Χανς Κρίστιαν Άντερσεν…

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο,αναλαμβάνει ένα διαφορετικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης και να ενθαρρύνουν και να ανπτύξουν ι τη διάδοση της λογοτεχνίας για παιδιά και νέους.

Το 2022, υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το τμήμα του Καναδά. Το μήνυμα της σημερινής Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου με τίτλο «Οι ιστορίες είναι φτερά που σε βοηθούν να πετάς ψηλά κάθε μέρα» υπογράφει ο πολυβραβευμένος Καναδός συγγραφέας Ρίτσαρντ βαν Καμπ (γ.1971) και είναι το ακόλουθο:

Το διάβασμα είναι ελευθερία. Το διάβασμα είναι ανάσα.
Το διάβασμα σ’ αφήνει να βλέπεις τον κόσμο με τρόπο διαφορετικό
και σε καλεί σε κόσμους που δε θα θέλεις ποτέ να τους αποχωριστείς.

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

 Η ζωή του σημαντικότερου παραμυθά με το πιο θλιμμένο παραμύθι των Χριστουγέννων που γράφτηκε ποτέ .

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, γεννήθηκε στην Οντένσε το 1805 και πέθανε στην Κοπεγχάγη, το 1875. Έζησε τα παιδικά του χρόνια σε αρκετά αυστηρό περιβάλλον, αλλά μετά τον θάνατο του πατέρα του έφυγε για την Κοπεγχάγη, όπου σκόπευε να αναζητήσει την τύχη του ως τραγουδιστής, ηθοποιός, χορευτής και ποιητής. Εξασφαλίζοντας μια υποτροφία, τελείωσε τις σπουδές του και μετά από έναν αποτυχημένο γάμο άρχισε να ταξιδεύει στη Γαλλία, την Ελβετία, την Ισπανία, την Ιταλία.

Ήταν γιός ενός φτωχού τσαγκάρη και μίας πλύστρας. Περιπλανώμενα παιδικά χρόνια, με φτώχεια, πείνα και καθόλου περισσεύματα δυνάμεων για χάδια και φιλιά. 

Όταν ο μικρός Χανς Κρίστιαν είναι μόλις 7 χρονών ο πατέρας του τον πηγαίνει στο θέατρο. Το αγόρι μαγεύεται! Για πάντα! Στα 11 του ο πατέρας του πεθαίνει. Η μητέρα του ξαναπαντρεύεται! Η αίσθηση του παρείσακτου γίνεται πια, παγιωμένο περιθώριο. Στα 14 του χρόνια, κάνει το πρώτο του μεγάλο ταξίδι –φυγής στην Κοπεγχάγη και προσπαθεί να μπει στο Βασιλικό Θέατρο. Είναι άσχημος, λιπόσαρκος και δεν γίνεται δεκτός. Ζει πολύ φτωχικά, αλλά συνεχίζει να προσπαθεί. Προσπαθεί να γίνει τραγουδιστής, ηθοποιός, χορευτής. Αποτυγχάνει σε όλα. Βυθίζεται σε μεγάλες σιωπές και μελαγχολία. Κάποτε, από σπουδαίο ευγενή της εποχής, που νιώθει λύπη έρχεται βοήθεια για να μορφωθεί.

Είναι ο καλός του άγγελος, ο διευθυντής και οικονομικός διαχειριστής του Βασιλικού Θεάτρου, Jonas Collin. Βλέπει τον Άντερσεν να αγωνίζεται, να προσπαθεί και να εισπράττει μόνο ήττα. Κανονίζει να πάει σε ένα σχολείο στο Slagelse.

Όταν το 1826, ο διευθυντής του σχολείου, Simon Meisling, μετατίθεται στο Elsinore Grammar School, ο Χανς Κρίστιαν είναι ανεπιθύμητος. Γράφει το πρώτο του ποίημα, «Το παιδί που πεθαίνει», με αφορμή τα όσα δεινά παίρνει απ τον Meisling. Θα μεταφραστεί και στα γερμανικά και σιγά, οδυνηρά, όλο πληγές και εμπόδια, θα αρχίσει η καταξίωση, η αναγνώριση και κάπου στο μέλλον η ίδια η αθανασία. Παρουσιάζει τα πρώτα του θεατρικά έργα.  Εκδίδει την ποιητικές συλλογή του, λιμπρέτα για όπερες, νουβέλες και φυσικά παραμύθια.

Ο Χανς Κριστιαν Άντερσεν άρχιζε πάντα από το «Μια φορά και ένα καιρό».

Μια φορά και έναν καιρό και ακλουθούσε μια ιστορία λίγο θλιμμένη, πολύ ποιητική, με το καλό πάντα να κερδίζει ακόμα κι όταν δεν φαίνεται η νίκη, τους έρωτες να υποχωρούν, αλλά την αγάπη να αποθεώνει. 

168 παραμύθια! «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Η βασίλισσα του χιονιού», «Το ασχημόπαπο», «Το μολυβένιο στρατιωτάκι», «Η μικρή γοργόνα», «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα», «Η Τοσοδούλα». 168 κλειδιά για αισθήματα.

168 κόσμοι παιδικοί, μυητικοί, παγωμένοι η θερμοί, εκφυλιστικοί, φοβικοί ή ζαχαρένιοι, με μια θλίψη φωλιασμένη πίσω απ τις λέξεις, απώλειες, σκοτάδια και αστερία να λάμπουν προκαλώντας ευχές και ελπίδες! Και το «Κοριτσάκι με τα σπίρτα». Και το «Χριστουγεννιάτικο Ελατο».

 Ο Αντερσεν σκορπίζει μελαγχολία και αλήθεια πάνω στην χρυσόσκονη της ευτυχίας των Χριστουγέννων, αιώνια θλιμμένος, τόσο ώστε να επιρρεάσει την παιδικότητα της ανθρωπότητας για πάντα… 

Στο τότε όμως, εκείνος είχε επιτυχία και… Ταξίδια, βραβεία, λεφτά, γνωριμία με τον αγαπημένο του και αναγραφόμενο ως αντίπαλο δέος του, τον Τσαρλς Ντίκενς, τόποι μαγικοί, αρχαίοι όπως ο δικός μας και φωτεινοί η πιο μοντέρνοι, τιμές και τίτλοι ευγένειας, δουλειά με τα παιδιά των εργατών εις μνήμη των θλιβερών δικών του, γκρι, παιδικών χρόνων.

Δεν κάνει οικογένεια. Γράφει για παιδιά, μιλεί με παιδιά, ανιχνεύει και αναμοχλεύει τους φανταστικούς κόσμους των παιδιών, αλλά δεν θα κάνει ποτέ δικά του!

Στις 4 Αυγούστου του 1875, ο μεγαλύτερος παραμυθάς όλων των εποχών, θα πεθάνει ύστερα από σύντομη ασθένεια.

Ο εθνικός ύμνος της Δανίας είναι δικοί του στίχοι, το άγαλμα του είναι αξιοθέατο, τα έργα του βρίσκονται στις βιβλιοθήκες και κυρίως στις ψυχές όλων μας, είναι ένας ήρωας της χώρας του.

Βρήκε καταξίωση, αναγνώριση, δόξα, αλλά ποτέ την ευτυχία.

Καταδικασμένος σαν τους ήρωες των παραμυθιών στην απελπισμένη αναζήτηση της αγάπης που δεν του χαρίστηκε ποτέ, ακόμη και το «καλές γιορτές σε όλους» το είπε με παγωμένα δάκρυα θλίψης.

Εμείς σήμερα θα κάνουμε μια περιήγηση στο Μουσείο του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν στη Δανία και θα κλείσουμε με μια φρασούλα δική του…

”το να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό, είπε η πεταλούδα. Πρέπει να έχεις λιακάδα, ελευθερία και ένα μικρό λουλούδι”…

πηγή: https://spotlightpost.com/, https://www.diedro.gr/

Εδώ είναι η ομάδα μας στο Facebook και εδώ  η σελίδα μας!!