Κηπουρίδου Παρασκευή

Τα παραμύθια θα είναι πάντα η….ενήλικη διέξοδος στο όνειρο !

Σήμερα φιλοξενούμενη μας μια κυρία άκρως δημιουργική.Εκπαιδευτικός -συγγραφέας -ποιήτρια …Γεννήθηκε στην Χαραυγή Κοζάνης. Τελείωσε τη Σχολή Νηπιαγωγών και εργάστηκε για τριάντα χρόνια ως Νηπιαγωγός.

Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες λογοτεχνικές σελίδες,στο ανθολόγιο «Συν ποιείν» του 2016, στο λογοτεχνικό ημερολόγιο «Κέφαλος»2019, καθώς και στον πρώτο τόμο της Εγκυκλοπαίδειας σύγχρονων Ελλήνων λογοτεχνών «Κέφαλος».

Καλώς ήρθατε στην παρέα μας και χαιρόμαστε πολύ.

Καλώς σας βρήκα. Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση στην αξιόλογη παρέα σας.

Κυρία Κηπουρίδου… Νηπιαγωγός, συγγραφέας, ποιήτρια…. μια γυναίκα με δημιουργική ανησυχία θα σας χαρακτήριζε κάποιος;

Ναι. Η δημιουργική ανησυχία με χαρακτηρίζει από παιδί. Εργασιομανής θα έλεγα. Ανάγνωση βιβλίων, γραφή και ζωγραφική αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της ύπαρξής μου. Τονωτικές ενέσεις για να αντέχω στα δύσκολα. Ζωγραφίζοντας ταξιδεύω και ντύνω με χρώμα το γκρίζο. Όσο για την συγγραφή είναι για μένα τρόπος ζωής, κάθαρση και ψυχοθεραπεία.

Τελευταίο έργο σας το βιβλίο «Γδικιωμός» εκδόσεις Υδροπλάνο…. Εκδίκηση, Βεντέτα… μικρές λέξεις όταν τις γράφεις, αλλά με τραγικές προεκτάσεις… Οι ήρωες του βιβλίου είναι μέρος μιας βεντέτας;

Όντως οι λέξεις είναι μικρές αλλά οι προεκτάσεις τραγικές. Οι ήρωες του βιβλίου ανήκουν σε φατρίες που αφού ξεκλήρισαν η μία την άλλη, για χρόνια βρίσκονται σε ψυχαδερφοσύνη. Η σπίθα ενός αγνού έρωτα αρκεί για να πυροδοτήσει νέο γδικιωμό.

Μας μεταφέρετε χρόνια πίσω, σε εποχές που οι γυναίκες δεν είχαν άποψη και δεν όριζαν τη ζωή τους. Και σε μια περιοχή όπως η Μάνη που είχε και δικούς της επιπλέον άγραφους κανόνες, πόσο σκληρό ήταν για μια νέα γυναίκα κυρίως;

Τα γεγονότα διαδραματίζονται στη Μάνη πολλές δεκαετίες πριν. Τόπος όμορφος αλλά σκληρός. Άγονος και άνυδρος. Τοπίο σμιλεμένο στην πέτρα. Πυργόσπιτα που η εικόνα τους παραπέμπει σε νεράιδες και πειρατές.

Θάλασσα λουσμένη σε αντανακλάσεις χρωμάτων. Βιγλάτορας ο Σαγγιάς, πότε βυθισμένος σε ρόδινα χρώματα αυγινά και πότε στη χρωματική σαγήνη του γέρματος, δίνει μια γλυκιά, μελωμένη ηρεμία στο σκληρό τοπίο. Πέτρα στην πέτρα.

Άνθρωποι του μόχθου και της επιβίωσης. Πρόσωπα σμιλεμένα με τη σκληράδα του τοπίου. Οι γραπτοί νόμοι, ανύπαρκτοι. Ρυθμιστές της ζωής οι άγραφοι νόμοι. Νόμοι αυστηροί, που δεν αφήνουν περιθώριο για να καρπίσουν οι ελευθερίες, τα θέλω και οι έρωτες.
Τα αρσενικά της οικογένειας, επιφορτισμένα με την υποχρέωση να εκδικούνται σε κάθε περίπτωση προσβολής της τιμής και της υπόληψης της οικογένειας.

Η γυναίκα στην παλιά Μάνη όφειλε να είναι υπόδειγμα εργατικότητας, τιμιότητας και ήθους. Υποταγμένη στον άνδρα και επιφορτισμένη με τις περισσότερες δουλειές. Ασχολείται με την λάτρα του σπιτιού, φροντίζει την οικογένεια, μαγειρεύει, πλένει βόσκει κοπάδια, οργώνει, σκάβει, ψαρεύει, αλωνίζει, λιχνίζει, μαζεύει ελιές, αλάτι από τις αλυκές, μεταφέρει νερό από μακριά , αλέθει με χειρόμυλο, ζυμώνει, φουρνίζει και μεγαλώνει τα παιδιά. Απαγορεύεται να πάρει μέρος και να έχει άποψη στη λήψη αποφάσεων και οφείλει να υπακούει στον σύζυγο. Το ίδιο δύσκολη και σκληρή ήταν καθημερινότητα για τα νεαρά κορίτσια. Δεν είχαν καμιά ελευθερία ούτε δικαίωμα στη μόρφωση. Βοηθούσαν στις δουλειές την μητέρα, μέχρι να δημιουργήσουν την δική τους οικογένεια, με όποιον τους επέβαλε ως σύζυγο ο πατέρας. Ο Γδικιωμός αφανίζει τον αρσενικό πληθυσμό και η μανιάτισσα γυναίκα οφείλει να σταθεί βράχος και να στηρίξει τη γενιά της.

Έχετε πλούσια και αξιόλογη συγγραφική πορεία, θα ήθελα λίγο να σταθούμε στην παιδική λογοτεχνία. Πόσο δύσκολο είναι να μπει κάποιος στην ψυχοσύνθεση των παιδιών και μέσα από την γραφή του να τα κάνει να τον εμπιστευτούν και να λάβουν τα μηνύματα που θέλει να τους μεταδώσει;

Το να γράψει κάποιος παιδική λογοτεχνία είναι αρκετά δύσκολο εγχείρημα. Βοηθάει το να διαθέτεις αγάπη για το παιδί, δημιουργική διάθεση και φαντασία. Προέχει όμως να γνωρίζεις καλά την ιδιοσυγκρασία, την ψυχολογία, την ψυχοσύνθεση και τις ανάγκες των παιδιών στα οποία απευθύνεσαι.

Ένα παραμύθι για πολύ μικρά παιδιά απαιτεί ενδιαφέρουσα μυθοπλασία, φαντασία, γλώσσα και νοήματα απλά και κατανοητά αφ’ ενός και αφ’ ετέρου περιεκτικά σε διδάγματα, τα οποία να δίνουν λύσεις σε θέματα που απασχολούν την παιδική ψυχή. Παράλληλα θα πρέπει να προσφέρει ψυχαγωγία και χαρά και να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και την προσοχή που στις ηλικίες αυτές διασπάται εύκολα. Η δομή, η γλώσσα και η μυθοπλασία διαφοροποιείται όταν γράφει κανείς για μεγαλύτερα παιδιά.

Προσωπικά λόγω σπουδών και επαγγέλματος δεν αντιμετωπίζω μεγάλες δυσκολίες. Βαθιά μέσα μου είμαι ακόμα παιδί. Από αυτό το παιδί ξεκινάει το παραμύθι και συνεχίζει την πορεία του μέχρι να συναντήσει τα παιδιά του σήμερα.

Το παιδικό βιβλίο είναι ο μαγικός δρόμος, που οδηγεί στην καλλιέργεια της φαντασίας, στην ωρίμανση, στη γλωσσική και συναισθηματική ανάπτυξη. Για τους μεγάλους είναι ο μαγικός τρόπος να συναντήσουν το παιδί που καταπιέζουν μέσα τους. Είναι η γέφυρα που οδηγεί σε συναισθηματικό δέσιμο με τα παιδιά, σε σχέσεις εμπιστοσύνης και εποικοδομητικού διαλόγου που βοηθάει το παιδί να καταπολεμήσει τους φόβους του.

Σε γενικές γραμμές χρειάζεται μεγάλη προσοχή και υπευθυνότητα όταν γράφεις παιδική λογοτεχνία, γιατί μέσα από τα κείμενά σου διδάσκεις και καθοδηγείς αθώες παιδικές ψυχές, χαράζεις δρόμους και μέσα από την δράση των ηρώων τους δίνεις τα εχέγγυα να βρουν λύσεις αργότερα σε προβλήματα και αδιέξοδα.

Πιστεύετε ότι όλοι πρέπει να βγάζουμε έστω και λίγο το παιδί που έχουμε μέσα μας για να παίρνει λίγη ανεμελιά η ζωή μας;

Όσο είμαστε παιδιά, η ξεγνοιασιά και η αθωότητα μας κάνουν να βλέπουμε την ζωή σαν ένα μονοπάτι σπαρμένο ροδοπέταλα. Η ενηλικίωση όμως αλλάζει ριζικά αυτήν την θεώρηση. Οι ευθύνες, ο αγώνας της επιβίωσης μαζί με την ωριμότητα βαραίνουν στους ώμους και εξασθενούν σταδιακά το πηγαίο γέλιο και την αισιοδοξία της αθωότητας. Εκείνο το παιδί φυλακίζεται μέσα μας και ασφυκτιά. Είναι απαραίτητο και λυτρωτικό για κάθε άνθρωπο να το κρατάει ζωντανό. Να το αφήνει κάπου – κάπου να έρχεται στην επιφάνεια. Να κοιτάζει πάλι τον κόσμο με αθωότητα, να περπατάει με σανδάλια μικρού παιδιού στη γη. Να στήνει δικό του κόσμο παραμυθένιο με φαντασία άγουρου παιδιού. Να ονειρεύεται όπως τότε που η ψυχή του ήταν άδολη, δίχως ίχνος κακίας και δόλου. Να κάνει πολύχρωμα όνειρα στο γκρίζο και να αγωνίζεται γι’ αυτά με πίστη μικρού παιδιού. Πιστεύω πως όλοι μας έχουμε ανάγκη να βγάλουμε κάποια στιγμή το παιδί που κουβαλάμε στην ψυχή και να παίρνουμε βαθιές ανάσες ανεμελιάς, προκειμένου να αμβλύνουμε τις αιχμηρές γωνίες μιας καθημερινότητας που μας πνίγει σαν μέγγενη και μας κλέβει το χαμόγελο και την γαλήνη.

Από ένα ποίημα σας βγαίνει η επόμενη ερώτηση…. Είναι σαν κυκλάμινο η ζωή μας;

Η ζωή μας είναι ένας διαρκής, επίπονος αγώνας. Χοϊκά όντα είμαστε όλοι και από τον κόσμο περαστικοί. Όταν μας χαμογελάει η ζωή, μελωμένες κυλούν οι στιγμές. Όταν όμως αποφασίζει να μας δείξει την σκληρή της όψη, ανακαλύπτουμε δυνάμεις την ύπαρξη των οποίων αγνοούμε. Παλεύουμε να μείνουμε όρθιοι, όσο αντίξοες κι αν είναι οι συνθήκες. Αγωνιζόμαστε όπως το κυκλάμινο που κρατιέται στον λεπτό, αδύναμο μίσχο του κι ενώ φυτοζωεί, πετάει κάλυκες ελπίδας και τους υψώνει στον ήλιο σθεναρά.

Έχουν βραβευτεί Παραμύθια σας, έχετε πάρει βραβείο και έπαινο σε διαγωνισμό λογοτεχνικού περιοδικού αλλά και ειδικό «Βραβείο Λογοτεχνίας Θεά Αθηνά» για την συνολική προσφορά σας στην λογοτεχνία. Θα ήθελα να μας πείτε γι’ αυτές τις διακρίσεις.

Ναι έχει πάρει Α βραβείο παραμυθιού το βιβλίο μου «Η απαγωγή του Αι-Βασίλη» στον Πανελλήνιο διαγωνισμό παραμυθιού του λογοτεχνικού περιοδικού Κέφαλος και το ανέκδοτο παραμύθι «Ο Αρθούρος και το παράξενο ποντίκι». Επίσης το ανέκδοτο παραμύθι «Ουρανία και Δρόσος» από την σελίδα Ποίηση και δημιουργία. Ακόμη διακρίθηκαν μουσικοί στίχοι και χαϊκού. Όλες αυτές οι διακρίσεις είναι μια ηθική ικανοποίηση για μένα και το έναυσμα για να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ.

Και λίγη ποίηση… Είναι η ποίηση η εσωτερική φωνή, τα συναισθήματα του ποιητή που μπορούν να βγουν χείμαρρος πιο γρήγορα απ’ ό,τι σ’ ένα μυθιστόρημα;

Ναι είναι. Αν διαβείς το μονοπάτι του πόνου, αν ματώσεις, αν μείνεις με τον εαυτό σου σε μια γωνιά, επουλώνοντας πληγές, αν μάθεις να κανακεύεις την ψυχή με μάτια βουρκωμένα, αν θρηνήσεις απώλειες, αν διαβάσεις με προσοχή το βιβλίο της ύπαρξής σου τότε η ψυχή χείμαρρος γίνεται. Έτσι αναδύεται ο ποιητής και οι λέξεις γίνονται απόσταγμα λυτρωτικό και κάθαρση.

Πηγή έμπνευσης των ποιημάτων σας;

Πηγή έμπνευσης μπορεί να γίνει μια αυγή, ένα γέρμα, η μαγεία της φύσης, ένα γεγονός, καταστάσεις που βιώνουμε ως άτομα και ως κοινωνία, το άδικο και γενικά όλες οι εκφάνσεις της ζωής οι οποίες επηρεάζουν την σκέψη και την ψυχή μου θετικά ή αρνητικά.

Δεν θα ρωτήσω αν προτιμάτε ποίηση ή λογοτεχνία αλλά αν υπήρξε περίοδος που νιώσατε ότι σας ανακούφισε το ένα ή το άλλο.

Πραγματικά δεν θα μπορούσα να πω ποιο από τα δύο προτιμώ. Αλλά είναι γεγονός πως κάποιες φορές, ανάλογα με την ψυχοσύνθεση της στιγμής, επιλέγω πότε το ένα και πότε το άλλο, προκειμένου να εκτονώσω από το φορτίο την ψυχή μου.

Τι είναι αυτό που σας κάνει να βρείτε ενδιαφέρον στους άλλους;

Στοιχεία που με κάνουν να βρω ενδιαφέρον στους άλλους, είναι η ειλικρίνεια, η απλότητα και ο σεβασμός στον συνάνθρωπο. Απεχθάνομαι τους διπρόσωπους, τους δήθεν, τους συμφεροντολόγους και τους εγωκεντρικούς,

Κλείνοντας να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που σας είχαμε παρέα μας και θα ήθελα μια στροφή από ένα ποίημά σας ως αποχαιρετισμό.

Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία στην όμορφη συντροφιά σας.

Σας αποχαιρετώ με ένα ροντέλο

Κάτι βραδιές ξάστερες και μαγικές
με ψυχή γυμνή κάτω απ’ τ’ αστέρια
της μοίρας φυλλομετράς τα τεφτέρια,
ψαύοντας ψευδεπίγραφες τακτικές,
που αλυσοδένουν, ύπουλα, ψυχές,
κι όνειρα σκορπούν σαν περιστέρια.
Κάτι βραδιές ξάστερες και μαγικές,
με ψυχή γυμνή κάτω απ’ τ’ αστέρια,
να λησμονήσεις την απόγνωση θες.
Σε στάση ικεσίας τα δυο σου χέρια.
Τα σβηστά της ελπίδας καντηλέρια,
ανάβουν αίφνης, ως δια μαγείας, δες,
κάτι βραδιές ξάστερες και μαγικές.