Πόρος: το διαμάντι του Αργοσαρωνικού

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 

 Κατά τον Παυσανία ο Πόρος αποτελείται από δύο νησιά, την Σφαιρία και την Καλαυρία η οποία αρχικά ήταν αφιερωμένη στον θεό Απόλλωνα

ο οποίος την παραχώρησε στον θεό Ποσειδώνα ως αντάλλαγμα για τους Δελφούς.

Η Σφαιρία ήταν ένας ηφαιστειακός βράχος σε αντίθεση με την Καλαυρία που ήταν μεγαλύτερη και καταπράσινη με άφθονα νερά.

Το όνομα της το πήρε από την ” καλή αύρα ” που προερχόταν από την έντονη βλάστηση λευκών και ελαιώνων.

Άλλη εκδοχή για την ονομασία είναι ότι πήρε το όνομα από τον γιο του Ποσειδώνα τον Κάλαυρο.

Η Σφαιρία το όνομα της το πήρε από τον Σφαίρο ο οποίος τάφηκε εκεί, αφού πρώτα κατέφυγε διωγμένος από τον Πέλοπα τον πάτερα τον δυο αδελφών Πιτθέα και Τροιζήν

από τους οποίους ζήτησε και πήρε άσυλο στο νησί.

Το νησί του Πόρου κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια και συγκεκριμένα από την εποχή του ορείχαλκου.

Πρόσφατα ανακαλύφθηκε πανάρχαιος οικισμός στον Πόρο της πρώιμης Εποχής του Χαλκού, στη θέση Κάβος Βασίλη στην ΒΑ πλευρά του νησιού, που είναι ο παλαιότερος που έχει ανακαλυφθεί έως τώρα στην Τροιζηνία.

Από την ανακάλυψη αυτή, ήρθαν στο φώς δυο καλά διατηρημένα κτίρια με μεγάλες αίθουσες και αποθηκευτικούς χώρους.

Στα πρωτοελλαδικά χρόνια η περιοχή της Καλαυρίας φαίνεται αρκετά κατοικημένη, γιατί έχουν επισημανθεί τρεις οικισμοί που ανήκουν σε αυτή την περίοδο. 

Ένας οικισμός στη θέση του ιερού του ναού του Ποσειδώνος,

ένας οικισμός στη θέση που αργότερα αναπτύχθηκε η πόλη της Καλαυρίας, κοντά στο ιερό του Ποσειδώνα

και ένας τρίτος δυτικότερα, στην πλαγιά του βουνού του Προφήτη Ηλία, λίγο πιο πάνω από το λεκανοπέδιο της Φούσας.

Στον περίβολο του ναού του Ποσειδώνα, πίνοντας κώνειο, έδωσε τέλος στη ζωή του ο αρχαίος Αθηναίος ρήτορας Δημοσθένης το 322π.χ, όπου είχε καταφύγει, κυνηγημένος από τον Φίλιππο της Μακεδονίας. 

Η προέλευση των κατοίκων αυτής της εποχής δεν είναι γνωστή, αλλά φαίνεται πως ένα μέρος τουλάχιστον από αυτούς πρέπει να είχε προέλευση από την Αίγυπτο,

όπως επίσης από την Αίγυπτο πρέπει να είχαν προέλευση και οι πρώτοι κάτοικοι της Τροιζήνας καθώς και όλης της Αργοναυπλίας.

 στα μεταγενέστερα χρόνια η κάθοδος άλλων φύλλων στην περιοχή, όπως Ιώνων και Δωριέων, άλλαξαν σχεδόν εξ ολοκλήρου την αρχική φυλετική σύνθεση των κατοίκων, επέτρεψαν όμως τη διατήρηση πολλών από τις παλιές τοπικές παραδόσεις.

Χρονολογικά, η περιοχή πρώτα δέχτηκε Ίωνες κατοίκους, οι οποίοι υπερτέρησαν και τελικά η Τροιζήνα και η Καλαυρία εξελίχτηκαν σε Ιωνικές πόλεις και είχαν ιδιαίτερες σχέσεις με τους τότε κατοίκους της Αττικής και της Βοιωτίας.

Αυτό φαίνεται από τη λατρεία της Απατουρίας Αθηνάς που είναι χαρακτηριστικά ιωνική.

Με την κάθοδο των Δωριέων η Τροιζήνα δέχτηκε από το Άργος Δωριείς αποίκους, αλλά μάλλον με ειρηνικό τρόπο.

Στα ιστορικά χρόνια η Τροιζηνία είναι δωρική όπως τα Μέθανα και η Καλαυρία.

 Η Τροιζηνία τα χρόνια εκείνα υπαγόταν στο Άργος και από κει φαίνεται πως δέχτηκε τους Δωριείς κατοίκους της.

Κατά την εποχή της καθόδου των Δωριέων ή λίγο αργότερα οι Τροιζήνιοι ιδρύουν στην νοτιοδυτική ακτή της Μ. Ασίας τις πόλεις Αλικαρνασσό, Μύνδο και Θεάγγελα.

 Με έδρα το ιερό του Ναού του Ποσειδώνα στην Καλαυρία, ιδρύεται η Αμφικτιονία της Καλαυρίας.

Θρησκευτική και αργότερα πολιτική ομοσπονδία. Μέλη της ήταν επτά πόλεις,

η Ερμιόνη,

η Επίδαυρος,

η Αίγινα,

οι Πρασιές,

η Αθήνα

 κι ο Ορχομενός.

Η Αμφικτιονία χρησίμευε για επίλυση τυχόν διαφορών τους, καθώς και για εμπορικές συναλλαγές. Γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της από τα τελευταία προϊστορικά χρόνια μέχρι τον 5ο αιώνα π.Χ.

Αργότερα κάτοικοι από την Καλαυρία και τις πόλεις που αποτελούν την Αμφικτιονία της Καλαυρίας, ιδρύουν στην Κάτω Ιταλία τη Σύβαρι, δίνοντας το όνομα Καλαυρία σε όλη τη γειτονική περιοχή της πόλης αυτής της Νότιας Ιταλίας από το όνομα της αμφικτιονίας της Καλαυρίας.

Έτσι οι Τροιζήνιοι, μαζί βέβαια με τους Καλαυρίους, είναι ιδρυτές των πόλεων:

Αλικαρνασσού,

Μύνδου

και Θεάγγελας στην Μικρά Ασία,

Σύβαρης και της γύρω περιοχής της Καλαυρίας στην Κάτω Ιταλία

και των δήμων Σφηττός, Ανάφλυστος και Πιθάης στην Αττική.

 Η Καλαυρία, καθώς και η Τροιζήνα συνέχισαν την ύπαρξη τους και κατά τους πρώιμους Βυζαντινούς χρόνους, σαν τμήμα επαρχίας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Όμως ο Αλάριχος, αρχηγός των Βισιγότθων, που είχαν εγκατασταθεί στη Βόρεια πλευρά της Βαλκανικής χερσονήσου από τις αρχές του τρίτου αιώνα,

διέσχισε τη Θεσσαλία και έφτασε από τις Θερμοπύλες στην Κεντρική Ελλάδα.

Στη διάβασή τους οι Γότθοι έφτασαν στην Αττική και τη Βοιωτία και κατάστρεψαν τα πάντα.

Από τη γενική καταστροφή γλίτωσε μόνο η Αθήνα. Επίσης, οι Γότθοι λεηλάτησαν την Κόρινθο, τη Σπάρτη, το Άργος και την Τροιζηνία.

Τέτοια μεγάλη καταστροφή προξένησαν οι Γότθοι στην περιοχή, ώστε η Τροιζηνία και η Καλαυρία έπαψαν πια να υπάρχουν από την τελευταία αυτή καταστροφική επιδρομή των Γότθων.

Ήταν οι τελευταίοι μήνες του 396 μ.Χ.

Στον Πόρο δεν μπόρεσε να αναπτυχθεί κανένα αξιόλογο χωριό ή οικισμός.

Αιτία ήταν οι πειρατές που κατά τα Βυζαντινά χρόνια και τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, μάστιζαν κυριολεκτικά την περιοχή και χρησιμοποιούσαν ως ορμητήριο και τον κόλπο της Βαγιωνιάς που ακόμα και σήμερα λέγεται Μπαρμπαριά.

Αξίζει κανείς να επισκεφτεί το:

Διαβολογέφυρο

Ο μύθος αναφέρει ότι ο Πασάς της περιοχή διατάζει τον κορυφαίο πρωτομάστορα Χρυσορρόα να κατασκευάσει γεφύρι στο ποτάμι του Δαμάλα.

Διαφορετικά θα τον αποκεφάλιζε. Οι δύο πρώτες προσπάθειες του Χρυσορρόα ήταν αποτυχημένες.

Στην τρίτη και τελευταία του προσπάθεια, προκειμένου να μην χάσει το κεφάλι του, έκανε συμφωνία με το Διάβολο να τον βοηθήσει, προσφέροντας την ψυχή του. 

Το διαβολογεφυρο είναι ένα από τα πολύ όμορφα αξιοθέατα που μπορεί να επισκεφτεί κάνεις στις διακοπές του ή στα ταξίδια του στο νησί Πόρος του Αργοσαρωνικού.

Το διαβολογέφυρο στο νησί πόρος είναι μια απόκρημνη περιοχή με άγρια ομορφιά. Είναι μια πανέμορφη χαράδρα με πλούσια βλάστηση, γεμάτη από πικροδάφνες και αιωνόβια δέντρα και πλατάνια.

Στο βάθος της υπάρχει ένα μικρό ποτάμι, το οποίο κατεβαίνει  από τα βουνά δημιουργώντας σε ορισμένα σημεία του μικρές λίμνες, ανάμεσα από τεράστια βράχια.

Στο νησί Πόρος το διαβολογέφυρο αποτελεί ένα από τα πιο ωραία φυσικά αξιοθέατα και είναι ιδανικό μέρος για περίπατο μέσα στη φύση, ενώ η άγρια βλάστηση και ψηλά δέντρα κάνουν ενδιαφέρουσα και περιπετειώδη τη βόλτα μας σε αυτή την πανδαισία φυσικής ομορφιάς.

Λεμονοδάσος

Το Λεμονοδασος στο νησί Πόρος είναι ένας μοναδικής φυσικής ομορφιάς προορισμός, προστατευόμενος από την ευρωπαϊκή ένωση.

Το Λεμονοδάσος καταληγει στις αμμωδεις παραλιες Πλακα και Αλυκες.

Το λεμονοδάσος είναι μια μεγάλη περιοχή γεμάτη από λεμονιές με πολλά νερά και νερόμυλους.

Η φυσική ομορφιά αυτής της κατάφυτης περιοχής είναι μοναδική. Μπορούμε να περπατήσετε στα ωραία μονοπάτια μέσα στο λεμονοδάσος και να θαυμάσουμε μοναδικές ομορφιές, πλούσια βλάστηση, ποταμάκια αλλά και ζωάκια κάθε είδους που ζουν εκεί.

Το Λεμονοδάσος καταλήγει στην Πλάκα και στις Αλυκές. Πρόκειτα για αμμουδερές παραλίες, με αβαθή νερά, που έχουν μπροστά τους το νησάκι μπούρτζι. Η παραλλίες είναι πανέμορφες και η θέα είναι εκπληκτική.

Αξίζει να τονίσουμε ότι στον Πόρο έχου γυριστεί πολλές ελληνικές και ξένες ταινίες με διάσημους ηθοποιούς και πριν μερικά χρόνια ήταν μαζί με την Ύδρα η ”Μύκονος ” του Αργοσαρωνικού..

Ελάτε για μια επίσκεψη στον πανέμορφο Πόρο και έναν περίπατο στο Διαβολογέφυρο

Ελάτε στην παρέα της ”Γωνιά Χαλάρωσης” στο Facebook