Η « Γυμνή» αλήθεια!!!

Η αλήθεια είναι σχετική. Εξαρτάτε από το τι θεωρεί αλήθεια ο καθένας , τι μορφή θέλει να δώσει στη δική του αλήθεια και κατά πόσο είναι έτοιμος να πει ή να μάθει την αλήθεια..

Χαρακτηριστική η διδακτική ιστορία που μας παραθέτει ο Χορχέ Μπουκάι στο βιβλίο του ‘’να σου πω μια ιστορία’’ ,

με κάποιον άνθρωπο που περπατούσε στα σοκάκια μιας επαρχιακής πόλης.

Στρίβοντας σε μία γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα που η ταμπέλα του ήταν λευκή.

Περίεργος, πλησίασε στη βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο στο κρύσταλλο για να καταφέρει να δει μέσα στο σκοτάδι…

Το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ’ ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε: Το μαγαζί της Αλήθειας.

Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος. Σκέφτηκε ότι, αν και διέθετε ανεπτυγμένη φαντασία, του ήταν αδύνατον να φανταστεί τι μπορεί να πουλούσαν. Μπήκε.

Πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν στον πρώτο πάγκο και τη ρώτησε:

«Συγνώμη. Είναι αυτό το μαγαζί της αλήθειας;»

«Μάλιστα κύριε. Τι λογής αλήθεια θέλετε; Αλήθεια μερική, αλήθεια σχετική, αλήθεια στατική, πλήρη αλήθεια;»

Ώστε, λοιπόν, πουλούσαν αλήθεια. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο.

Να πηγαίνεις σ’ ένα μέρος και να παίρνεις την αλήθεια, ήταν υπέροχο.

«Θέλω πλήρη αλήθεια» αποκρίθηκε ο άνθρωπος χωρίς ταλάντευση.

«Είμαι τόσο απηυδισμένος από τα ψέματα και τις πλαστογραφίες» σκέφτηκε. «Δε θέλω άλλες γενικεύσεις, ούτε δικαιολογίες, δεν θέλω απάτες ούτε κοροϊδίες».

«Απόλυτη αλήθεια!» διόρθωσε.

«Μάλιστα, κύριε. Ακολουθήστε με».

Η κοπέλα συνόδευσε τον πελάτη σ’ ένα άλλο μέρος του καταστήματος και, δείχνοντας ένα πωλητή με αυστηρό ύφος, είπε:

«Ο κύριος θα σας εξυπηρετήσει».

Ο πωλητής πλησίασε και περίμενε τον πελάτη να μιλήσει.

«Ήρθα ν’ αγοράσω την απόλυτη αλήθεια».

«Αχά. Συγνώμη, αλλά γνωρίζετε την τιμή;»

«Όχι. Πόσο κοστίζει;» αποκρίθηκε τυπικά. Στην πραγματικότητα, ήξερε ότι θα πλήρωνε όσο όσο για να έχει όλη την αλήθεια.

«Για όλη την αλήθεια» είπε ο πωλητής, «το αντίτιμο είναι ότι ποτέ πια δεν θα έχετε την ησυχία σας».

Ένα ρίγος διέτρεξε τη ράχη του ανθρώπου. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό.

«Ευ-ευχαριστώ…Συγνώμη…» ψέλλισε.

Έκανε μεταβολή και βγήκε από το κατάστημα κοιτώντας το έδαφος.

«Ίσως αργότερα» σκέφτηκε.

‘’Ένιωσε λίγο θλιμμένος όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν ακόμη προετοιμασμένος για την απόλυτη αλήθεια,

ότι ακόμη χρειαζόταν ορισμένα ψέματα για να βρίσκει ανάπαυση, ορισμένους μύθους και εξιδανικεύσεις για να καταφεύγει,

ότι ήθελε κάποιες δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό…’’

Η αλήθεια  είναι κατά την ελληνική μυθολογία θεότητα  κόρη του Δία .

Σύμφωνα με έναν μύθο του Αισώπου , ο Προμυθέας είχε πλάσει την Αλήθεια από πηλό. Πριν όμως την ζωντανέψει, ο Δόλος έπλασε ένα δεύτερο ομοίωμα, που όμως του τέλειωσε ο πηλός και έτσι άφησε το έργο του χωρίς πόδια.

Ο  Προμηθέας και βλέποντας τα δύο πανομοιότυπα καλλιτεχνήματα αποφάσισε να τα ζωντανέψει και τα δυο. Η Αλήθεια περπάτησε, το ομοίωμα του Δόλου όμως δεν μπόρεσε να κάνει ούτε ένα βήμα.

Οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν την Αλήθεια Veritas.

Επειδή η Αλήθεια εικονίζονταν πάντα χωρίς στολίδια και πλούσια ενδύματα (ή και χωρίς ενδύματα) έναντι των άλλων θεοτήτων,

ο Οράτιος την αποκαλούσε “nuda Veritas”, δηλαδή “γυμνή αλήθεια”.

Από τότε καθιερώθηκε η ρητορική έκφραση “γυμνή αλήθεια”, ή “αλήθεια γυμνή” που λέγεται μέχρι και σήμερα.

Τέχνη

Ένας εντυπωσιακός πίνακας του ζωγράφου Jean-Léon Gérôme ονομάζεται

 «Η Αλήθεια που βγαίνει από το πηγάδι της» και απεικονίζει μια γυμνή γυναίκα που βγαίνει από ένα πηγάδι. Στο πρόσωπό της είναι ζωγραφισμένος ο τρόμος ενώ φαίνεται να είναι θυμωμένη και να φωνάζει.

Πρόκειται για μια ελαιογραφία που ολοκληρώθηκε το 1896 και την οποία ο Γάλλος ζωγράφος παρουσίασε στο Champs Elysées Salon.

Το κύριο θέμα του είναι η «Γυμνή Αλήθεια» και ο μύθος της Αλήθειας και του Ψέματος.

Πρόκειται για έναν μύθο του 19ου αιώνα που προκύπτει από μετάφραση ενός αφορισμού του φιλόσοφου Δημόκριτου: «ἐτεῇ δὲ οὐδὲν ἴδμεν: ἐν βυθῷ γὰρ ἡ ἀλήθεια».

Ο μύθος της Αλήθειας και του Ψέματος

Σύμφωνα με τον θρύλο του 19ου αιώνα, οι δρόμοι της Αλήθειας και του Ψέματος κάποτε διασταυρώθηκαν.

Το Ψέμα καλημέρισε την Αλήθεια: 

«Ωραία μέρα σήμερα». Η Αλήθεια για να βεβαιωθεί κοίταξε γύρω της, καθώς και τον ουρανό, και, όντως, η μέρα ήταν ωραία.

Περπάτησαν για λίγο μέχρι έφτασαν σε ένα μεγάλο πηγάδι γεμάτο νερό.

Το Ψέμα βούτηξε το χέρι του στο νερό της και της είπε: «Ωραίο και ζεστό το νερό. Θες να κολυμπήσουμε μαζί;». 

Και πάλι, όμως, η Αλήθεια ήταν καχύποπτη. Δοκίμασε με το χέρι της το νερό και πράγματι ήταν ζεστό.

Μπήκαν και οι δυο στο νερό και κολυμπούσαν για πολλή ώρα, όταν το Ψέμα,

βγήκε από το πηγάδι, φόρεσε τα ρούχα της Αλήθειας και εξαφανίστηκε.

Η Αλήθεια, θυμωμένη, βγήκε από το πηγάδι και, γυμνή, έτρεχε, ψάχνοντας για το Ψέμα, ώστε να πάρει πίσω τα ρούχα της.

Ο κόσμος που την είδε γυμνή, γύριζε το βλέμμα του αλλού -είτε από ντροπή είτε από θυμό.

Η Αλήθεια ντροπιασμένη μπήκε ξανά στο πηγάδι και έμεινε εκεί για πάντα.

Από τότε, το Ψέμα γυρίζει ανενόχλητο, καμουφλαρισμένο σε Αλήθεια, ικανοποιώντας τις επιθυμίες των ανθρώπων.

Δηλαδή, όσων δεν ήθελαν να δουν κατάματα, τη γυμνή αλήθεια…

πηγή πληροφοριών: https://enallaktikiagenda.gr/, http://www.mentality10.com/

Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook