ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΑΠΟΡΤΑΣ

Κύριε Δελαπόρτα είναι τιμή μας και σας ευχαριστούμε που θα καθήσετε στη γωνίτσα μας , στην παρέα μας. .. Να ξεκινήσουμε με τον μικρό Μάκη…Γεννημένος στον Πειραιά , ένας ανύσηχος μικρός που δίπλα στο σπίτι του είχε μια μάντρα που σκαρφάλωνε για να δει τι ; Θα μας πείτε;

Γεννήθηκα στον Πειραιά αλλά μεγάλωσα στην Αργυρούπολη. Μέχρι τα τέσσερα χρόνια μου έμεινα στον Πειραιά και μετά λόγω της δουλειάς του πατέρα μου μετακομίσαμε στην Αργυρούπολη .Εκεί λοιπόν ήταν ένα θερινό σινεμά και πέρασα τα καλοκαίρια, όλη την παιδική μου ηλικία σκαρφαλωμένος πάνω στη μάντρα να βλέπω ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου

Ποιοι ήταν οι παιδικοί σας ήρωες;

Οι παιδικοί ήρωες οι δικοί μου δεν ήταν ο Σεραφίνο ούτε ο Mickey Mouse ούτε ο Σούπερμαν ούτε όλοι αυτοί οι ήρωες που είχαν τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου. Εμένα ήταν η Βλαχοπούλου, η Βουγιουκλάκη, ο Παπαμιχαήλ ,ο Κούρκουλος ,η Καρέζη ,η Βασιλειάδου, ο Κωνσταντάρας όλοι αυτοί γιατί εγώ μέσα από την οθόνη του σινεμά ταξίδευα στο δικό μου όνειρο .Και έτσι επειδή όλα νομίζω έχουνε ρίζες στην παιδική μας ηλικία και η μετέπειτα ζωή μας καθορίζεται από τα παιδικά χρόνια νομίζω ότι εκείνοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα εξέλιξη μου.

Το όνειρο έγινε πραγματικότητα και ξεκινήσατε πρώτη συνεργασία με την αξέχαστη και μεγάλη Αλίκη Βουγιουκλάκη με ποιο έργο και ποια τα συναισθήματα του να βρεθείς στη σκηνή με μια ηθοποιό ίνδαλμα;

Επειδή πιστεύω ότι όλα στη ζωή είναι καρμικά, ήταν καρμικό να συναντήσω  στη ζωή μου την Αλίκη Βουγιουκλάκη.  Βεβαίως σαν παιδί τη θαύμαζα και εγώ όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου και με πήγε τότε η αδερφή μου να δω μία παράσταση της ‘’Το Καμπαρέ’’ .Εκείνη με ξεχώρισε από όλα τα παιδιά που περιμέναμε έξω από το καμαρίνι της για να πάρουμε αυτόγραφο .Με ρώτησε το όνομά μου και εκεί μου έκανε την πρόταση να συμμετέχω την επόμενη σεζόν στο ‘’Καμπαρέ’’ επειδή έκανε μία αντικατάσταση στο ρόλο ενός νεαρού Γερμανού. Δυο-τρεις ατάκες ήταν ο ρόλος.  Έτσι λοιπόν έπαιξα στο ‘’Καμπαρέ’’ ως ειδικό ταλέντο γιατί τότε υπήρχε ακόμα η άδεια των ηθοποιών και χωρίς αυτήν δεν μπορούσες να παίξεις. Πήρα ειδική άδεια για να μπορώ να παίξω, ταυτόχρονα όμως με διάβαζε στα καμαρίνια η Δέσπω Διαμαντίδου για να πάω να δώσω εξετάσεις στη δραματική σχολή . Πέρασα στη δραματική σχολή και έτσι ξεκίνησε αυτό το υπέροχο ταξίδι σε αυτό το μαγικό χώρο.

Συνεργασία με τον Γιάννη Δαλιανίδη στο ‘’Ρετιρέ’’ και ποιά τα συναισθήματα πρώτη φορά στον τηλεοπτικό φακό ;

Ο Δαλιανίδης για μένα ήταν ο μέντορας μου ήταν ο άνθρωπος που με ανέδειξε .Η Βουγιουκλάκη σίγουρα με στήριξε αλλά ο Δαλιανίδης με έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό μέσω του σήριαλ ‘’Ρετιρέ’’ πού έπαιζε για δύο χρόνια στο Mega .Τα πρώτα σήριαλ της ιδιωτικής τηλεόρασης. Σίγουρα πάντα είχα ένα άγχος και μία αγωνία αν θα τα πω καλά αλλά ο Δαλιανίδης μας έκανε να νιώθουμε πολύ άνετα αν και ήταν πολύ αυστηρός και εμείς οι νέοι ηθοποιοί τον είχαμε σαν δάσκαλο .

Οι ανυσηχίες όμως του Μάκη δεν περιορίστηκαν ευτυχώς μόνο στην τηλεοραση και στο θέατρο . Λέω ευτυχώς γιατί χάρη σε εσάς μπορούμε εμείς να διαβάζουμε τις βιογραφίες όλων αυτών των μεγάλων ηθοποιών που άφησαν τεράστιο έργο πίσω τους . ..η συλλογή όμως υλικού ξεκίνησε με τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο στην αρχή , πως προέκυψε θελετε να νας πείτε;

Μπορεί να είχα γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό αλλά φυσικά δεν επαναπαύτηκα στις δάφνες της δημοσιότητας .Ήμουν ανήσυχο πνεύμα και ξεκίνησα περισσότερο ως χόμπι τη συλλογή   των τραγουδιών του ελληνικού κινηματογράφου και στην πορεία ήρθε η ιδέα αυτά που συνέλεξα να βγουν σε δίσκο. Ετσι συγκέντρωσα ένα υλικό το οποίο ήταν έτοιμο πραγματικά να βρεθεί στη χωματερή γιατί δεν αφορούσε κανέναν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή τα τραγούδια τα ακούγαμε στις ταινίες αλλά δεν τα είχαμε ποτέ σε δίσκο. Η ιδέα μου ήταν λοιπόν να συγκεντρώσω όλα αυτά τα τραγούδια ,όλο αυτό το υλικό και να βγάλω δίσκους και εν έτη 1990 γίνεται μια καινούρια μόδα στην Ελλάδα και ακούγονται τα τραγούδια του Ελληνικού Κινηματογράφου. Έψαχναν να βρούν ποιός το έκανε , ποιός ήταν η ψυχή αυτού του εγχειρήματος ,πώς αυτή η ιδέα έκανε μία ολόκληρη επανάσταση .Όταν ανακάλυψαν ότι ήταν ο Άλκης του ρετιρέ εκεί εξεπλάγησαν και τότε άρχισαν να ασχολούνται μαζί μου πολύ περισσότερο από πριν. Έτσι από μία τρέλα και αγάπη δική μου που είχα για τον Ελληνικό Κινηματογράφο δημιουργήθηκε ένα καινούργιο μουσικό είδος στην Ελλάδα.

Και έρχονται οι Βιογραφίες -Λευκώμματα , με πενήντα ως σημερα και είστε ο αγαπημένος μας βιογράφος μεγάλων Καλλιτεχνών στη χώρα .Θα ήθελα να μου πείτε τα συναισθήματα όταν γράφατε για ανθρώπους που άφησαν εποχή όπως η Κυβέλη , Κοτοπούλη, η Παξινού, ο Βεάκης, ο Μινωτής.

Η πρώτη σειρά βιογραφιών ήταν για τους αγαπημένους μου ηθοποιούς στον ελληνικό κινηματογράφο από αυτούς δηλαδή που είχα γνωρίσει μέσα από το πανί,τους είχα αγαπήσει ,τους είχα θαυμάσει και έτσι ήθελα να ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος των μεγάλων ηθοποιών Ξεκίνησα από την Αλίκη Βουγιουκλάκη που είχε την ιδέα εγώ να γράψω το βιβλίο της ζωής της δεύτερη απόπειρα ήταν για τη Ρένα Βλαχοπούλου ακολούθησαν Παπαμιχαήλ, Καρέζη ,Ηλιόπουλος, Κωνσταντάρας και λοιποί.Έφτασα σήμερα λοιπόν μετά από μία πρόταση της Καθημερινής να ολοκληρώσω την έρευνά μου και την καταγράφη που είχα κάνει για τους μεγάλους πλέον ηθοποιούς του θεάτρου που είναι στην ουσία οι βουνοκορφές του θεάτρου στην Ελλάδα, ξεκινώντας από την Κοτοπούλη ,το Βεάκη ,την Κυβέλη και συνεχίζω με την Παξινού τον Μινωτή, τον Κατράκη, την Αρώνη ,τη Λαμπέτη και τον Χορν. Αυτοί λοιπόν θεωρώ ότι είναι οι πιο μεγάλοι ηθοποιοί στη Θεατρική Σκηνή

Τα συναισθήματα όταν γράφεις για μία τόσο σημαντική προσωπικότητα που έχει αφήσει ένα τεράστιο έργο στο θέατρο είναι ανάμεικτα Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη πού υπάρχει για μία τέτοια καταγραφή μία ςτόσο σημαντικής ζωής που έπαιξε ρόλο στην αναγέννηση του Ελληνικού θεάτρου, γιατί όλοι αυτοί ήταν αναμορφωτές του ελληνικού θεάτρου

 Η Κοτοπούλη για παράδειγμα ήταν μία πολύ σπουδαία γυναίκα και που για πρώτη φορά καθιέρωσε τον όρο σκηνοθέτη, μουσικού επενδυτή, σκηνογράφου. Αυτά ως τότε δεν υπήρχαν .  Ο Μινωτής ήταν εκείνος που ανέδειξε με τον πιο σωστό τρόπο την αρχαία τραγωδία. Η Παξινού ήταν η μεγάλη τραγωδός μας. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν ήταν πολύ μεγάλες μορφές και χαίρομαι που σήμερα μετά από μία μεγάλη έρευνα,να τα ολοκληρώσω . Όλα αυτά τα βιβλία προέρχονται μετά από πολλά χρόνια έρευνας και γνώσης γιατί για να γράψω εγώ αυτά τα βιβλία διάβασα την ιστορία της νεώτερης Ελλάδος και για τις κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις του τόπου μας για να μπορώ να ανταπεξέλθω .Όλα αυτά τα πρόσωπα είχαν και μία πολιτική χροιά ,ήταν πρόσωπα τα οποία έπαιξαν ρόλο και στην πολιτική σκηνή της χώρας για παράδειγμα η Κοτοπούλη ήταν ο μεγάλος έρωτας του Ίωνα Δραγούμη,η Κυβέλη ήταν σύζυγος του Γεώργιου Παπανδρέου, καταλαβαίνετε πώς όλοι αυτοί έπαιξαν το δικό τους σημαντικό ρόλο. Ο Κατράκης αριστερός ,έκανε εξορία έπαιξε και αυτός πολύ σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις και έτσι η ευθύνη όπως κατάλαβες ήταν πάρα πολύ μεγάλη για μένα.

Τα τελευταία χρόνια και πριν την πανδημία, ποιο ήταν το κεφάλαιο που ανοίξατε στην καριέρα σας;

Τα τελευταία 20 χρόνια ασχολούμαι εντατικά με τις βιογραφίες, έγινε σκοπός ζωής για να ολοκληρώσω αυτό που ξεκίνησε και να κλείσει αυτός ο κύκλος με τους μεγάλους ηθοποιούς, γιατί μέσα από αυτούς και εγώ ταξιδεύω στο χρόνο μέσα από πρόσωπα και από ιστορικά γεγονότα. Για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις και στις έρευνες που έκανα για τα βιβλία μου απουσίασα από τη θεατρική σκηνή δέκα χρόνια . Ποτέ όμως δεν ξέχασα πως είμαι παιδί του θεάτρου και μου είχαν λείψει το θέατρο ,η σκηνή ,το καμαρίνι επέστρεψα πλέον τα τελευταία δέκα χρόνια με δικές μου παραστάσεις αφιερωματικές σε διάφορες εποχές και πάλι είχαν να κάνουν με πολιτιστική καταγραφή. Γιατί αν σκεφτούμε ότι οι παραστάσεις μου ήταν οι μέρες ραδιοφώνου, τα χρόνια της μπουάτ,το πρώτο μας πάρτυ με τα 60’s, η κύρια επιθεώρηση. Και όλες αυτές οι παραστάσεις όπου πήγαν , όπου παίχτηκαν ήταν Sold out . Φέτος ετοίμαζα την κύρια επιθεώρηση στο Θέατρο Βέμπο μία παράσταση αφιέρωμα στα 100 χρόνια της Ελληνικής επιθεώρησης που δυστυχώς λόγω της πανδημίας μπηκε σε αναστολή,αλλά σε αυτό το σημείο θέλω να αναφέρουμε το θίασο γιατί είναι ένας θίασος που είναι ότι καλύτερο μπορεί να αναδείξει σήμερα το μουσικό θέατρο. Μιλάμε για τον Γιάννη Ζουγανέλη, Σοφία Μουτίδου ,Παναγιώτη Πετράκη , Νίνα Λοτσάρη , Ζέτα Δούκα, Πηνελόπη Αναστασοπούλου και Κώστα Μακεδόνα.

Έίστε άνθρωπος με χαμηλό προφίλ αλλά ο κόσμος σας αγαπάει, τη λαμβάνεται αυτή την αγάπη , τι νιώθετε;

Εισπράττω κάθε μέρα την αγάπη του κόσμου και αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Ο σκοπός μου δεν ήταν να γίνω διάσημος να με γνωρίζει ο κόσμος ή να με ανεβάζουν εξώφυλλο τα περιοδικά, αυτά προέκυψαν. Μέσα από πολλή δουλειά αυτό μπορεί να σου προκύψει το να γίνεις διάσημος Αλλά μπορείς να γίνεις διάσημος και για αρνητικούς λόγους πράγματα που ζούμε σήμερα και πραγματικά δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να είμαι στη θέση κανενός από όλους αυτούς.

ΕΔΩ διαβάστε τη συνέντευξη του σεναριογράφουτης σειράς ”Το σόι σου” Νίκου Μήτσα

Τι σημαίνει για σας ηθοποιός;

Ηθοποιός για μένα σημαίνει ότι ακριβώς και η λέξη. Ποιώ ήθος, αυτό λοιπόν σημαίνει ότι εμείς οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με την τέχνη δεν μπορούμε να ποιούμαι ήθος , δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να εξευγενίζουμε τις ψυχές του κοινού που έρχεται να μας δει και να μας χειροκροτήσει , αν δεν έχουμε εξευγενήσει πρώτα από όλα τις δικές μας ψυχές .Αυτό είναι μία πολύ σημαντική δουλειά που πρέπει να κάνει ο καθένας από μας με τον εαυτό του για να μπορεί να εκτίθεται στο κοινό.

Όλα αυτά που συμβαίνουν τώρα να μην επηρεάσουν τα νέα παιδιά και να πουν δεν θέλω να ασχοληθώ γιατί έτσι είναι αυτός ο χώρος Γιατί αυτός ο χώρος δεν είναι έτσι όλα αυτά που ακούμε αυτές τις μέρες , αυτό το διάστημα είναι η εξαίρεση στον κανόνα από τις δέκα χιλιάδες ηθοποιούς που υπάρχουν σήμερα μπορεί να υπάρχουν και δέκα ,είκοσι οι οποίοι έχουν αυτήν την συμπεριφορά. Ας μην χαρακτηρίζουμε λοιπόν τον κλάδο γιατί εγώ μέσα σε αυτόν τον κλάδο, μέσα σε αυτήν τη δουλειά γνώρισα μόνο πολύ σημαντικούς πνευματικούς και σπουδαίους ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με όλα αυτά.

Ποιά η άποψή σας για τις διαδυκτιακές παράστασεις;

Διαφωνώ κάθετα για αυτό και δεν δέχτηκα οι δικές μου παραστάσεις να ανέβουμε με live streaming Το θέατρο είναι μία ζωντανή τέχνη και δεν μπορεί να αντικατασταθεί από καμία οθόνη από καμία κάμερα. Γιατί αυτό δεν μπορεί να γίνει ,δεν γίνεται . Άλλη είναι η τέχνη του θεάτρου και άλλη της κάμερας δεν μπορεί να κινηματογραφηθεί μία θεατρική παράσταση και να αποδώσει αυτό που πρέπει να αποδώσει στον κόσμο που τη βλέπει

Κύριε Δελαπόρτα σας ευχαριστώ θερμά που ήρθατε στην παρέα μας!!

Ακολουθήστε μας στο Facebook