Χριστίνα Κασάμπογλου – ”Από το Αϊβαλί στο Καβακλί”

‘’Αντέχω..ζω …και είμαι εδώ’’

Ποια είναι η Χριστίνα; Πείτε μου λίγο την καθημερινότητα ,αν έχετε κάποιο χόμπι, με τι χαλαρώνετε;

Ονομάζομαι Χριστίνα Κασάμπογλου και πρόσφατα εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο <<Από το Αϊβαλί στο Καβακλί>>. Η καθημερινότητά μου είναι συνηθισμένη, ασχολούμαι με τις δουλειές του σπιτιού και το μαγείρεμα. Εκτός από τα να διαβάζω και να αποτυπώνω στις σκέψεις μου πράγματα που τα κάνω από πολύ μικρή ηλικία χαλαρώνω με το πλέξιμο. Πλέκω σελιδοδείκτες, σουβέρ, γούρια. Επίσης κάνω διάφορα χειροποίητα κοσμήματα, βραχιόλια, σκουλαρίκια, κρεμαστά για το λαιμό.

Αν είχατε τη δυνατότητα να φύγετε ένα ταξίδι, ποιος προορισμός σας έρχεται πρώτος στη σκέψη και  γιατί θα θέλατε να τον επισκεφτείτε;

Αν έφευγα ένα ταξίδι θα ήθελα να επισκεφθώ την Γαλλία και το Παρίσι. Θαυμάζω αυτήν την χώρα για αυτό και σπούδασα Γαλλική Φιλολογία στο Lusse της Θεσσαλονίκης.

Ποια φράση σας αντιπροσωπεύει;

Αντέχω. Ζω… Κι είμαι ακόμα εδώ. Και μέσα από το βιβλίο μου η φράση << Αν θέλει ο Θεός.>>

Μέσα από το βιβλίο σας πέρα από την ιστορία που μας αφηγείστε , μας παρουσιάζετε και τη θέση και στάση των γυναικών της εποχής εκείνης. Οι γυναίκες έδιναν κυρίως το κουράγιο και τη δύναμη σε όλους . Η Θέση της γυναίκας μέσα στο πέρασμα των χρόνων έχει αλλάξει  θεωρείται; Έχει επηρεαστεί κατά την άποψή σας από το γεγονός ότι σήμερα υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία σε όλα και στις σχέσεις ή συνεχίζει και βρίσκεται όπως τότε στήριγμα για όλους;

Πάντα οι γυναίκες ήταν το στήριγμα της οικογένειας. Έτσι πιστεύω εγώ. Ακόμα και σήμερα που τα πράγματα έχουν αλλάξει και η γυναίκα έχει αναλάβει κι άλλους ρόλους εκτός από το ρόλο της συζύγου, της μητέρας, της νοικοκυράς. Φυσικά και υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία στις μέρες μας. Η γυναίκα πλέον εργάζεται, βγάζει τα δικά της χρήματα και δεν διστάζει να διεκδικεί όλα όσα θέλει. Παράλληλα όμως πρέπει να ξεχνάει το ρόλο της ως γυναίκα, ως σύζυγο, ως μητέρα. Καθοριστικό ρόλο σε κάθε περίπτωση διαδραματίζει κι ο σύζυγος αν υπάρχει.

Βιώνουμε παράξενες καταστάσεις , είναι μια περίοδος που μας φέρνει ανάμεικτα συναισθήματα. Υπάρχει φόβος και ανασφάλεια , υπάρχει όμως και η μερίδα εκείνων που είναι αισιόδοξοι και το αντιμετωπίζουν πιο ήρεμα. Εσείς πως το βιώνετε όλο αυτό;

Ζούμε σε μια εποχή που ο κορονοϊός ρυθμίζει τα πάντα στην ζωή μας. Είναι μια δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε όλοι. Ανησυχώ πιο πολύ για το μέλλον των παιδιών μας, που δεν έχουν δουλειές, αφού όλα σχεδόν υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν καθόλου. Θέλω να πιστεύω ότι είμαι από τους αισιόδοξους ανθρώπους που πιστεύει ότι όλο αυτό θα περάσει, αφού έχω παλέψει με τα Λέμφωμα Χότσικνς και { μορφή καρκίνο} και επέζησα.

Υποθέτω ότι μέσα από την περιπέτεια της υγείας σας βγήκατε πιο δυνατή; Αναθεωρήσατε αρκετά πράγματα;

Είναι φυσικό να αναθεωρεί κάποιος κάποια πράγματα όταν έρθει αντιμέτωπος με μια τόσο δύσκολη ασθένεια. Το κυριότερο που αναθεωρεί κάποιος είναι ότι η υγεία δεν είναι δεδομένη. Εγώ μέσα από την περιπέτειά μου αυτή βγήκα πιο δυνατή και πιο αισιόδοξη , όχι όμως και αλώβητη. Έμαθα να εκτιμώ κάποια πράγματα και κάποιες καταστάσεις που παλιά τα έβλεπα τελείως διαφορετικά . Πλέον αντιμετωπίζω τη ζωή πιο αισιόδοξα.

Το βιβλίο σας είναι αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, είναι δηλαδή η ιστορία της οικογένειας σας;

Το βιβλίο μου είναι αυτοβιογραφικό. Είναι η ιστορία των παππούδων μου, που πριν την Μικρασιατική Καταστροφή έφυγαν από το Αϊβαλή και μετά από πολλές περιπέτειες έφτασαν, εδώ στο Καβακλί κι εγκαταστάθηκαν όπου κι έζησαν ως το τέλος. Κι εγώ εδώ ζω στο Καβακλί, ένα χωριό προσφύγων, που τώρα ονομάζετε Άγιος Αθανάσιος.

Σε όλη τη διαδρομή του βιβλίου , ο αναγνώστης κάνει έναν περίπατο μαζί με τους ήρωες σε διάφορα χωριά, στα οποία και εκεί εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες. Πιστεύετε ότι αυτοί όλοι οι άνθρωποι που έκαναν μια νέα αρχή μακριά από  την πατρίδα κρατάνε ως σήμερα τα ήθη και τα έθιμά τους, ή  χάνονται στο χρόνο.

Το χωριό όπου εγκαταστάθηκαν οι πρόγονοί μου είναι προσφυγικό χωριό. Οι Μικρασιάτες όπως μας λένε γιατί υπάρχουν και από άλλες περιοχές πρόσφυγες, προσπάθησαν να κρατήσουν αρκετά από τα ήθη και τα έθιμά τους. Είναι ξακουστή η μικρασιατική κουζίνα. Οι ωραίες πίτες, τα σμυρνέϊκα σουζτουκάκια. Οι χοροί που χορεύουν στην πατρίδα χορεύονται και σήμερα από τον εκπολιτιστικό σύλλογο του χωριού. Όπως και το κάψιμο των στεφάνων της Πρωτομαγιάς του Αϊ-Γιάννη του Κλύδωνα είναι μερικά έθιμα που κρατούν ως σήμερα. Τώρα αν θα χαθούν στο χρόνο, η πορεία θα το δείξει.

Θα ήθελα να μας μιλήσετε για τους ήρωες του βιβλίου σας  και πόσο δύσκολος ήταν ο ξεριζωμός .

Οι ήρωες ο Γιάγκος Ρούμελης κι η Γαρυφαλλιά ήταν οι προπαππούδες μου που ξεριζώθηκαν από το Αϊβαλί. Στην διαδρομή τους προς την Ελλάδα βρήκαν την γιαγιά μου Χρυσαυγή, μικρό εγκαταλελειμμένο σε ένα δάσος. Την δήλωσαν ως δικό τους παιδί και την μεγαλώνουν ως πριγκίπισσα έχοντας την οικονομική δυνατότητα. Η γιαγιά μου ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον παππού μου Κωνσταντίνο, που ήρθε στην περιοχή για να κατασκευάσει το φράγμα του ποταμού Αξιού. Κάνουν τρία παιδιά τον Γιάννη, που ήταν ο πατέρας μου, την Γαρυφαλλιά και την Δωροθέα. Είναι λοιπόν η ιστορία τριών γενεών της οικογένειάς μου, μέσα από το πέρασμα των χρόνων. Ο ξεριζωμός ήταν δύσκολος για όλους τους πρόσφυγες. Οι προπαππούδες μου ήταν από τους τυχερούς γιατί έφυγαν πριν την καταστροφή της Σμύρνης και γιατί είχαν μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Ποτέ δεν ξέχασαν την πατρίδα τους.

Πώς και πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την συγγραφή; Υπάρχει πραγματικά η στιγμή που λέει κανείς, «Θα γίνω συγγραφέας;» ή είναι κάτι που σε παίρνει από το χέρι και σε πηγαίνει μόνο του;

Πάντα μου άρεσε να αποτυπώνω τις σκέψεις μου. Αυτό το βιβλίο το έγραψα στο μυαλό μου πολλά χρόνια. Ήταν ένα όνειρο που εκπληρώθηκε. Όταν αρχίζεις να γράφεις δεν σταματάς… Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλεις να γράψεις. Δεν αποφασίζεις να γίνεις συγγραφέας απλά γεννιέσαι. Το να γράψεις ένα βιβλίο νομίζω είναι το εύκολο κομμάτι. Το δύσκολο κομμάτι είναι να αγγίξεις το αναγνωστικό κοινό. Να διαβάσουν αυτό  που έγραψες.

Πιστεύετε ότι υπάρχουν καλά ή όχι καλά βιβλία, ή η κριτική ενός βιβλίου εξαρτάται από την ψυχολογική κατάσταση ίσως του αναγνώστη τη συγκεκριμένη στιγμή που θα διαβάσει ένα βιβλίο;

Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν καλά ή κακά βιβλία. Υπάρχουν βιβλία που αγγίζουν την ψυχή του αναγνώστη κι άλλα που τον αφήνουν αδιάφορο. Αυτό εξαρτάται από την ψυχολογία του, από τα ενδιαφέροντά του.

Αυτή την περίοδο γράφετε άλλο βιβλίο;

 Μόλις τελείωσα το δεύτερο βιβλίο μου. Κι ευελπιστώ να κυκλοφορήσει μετά το Πάσχα. Είναι και πάλι αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα. Έχω τόσα πολλά να διηγηθώ.

Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι τα καλύτερα για το βιβλίο σας «από το Αϊβαλί στο Καβακλί». Περιμένουμε το επόμενο!!

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας. Κι εγώ με την σειρά μου θέλω να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για την τιμή που μου κάνατε να είμαι η πρώτη που φιλοξενείται στη σελίδα σας. Καλή επιτυχία και σε εσάς. Και να πραγματοποιείται τα όνειρά σας. Ποτέ δεν είναι αργά….