ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΡΟΝΤΙΡΗΣ

«Επιμένω σ’ έναν άλλο κόσμο. Τον έχω τόσο ονειρευτεί….που πια είναι αδύνατο να μην.»

Καλώς ήρθες Πρόδρομε στη ‘Γωνιά Χαλάρωσης’. Σύστησέ μας τον Πρόδρομο , ποιος είναι;

Ο Πρόδρομος Ροντίρης λοιπόν… Γεννήθηκα και μένω στην Γερακαρού Θεσσαλονίκης και είμαι υπερήφανος απόγονος του μεγάλου Θεατράνθρωπου Δημήτρη Ροντίρη και του επάξιου απόγονου του Γιώργου Ροντίδη ιδρυτή και δάσκαλο της ομώνυμης Σχολής Θεάτρου στην πόλη μας την Θεσσαλονίκη.

Ποια είναι η καλλιτεχνική σου εμπειρία ορόσημο;

Η καλλιτεχνική εμπειρία που με σημάδεψε, γιατί πραγματικά ήταν ένα παιδικό όνειρο, είναι να παίξω τον ρόλο του Βασίλη Βασιλάκη, στο έργο του μεγάλου Δημήτρη Ψαθά «Ξύπνα Βασίλη», όπου και τελικά πραγματοποιήθηκε σε μία σεζόν της θεατρικής Ομάδας Γερακαρούς και μου χάρισε αφάνταστη ευτυχία και αυτοπεποίθηση σαν ερασιτέχνης ηθοποιός. Βεβαίως, οι συμμετοχές μου επίσης στις επαγγελματικές παραστάσεις του Θείου μου Γιώργου Ροντίδη, υπήρξαν επίσης σημαντικές για την μετέπειτα πορεία μου και την αφοσίωση μου στην ύψιστη αυτή Τέχνη.

Ο μεγαλύτερος σου φόβος;

: Αν με ρωτάτε για τον μεγαλύτερο φόβο μου στην ζωή γενικά, θα έλεγα τις πάσης φύσεως ασθένειες όσον αφορά τον εαυτό μου μα κυρίως τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Στην καλλιτεχνική μου πορεία, ένα θέμα που στοιχειώνει τους περισσότερους από εμάς είναι η περίφημη «κουρτίνα», το θεατρικό πάγωμα και φυσικά αυτό που φοβάσαι το συναντάς συχνά μπροστά σου. Όμως με τις κατάλληλες τεχνικές εκπαίδευσης, ακόμα και αυτός ο απρόβλεπτος παράγοντας εξομαλύνεται.

Τα όνειρα έχουμε υποχρέωση να τα υλοποιούμε ;

Τα όνειρα μας, ναι έχουμε υποχρέωση να τα υλοποιούμε, υποχρέωση κυρίως στον εαυτό μας , ώστε να μην νιώθουμε ότι τον προδίδουμε. Και αν δεν τα καταφέρουμε, θα λέμε τουλάχιστον ότι προσπαθήσαμε και δε μας στοιχειώνουν σαν τρομακτικές σκιές. Όπως στο Φάντασμα της Όπερας, κάθε σκηνή και κάθε στιγμή της ζωής μας έχει τα φαντάσματα του, τα α-κυνήγητα όνειρα μας….

Επιτυχία για έναν ηθοποιό τι σημαίνει;

Επιτυχία για τον ηθοποιό αλλά και τον θεατή, που θεωρείται αναπόσπαστο μέρος μιας θεατρικής παράστασης, είναι να γίνεσαι μέρα τη μέρα, ρόλο τον ρόλο, καλύτερος άνθρωπος, να ποιείς συνεχώς Ήθος. Επίσης να μπορείς να επικοινωνείς με αυτόν τον μαγικό τρόπο με το εκάστοτε κοινό σου, να δίνεις και να δέχεσαι αυτήν την ζωοποιό ενέργεια της Τέχνης.

Ηθοποιός γεννιέσαι ή γίνεσαι;

θα έλεγα πως ισχύουν και τα δύο εν μέρει. Μπορεί να γεννηθείς με το «άστρο» του Ηθοποιού, αλλά εάν δεν δουλέψεις αυτό το ακατέργαστο διαμάντι που λέγεται ταλέντο, θα παραμείνει κάρβουνο που θα «κάψει» και σένα και το θέατρο που εκπροσωπείς. Το ταλέντο χτίζεται κάθε μέρα, όπως βέβαια και κάθε φυσικό χάρισμα.

Οι ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες θεωρείς ότι στην πλειοψηφία τους κάνουν δουλειά επαγγελματική;

Θα ήθελα να αναφέρω κατ αρχήν ότι ετυμολογικά ο ερασιτέχνης σημαίνει «ο εραστής της Τέχνης» και στα πρώτα ξεκινήματα του η τέχνη του θεάτρου ξεκίνησε εντελώς ερασιτεχνικά άνευ σχολών και σπουδών στα περίφημα «μπουλούκια». Σήμερα το μόνο που διαφέρει ανάμεσα σε έναν επαγγελματία και ερασιτέχνη είναι η χρηματική αμοιβή. Και δεν αναφέρω τις σπουδές, γιατί κακά τα ψέματα στο «σανίδι» πάνω πολλές φορές με την σκληρή δουλειά και εμπειρία, μπορείς να αναπληρώσεις ένα μεγάλο μέρος των θεατρικών σπουδών όσον αφορά τη θεωρία. Υπάρχουν σήμερα πολλές ερασιτεχνικές ομάδες, και αυτό είναι κάτι πολύ θετικό στην εξέλιξη των θεατρικών δρώμενων στη χώρα μας, που δουλεύουν άκρως επαγγελματικά και αυτό το επιβεβαιώνει κυρίως το Κοινό που είναι ο μεγάλος κριτής.

Πριν πόσα χρόνια δημιουργήθηκε η θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Γερακαρούς και πως ξεκίνησε;

Η θεατρική ομάδα Γερακαρούς ξεκίνησε το 2012, επί προεδρίας του Δημήτρη Ροντίρη, υπό τη στέγη του Πολιτιστικού Συλλόγου Γερακαρούς και με την σημαντική συμβολή, σαν επικεφαλής της ομάδας της Εύης Τανούδη και την δική μου ενισχυτική εμπειρία σε όλους τους τομείς της ομάδας, και βέβαια συνεχίζει δυναμικά το έργο της ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς και διαδικτυακά.

Πόσα και ποια έργα έχει ανεβάσει η ομάδα και η εως τώρα πορεία της;

Όπως ανέφερα και πριν , περισσότερο αρμόδια να μιλήσει γι αυτό το θέμα, θα έλεγα πως είναι η σκηνοθέτης μας, η Εύη Τανούδη, που έχει καταγράψει αναλυτικά αυτήν την πορεία. Ξεκινήσαμε το πρώτο μας έργο του Ντάριο Φο «Δε πληρώνω δε πληρώνω» και ακολούθησαν τα: «Συμπέθεροι απ τα Τίρανα» των Ρέππα και Παπαθανασίου, το «Ξύπνα Βασίλη» του Δημήτρη Ψαθά, «Οι Ηλίθιοι» του Νηλ Σαίμον, η υπερπαραγωγή «Οι Θαλασσιές Οι Χάντρες» του Δαλιανίδη και τώρα βρίσκεται σε προετοιμασία το «Βγάλε τον Υπουργό απ τη Πρίζα» επίσης των Ρέππα και Παπαθανασίου. Συμμετείχαμε σε όλα τα θεατρικά Φεστιβάλ του Δήμου Λαγκαδά, στην Μονή Λαζαριστών, στα Φεστιβάλ της περιφέρειας κεντρικής Μακεδονίας, στο θέατρο «Αλέξανδρος», όπου αποσπάσαμε δύο φορές βραβεία για Β’ Γυναικείο Ρόλο και Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Ηθοποιού.

Στο Δήμο Λαγκαδά είχε ξεκίνησε ένα φεστιβάλ συνάντησης ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων, που δυστυχώς κάηκε το πολιτιστικό κέντρο που το φιλοξενουσε. Πες μου γι’ αυτό , υπάρχουν σκέψεις να ξαναξεκινήσει;

Ο καλύτερος χώρος που ενδείκνυται στην πόλη του Λαγκαδά για χειμερινές και θερινές παραστάσεις, συνεχίζει να θεωρείται το Μπίλλειο Πολιτιστικό Κέντρο, για το οποίο δυστυχώς, δεν βλέπουμε καμία ενέργεια αποκατάστασης του από τις αρμόδιες αρχές και είναι λυπηρό γιατί αποτελούσε και αποτελεί το «στολίδι» του Δήμου μας. Είναι ο πλέον κατάλληλος χώρος για Θέατρο και σας το λέω από θετική προσωπική εμπειρία, εφόσον δεν υπάρχει θερινό θέατρο, όπως στον Σοχό ,που επίσης παίξαμε και είναι ένα πραγματικά υπέροχο μέρος. Ιδέες λοιπόν έχουμε και υπάρχουν, όμως χωρίς υποδομή, παραμένουν ανενεργές.

Οι θεατρικές ομάδες θα έπρεπε να έχουν παραπάνω στήριξη από τοπική αυτοδιοίκηση και περιφέρεια μιας και μιλάμε για ερασιτεχνικές , διότι γνωρίζουμε ότι τα σκηνικά και μόνο όπως και η μεταφορά τους έχουν σημαντικό κόστος αλλά οι παραστάσεις είναι δωρεάν για το κοινό. Θέλω την άποψή σου και αν έχεις κάποια πρόταση πάνω σ’ αυτό;

Υπάρχουν θεατρικές ομάδες σε μεγάλους Δήμους, που βρίσκονται υπό την αιγίδα τους και σε σταθερή στέγη και με οικονομική ενίσχυση, οπότε είναι βασικός παράγοντας σε μια ερασιτεχνική ομάδα, να έχει την σταθερή κηδεμονία του εκάστοτε Δήμου, καθώς ένα κομμάτι της ανασφάλειας και του άγχους, όσον αφορά την υλικοτεχνική υποδομή, παύει να υφίσταται και εξελίσσεται καλύτερα σαν ομάδα. Έγιναν ανάλογες προτάσεις στο παρελθόν από το Δήμο μας, οι οποίες δεν προχώρησαν καθώς πλέον δεν προχωράει και τίποτα άλλο πολιτιστικό, όπως μετά λύπης μου διαπιστώνω

Εκτός από την θεατρική ομάδα της Γερακαρού συμμετέχεις και σε κάποια επαγγελματική ομάδα;

Δουλεύω εδώ και αρκετά χρόνια σε έργα που ανεβάζει το θέατρο Ροντίδη όπως και στην Παιδική σκηνή του ίδιου Θεάτρου σε περιοδείες. Συμμετείχα σε παλαιότερα στον «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας» και προσφάτως στο «Κατά Φαντασίαν Ασθενής» καθώς και στον «Αρχοντοχωριάτη». Αξέχαστες εμπειρίες όλες δίπλα σε επαγγελματίες ηθοποιούς

Μια πρόταση που σε εκφράζει για να δώσω τίτλο στη σημερινή συζήτηση;

Ένα μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στους αναγνώστες της ‘ Γωνιάς Χαλάρωσης’;

Η φράση που με εκπροσωπεί και με σημάδεψε τα τελευταία χρόνια σαν πεποίθηση σε πολλούς τομείς της ζωής μου, είναι από το ποίημα του Χρίστου Λάσκαρη: «Επιμένω σ’ έναν άλλο κόσμο. Τον έχω τόσο ονειρευτεί, τόσο πολύ έχω σεργιανήσει μέσα του που πια είναι αδύνατο να μην.»Το μήνυμα μου αφορά μία σκέψη που έχει να κάνει με τα τρέχοντα θεατρικά ζητήματα και τις πρόσφατες αποκαλύψεις. Δεν θα πρέπει να μας αποθαρρύνει το γεγονός, πως σε όλους τους θεσμούς στην οργανωμένη κοινωνία μας, υπάρχουν πάντα και οι φαύλοι, χωρίς να σημαίνει πως πάσχει ο ίδιος ο θεσμός, που στην προκειμένη περίπτωση ο θεσμός αυτός του Θεάτρου, μόνο δημιουργία, φως και κάθαρση έχει να δώσει στους ανθρώπους που ασχολούνται μαζί του μα και σε όλο τον κόσμο. Και για μια ακόμη φορά, μέσα από την προσωρινή ας ελπίσουμε «εκκαθάριση» που γίνεται, το Θέατρο θα λάμψει και πάλι. Γιατί το μήνυμα είναι το ίδιο το Θέατρο. Το Θέατρο φέρνει το Μήνυμα και μόνο του πεθαίνει και αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του.

Ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα μας και εύχομαι να μιλήσουμε σύντομα πάλι!!