Η πρώτη καταγεγραμμένη αρχαιολογική απόδειξη της παρασκευής σαπουνιού χρονολογείται γύρω στο 2800 π.Χ. στην αρχαία Βαβυλώνα.
Οι Βαβυλώνιοι είχαν εφεύρει τη βασική μέθοδο παρασκευής σαπουνιού, από έλαιο κασσίας (το δέντρο από το οποίο παράγεται η κανέλα) βρασμένο με στάχτη και νερό.
Οι αρχαίοι Έλληνες είναι γνωστό το ότι δεν χρησιμοποιούσαν το σαπούνι για το πλύσιμο του σώματος, αλλά προτιμούσαν να πλένονται με νερό, ιλύ, ελαφρόπετρα, άμμο και στάχτη και έπειτα να κάνουν επάλειψη με λάδι.
Ο μύθος θέλει την επινόηση του σαπουνιού στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στο νησί της Λέσβου, όπου ζώα θυσιάζονταν προς τιμήν των θεών.
Συχνά τα ζώα κατά τη θυσία αποτεφρώνονταν και έτσι στάχτες από σκληρό ξύλο (μια πρώιμη πηγή αλκαλίων) αναμειγνύονταν με ζωικά λίπη.
Με τον καιρό βρέθηκε πως η προσθήκη αλατισμένου νερού στο μίγμα, διευκολύνει την απομάκρυνση της γλυκερίνης και του περίσσιου νερού κάνοντας το σαπούνι σκληρότερο.
Αργότερα, γύρω στο 200 μ.Χ., οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποίησαν το σαπούνι για να καθαρίζουν τους αμφορείς αλλά και τα αγάλματα, ενώ την ίδια εποχή
Χρησιμοποιούσαν επίσης το κατσικίσιο ζωικό λίπος και τις στάχτες ξύλου οξιάς για την παραγωγή τόσο σκληρών όσο και μαλακών σαπουνιών.
Ανεξάρτητα από τις χρήσεις του, το σαπούνι έγινε δημοφιλές σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Άραβες χημικοί στη Συρία και στην Παλαιστίνη ήταν οι πρώτοι που παρασκεύασαν σαπούνι χρησιμοποιώντας μίγμα φυτικών ελαίων (όπως το ελαιόλαδο), αρωματικών ελαίων (όπως δαφνέλαιο ή έλαιο θυμαριού) και ποτάσα.
Τον 7ο αιώνα μ.Χ. περίπου, ιδρύθηκαν οι πρώτες σαπωνοποιίες στη Μέση Ανατολή, στη Ναμπλούς και στο Χαλέπι, που η φήμη τους εξαπλώθηκε γρήγορα στις Μεσογειακές περιοχές.
Εκτός από το αρωματικό στερεό σαπούνι, είχαν επίσης επινοήσει το έγχρωμο και το υγρό, καθώς και άλλα ειδικά σαπούνια, όπως αυτό για το ξύρισμα.
μετέφεραν τη γνώση τους και έθεσαν τα θεμέλια της παρασκευής σαπουνιών διάσημων εως και τις μέρες μας,
όπως εκείνα της Καστίλλης (Ισπανία) και της Μασσαλίας (Γαλλία).
Η πρόοδος στη σαπωνοποιία ήρθε με την ανάπτυξη της επιστήμης της χημείας, καθώς έγιναν περισσότερο αντιληπτά τα συστατικά του σαπουνιού.
Στα μέσα του 19ου αι., το σαπούνι που προορίζεται για το μπάνιο αποτέλεσε διαφορετικό προϊόν
από το σαπούνι για το πλύσιμο ρούχων, ενώ πιο ήπια σαπούνια άρχισαν να συσκευάζονται, να πωλούνται και να γίνονται διαθέσιμα για προσωπική χρήση.
πηγή πληροφοριών: https://www.glowcleaning.gr/, https://www.worldsecrets.gr
Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook