Τότε ήταν που έκαναν την εμφάνιση τους στην Ευρώπη οι τροβαδούροι, οι περιπλανώμενοι μουσικοί που βοήθησαν στη διάδοση των λαϊκών μουσικών από τόπο σε τόπο.
Η λυρική ποίηση, η οποία καλλιεργήθηκε σε μια γλώσσα που είναι τώρα νεκρή,
τη γλώσσα του Οκ (langue d’ Oc), ήταν ρωμανική διάλεκτος και πήρε το όνομα της από το καταφατικό μόριο οκ (ναι).
Μιλιούνταν και τραγουδιόταν σε μια μεγάλη γεωγραφική έκταση όπου με έδρα την Προβηγκία περιλάμβανε χώρες όπως η Ν. Γαλλία, Β. Ιταλία και Β. Ισπανία.
Η ακτινοβολία της συγκεκριμένης διαλέκτου στις χώρες της Β. Ιταλίας και Ισπανίας οφείλεται στην υποδοχή που βρήκαν οι τροβαδούροι (οι οποίοι έγραφαν, συνέθεταν και τραγουδούσαν τη συγκεκριμένη ποίηση) στις αυλές
Μια αξιοσημείωτη μαρτυρία για τα ταξίδια αυτά των τροβαδούρων είναι το τραγούδι του Ραιμπώ ντε Βακέυρας (Raimbaut de Vaqueyras), “Eras quan vey verdeyar” (όταν θα ‘ρθει ο καιρός πάλι να πρασινίσω), όπου η πρώτη στροφή ήταν γραμμένη
Υπήρχαν πολλοί Kαταλανοί τροβαδούροι οι οποίοι έγραφαν στη προβηγκιανή διάλεκτο.
Συνεπώς, ο προβηγκιανός λυρισμός μεταφέρεται και σε άλλες γλώσσες παίζοντας έτσι σημαντικό ρόλο στη γενικότερη ανάπτυξη του λυρισμού στην ευρύτερη περιοχή.
ενός ιδανικού που μπορεί να θεωρηθεί ως επιθυμία του ίδιου του ιδανικού.
Η μορφή της ήταν απλησίαστη. Συνεπώς, ο έρωτας εξιδανικεύεται και έτσι η κυρία της μεσαιωνικής αυλής δίνει τη θέση της σε ένα πλάσμα σαφώς ανώτερο, αγγελικό.
Επίσης, οι τροβαδούροι, εξυμνούν τον αυλικό έρωτα σύμφωνα με τον οποίο ο εραστής που ασπάζεται τα ιδεώδη του αυλικού έρωτα
εξιδανικεύει το αντικείμενο του πόθου του, την αγαπημένη του, τη λατρεύει και υποκύπτει σε κάθε της ιδιοτροπία (συνήθως πρόκειται για τον έρωτα ενός άγαμου ιππότη, για μια γυναίκα ενός άλλου άντρα όπως συμβαίνει π.χ. στην ιστορία του Λάνσελοτ και της Γκουίνεβιρ).
Το όνομα των τροβαδούρων (troubadours) προέρχεται από τον όρο trobar και σημαίνει ευρίσκω, στην προκειμένη με την έννοια του επινοώ ή συνθέτω, το οποίο συνδέεται άμεσα με τη σημασία του ποιητή.
Έτσι, θεωρούνταν εφευρέτες αυτού του νέου είδους μουσικής στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
ενώ τα τραγούδια τους διακρίνονταν κυρίως για τον επικό τους χαραχτήρα ενώ εξιστορούσαν τις διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις και σταυροφορίες της εποχής.
ενώ διακρίνονταν για το ανώτερο βιοτικό επίπεδο που συνιστούσε ένα σαφώς πιο εκλεπτυσμένο πολιτισμό.
Ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «Ο καμπούρης του Αρρά» και ήταν ο κυριότερος συνθέτης μουσικών παιγνιδιών (jeux) όπως και πολλών άλλων έργων.
Επίσης, οι τροβαδούροι και οι τρουβέροι είναι οι απόγονοι των αρχαίων ραψωδών ή των μεταγενέστερων βάρδων.
Αυτοί οι πλανόδιοι τραγουδιστές έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην κοινωνική και ηθική ζωή της Ευρώπης.
Όσον αφορά τη μουσική τους, τα τραγούδια των τροβαδούρων συνίστανται σε μια μελωδική γραμμή την οποία ο ερμηνευτής επαναλάμβανε σε κάθε στροφή.
Αντίθετα με τη θρησκευτική μουσική, γραφόταν σε μια σημειογραφία ελεύθερης μουσικά εκτέλεσης.
Οι τροβαδούροι και οι τρουβέροι ήταν αυτοί που δημιούργησαν την λυρική, την επική αλλά και τη σατυρική ποίηση του Μεσαίωνα.
ήταν η ευγένεια πνεύματος και της ψυχής καθώς θεωρείται ως η μόνη αληθινή ευγένεια που μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος.
Επίσης, οι τρουβέροι ήταν αυτοί οι οποίοι είχαν αναπτύξει μορφές τραγουδιών
Τους βρίσκουμε το 13o αιώνα, ενώ πραγματεύονται την ίδια θεματολογία αφού έχουν ίδιες επιρροές.
Οι τελευταίοι ανήκουν στην αστική τάξη και ιδρύουν σχολές μουσικής που λειτουργούν με κανονισμούς και ιεραρχία.
Ένα μικρό δείγμα από αυτά που σώζονται σήμερα μπορούμε να δούμε παρακάτω…
πηγή πληροφοριών: http://www.armonias-genesis.gr,
https://www.historical-quest.com
Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook