Νίκος Μήτσας- Σεναριογράφος

Έχεις ‘Το Σόι σου”…… και έχεις και τη μάνα σου ,παιδί μου ”Ζακέτα να πάρεις”!!

Έχουμε σήμερα τη χαρά και την τιμή να τον φιλοξενούμε εδώ στην παρέα μας ..

Καλώς ήρθες και σε ευχαριστούμε που είσαι σήμερα στη γωνίτσα μας . Θα ήθελα η συζήτηση μας να ξεκινήσει όχι με ερώτηση κλασσική αλλά με μια ατάκα από τις πάρα πολλές που έχεις γράψει στη σειρά ‘’Το σόι σου’’ για την Κα Μίρκα Παπακωνσταντίνου .Ζητάω από την συγκεκριμένη διότι είναι ο πιο απρόβλεπτος χαρακτήρας.

Ευχαριστώ κι εγώ πολύ για τη φιλοξενία! Η Αλεξάνδρα ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας και ο πιο αγαπημένος μου ομολογώ απ’ τη σειρά. Δεν θα σου πω μία απ’ τις κωμικές ατάκες της, θα κινηθώ κι εγώ απρόβλεπτα όπως κι εκείνη. Νομίζω πως όλος ο ρόλος της Αλεξάνδρας κλείνεται σ’ αυτό που λέει στο τελευταίο επεισόδιο. Πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην είναι ένα παιχνίδι. Μακάρι να τη βλέπαμε όλοι έτσι τη ζωή!

”Το σόι σου” λοιπόν και η κάθε οικογένεια ανά την χώρα βλέπει στοιχεία κοινά με το δικό της σόι -οικογένεια και φαντάζομαι αυτό είναι και το σκεπτικό, ο κάθε τηλεθεατής να ταυτιστεί…Δεν είναι δύσκολο να πρέπει κάθε μέρα σχεδόν να βρεις αιτία για μπελάδες στην κάθε οικογένεια;

Ήταν ό,τι πιο δύσκολο μέσα σ’ αυτά τα 5 χρόνια. Γιατί και ο χρόνος ήταν περιορισμένος, αλλά και οι σκηνικοί χώροι. Επίσης ήμασταν μια ομάδα που δεν θέλαμε ούτε να επαναλαμβανόμαστε ούτε να κάνουμε την ευκολία μας. Αλλά υπήρχε άψογη συνεργασία με τους υπόλοιπους σεναριογράφους (κυρίως τη Δήμητρα Τσόλκα, αλλά και τον Γιώργο Κόκουβα και τη Ζωή Κοΐβαρη, που μπήκαν την προτελευταία χρονιά και παρέμειναν μέχρι και το τέλος), αλλά και την υπεύθυνη της σειράς, την Υπατία Κλαδούχα, που, με απίστευτες εργατοώρες, άπειρα γέλια και φυσικά πολλές εντάσεις, καταφέραμε να φτιάξουμε εντέλει 307 ιστορίες.

Εδώ μπορείτε να κάνετε μια εικονική περιήγηση στο Lübbenau -Spreewald της Γερμανίας

Το σόι σου αν και βασίζετε σε ξένη παραγωγή , κάποια στιγμή το πήρατε όλο πάνω σας οι σεναριογράφοι ; Το ερώτημα προκύπτει από το γεγονός ότι κάθε επεισόδιο , κάθε ιστορία περνάει μηνύματα καθαρά ελληνικής οικογένειας

Ναι, «πατήσαμε» ελάχιστα στο ξένο φορμάτ. Αν δεν κάνω λάθος μόνο για 19 επεισόδια, που ακόμα και σ’ αυτά κάναμε παρεμβάσεις γιατί τα πρωτότυπα ήταν 20λεπτα, ενώ τα δικά μας 35λεπτα. Και όσο κι αν αυτό εμπεριέχει δυσκολία, όπως είπαμε και πριν, απ’ την άλλη, ναι, σου δίνει τη δυνατότητα να γράψεις ιστορίες όπως τις θες εσύ, για ανθρώπους που ξέρεις, για καταστάσεις δικές μας, και όχι απλώς να τα προσαρμόσεις όλα αυτά στην ελληνική πραγματικότητα.

Στο copy paste ήσουν σκηνοθέτης -ηθοποιός -σεναριογράφος …πόσο δύσκολο ήταν αυτή η τριπλή ιδιότητα δεδομένου ότι ήσουν νέος στο ξεκίνημα της καριέρας ..θεωρείς ήταν ρίσκο ;

Το κείμενο το γράψαμε μαζί με την αγαπημένη φίλη, Λίζα Νεοχωρίτη. Το να σκηνοθετήσω την παράσταση όμως εγώ, ενώ έπαιζα, ήταν παράτολμο και επικίνδυνο. Έγινε βέβαια επειδή ήμασταν μια lowbudget παραγωγή και όχι γιατί ήθελα να αυτοσκηνοθετηθώ. Νομίζω είναι λάθος αυτό στο θέατρο, γιατί δεν έχεις εικόνα του εαυτού σου. Ειδικά στα πρώτα βήματα. Εγώ δε απ’ το άγχος να μην εκθέσω τη συνάδελφο με την οποία συμπρωταγωνιστούσαμε, έφτασα στην πρεμιέρα χωρίς να έχω ιδέα τι κάνω… έτρεμα και είπα στον εαυτό μου «βγες και ό,τι θέλει ας γίνει».

Δείτε την 3D Περιήγηση στην Κνωσό

”Ζακέτα να πάρεις” η νέα σειρά στην ΕΡΤ 1 και εδώ κλασσική Ελληνίδα μάνα.. που εδώ νομίζω είναι τρεις μάνες με τρεις γιούς.. Η έμπνευση για αυτό το σενάριο πως ήρθε , είναι βιωματική;Θα μας συστήσεις τις μανούλες και τους γιούς τους;

Νομίζω πως η σχέση (ειδικά της Ελληνίδας) μάνας με τον γιο της έχει πολύ «ψωμί»!!! Γεννάει καταστάσεις αστείες, συγκινητικές, αναγνωρίσιμες. Στην αναζήτηση λοιπόν ενός επόμενου οικογενειακού σήριαλ θεώρησα πως αυτό το κόνσεπτ είναι που στην παρούσα φάση με αντιπροσωπεύει. Ε, και σίγουρα θα υπάρξουν και αυτοβιογραφικά στοιχεία μέσα…

Οι μανούλες μας είναι η Φούλη, η Δέσποινα και η Αριστέα. Τρεις διαφορετικές γυναίκες και τρεις διαφορετικές μανάδες. Έχει μεγαλώσει με τελείως άλλο τρόπο η καθεμία τον γιο της (τον Λουκά, τον Μάνο και τον Ευθύμη αντίστοιχα), όμως στο τέλος της μέρας όλες οι μαμάδες είναι ίδιες. Το ίδιο καταπιεστικές, αστείες και αγαπησιάρικες. Ό,τι κι αν συμβεί, θα ‘χουν πάντα έννοια τη ζακέτα!

Στο σενάριο αναφέρεις ότι αυτές οι τρεις μανούλες ξεκίνησαν από ένα χωριό λίγο πιο έξω και ταυτόχρονα πολύ κοντά στη Θεσσαλονίκη, τη Νεοχωρούδα του Δήμου Ωραικοκάστρου. Και εδώ μπαίνει η ερώτηση που ψάχνει απάντηση…Πως προέκυψε η Νεοχωρούδα ;

Την περίμενα η αλήθεια είναι την ερώτηση! Έψαχνα ένα χωριό το οποίο να είναι κοντά στη Θεσσαλονίκη, όπως είπες, αλλά και να μην είναι ακριβώς αυτό που φανταζόμαστε όταν ακούμε όλοι μας τη λέξη «χωριό». Να είναι λίγο πιο ανεπτυγμένο, να είναι ένα μέρος με δραστηριότητες, ώστε να μας βοηθάει μυθοπλαστικά αυτό, και, ύστερα από έρευνα, κατέληξα στη Νεοχωρούδα. Στα πρώτα επεισόδια βέβαια, και για αρκετό καιρό ίσως μετά, στη συνείδηση του κόσμου θα καταγραφεί ως ένα κλασικό χωριό, γιατί πρέπει να εξυπηρετηθεί και η ιστορία της σειράς, αλλά σιγά-σιγά εύχομαι να μας δοθούν οι ευκαιρίες να κάνουμε αναφορά σε όσα ενδιαφέροντα έχω διαβάσει ότι συμβαίνουνε στον τόπο σας.

Τα γυρίσματα υποθέτω θα γίνουν όλα κάτω , δεν θα γίνει κάποιο γύρισμα στο χωριό εκκίνησης της σειράς , στη Νεοχωρούδα;

Τα γυρίσματα είναι όλα σε πλατό, ναι, δεν έχουμε εξωτερικά γυρίσματα. Οπότε τη Νεοχωρούδα θα αρκεστούμε μόνο στο να την ακούμε δυστυχώς.

Διαβάστε την συνέντευξη του Αλέξη Παρχαρίδη

Δεν θα ρωτήσω για τα θλιβερά γεγονότα στον καλλιτεχνικό χώρο που ακούγονται το τελευταίο διάστημα, θα ρωτήσω όμως για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο χώρος σας με την κρίση και τώρα με την πανδημία και αν τελικά είναι λύση οι διαδικτυακές παραστάσεις μιας και εδώ οι γνώμες διίστανται;

Σίγουρα οι διαδικτυακές παραστάσεις δεν είναι θέατρο. Ο ηθοποιός κι ο θεατής δεν ανασαίνουνε μαζί, δεν υπάρχει διάδραση. Ακόμα και όταν μιλάμε για livestreaming. Όμως δεν είμαι κατά. Είναι ένας τρόπος οι ηθοποιοί να ζήσουν και να γεμίσουν την ψυχή τους και το κοινό να ψυχαγωγηθεί. Το μεγάλο θέμα δυστυχώς κατ’ εμέ είναι πως τα θέατρα αδίκως έχουν κλείσει, διότι τηρούσαν ευλαβικά το υγειονομικό πρωτόκολλο και ήταν απολύτως ασφαλή για το κοινό. Το «γιατί» δεν ανοίγουν ας το απαντήσει ο καθένας μόνος του…

Πότε άρχισες σπουδές στο θέατρο και σε ποια σχολή;

Έχω τελειώσει τη Δραματική Σχολή του Γ. Θεοδοσιάδη το 2004. Τα καλύτερά μου χρόνια! Πήγα με το που τελείωσα από τον στρατό γιατί δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο στη ζωή μου τότε. Τώρα μπορεί και να το ξανασκεφτόμουν…

Ένα ταξίδι που θα ήθελες να κάνεις και λόγω υποχρεώσεων και των καταστάσεων το άφησες στην άκρη ;

Λατρεύω τα ταξίδια και δεν τελειώνουνε ποτέ οι προορισμοί που έχω στη λίστα μου. Αλλά το ταξίδι που θα ήθελα να επαναλάβω, διότι είχε απρόβλεπτη τροπή, είναι αυτό που έκανα πέρυσι τον Μάρτιο στην Ιορδανία. Φτάσαμε Παρασκευή βράδυ και Κυριακή πρωί ήμασταν πίσω, ενώ φυσικά το ταξίδι ήταν προγραμματισμένο για 5ήμερο. Έκλεισαν όμως τα σύνορα εκεί λόγω κρουσμάτων covid και τρέχαμε πανικόβλητοι βράδυ Σαββάτου στην έρημο για να καταφέρουμε να βρούμε τρόπο να γυρίσουμε. Μια απίστευτη, κωμικοτραγική περιπέτεια, που κάποια στιγμή ίσως να την κάνω και σενάριο!

Και αν θέλετε ελάτε στην παρέα μας στο Facebook ..περνάμε τέλεια!!

Σ’ ευχαριστώ πολύ που αφιέρωσες λίγο από το φορτωμένο πρόγραμμά σου και έκατσες λίγο εδώ στη ‘’Γωνιά Χαλάρωσης’’ . Ελπίζω να σε κάναμε λίγο να χαλαρώσεις και εσύ και εύχομαι κάθε επιτυχία στην πορεία σου. Να σου επισημάνω ότι οι κάτοικοι της Νεοχωρούδας σε προσκαλούν στο χωριό τους με την πρώτη ευκαιρία που θα σου δοθεί και θα έχεις χρόνο.

Εγώ ευχαριστώ που θέλησες να κάνουμε αυτή την κουβέντα! Καλή επιτυχία στη «Γωνιά» σας και ειλικρινά ευχαριστώ πολύ και εσένα και τον κύριο Σαραμούρτση για την ευγένεια και το κάλεσμά σας! Εύχομαι να τα πούμε από κοντά όταν, με το καλό, ελευθερωθούμε! Να είμαστε καλά!