Στη Ρώμη, την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το κήρυγμα του Χριστιανισμού εξαπλώνεται ραγδαία.
Μπαίνει σ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα και γίνεται δεκτό με ενθουσιασμό από τα πιο χαμηλά και φτωχά μέχρι τα πιο μεγάλα και τα πιο πλούσια, από τις φτωχογειτονιές της Ρώμης μέχρι και αυτό ακόμα το Παλάτι των αυτοκρατόρων.
Το Ευαγγελικό μήνυμα του Χριστιανισμού συγκινεί τα πλήθη, γιατί προτείνει μια νέα ηθική τάξη.
Σεμνή στην εμφάνιση, γλυκιά στους τρόπους, ευσπλαχνική στην καρδιά, αγία στην ψυχή, σκορπά στο πέρασμά της την ευωδία της αγάπης, της καλοσύνης και της αγιότητας.
Καταγόταν και αυτός από μια πολύ πλούσια και αρχοντική οικογένεια και στη Ρωμαϊκή κοινωνία κατείχε μια από τις πιο μεγάλες κοινωνικές θέσεις.
Ο σύζυγος όμως της Ανθίας δεν έζησε πολλά χρόνια μετά το γάμο του. Μόλις που πρόφθασε να δει και να χαρεί για λίγο το μικρό του αγοράκι, τον Ελευθέριο.
Το μόνο που πλήγωνε την ψυχή του ευλογημένου αυτού παιδιού ήταν ο ανελέητος και απάνθρωπος διωγμός που έκαναν οι ειδωλολάτρες εις βάρος των Χριστιανών.
Μέσα στις κατακόμβες, θα συναντήσει για πρώτη φορά και τον άγιο Ανίκητο, τον επίσκοπο της αιματοβαμμένης Ρωμαϊκής Εκκλησίας (155 – 166 μ.Χ.).
Ο Ανίκητος αντιλαμβάνεται από νωρίς την πνευματική υπεροχή του μικρού Ελευθερίου και με τη σύμφωνη γνώμη της μητέρας του τον αναλαμβάνει υπό την Αρχιερατική του προστασία και φροντίδα.
Με την βαθιά πίστη και την εμφανή ευλάβεια, με την οποία διαβάζει και ερμηνεύει τα αναγνώσματα της Εκκλησίας, ο μικρός Ελευθέριος καταπλήσσει τους πάντες!
Ως ιερέας, ο μικρός Ελευθέριος, γίνεται υπόδειγμα γνήσιου κληρικού και σκεύος εκλεκτό της χάριτος του Θεού. Ασταμάτητα κήρυττε με λόγια και έργα τη Χριστιανική πίστη σ’ όλους.
Οι Χριστιανοί πήραν θάρρος και κουράγιο. Οι ειδωλολάτρες, εντυπωσιασμένοι από το μεγαλείο των πολλών αρετών αλλά και το πλήθος των θαυμάτων που επιτελούσε ο άγιός μας,
ερχόντουσαν πλήθος για να γνωρίσουν από τα μελιστάλαχτα λόγια του τις υπέροχες ευαγγελικές αλήθειες και να ασπαστούν το Χριστιανισμό.
ώστε να επιτελεί ακόμα και θαύματα. H φήμη του δεν αργεί να φτάσει μέχρι και τον αυτοκράτορα της Ρώμης.
Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία βασιλιάς ήταν τότε ο Αντωνίνος Πίος (138-161 μ.Χ.). Ήταν θετός γιος και διάδοχος του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138 μ.Χ.), γι’ αυτό έφερε και αυτός το όνομα Αδριανός.
Οι πληροφορίες που του έδωσαν όλοι για τον Ελευθέριο, ότι δηλαδή με τη ρητορική δεινότητα του και με τον ενάρετο τρόπο της ζωής του, μετέστρεψε στον Χριστιανισμό πλήθος ειδωλολατρών, τον εξόργισε πολύ.
Ο Φήλικας με μεγάλη δύναμη στρατιωτών έρχεται στην Αυλώνα, η οποία ήταν πρωτεύουσα της Αρχιεπισκοπής του Ιλλυρικού και αναζητά τον άγιό μας.
Ήθελε να βεβαιωθεί μόνος του για όλα εκείνα τα σπουδαία που άκουγε κατά καιρούς για τον νεαρό θαυματουργό Επίσκοπο των Χριστιανών, τον περίφημο Ελευθέριο.
Ήταν τόσο γοητευμένος από την γαλήνη και τη χάρη που έφερναν μέσα στην καρδιά του τα θεϊκά λόγια του νεαρού Ελευθερίου, που δεν ήθελε να σταματήσει να μιλά το θεοφόρο αυτό παλικάρι.
Καταφρονεί αξιώματα, πλούτη, τιμές, βασιλική εύνοια, την καριέρα του, και έρχεται μπροστά, εκεί που μιλούσε ο άγιος μας. Πέφτει στα πόδια του και τον παρακαλεί επίμονα να τον κάνει Χριστιανό.
Ο άγιός μας δοξάζει το Θεό που άλλη μια ψυχή ξέφυγε από τα δίχτυα του σατανά και, με πολλή θεϊκή σοφία, κατηχεί στην αληθινή πίστη του Χριστού τον πρώην διώκτη του.
Είναι τόσο μεγάλος ο πόθος του Φήλικα να αγαπήσει το Χριστό και να γίνει ένας θερμός και πιστός εργάτης του Ευαγγελίου, που ο άγιός μας αποφάσισε να ικανοποιήσει την παράκληση του στρατηλάτη και να τον βαπτίσει.
Έτσι, χαρούμενοι και οι δυο, ο Φήλικας γιατί αξιώθηκε να αναγεννηθεί και ο Ελευθέριος γιατί πήγαινε να πάρει το ένδοξο στεφάνι του Μαρτυρίου, συνέχισαν το ταξίδι τους για την Ρώμη.
Εκεί, ο Ελευθέριος κατευθύνθηκε στις γνώριμες γι’ αυτόν κατακόμβες. Ξενάγησε μέσα σ’ αυτές τον Φήλικα και πήραν την ευλογία από τους εκατοντάδες αγίους Μάρτυρες, οι οποίοι είχαν ενταφιαστεί εκεί.
Ο Ελευθέριος, αφού άφησε τον Φήλικα μαζί με τους άλλους Χριστιανούς, κατευθύνθηκε μόνος του στο παλάτι του αυτοκράτορα.
Ο βασιλιάς, ο οποίος για πρώτη φορά έβλεπε τον φημισμένο Ιεράρχη του Ιλλυρικού, εντυπωσιάστηκε από την σεμνή, φωτεινή και γαλήνια μορφή του.
Ο ευγενικός και αρχοντικός τρόπος της συμπεριφοράς του αγίου μας δημιούργησε σε όλους τους αυλικούς του βασιλιά μια ατμόσφαιρα συμπάθειας και εκτίμησης.
Ο αυτοκράτορας αντιλήφθηκε γρήγορα πόσο μεγάλη θα ήταν η επιτυχία του, αν κατόρθωνε να κερδίσει με το μέρος του τον νεαρό τούτο Χριστιανό.
– Γιατί, Ελευθέριε, άφησες την όμορφη θρησκεία των μεγάλων θεών μας και ακολουθείς έναν κακοθάνατο, τον οποίον σκότωσε ο Πόντιος Πιλάτος;
Ο Άγιος, όταν άκουσε αυτές τις ανοησίες, προτίμησε να σιωπήσει και δεν έδωσε καμιά απάντηση.
Ο βασιλιάς συνέχισε να τον παροτρύνει να εγκαταλείψει τη Χριστιανική πίστη του και να του υπόσχεται πλούσια δώρα και πολλά αξιώματα.
– Ελευθέριε, εάν εγκαταλείψεις την ανόητη πίστη των Χριστιανών και θυσιάσεις στα είδωλα, θα σου δώσω μεγάλες θέσεις μέσα στην αυτοκρατορία και θα σε κάνω μεγάλο και σπουδαίο, ώστε να ζηλεύουν όλοι την ευτυχία σου!
– Βασιλιά μου, τα πλούτη και τα αξιώματα δεν φέρνουν πραγματική χαρά και ευτυχία στην ψυχή, γιατί δεν είναι μόνιμα αλλά έρχονται και παρέρχονται. Η πραγματική ευτυχία είναι δώρο του Θεού και χαρίζεται στον άνθρωπο εκείνο ο οποίος ζει σ’ αυτή τη ζωή σύμφωνα με τις εντολές του Θεού.
– Και ποιες είναι αυτές οι εντολές του Θεού, Ελευθέριε, που χαρίζουν αυτή την ευτυχία; ρώτησε ο βασιλιάς.
– Είναι οι υπέροχες αρετές της ειλικρινούς αγάπης, καλοσύνης και σεβασμού, που οφείλουμε να έχουμε ο ένας στον άλλο, εφόσον είμαστε όλοι παιδιά του Θεού και αδέλφια μεταξύ μας. Μέσα σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής δεν υπάρχει ψευτιά, μίσος ή βία, φθόνος ή συκοφαντία, φόνος ή απάτη, ούτε και ανήθικη ζωή.
Ο Ελευθέριος αρνήθηκε και ο βασιλιάς, ο οποίος δεν ήταν ποτέ συνηθισμένος να ακούει ανθρώπους να του λένε με θάρρος ότι δεν πρόκειται να υπακούσουν στις εντολές του, θύμωσε πολύ.
Το μαρτύριο ήταν φριχτό και απάνθρωπο σε τέτοιο σημείο, που και αυτός ο λαός που παρακολουθούσε τα βασανιστήρια του αγίου, αντέδρασε έντονα και διαμαρτυρήθηκε στο βασιλιά.
Και ενώ πλήθαιναν οι φωνές των ανθρώπων εκείνων, οι οποίοι αγαπούσαν και σεβόντουσαν τον άγιο μας, ο Θεός επεμβαίνει και με θαυματουργικό τρόπο ντροπιάζει το βασιλιά.
Η χάρις του Θεού σκεπάζει το μαρτυρικό σώμα και η φωτιά δεν μπορεί να το βλάψει.
Ο Ελευθέριος έκανε το σταυρό του και έψαλλε ύμνους και προσευχές.
Η φωτιά, αν και φούντωνε όλο και πιο πολύ από το λάδι που έριχναν πάνω της οι στρατιώτες, έδειχνε να σέβεται τον Άγιο.
Βλέποντας το καινούριο αυτό θαύμα ο βασιλιάς, αντί να μετανοήσει, εξοργίστηκε ακόμα πιο πολύ.
Ο Άγιος μπαίνει μέσα στο καζάνι, που έβραζε η πίσσα μαζί με το κερί και το λίπος, σαν να έμπαινε σε δροσερό νερό.
Στη μέση του καζανιού ψάλλει ύμνους αγάπης και δοξολογίας στο Χριστό. Μετά από λίγη ώρα βγαίνει απ’ αυτό χωρίς να έχει πάθει το παραμικρό!
Όλος ο κόσμος που βλέπει το θαύμα ενθουσιάζεται. Ξεσπά σε αλαλαγμούς και σε χειροκροτήματα. Πολλοί πιστεύουν στο Χριστό και διακηρύττουν με θάρρος την νέα τους πίστη:
– Είμαστε και εμείς Χριστιανοί. Πιστεύουμε στο Χριστό, στο Θεό του Ελευθερίου!
Δεν περίμενε να έχει η υπόθεση αυτή, του βασανισμού δηλαδή του Ελευθερίου, τέτοια άσχημη εξέλιξη. Αντί με τα βασανιστήρια του νεαρού Χριστιανού να υποτάξει και να εξευτελίσει τον Χριστιανισμό, πέτυχε ακριβώς το αντίθετο.
Ο βασιλιάς ήταν πολύ εξοργισμένος με τον Ελευθέριο. Πίστευε ότι ο Ελευθέριος έκανε μάγια.
Η μεν φωτιά αμέσως έσβησε, λες και της έριξαν ποτάμι νερό πάνω της, τα δε μυτερά σίδερα που ήταν γεμάτο το χάλκινο καζάνι, λύγισαν και γύρισαν σαν το κερί προς τα πίσω, για να μην πληγώσουν τον άγιό μας.
Εκείνες τις ημέρες γινόντουσαν στη Ρώμη μεγάλες γιορτές προς τιμήν των ψεύτικων θεών και ο βασιλιάς
βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία για να δείξει στο πλήθος του κόσμου που θα μαζευόταν μέσα στο φημισμένο αμφιθέατρο της Ρώμης, πως τα άγρια θηρία θα κατασπάραζαν τον Ελευθέριο.
Όλο το στάδιο ήταν γεμάτο από χιλιάδες κόσμο. Όταν έφεραν στη μέση του σταδίου τον άγιο, όλος ο κόσμος έμεινε με κομμένη την ανάσα, περιμένοντας να δει τι θα έκαναν τα λιοντάρια στο θαυματουργό Χριστιανό.
Πρώτα μια λέαινα βγήκε από το κλουβί της και όρμησε κατά του αγίου.
Ένας θαυμασμός ξέφυγε από χιλιάδες στόματα και σκέπασε όλο το στάδιο.
Και εκείνο όμως, ενώ στην αρχή όρμησε με δύναμη και μανία εναντίον του αγίου μας, όταν έφθασε κοντά του,
αμέσως ημέρεψε και έγινε ακόμα πιο ήρεμο και πιο ήσυχο από τη λέαινα.
Κάθισε στα πόδια του αγίου μας με τέτοιο σεβασμό, λες και αναγνώριζε τον παντοδύναμο Θεό, που κατοικούσε μέσα στην καρδιά του αγίου αυτού νεαρού παλικαριού!
Ο άγιος ευλόγησε το άκακο λιοντάρι και του χαμογέλασε.
Πολλοί μέσα από το πλήθος εγκαταλείπουν την ειδωλολατρική θρησκεία και ασπάζονται τον Χριστιανισμό.
Ο Ελευθέριος με δυνατή φωνή, ώστε να ακούγεται καλά απ’ όλους, προσκαλεί όλο τον κόσμο να γνωρίσει και να αγαπήσει τον ένα αληθινό Θεό, αν θέλουν να είναι πάντοτε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
Απελπισμένος και καταντροπιασμένος είναι τώρα ο αυτοκράτορας απ’ όλες τις άκαρπες προσπάθειές του να τον βασανίσει.
Το μόνο που κατάφερε ήταν να κάνει περισσότερο κόσμο να γνωρίσει τη δύναμη του Χριστού και χιλιάδες άνθρωποι να πιστέψουν σ’ Αυτόν που ο ίδιος πολεμούσε.
Το γόητρο του σαν αυτοκράτορας είχε καταρρακωθεί και η Ρωμαϊκή εξουσία του είχε προσβληθεί. Δεν άντεχε πλέον άλλο την παρουσία του αγίου.
Η χαρά του αγίου μας ήταν απερίγραπτη. Είχε έρθει η ώρα να πάει στην αγκαλιά Εκείνου που λάτρεψε και αγάπησε με όλη την δύναμη της καρδιάς του.
Ο δήμιος οδήγησε τον θαυματουργό Χριστιανό στον τόπο της εκτέλεσης. Από κοντά τον ακολουθούσε και η αγία μητέρα του Ανθία, που παρακολουθούσε όλο αυτό το διάστημα τα διάφορα μαρτύρια του αγαπημένου της παιδιού
και προσευχόταν θερμά στο Χριστό να ενισχύει το σπλάχνο της.
Ο άγιος κάνει την τελευταία του προσευχή σ’ αυτή τη γη. Τα χείλη του ψελλίζουν για τελευταία φορά το πολυαγαπημένο όνομα του Κυρίου του Ιησού Χριστού, όταν το ξίφος του δήμιου πέφτει δυνατά πάνω στο αγιασμένο του κεφάλι.
Με το ίδιο σπαθί που σκότωσε τον άγιο Ιεράρχη σκοτώνει τώρα και την αγία του μητέρα. Έτσι αξιώνεται η αγία αυτή μάνα να πάρει μαζί με το γιο της το ολόλαμπρο ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου.
Τα άγια Λείψανα του αγίου Ελευθερίου και της αγίας μητέρας του Ανθίας τα πήραν με ευλάβεια ευσεβείς Χριστιανοί που είχαν έρθει από την Αυλώνα,
την έδρα της αγίας Επισκοπής του αγίου Αρχιερέα Ελευθερίου για να τα ενταφιάσουν με τιμές και δόξες.
πηγή πληροφοριών: http://orthmad.gr/
Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook