Θεατρική Ομάδα Πολιτιστικού Συλλόγου Νεοχωρούδας ”Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ”
27 Μαρτίου 2021
Πολιτιστικός Σύλλογος Δρυμού
28 Μαρτίου 2021

Επαγγέλματα που δεν υπάρχουν πλέον..

Ντιλίβερι πάντα υπήρχε . Το μοναδικό που άλλαξε είναι τα προϊόντα που σου φέρνουν πλέον στην πόρτα σου.

Ερχόταν ο Παγοπώλης να σου φέρει τον πάγο για το αυτοσχέδιο ψυγείο , γιατί δεν ήταν οπως τώρα με βρισάκι έξω από την πόρτα του και μηχανισμό για παγάκια…Έπρεπε ο κόσμος να συντηρήσει τα τρόφιμα , ηλεκτρικό ρεύμα δεν υπήρχε η μόνη λύση ο πάγος..

Ο γαλατάς , κάθε πρωϊ πιστός στο ραντεβού του και σου άφηνε το γάλα φρέσκο, σε γυάλινο μπουκάλι παρακαλώ και χωρίς συντηριτικά.

Το νερό, όπου δεν είχε αγωγούς ύδρευσης είχε τον Νερουλά και μέσα σε τενεκέδες άδειαζε το πολύτιμο υγρό.

Φυσικά γνωρίζετε ότι δεν πετιόταν τίποτα εαν δεν έλεγε ο ειδικός ότι δεν χωράει καμία επιδιόρθωση . Έτσι ερχόταν ο Καρεκλάς με τα εργαλεία του στην αυλίτσα σου και διόρθωνε τις ψάθινες καρέκλες, ερχόταν ο  ο Παπλωματάς

που είχε μαζί του ένα ξύλινο όργανο σε σχήμα τόξου που ονόμαζε δοξάρι. Σακούλιαζε το βαμβάκι στις άκρες του στρώματος ώστε να είναι πιο σκληρό εκεί, εν συνεχεία με το δοξάρι το άπλωνε ισομερώς σε όλη την επιφάνεια του στρώματος και όταν αυτό γινόταν ομοιόμορφο, το έραβε με δικά του σχέδια κατί που να δείχνει την ”υπογραφή του μάστορα”. Τον Ομπρελά πως να τον αφήσουμε απ’έξω που ερχόταν να σου δτιάξει την ομπρέλα να μη χαλάσει το μαλλί με τη βροχή;;

Ο πιο αγαπητός όμως ήταν ο Παγωτατζής , με το όμορφο καροτσάκι του , με τις ωραίες ζωγραφίες του , το ωραίο σκέπαστρο και το άσπρο καπελάκι του . Μικροί και μεγάλοι ήξεραν περίπου τι ώρα περνάει και τον περίμεναν για να γευτούν ένα παγωτάκι με πραγματική γεύση..

Efteling…Όταν τα Παραμύθια ζωντανεύουν!! Μια διαδραστική ξενάγηση..

ΦΑΝΟΚΟΡΟΙ

Τον 19ο αιώνα που ο ηλεκτρισμός δεν υπήρχε,με το που έδυε ο ήλιος κάθε κοινωνική και εμπορική δραστηριότητα σταματούσε μιας και επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι . Στους κεντρικούς δρόμους των μεγάλων πόλεων οι κατά τόπους δήμοι τοποθετούν πάνω σε μεγάλους σιδερένιους στύλους φανάρια που άναβαν με λάδι και δημιουργούσαν έναν ασθενικό φωτισμό για τους ελάχιστους που βρίσκονται τέτοιες ώρες εκτός σπιτιού.

Οι Φανοκόροι ήταν οι  υπάλληλοι που άναβαν τα φανάρια των δρόμων. κυκλοφορούσαν με έναν κουβά λάδι για να γεμίζουν τα φανάρια και μια σκάλα για να φτάνουν σε αυτά. Μετά το 1862, που καθιερώνεται το γκάζι ως μέσο φωτισμού των κεντρικών δημοσίων χώρων, οι φανοκόροι περιορίζουν τις εργασίες τους σε μικρότερα στενά των πόλεων, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.Τότε το ηλεκτρικό αναπτύχθηκε με γρήγορους ρυθμούς και εξαφανίστηκαν οι φανοκόροι, που έμειναν μόνο σαν ανάμνηση σε διηγήματα της εποχής…

Τα χρόνια περνάνε οι εποχές και οι συνήθεις των ανθρώπων αλλάζουν και τελικά είναι στου καθενος μας την διάθεση αν θέλει να κρατήσει αυτές τις γλυκές αναμνήσεις ή απλά να τις προσπεράσει …

Ακολουθήστε την παρέα της ”Γωνιάς Χαλάρωσης” στο Facebook

Comments are closed.