Η πορεία της πίτσας μέσα στο χρόνο!!

Μπορεί η Ιταλία να έχει την τιμητική της, ως επίσημη πρωτεύουσα της πίτσας, όμως η ιστορία της πίτσας ξεκινά από την αρχαία Ελλάδα

Μερικές χιλιάδες χρόνια πριν ο άνθρωπος ασχοληθεί με την γεωργία, μάζευε τους σπόρους του σιταριού και μετά τους άλεθε και τρέφονταν με αυτούς.

Στην συνέχεια ανακάλυψε ότι μπορούσε να ζυμώσει με νερό τον αλεσμένο σπόρο και να τον ψήσει σε καυτές πέτρες.

Οι Έλληνες είχαν την ιδέα να φτιάξουν ένα στρογγυλό λεπτό ψωμί, για να το χρησιμοποιήσουν σαν πιάτο,

το ονόμασαν πλακούντος και το έψηναν με διάφορα υλικά, το προτιμούσαν οι εργαζόμενοι άντρες γιατί ήταν οικονομικό και εύκολα μεταφερόμενο.

Στα Βυζαντινά χρόνια το ονόμαζαν  «πίτα».

Στα χρόνια της Περσικής αυτοκρατορίας, οι στρατιώτες του Δαρίωνος του μεγάλου

οι οποίοι ήταν συνηθισμένοι σε μεγάλες πορείες, έψηναν πάνω στις ασπίδες τους λεπτό ψωμί και έπειτα το κάλυπταν με τυρί.

Ο περιβόητος Ρωμαίος μάγειρας Απίκιος (1ος αιώνας π.Χ.) γράφει για μια βάση από ψωμί στην οποία έβαζε πάνω κοτόπουλο, τυρί, σκόρδο, πιπεριά και λάδι.

Γύρω στο 10ο αιώνα στην Νάπολη μιλάνε για το lagano και την picea: πρόκειται για ένα στρόγγυλο ζυμάρι καλυμμένο με διάφορα υλικά και ψημένο στον φούρνο.

Η πρώτη αναφορά για ένα φαγητό ονομαζόμενο πίτσα γίνεται στη Νάπολη του 16ου αιώνα και αφορούσε ένα είδος γαλέτας.

Στην αρχή η πίτσα συνοδευόταν αποκλειστικά με ένα είδος άσπρης σάλτσας, η οποία όμως αργότερα αντικαταστάθηκε με άλλα υλικά όπως λάδι, τυρί, ντομάτα και ψάρι.

Αρχικά συνιστά φαγητό των φτωχών, το οποίο παρασκευάζεται από τους «πιτσαγιόλους».

Όμως, τον επόμενο αιώνα (17ος) αποκτά δημοτικότητα και στις τάξεις των πλουσίων & ευγενών της Νάπολης.

Η πρώτη πραγματική πιτσαρία «Antica Pizzeria Port’ Alba» άνοιξε στη Νάπολη και λειτουργεί ακόμα!

Το 1843 ο Αλέξανδρος Δουμάς αναφέρεται στη μεγάλη ποικιλία των υλικών της πίτσας στην εποχή του, γεγονός που δείχνει την ανάπτυξη της πίτσας.

Μέχρι τον 16ο αιώνα η ντομάτα ήταν άγνωστη στην Ιταλία και η πίτσα δεν περιείχε ντομάτα.

Επίσης, το δεύτερο βασικό συστατικό της σημερινής πίτσας, η μοτσαρέλα, εμφανίστηκε στην ιταλική κουζίνα μόλις τον 19ο αιώνα.

Όπως και να’ χει όμως η ημερομηνία σύμβολο της πίτσας είναι όταν ανακαλύφθηκε η πίτσα μαργαρίτα το 1889.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε το επεισόδιο από το οποίο πήρε το όνομά της, αυτή η πίτσα.

Το 1889 ο βασιλιάς Ουμπέρτο Α΄με την βασίλισσα Μαργαρίτα επισκέφτηκαν την Νάπολι.

Η βασίλισσα ήταν περίεργη για την πίτσα που δεν είχε φάει ποτέ αλλά είχε ακούσει για αυτή.

Έτσι κάλεσε στο παλάτι τον πιο διάσημο παρασκευαστή πίτσας στην Νάπολι τον Ραφαέλε Εσπόζιτο.

Ο Ραφαέλε ετοίμασε μερικές πίτσες ανάμεσα στις οποίες μία με μοτσαρέλα, ντομάτα και βασιλικό δηλαδή τα χρώματα της ιταλικής σημαίας.

Αυτή η πίτσα ενθουσίασε ιδιαίτερα την βασίλισσα Μαργαρίτα και έτσι ο Ραφαέλε έδωσε στην πίτσα το όνομα μαργαρίτα προς τιμήν της βασίλισσας.

Το βασιλικό ζεύγος ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που τελικά, η πίτσα μετουσιώθηκε από φαγητό των φτωχών σε φαγητό της Ιταλίας.

Μετά από λίγα χρόνια, μαζί με τους Ιταλούς που μεταναστεύουν στην Αμερική, μεταναστεύει και η πίτσα, πρώτος σταθμός της το Σικάγο.

Από τότε μέχρι σήμερα έχουν φτιαχτεί χιλιάδες είδη πίτσας και ζύμης : παχιά, λεπτή, μέτρια, σκεπαστή,

με μυρωδικά, με διάφορα είδη τυριών, ψημένη, σε ηλεκτρικό φούρνο, σε φούρνο με ξύλα, σε γκάζι, ακόμα και στα κάρβουνα.

Κάπως έτσι, η πίτσα ξεπέρασε τα ιταλικά σύνορα και από ένα σχετικά απλό ιταλικό φαγητό έφτασε να καταναλώνεται σε όλον τον δυτικό κόσμο.

πηγή πληροφοριών: https://www.supersyntages.gr

Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook