Όσα ορίζει η ζωή-Ηλιάνα Βολονάκη

Να σας καλωσορίσω στη ‘’Γωνιά Χαλάρωσης ‘’ και μας έχετε φέρει ένα βιβλίο βασισμένο στη θυσία της μητρότητας το ‘’Όσα ορίζει η ζωή’’ από τις εκδόσεις  Bookstars-Free Publishing. Να σας ευχηθούμε καλοτάξιδο και θα ήθελα να μας πείτε λίγο για την υπόθεση

Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση!

Ακριβώς, όπως αναφέρετε, η θυσία της μητρότητας! Σε οποιαδήποτε μορφή της! Η μητρότητα, δεν προσαρμόζεται μόνο στις γυναίκες που κυοφορούν στα σπλάχνα, ένα μωρό, αλλά και σε εκείνες που τα μεγαλώνουν και υιοθετούν!

Μα, πόσο μεγαλείο, να μεγαλώσεις ένα “ξένο” παιδί και να του δώσεις, όσα άλλα δεν μπορούν!

Αν με ρωτήσετε, είμαι Υπέρ της υιοθεσίας, όπως και σε ένα άλλο μεγάλο θέμα του βιβλίου: Το δικαίωμα ελεύθερης βούλησης!

Συνειδητά, γίνεται μέσα στις σελίδες του, μια μεταφορά στη ζωή της Αφρικής και στη ζωή των υπολοίπων χωρών! Έτσι, ώστε να αναλογιστεί ο άνθρωπος, τι χαρακτήρα έχει και αν τα υλικά αγαθά, τον κάνουν ευτυχισμένο.

Ένα άλλο μεγάλο θέμα, είναι η κριτική που ασκεί κάποιος, χωρίς να υπολογίζει, ότι το μέλλον, επιφυλάσσει πάντα εκπλήξεις. Τι εννοώ; Το AIDS και η ομοφυλοφιλία, είναι κάτι που δυστυχώς, κρίνεται, όχι μόνο την παλιά περίοδο, αλλά και τώρα, που έχει εξελιχθεί η επιστήμη και η τεχνολογία.

Αλήθεια, οποίος κρίνει, έχει αναρτηθεί, αν συνέβαινε στον ίδιο, πως θα αντιδρούσε; Η αξιοπρέπεια άλλωστε, είναι θέμα χαρακτήρα και όχι, αν είμαστε: Άνδρες, Γυναίκες, ή Παιδιά!

Χαίρομαι που καταπιάστηκα με τόσα σοβαρά θέματα , όπως η έκτρωση, που είναι συχνό φαινόμενο της εποχής μας και χαίρομαι, που έβαλα το λιθαράκι μου, σε μια κοινωνία όπου χρειάζεται αλλαγές.

Ποιά ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο;

Όσο και να φαίνεται παράξενο, η διακοπή κύησης, με ή χωρίς την θέληση της γυναίκας. Δέχτηκα ένα μέιλ, από μια γυναίκα, εξήντα χρόνων, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο μου: Στο μεθύσι των αγγέλων, για να με ευχαριστήσει, για το μέλλον της. Τα βρήκε, όπως ακριβώς, μου ανέφερε με τον εαυτό της. Δηλαδή, σε ηλικία 16 χρόνων, έκανε διακοπή κύησης, επειδή οι γονείς της, την έστειλαν στο νοσοκομείο, ύστερα από βαριά χτυπήματα, όταν έμαθαν, για την εγκυμοσύνη, εκτός γάμου, καθότι άνθρωποι της Εκκλησίας.

Μου ζήτησε να γράψω την ιστορία της, σε βιβλίο, ώστε οι οικογένειες, να μάθουν να προσαρμόζονται και να μην βάζουν ταμπέλες και αρχές άλλων, πάνω από των παιδιών τους.

Τι να έλεγα και πως να απαλύνεις τον πόνο, αυτής της γυναίκας, που κάθε μέρα, θυμόταν- θυμάται αυτό το παιδί;

Είναι σκληρό λοιπόν, να κρίνονται οι άνθρωποι, αλλά και να κρύβονται πίσω από Θρησκευτικά Δόγματα και Πολιτικές ιδιοσυγκρασίες.

Μέσα στο βιβλίο αναφέρεστε στη φιλία και στη συγχώρεση. Να ρωτήσω αρχικά για τη φιλία.. Μια στενή καλή φιλία μπορεί να είναι ισχυρότερη και από συγγενικό δεσμό ;

Μεγάλη κουβέντα η λέξη: Φιλία! Δυστυχώς, λίγοι, ως ελάχιστοι την δέχονται και την δείχνουν!

Πιστεύω στη φιλία, για εμένα σημαίνει: Φυλακή, δέσμευση. Στο βιβλίο, η φιλία των συγκεκριμένων γυναικών, σπάει τα δεσμά της, όταν η μια, αναγκάζεται να αφήσει την κόρη της, ώστε να σώσει την ψυχή της, όπως η ίδια δηλώνει.

Στα χρόνια μου και με τόσες εμπειρίες μου, αρκετές φορές, μας στηρίζουν άνθρωποι, όχι συγγενείς, αλλά κάποιοι, που κάποτε, είπες: Ο Θεός είναι Μαζί Σου, κάποτε και νιώθει ότι του έδωσες στη ψυχή, μια σωτηρία Ελπίδας.

Μιλάτε όπως προανέφερα και για συγχώρεση. Για να μπορέσουμε να συγχωρέσουμε τι διεργασία χρειάζεται το μέσα μας;

Πρέπει να τα βρούμε με τον εαυτό μας, αν θέλουμε να μάθουμε τι σημαίνει: Συγχώρεση. Πως ζητάμε, από κάποιον να μας συγχωρήσει, εάν εμείς πρώτα, δεν σταματήσουμε να κρίνουμε και να σχολιάζουμε το καθετί;

Έχετε γράψει αρκετά βιβλία και έχετε βραβευτεί επίσης για πονήματα σας. Θα ήθελα να μας πείτε γι’αυτό αλλά και για το παραμύθι που κυκλοφορεί και φυσικά για το ντοκιμαντέρ..

Τα παιδιά! Τα λατρεύω!

Όντως, τα παιδιά είναι δύσκολοι κριτές! Η γραφή σου πρέπει να είναι απλή, κατανοητή και να μην δίνεις λάθος συμπεράσματα! Όντως, ήταν πρόκληση και για εμένα το παραμύθι, εξάλλου, κυκλοφορεί και δεύτερο, σε ημερολόγιο του περιοδικού: Κέφαλος.

Το ίδιο ισχύει και για το βιβλίο μου: Λευκά περιστέρια, το ντοκιμαντέρ ήταν η απάντησή μου, σε όσους υποφέρουν, ή αν θέλετε βασανίζονται, χωρίς να ευθύνονται.

Η Λαλενια Χαμπαρίσου, γεννήθηκε με μια σπάνια ασθένεια, την προγηρεία, που κάποιος είναι δεκαπέντε για παράδειγμα και μοιάζει πενήντα. Ακόμα και εκεί, τίθεται η φιλία και η μορφή της μητρότητας. Η μητέρα της, την άφησε σε ένα ίδρυμα και εκεί μεγάλωσε.

Στην πορεία της, γνωρίσε τον ψυχίατρο της, όπου στην συνέχεια, την ερωτεύτηκε, εξαιτίας του χαρακτήρα της! Γιατί, η ομορφιά του ανθρώπου, κρύβεται μέσα του, στο χαρακτήρα του!

Όλοι μεγαλώνουμε, με ρυτίδες, προβλήματα, η ψυχή όμως, μένει εκεί, ακλόνητη, με πεποίθηση μέχρι να φύγουμε από αυτή τη ζωή!

Στο διαδίκτυο, κυκλοφορεί, για όποιον θέλει να δει το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ και να μάθει, την έννοια της συγκεκριμένης ασθένειας και να αναλογιστεί με την ψυχική υγεία του.

Το βιβλίο αυτό, τιμήθηκε και βραβεύτηκε και είμαι ευγνώμων, σε όλους όσους με στηρίζουν, όλα αυτά τα χρόνια! Αν δεν υπήρχαν, θα ήμουν στην αφάνεια! Βλέπετε, εγώ γράφω για την ελευθερία της ψυχής, της Ελπίδας και της αλληλεγγύης!

Όλα τα πονήματα σας μιλάνε για την αλήθεια.. Είναι σημαντική τελικά ακόμα και αν είναι πικρή μερικές φορές;

Οι άνθρωποι, πρέπει να λένε ότι πιστεύουν, να διεκδικήσουν ότι τους αξίζει! Μόνο με την αλήθεια, κάποιος κερδίζει και να σας πω; Πικρία, πάντα αφήνουμε, είτε αρέσουν, είτε όχι, τα λόγια μας! Εμείς, πως νιώθουμε, όταν Πιστεύουμε στην Αλήθεια!

Τι είναι αυτό που μπορεί να σας εμπνεύσει για να ξεκινήσει ένα νέο πόνημα;

Το: Τίποτα και: Όλα!

Επειδή μιλήσαμε και για παραμύθι , απευθύνεστε και στους μικρούς αναγνώστες. Ποιά η συνταγή για να μιλήσει κάποιος τη γλώσσα των παιδιών μέσα από ένα βιβλίο;

Η σωστή χρήση των λέξεων και να μην ξεχνάμε, ότι είμαστε υπεύθυνοι για την πορεία τους στο μέλλον!

Πρέπει να συζητήσουν οι γονείς με τα παιδιά τους, να τους εμπιστεύονται! Ακόμα και το ελάχιστο, ή το πιο “χαζό”, να το πω έτσι, να μην ντρέπονται να τους το πουν!

Να μην είναι μόνο Γονείς, αλλά και Φίλοι. Έτσι, έμαθα από την οικογένειά μου, δεν αισθάνθηκα ποτέ ντροπή, να μιλήσω για οτιδήποτε με απασχολεί!

Αυτό εξάλλου, σημαίνει: Οικογένεια!

Σας ευχαριστώ που ήρθατε στην παρέα μας και θα ήθελα να κλείσουμε την όμορφη συζήτηση μας με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας

Σας ευχαριστώ πολύ και εγώ, για την όμορφη παρέα που μου κρατήσατε!

Φυσικά, να, ένα απόσπασμα από το βιβλίο: Η Αμαρυλλίδα, η Φρύνη, η Μυριέλλα και η Αέλια. Συνομήλικες, με τις δικές τους ιστορίες, δήλωναν πώς πέρα από την εξωτερική καλοτυχία, αναζητούσαν τα συμπλέγματά τους με τη ψυχή.

Ένιωθαν μέσα τους κενές. Καθώς, επίσης, αγωνία και απόγνωση για το μέλλον.

Ήλπιζαν ο χρόνος να θάψει τις παλιές ιστορίες, αλλά όσο περνούσε ο χρόνος, η κατάσταση χειροτέρευε. Ρίζωσε μέσα τους και έγινε συνήθεια.

Τι ρόλο, να έπαιξε, άραγε, το Γιοχάνεσμπουργκ, στις ζωές τους και πώς βοήθησε η Αιθιοπία.

Τόσες μπλεγμένες ιστορίες, με ένα κοινό σκοπό!

Έναν σκοπό, που θα έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύψουν οι αναγνώστες στο τέλος του βιβλίου!