ΕΡΜΙΟΝΗ – Οδοιπορικό…

Η Ερμιόνη του άλλοτε και του τώρα…Λαογραφική – ιστορική παρουσίαση…

Βρίσκεται στην Νοτιοανατολική Πελοπόννησο ή αλλιώς στο πιο παχύ πόδι της Πελοποννήσου.

Ομορφαίνει τον Δήμο Ερμιονίδας, με πρωτεύουσα το Κρανίδι και περιβάλλεται από τα μέρη: Δίδυμα, Φούρνοι, Ηλιόκαστρο, Θερμησία, Πόρτο Χέλι, Κοιλάδα.

Απέχει 2,5 ώρες μακριά από την Αθήνα και μία ώρα από την πόλη του Ναυπλίου.

Αριθμεί περίπου 3.500 κατοίκους.

Συνορεύει με τα νησιά του Αργοσαρωνικού (Ύδρα, Σπέτσες).

ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

Διαθέτει τρεις μικρούς μόλους για την εμπορική και τουριστική του επικοινωνία με τα νησιά του Αργοσαρωνικού αλλά και τον Πειραιά.

Σε αυτή την πλευρά της περιοχής μας, βρίσκονται υπηρεσίες, τουριστικά και άλλα μαγαζιά, καταλύματα και φυσικά εστιατόρια και καφετέριες δίπλα στο κύμα.

Τα Μανδράκια ή Μαντράκια….

Αποτελούν το πιο γραφικό λιμάνι της Ερμιόνης .

Καφετέριες & εστιατόρια για όλα τα γούστα δίπλα στην θάλασσα.

Τους θερινούς μήνες πολλά κότερα βρίσκουν καταφύγιο εδώ.

Κατά την διάρκεια του χρόνου όλοι οι επαγγελματίες ψαράδες βρίσκουν καταφύγιο από τον Βοριά, μιας και είναι το Νότιο λιμάνι

Κάντε μια 3D περιήγηση στο Λευκό Πύργο στις αρχές του 20ου αιώνα

Το μοναδικό «ΜΠΙΣΤΙ»…

Πρόκειται για ένα μικρό δασάκι στην άκρη της χερσονήσου με βαρύνουσα ιστορική και λαογραφική αξία.

Στα αρβανίτικα σημαίνει «ουρά» και το όνομα του σηματοδοτεί πως είναι συνέχεια της μικρής πόλης.

Περπατώντας μέσα στο «μπίστι», σε μια διαδρομή περίπου ενός χιλιομέτρου, μπορείς να δεις:

Α)την σπηλιά της Βιτόριζας.

Β)έναν μύλο που χρησιμοποιούνταν ως αλευρόμυλος.

Γ)ογκώδεις πέτρες που βοηθούσαν στην πολεμική «οχύρωση» της Ερμιόνης από την περίοδο της Ενετοκρατίας.

Δ)τον ναό του Ποσειδώνα που εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει τεθεί σε πρόγραμμα ανασκαφής ή μελέτης.

Ε)κομμάτια από το ξακουστό κοχύλι «πορφύρα» που σύμφωνα με την ιστορία, ύστερα από επεξεργασία έβγαζε ένα πορφυρό (κόκκινο –μωβ) χρώμα που ο Μέγας Αλέξανδρος έβαφε την στολή του.

Η σπηλιά της Βιτόριζας…

«Βιτόριζα», είναι αρβανίτικη λέξη και «βιτόρα» σημαίνει «καλή τύχη». Η κατάληξη –ιζα δηλώνει πολλές φορές λέξεις αρβανίτικης προέλευσης. Βιτόριζα ήταν η μάγισσα που έφερνε τύχη…

Έθιμα…

• Θεοφάνια (γιάλα – γιάλα)
• Γαϊτανάκι
• Κάψιμο Ιούδα
• Κλήδονας
• Πολιτιστικές εκδηλώσεις φορέων

Γιορτή Ροδιού

Διοργανώνεται από ντόπιους ρόδο-παραγωγούς και από το Δήμο Ερμιονίδας τα τελευταία 10 χρόνια.

Πρόκειται για ένα ντόπιο προϊόν που μόλις πέρυσι χαρακτηρίστηκε επισήμως προστατευόμενης προελεύσεως (Π.Ο.Π).

Εδω μπορείτε να κάνετε μια ξενάγηση μαζί με τα παιδιά στο παραμυθένιο χωριό!!

ΟΙ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΔΕΣ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ…

Οι σφουγγαράδες ήταν οι πιο σπουδαίοι αλιείς σφουγγαριού μετά από αυτούς της Καλύμνου.

Ταξίδευαν στην Μπαρμπαριά της Αφρικής και στα νησιά του Αιγαίου για να «ψαρέψουν» και τα πουλούσαν καθώς γυρνούσαν στην Ερμιόνη αφού πρώτα τα «σχηματοποιούσαν» και τα άσπριζαν.

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο και πολύ κοπιαστικό τρόπο αλιείας καθώς και ο τρόπος μεταφοράς και διαλογής των σφουγγαριών ήταν ιδιαίτερα εξιδανικευμένος. Οι ναυτικοί μας για να ξεκινήσουν τις ετοιμασίες του ταξιδιού τους, περιμένουν τον αγιασμό των υδάτων, το «καλή τύχη» των συγχωριανών τους και το κασελάκι τους.

Με το «Χριστός Ανέστη» αναχωρούν για το ταξίδι τους αφήνοντας γυναίκες, οικογένειες, παιδιά πίσω με τις μέρες και τις νύχτες να κυλούν αργά.

Ως «πρατιγάρισμα» αναφέρεται το ξεμπαρκάρισμα.

Ο χορός του «Μηχανικού» υιοθετήθηκε από τους αλιείς μας ως τοπικός.

Το χειμωνιάτικο ταξίδι ξεκινούσε τέλος Αυγούστου.

Τα μακρινά ταξίδια των σφουγγαράδων και γενικότερα των ναυτικών, αιτιολογούν το «πως» και το «γιατί» η Ερμιόνη εξελίχθηκε μουσικά και χορευτικά. Οι επιρροές ήταν πάρα πολλές και ότι τους άρεσε το αφομοίωναν, το υιοθετούσαν, το έφερναν στη γενέτειρα τους και οι υπόλοιποι ή το απέρριπταν ή το οικειοποιούνταν. Π.χ. : «μπάλος Κύθνου».

Θέματα Ερμιονίτικης φορεσιάς…

Η γυναικεία φορεσιά αρχικά ήταν απλή. Αποτελείτο από μακριά μάλλινη ή βαμβακερή φούστα με κοντό μεσάτο ζακετάκι. Στο κεφάλι φορούσαν λευκό απλό μαντήλι με αζούρια. Με το πέρασμα των χρόνων και με τα ταξίδια των αντρών- ναυτικών που έφερναν υφάσματα στις γυναίκες από τα ταξίδια τους , οι φούστες έγιναν βελούδινες και ταφταδένιες και στο κεφάλι το μαντήλι το απλό έγινε ‘’πιέτα’’. Οι πίετες ήταν τριγωνικές και ήταν τριών ειδών. Η νυφική κεντημένη με χρυσή κλωστή, η δεύτερη λεγόταν ‘’περβάζι’’ και ήταν κλάρες κεντημένες στο χέρι και η τρίτη ήταν μεταξωτή και στην άκρη κεντούσαν φεστόνι . Αυτή την πιέτα που ήταν και η πιο όμορφη τις φορούσαν στην εκκλησία όταν οι άντρες έλειπαν στην Αμερική ή στη Μπαρμπαριά. Την πρώτη και τη δεύτερη που ήταν πλουμιστές τις φορούσαν όταν συνοδεύονταν από τους άντρες τους.

Η ανδρική φορεσιά ήταν νησιώτικη με πολύπτυχη βράκα σε μπλέ ή γαλάζιο χρώμα, πουκάμισο λευκό και γιλέκο βελούδο με κεντημένο με κορδόνι και πλεχτά κουμπιά. Στη μέση φορούσαν πολύχρωμο ζωνάρι και στο κεφάλι φεσάκι.

Ερμιονίτικη μουσική | χορός | τραγούδια…

Το 2017 η Παρασκευή Σκούρτη, παίρνει την κάμερα της και αρχίζει να καταγράφει τις ντόπιες μουσικές και τα τραγούδια του τόπου

Το 2018-2019, αφού έχει διασώσει όλους τους πολιτιστικούς θησαυρούς του τόπου , εκδίδει το βιβλίο: «Η μουσικοχορευτική παράδοση της Ερμιόνης»

Το 2020, μετά από εργασίες 1,5 περίπου χρόνου, η Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης εκδίδει το διπλό CD με ερμιονίτικα τραγούδια σε συνεργασία με το «ΠΕΝΤΑΗΧΟΝ», βασισμένη σε καταγραφές του Γιάννη Σπετσιώτη & της Παρασκευής Σκούρτη

Το διπλό CD περιλαμβάνει…

28 παραδοσιακά τραγούδια της τοπικής παράδοσης.

44 σελίδες ένθετο λαογραφικού περιεχομένου καθώς και τους στίχους των τραγουδιών.

Ευχαριστώ τον Κο Κωστή Σκούρτη για το αρχείο που μου παραχώρησε!!

Ελάτε στην παρέα μας στο Facebook μάθετε και γνωρίστε σημαντικά πράγματα, και χαλαρώστε μαζί μας ,

Παρακάτω θα πάρουμε μια μικρή γεύση από χορούς και τραγούδια της Ερμιόνης που υπάρχουν στο διπλό CD που έχει εκδοθεί από την χορευτική ομάδα Ερμιόνης