την ελληνική σημαία, ενώ οι στρατιώτες που υπηρέτησαν στην περιοχή είχαν να λένε για την καλή της καρδιά.

Η γυναίκα – σύμβολο των Ακριτών είχε γεννηθεί στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης και ήρθε στο χωριό με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923 ως πρόσφυγας.

Για την προσφορά της στην πατρίδα η κυρά των Μαρασίων είχε τιμηθεί το 2007 από την Ακαδημία Αθηνών.

Σήμερα στην αυλή του σπιτιού της έχει τοποθετηθεί προτομή της, λίγα μέτρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα.

πηγή πληροφοριών: Δημοσθένης Δεληδήμου, http://www.hellenicaworld.com/

Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook