Το μπόουλινγκ όσο και να φαίνεται μοντέρνο άθλημα έχει και αυτό τις ρίζες του στα βάθη των αιώνων.
Πριν από 7.000 χρόνια οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έπαιζαν ένα παιχνίδι παρόμοιο με το μπόουλινγκ, οι οποίοι γέμιζαν δερμάτινες μπάλες με καλαμπόκι, ενώ οι παλαιολιθικοί άνθρωποι κυλούσαν πέτρες προσπαθώντας να ρίξουν οστά προβάτων τα οποία στερέωναν στο έδαφος.
Πριν 400 περίπου χρόνια επίσης στην Γερμανία κυλούσαν πέτρινες μπάλες με σκοπό να ρίξουν ένα ξύλινο ομοίωμα του Διαβόλου. Εάν κάποιος τα κατάφερνε, αυτό σήμαινε για τους Γερμανούς ότι ήταν καλός άνθρωπος. Στην αντίθετη περίπτωση τον θεωρούσαν κακοποιό στοιχείο και τον έστελναν για λίγες μέρες στην φυλακή.
Τον 17ο αιώνα, το μπόουλινγκ ήταν πολύ δημοφιλές σπορ στις περισσότερες χώρες. Ο Ολλανδός ζωγράφος JANSTEEN ζωγράφισε ένα πίνακα με αναπαράσταση μπόουλινγκ.
Το μπόουλινγκ τότε ονομαζόταν «ΣΚΙΤΛΣ» και χρησιμοποιούσαν εννέα κορίνες αντί των σημερινών δέκα.
Ο Ερρίκος Η’ μπορεί να είναι διάσημος επειδή αποκεφάλιζε ανηλεώς τις συζύγους του, αλλά του άρεσε να παίζει και με άλλα σφαιρικά αντικείμενα: τις μπάλες του μπόουλινγκ. Ο Ερρίκος και οι αυλικοί του, ήταν γνωστό ότι ήταν φανατικοί του μπόουλινγκ στο γκαζόν, το οποίο παιζόταν με το πέταγμα ενός “bowl” ή μια μπάλα στους χλοοτάπητες του βασιλικού κήπου. Μάλιστα , ο συγκεκριμένος συχνά απαγόρευε τους κοινούς να συμμετέχουν ..
Στην Αγγλία, οι ιστορικοί εντοπίζουν το άθλημα στα τέλη του 13ου αιώνα, όταν οι ανοιχτοί χλοοτάπητες ή “bowling greens” έγιναν κοινό χαρακτηριστικό στους κήπους.
Το μπόουλινγκ ήταν ένα από τα πολλά αθλήματα που παίζονταν στις Αυλές. Εκείνη την περίοδο, ο αθλητισμός απευθυνόταν συνήθως μόνο προς την ελίτ και την εξουσίαζε η μοναρχία. Παιχνίδια όπως το τένις, η πάλη, η κονταρομαχία και το μπόουλινγκ δεν είχε να κάνει μόνο με τη φυσική ικανότητα, αλλά ήταν και μια ευκαιρία για τους δούκες και τους άρχοντες να κοινωνικοποιηθούν και να επιδείξουν την εξουσία τους.
Μία από τις πρώτες μορφές του μπόουλινγκ ήταν ένα παιχνίδι που ονομαζόταν “κώνοι”, στο οποίο, δύο μικρά αντικείμενα σε σχήμα κώνου τοποθετούνταν σε δύο αντίθετα άκρα και οι παίκτες προσπαθούσαν να κυλήσουν την μπάλα τους όσο το δυνατόν πλησιέστερα στον κώνο του αντιπάλου.
Στο παιχνίδι “kayles” -αργότερα μετονομάστηκε σε nine-pins (εννιά κώνοι)- οι αντίπαλοι έπρεπε να ρίξουν ένα ραβδί σε εννέα κώνους που είχαν στηθεί σε έναν τετράγωνο σχηματισμό, αν και μερικές φορές οι παίκτες κυλούσαν μια μπάλα αυτί για ραβδί. Παρόμοιο με το μπόουλινγκ που παίζεται σήμερα, οι αντίπαλοι έπρεπε να ρίξουν όλους τους κώνους με το λιγότερο αριθμό βολών.
Μερικές φορές, το παιχνίδι διέθετε έναν μεγαλύτερο “κώνο βασιλιά” στο κέντρο της διάταξης. Αν έπεφτε αυτός ο κώνος, ο παίκτης κέρδιζε αυτόματα το παιχνίδι.
Η επιλογή μπάλας κατάλληλου σχήματος και είδους ήταν σημαντικό πράγμα. Η επίπεδη μπάλα ήταν καλύτερη για τα σοκάκια, οι στρογγυλές με ένα βάρος από τη μία πλευρά έδιναν πλεονέκτημα σε ανοικτούς χώρους, ενώ οι στρογγυλές προτιμιόνταν σε χώρους με χορτάρι.
Το μπόουλινγκ ήταν πολύ δημοφιλές. Ντόπιοι διοργάνωναν αγώνες, ενώ επιτρέπονταν και ο στοιχηματισμός -το 1648, λέγεται ότι κάποιος ευγενής έχασε όλη την περιουσία του εξαιτίας ενός στοιχηματισμού σε ένα παιχνίδι μπόουλινγκ.
Η μανία των στοιχημάτων της εποχής επέφερε την οργή των περισσοτέρων τότε κυβερνήσεων.
Έτσι , ο Βασιλιάς της Αγγλίας Τζαίημς ο 1ος να απαγορεύσει το μπόουλινγκ το 1618 ενώ το ίδιο έκαναν και πολλές άλλες κυβερνήσεις, με το επιχείρημα ότι ήταν χάσιμο χρόνου Το 1477, ο βασιλιάς Εδουάρδος Δ’ θέσπισε ότι αν κοινοί έπαιζαν κάποιο άθλημα ήταν αδίκημα.
Το γεγονός αυτό εξόργισε τους πολίτες που προκειμένου να συνεχίσουν το σπορ που αγαπούσαν σκέφθηκαν ότι «απαγορεύεται το μπόουλινγκ των εννέα κορίνων, δεν απαγορεύεται όμως το μπόουλινγκ των δέκα κορίνων».
ΠΡΟΣΘΕΣΑΝ λοιπόν μια κορίνα και ορκίσθηκαν να μην ξαναστοιχηματίσουν ποτέ στο μπόουλινγκ ώστε να μην τους το πάρει κανείς και έτσι το μπόουλινγκ μέσα από όλες αυτές τις περιπέτειες πήρε την σημερινή του μορφή.
πηγή: https://3otiko.blogspot.com
Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook