Επαγγέλματα περίεργα που χάθηκαν στον χρόνο!!

Σήμερα οι ανέσεις που προσφέρει η τεχνολογία και η εξέλιξη των επιστημών δεν επιτρέπει σε ανθρώπους που κάποτε όλοι εξαρτώνταν από αυτούς, να συνεχίσουν τις ίδιες δουλειές.

Και σίγουρα θα συμφωνήσουμε όλοι ότι τα συγκεκριμένα επαγγέλματα παρακάτω ήταν αρκετά περίεργα..

Ο άνθρωπος… ξυπνητήρι!!

Το συγκεκριμένο επάγγελμα ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Αγγλία και την Ιρλανδία.

Ξεκίνησε στις αρχές της Βιομηχανικής επανάστασης και διήρκεσε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Πριν οι άνθρωποι εμπιστευθούν τα ξυπνητήρια, υπήρχε ο «άνθρωπος – ξυπνητήρι».

Ποια ήταν η δουλειά του; Να ξυπνάει τους «πελάτες» του ώστε να πάνε στην εργασία τους στην ώρα τους.

Ο «άνθρωπος – ξυπνητήρι» χρησιμοποιούσε ένα μακρύ ραβδί για το σκοπό αυτό.

Τις περισσότερες φορές αυτή αυτό το ραβδί ήταν κατασκευασμένο από μπαμπού κάτι που του επέτρεπε να φτάνει ακόμα και στα παράθυρα των πάνω ορόφων.

Η αμοιβή του ήταν μερικές πένες τη βδομάδα. Μάλιστα ο «άνθρωπος – ξυπνητήρι» δεν σταματούσε να χτυπάει το παράθυρο μέχρι να βεβαιωθεί ότι ο «πελάτης» του ξύπνησε

και δεν θα συνεχίσει τον ύπνο του ώστε να κινδυνεύει να πάει αργοπορημένος στη δουλειά.

Το επάγγελμα αυτό στο συναντούσε κανείς σε μεγάλα βιομηχανικά κέντρα ή πόλεις.

Ήταν ένα επάγγελμα που έκαναν κυρίως ηλικιωμένα άτομα, άντρες και γυναίκες,

ακόμα και δημοτικοί αστυνομικοί κατά τη διάρκεια των πρωινών περιπολιών τους προκειμένου να συμπληρώσουν το εισόδημά τους.

Αναγνώστης εφημερίδας σε εργοστάσιο

Αρκετά αμερικανικά εργοστάσια των αρχών του 20ου αιώνα προσλάμβαναν έναν εργαζόμενο για να διαβάζει στους εργάτες τις ειδήσεις της ημέρας αλλά και γνωστά βιβλία.

Ο συγκεκριμένος αναγνώστης καθόταν σε ένα υπερυψωμένο βάθρο και διάβαζε την ώρα που οι υπόλοιποι συνέχιζαν κανονικά τη δουλειά.

Συλλέκτες βδελλών

Έως τον 19ο αιώνα οι βδέλλες χρησιμοποιούνταν μαζικά για ιατρικούς σκοπούς.

Η συλλογή τους ωστόσο, ήταν μια επίπονη διαδικασία. Κυρίως γυναίκες έβαζαν τα γυμνά τους πόδια σε βάλτους και άφηναν τις βδέλλες κολλημένες πάνω τους για περισσότερο από είκοσι λεπτά.

Αφού είχαν ρουφήξει αρκετό αίμα, τις ξεκολλούσαν και στη συνέχεια τις παραχωρούσαν στους γιατρούς.

Ως αποτέλεσμα οι εργάτριες έφταναν στο σημείο να αιμορραγούν για περισσότερο από 10 ώρες μετά τη συλλογή βδελλών. 

Το επάγγελμα γνώρισε μεγάλη άνθιση στην Αγγλία και ήταν αρκετά κακοπληρωμένο.

Ήταν όμως και πολύ επικίνδυνο, γιατί οι εργαζόμενοι πολύ συχνά υπέφεραν από μεγάλη απώλεια αίματος και σοβαρές λοιμώξεις….

Ανθρώπινα ραντάρ

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι στρατιωτικές δυνάμεις έπρεπε να βρουν έναν τρόπο να ακούν και να αναγνωρίζουν τα εχθρικά αεροπλάνα, προτού τους βομβαρδίσουν.

Η τεχνολογία δεν είχε εξελιχθεί ακόμη και εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ραντάρ.

Για αυτό τον λόγο, χρησιμοποιήθηκαν μεταλλικές κατασκευές που έμοιαζαν με μεγάλα αυτιά

και είχαν τη δυνατότητα να ακούσουν τις μηχανές των αεροπλάνων από μακριά.

Εκπαιδευμένο προσωπικό ήταν εξοπλισμένο με αυτά τα περίεργα «αυτιά» που λειτουργούσαν ως καθρέφτης ήχων.

Η βασική ιδέα ήταν πως ο ήχος από τα επικείμενα αεροπλάνα θα προκαλούσε δόνηση στα υπερμεγέθη μεταλλικά αυτιά, πριν ο ήχος γίνει αντιληπτός από τους ανθρώπους.

Οι περιορισμοί αυτής της συσκευής ήταν αρκετοί και πολλές φορές μάλιστα οι στρατιώτες μπέρδευαν τα αεροπλάνα με πλοία.

Ωστόσο, τα ανθρώπινα ραντάρ ήταν αρκετά διαδεδομένα, καθώς πολλές ευρωπαϊκές χώρες τα χρησιμοποίησαν κατά τη διάρκειά του Α΄Παγκόσμιου Πολέμου..

Οι θεραπευτές της πανούκλας

Και μόνο από την τρομακτική στολή που φορούσαν καταλάβαιναν όλοι ότι δεν βρίσκονταν εκεί για καλό. Οι θεραπευτές της πανούκλας του 17ου αιώνα φορούσαν αυτές τις περίεργες μάσκες

και κρατούσαν διάφορα μυρωδικά με έντονη οσμή τα οποία υποτίθεται ότι καθάριζαν την ατμόσφαιρα από την αρρώστια.

Τα ραβδί το χρησιμοποιούσαν για να μην αγγίζουν τους ασθενείς.

Ντελάλης

Οι ειδήσεις της ημέρας που αφορούσαν όλους τους πολίτες δεν κυκλοφορούσαν εύκολα πριν μερικά χρόνια.

Για αυτό και ο επίσημος «εκπρόσωπος» της πολιτείας έβγαινε κάποια συγκεκριμένη ώρα στην κεντρική πλατεία

και μετέφερε στους πολίτες τις σημαντικότερες αποφάσεις της διοίκησης ή του μονάρχη.

Η παράδοση αυτή παραμένει ακόμη στη Βρετανία για ειδικές περιπτώσεις, όπως τη γέννηση ενός νέου πρίγκιπα.

Ελάτε στην παρέα μας στο Facebook

Πηγή πληροφοριών: https://perierga.gr/