Θεόδωρος Παπαθεοδώρου-” Ζωή Ρέουσα”

Καλώς ήρθατε στη ‘’Γωνιά Χαλάρωσης’’ κύριε Παπαθεοδώρου και θα ήθελα να ξεκινήσουμε με τη ‘’Ζωή Ρέουσα’’ το νέο σας βιβλίο από τις εκδόσεις Πνοή..πείτε μας λίγο για την υπόθεση

Καλώς σας βρίσκω και σας ευχαριστώ πολύ για την τιμητική πρόσκληση. Η «Ζωή ρέουσα» είναι ένα μυθιστόρημα που θα το ονόμαζα πεζογράφημα ψυχής και αλήθειας.

Αφορά στη ζωή μίας καλλιεργημένης και όμορφης γυναίκας η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα ψυχοσωματικής φύσεως, ταλαιπωρείται δηλαδή από κρίσεις πανικού και από κατάθλιψη.

Προσπαθώντας λοιπόν να βρει τον εαυτό της και τις κατάλληλες λύσεις σε αυτά τα προβλήματά της καταφεύγει εκτός των άλλων στη συγγραφή ενός βιβλίου κατά βάση βιογραφικού.

Έτσι έχουμε ένα βιβλίο, το βιβλίο της κεντρικής ηρωίδας Άννας Βενέτη, μέσα στο βιβλίο το δικό μου. Και με αυτόν τον τρόπο παρακολουθούμε τη ζωή της Άννας και τα γεγονότα που τη σημάδεψαν στα χρόνια της νιότης της.

Ανάμεσα σε αυτά τα γεγονότα είναι και η συνάντησή της με τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Μία συνάντηση σταθμός!

Από εκεί κι έπειτα ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να δει τη ζωή της Άννας να κυλά, να ρέει, μέσα από πολλές διακυμάνσεις και ανατροπές.

Θα έχει όμως και τις αφορμές για να σκεφτεί, να στοχαστεί, να προβληματιστεί πάνω σε αρκετά ζητήματα σχετικά με την πολιτική, την ιστορία, την κοινωνία, την ανθρώπινη ψυχολογία.

Αφορμή για να ξεκινήσετε το συγκεκριμένο βιβλίο ποιά ήταν;

Ήθελα να γράψω για έναν άνθρωπο ο οποίος ταλαιπωρείται από κατάθλιψη και κρίσεις πανικού.

Πρόκειται για την μάστιγα της εποχής μας, πέρα από την πανδημία που τόσο μας επηρεάζει εσχάτως, και ήθελα να ασχοληθώ με αυτό, να γράψω για αυτό.

Και φυσικά κανένας δεν μπορεί να ασχοληθεί σοβαρά με κάτι τέτοιο αν δεν έχει μιλήσει με ειδικούς και αν δεν έχει ο ίδιος ή στενά του πρόσωπα κάποια αντίστοιχα βιώματα.

Αφορμή λοιπόν για το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν ο προβληματισμός μου για αυτά τα ζητήματα και η εσώτερη ανάγκη μου θα έλεγα, να μιλήσω σχετικώς.

Σε όλα αυτά προστέθηκε η αγάπη μου για την προσωπικότητα του Τσε που μέσα από την μυθοπλασία ήρθε να δέσει με τα υπόλοιπα και να οδηγήσει σε μία ενδιαφέρουσα πλοκή.

Αναφέρεστε στο τσε-Γκεβάρα και θα ήθελα να μου πείτε αν ήταν τυχαία η επιλογή ή αν θέλατε μέσα από αυτό να τονίσετε κάτι ιδιαίτερο.

Ποτέ η επιλογή ενός προσώπου, μίας ιστορικής προσωπικότητας, δεν είναι τυχαία σε ένα μυθιστόρημα.

Κατ αρχάς το συγκεκριμένο πρόσωπο έχει σχέση με την εποχή κατά την οποία η κεντρική ηρωίδα βιώνει τη νιότη της.

Έχει σχέση με τα κοινωνικά και πολιτικά ζητούμενα της εποχής ή των νέων της εποχής αν θέλετε. Δευτερευόντως, όπως προείπα άλλωστε, ο Τσε είναι αγαπημένη ιστορική προσωπικότητα για εμένα τον ίδιον.

Και τέλος, είμαι βέβαιος ότι η αυθεντική επαναστατικότητα του Τσε θα μπορούσε αλληγορικά να αποτελέσει οδηγό δύναμης για οποιονδήποτε άνθρωπο και σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο, αντιμετωπίζει ψυχοσωματικά ή άλλης φύσεως σοβαρά προβλήματα.

Θέλω να πω ότι κάθε άνθρωπος που πονά και βασανίζεται έχει ανάγκη από φάρους εσωτερικής επαναστατικότητας έτσι ώστε να ξεπεράσει τις δυσκολίες και αν χρειαστεί να αλλάξει συνήθειες και αντιλήψεις.

Πιστεύετε ότι το να γράψει κανείς σε ένα τετράδιο τις σκέψεις του, τα άγχη του , τις αναμνήσεις του , τον βοηθάει να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό του;

Νομίζω ότι σε μία πορεία αυτογνωσίας παίζουν θετικό ρόλο όλα αυτά. Αρκεί να μην γίνονται αιτίες διαρκούς αναμόχλευσης του παρελθόντος.

Στο μέτρο που βοηθούν να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά μας, τον χαρακτήρα μας και τα πάθη μας, ναι είναι σημαντικές οι γραφές και οι καταγραφές. Ίσως και πολύ σημαντικές. Μα σε κάθε περίπτωση πρέπει κανείς να πηγαίνει παρακάτω..

Η ψυχή θεραπεύετε εντελώς ή μένουν σημάδια που απλά σταματάνε να αιμορραγούν;

Δεν είμαι ψυχολόγος ή ψυχίατρος για να απαντήσω με σιγουριά και εμπεριστατωμένα σε μία τέτοια ερώτηση. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι πάντα μένουν σημάδια. Η θεραπεία της ψυχής νομίζω ότι είναι μία διαρκής αγωνιστική πορεία για τον άνθρωπο. Είναι ωστόσο θεμελιακή η διάθεση να αγωνίζεται κανείς.

Να έρθουμε στο βιβλίο σας ‘’Ο ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ‘’ εκδόσεις ωκεανός το 2017 . Εδώ έχουμε ένα ιστορικό βιβλίο επίσης αλλά το 40;

Σας ευχαριστώ που θέλετε να πούμε δυο λόγια και για το προηγούμενο βιβλίο μου. Ο τρίτος δρόμος της αγάπης ήταν ένα διαφορετικό βιβλίο από τη Ζωή ρέουσα.

Ο κεντρικός ήρωας εκεί είναι ένας νέος Έλληνας στρατιωτικός ο οποίος υπηρετεί την πατρίδα ως κατάσκοπος το 1940. Το βιβλίο είναι κατ ουσίαν ένα ιστορικό μυθιστόρημα με πολλές ιστορικές αναφορές και πλοκή κινηματογραφικού τύπου.

Ο Β παγκόσμιος πόλεμος περνάει μέσα από τις σελίδες του ως φόντο αλλά δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην προσωπική ιστορία του ήρωα καθώς και σε μία κρυμμένη θα έλεγα πτυχή, εκείνη των κατασκόπων και των σημαντικών παρασκηνιακών αποφάσεων.

Ήταν εν τέλει ένα μυθιστόρημα με πολλά στοιχεία, ιστορικά, πολιτικά, ανθρώπινα, με έρωτες, με αγάπη! Και είναι ακόμα ένα μυθιστόρημα που ζητείται από αναγνώστες και εξακολουθεί να διαβάζεται.

Και αν ο τρίτος δρόμος είναι αυτός της αγάπης , οι άλλοι δυο ποιοι είναι;

Α, αυτό δεν θα σας το αποκαλύψω! Ας πούμε μόνο ότι ο ήρωας του βιβλίου αγωνίζεται να υπερβεί τα διλήμματα που του τίθενται και να βαδίσει πάνω στον δικό του δρόμο..

Τα υπόλοιπα ας τα διαβάσουν οι αναγνώστες που θα με τιμήσουν επιλέγοντας κάποτε το μυθιστόρημα αυτό.

Με τη συγγραφή πότε ξεκινήσατε και ποιό το έναυσμα;

Πάντα μου άρεσε να γράφω. Νομίζω πως εκφραζόμουν πάντοτε καλύτερα μέσω του γραπτού λόγου. Η συγγραφή ωστόσο ήρθε στη ζωή μου κάπως απρόσμενα. Ήρθε ως εσωτερική ανάγκη και πρόκληση σε μία προβληματική περίοδο της ζωής μου για να μου δώσει τελικά διεξόδους και ηθική ικανοποίηση.

Αν σας ζητούσα να βάλετε σε προτεραιότητα οικογένεια, δουλειά, ψυχική υγεία με ποια σειρά θα τα τοποθετούσατε;

Πιστεύω ότι κάποιες φορές, τις περισσότερες φορές, η ίδια η ζωή θέτει τις προτεραιότητες ή μας αναγκάζει να μην έχουμε καν προτεραιότητες, να τα κάνουμε όλα ή όσα μπορούμε περισσότερα.

Η αλήθεια είναι ότι σε διάφορες φάσεις της ζωής μας τίθενται αντίστοιχες προτεραιότητες αναλόγως της σημαντικότητας που έχουν ή που νομίζουμε πως έχουν. Μα πέρα απ όλα αυτά η ουσία είναι να είμαστε καλά. Υπ αυτή την έννοια η υγεία και ως εκ τούτου η ψυχική υγεία είναι το Α και το Ω.

Αν εξάλλου δεν είμαστε εμείς υγιείς, αν δεν γνωρίζουμε που βρισκόμαστε και σε ποια μονοπάτια βαδίζουμε, αν χρειαζόμαστε βοήθεια και δεν τη λαμβάνουμε , πώς θα είναι και οι δικοί μας άνθρωποι καλά; Πώς θα είναι καλά η οικογένεια ή πώς θα γίνεται σωστά η δουλειά μας; Όχι, η ψυχική υγεία είναι και θα πρέπει να είναι αδιαμφισβήτητη προτεραιότητα.

Κύριε Παπαθεοδώρου σας ευχαριστώ που ήρθατε στην παρέα μας και σας ευχόμαστε πάντα επιτυχίες και συντομα να σας έχουμε πάλι κοντά μας με νέο πόνημα!!

Σας ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι σε όλους καλή συνέχεια με υγεία. Και βεβαίως σε εσάς καλή δύναμη στο έργο σας και πάντα υγιής και βιβλιόφιλη. Ευχαριστώ!