ΓΡΑΤΣΙΑΣ ΠΕΤΡΟΣ ”Οστεοπόρωση”

” η σιωπηλή νόσος”

Η οστεοπόρωση είναι μία συστηματική σκελετική νόσος, χαρακτηριζόμενη από ελαττωμένη οστική μάζα και διαταραχή της μικροαρχιτεκτονικής των οστών, με συνέπεια την αυξημένη ευθραυστότητα αυτών και την πιθανότητα κατάγματος.Ηπιότερη και πρόδρομο κατάσταση αποτελεί η οστεοπενία, κατά την οποία το οστό είναι ελαφρώς πιο αραιωτικό από το φυσιολογικό. Είναι μία από τις πιο συχνές παθήσεις των οστών. Μία στις τρεις γυναίκες μετά την  εμμηνόπαυση και ένας στους πέντε άντρες άνω των 50 ετών πάσχουν από οστεοπόρωση.

Η οστεοπόρωση διακρίνεται στην πρωτοπαθή, η οποία σχετίζεται με την εμμηνόπαυση ή την πάροδο της ηλικίας, και στην δευτεροπαθή. Η πιο συχνή μορφή είναι η μετεμμηνοπαυσιακή, η οποία εμφανίζεται σε γυναίκες την περίοδο της εμμηνόπαυσης και είναι αλληλένδετη με την μείωση οιστρογόνων. Η οστεοπόρωση των ηλικιωμένων εμφανίζεται μετά τα 65 έτη και μπορεί να επηρεάσει και τα δύο φύλα. Η δευτεροπαθής οστεοπόρωση εμφανίζεται είτε σε ασθενείς με συγκεκριμένες παθήσεις π.χ. ρευματοειδής αρθρίτιδα, είτε σε ασθενείς που λαμβάνουν αγωγή που περιλαμβάνει κορτιζόνη, αντιεπιληπτικά σκευάσματα κ.α.

Διάφοροι παράγοντες μπορεί να επηρεάσουν εμφάνιση της οστεοπόρωσης, όπως η κληρονομικότητα, το φύλο, η ηλικία, η εμμηνόπαυση, διάφορες συστηματικές παθήσεις, η συνεχής λήψη κορτιζόνης κ.α.. Υπάρχουν και παράγοντες που μπορούν να τροποποιηθούν (πρωτογενής πρόληψη) όπως, η χαμηλή πρόσληψη ασβεστίου και βιταμίνης D μέσω της διατροφής, η έλλειψη σωματικής άσκησης, το ιδιαίτερα χαμηλό σωματικό βάρος, το κάπνισμα, η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, η ανεπάρκεια οιστρογόνων σε περιπτώσεις πρόωρης εμμηνόπαυσης ή παρατεινόμενης αμηνόρροιας κ.α..

Η οστεοπόρωση είναι μία «σιωπηλή» νόσος. Η απουσία συμπτωμάτων για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι το κύριο χαρακτηριστικό της. Συνήθως γίνεται αντιληπτή από τον/την ασθενή όταν εμφανιστεί το πρώτο της σύμπτωμα που είναι το κάταγμα. Το συντριπτικό ποσοστό των οστεοπορωτικών καταγμάτων αφορούν στην σπονδυλική στήλη, στην πηχεοκαρπική άρθρωση (καρπός) και στο ισχίο. Αρκετά συχνά, η πάθηση αποκαλύπτεται με μόνο σύμπτωμα τον πόνο στην μέση μετά από ένα οστεοπορωτικό κάταγμα και χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιο τραύμα. Ασθενείς που έχουν υποστεί ένα οστεοπορωτικό κάταγμα έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ενός επόμενου κατάγματος κατά 86%.

Η διάγνωση και παρακολούθηση της οστεοπόρωσης είναι απλή και ανώδυνη και γίνεται με την μέτρηση της οστικής πυκνότητας (DEXA). Η εξέταση γίνεται στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης (μέχρι 60 ετών)  και στο ισχίο (άνω των 60 ετών). Η μέτρηση πρέπει να γίνεται σε όλες τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και ιδίως σε αυτές άνω των 65 ετών, σε γυναίκες και άνδρες που έλαβαν ή λαμβάνουν κορτιζόνη (>3 μήνες), σε ασθενείς που έχουν υποστεί κάποιο κάταγμα χαμηλής βίας, σε γυναίκες και άνδρες που εμφανίζουν ακτινολογική εικόνα παραμόρφωσης σπονδύλων και σε όλους όσους βρίσκονται ήδη σε θεραπεία για οστεοπόρωση προκειμένου να αξιολογηθούν τα αποτελέσματα (συνήθως ανά διετία).

Η θεραπεία της οστεοπόρωσης δεν μπορεί να πετύχει πλήρη αναπλήρωση της οστικής μάζας που έχει ήδη χαθεί και φυσικά δεν μπορεί να αναιρέσει τις σοβαρές συνέπειες των οστεοπορωτικών καταγμάτων, που μπορεί να έχουν ήδη συμβεί. Εκτός από την πρωτογενή πρόληψη που ήδη αναφέρθηκε και είναι εξαιρετικά σημαντική, όταν πλέον η νόσος έχει ήδη ή τείνει να εγκατασταθεί, συστήνεται φαρμακευτική αγωγή (από του στόματος ή ενέσιμη) με σκοπό την αναστολή της περαιτέρω  οστικής απώλειας, την κατά το δυνατόν αύξηση της οστικής μάζας και κυρίως την σημαντική μείωση της πιθανότητας κατάγματος.

ΠΕΤΡΟΣ ΕΜΜ. ΓΡΑΤΣΙΑΣ

ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΣ  ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ

ΧΡ. ΣΜΥΡΝΗΣ 28-30, ΣΙΝΔΟΣ

ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 2^Α,  ΔΙΑΒΑΤΑ

ΤΗΛ.:2310796882, 6932334652

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ