Τι ήταν ”Το χαλινάρι του κουτσομπολιού”

Το κουτσομπολιό σε όποια  εποχή  και αν ψάξουμε δίνει και παίρνει.

Ικανοποιεί τη δίψα για λεπτομέρειες πίσω από την κλειδαρότρυπα,

μπορεί να χαλάσει σχέσεις, να σπείρει ανυπόστατες φήμες και να διασύρει ένα άτομο,

 να ξεφύγει δηλαδή από τα όρια μια απλής κουβεντούλας.

 Πρωταγωνίστριες τις περισσότερες φορές οι γυναίκες, που κουβαλούν συχνά την ταμπέλα της «αθεράπευτης κουτσομπόλας»,

αφήνοντας τους άνδρες στην αφάνεια αυτής της συνήθειας, αν και πολλοί είναι αυτοί που είναι επιρρεπείς και υποκύπτουν στον πειρασμό.

Και μπορεί τη σήμερον ημέρα το κουτσομπολιό να μην τιμωρείται, δεν συνέβαινε όμως το ίδιο και στο Μεσαίωνα.

Τα σκοτεινά χρόνια, που ταλάνισαν το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, από τον 5ο έως τον 15ο αιώνα, χαρακτηρίζονταν για τα βασανιστήριά  τους.

Εκείνη την εποχή ο ανθρώπινος νους είχε εφεύρει πολλούς τρόπους για να αποσπάσει ομολογίες,

βαμμένες με πόνο και φρίκη και να τιμωρήσει.

Οι αφορμές ήταν πολλές: θρησκευτικές διαφορές, αιρετικές αντιλήψεις και κοινωνικά παραστρατήματα,

όλα καλούσαν σε έναν ακραίο βασανισμό του φταίχτη.

Το ‘’Χαλινάρι του κουτσομπολιού’’

Στις μεθόδους βασανισμού λοιπόν μπορεί να ενταχθεί και το «χαλινάρι του κουτσομπολιού»,

που είχε αποδέκτη συνήθως τη γυναίκα, η οποία δεν κράταγε κλειστό το στόμα της και πίστευαν ότι με αυτό το βασανισμό

θα αναλογιζόταν το παράπτωμά της και θα εξαγνιζόταν για την αμαρτία της να κουτσομπολεύει.

 Ήταν ένα μέσο δημόσιας διαπόμπευσης και εξευτελισμού, όχι μόνο για τις κουτσομπόλες, αλλά συχνά για την εξόντωση των λεγόμενων μαγισσών

και κυρίως όσων τα λεγόμενα στρέφονταν κατά της εκκλησίας.

Αποδέκτες ήταν ακόμα οι γυναίκες που θεωρούνταν αγενείς και ενοχλητικές.

Το χαλινάρι ήταν μια σιδερένια κατασκευή που τη φορούσαν στο κεφάλι της γυναίκας.

Ήταν έτσι κατασκευασμένη που πίεζε τη γλώσσα της προς τα κάτω με μία κοφτερή λεπίδα.

Και φυσικά δεν μπορούσε να βγάλει το σιδερένιο κατασκεύασμα καθώς αυτό ασφαλιζόταν με λουκέτο.

Το χαλινάρι πολλές φορές έφερε στην κορυφή ένα καμπανάκι που χρησίμευε για να ενημερώσει τον κόσμο για την αμαρτωλή που περνούσε.

Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του χαλιναριού έγινε στη Σκωτία του 1567

 και την ίδια εποχή χρησιμοποιήθηκε και στην Αγγλία, αν και εκεί δεν είχε επίσημα νομιμοποιηθεί σαν μορφή τιμωρίας και βασανισμού.

Δυνάστες μπορεί να ήταν συχνά και οι σύζυγοι, οι οποίοι αγανακτισμένοι από την ακατάπαυστη φλυαρία της γυναίκας τους

της φόραγαν το χαλινάρι για να τη συνετίσουν να σταματήσει.

Χρησιμοποιήθηκε επίσης ως σωματική τιμωρία και για άλλα αδικήματα,

ειδικά σε γυναίκες-τρόφιμους πτωχοκομείων που φώναζαν ή μάλωναν πολύ για το ποια θα φάει λίγο παραπάνω.

 Η τιμωρία γινόταν μάλιστα σε δημόσια θέα και συχνά οι τρόφιμοι κακοποιούνταν.

Και σε άντρες…

Ενώ το χαλινάρι ήταν προορισμένο για τις θηλυκές υπάρξεις

τα εθνικά αρχεία της Σκωτίας αναφέρουν ότι υπήρχαν περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκε και σε άνδρες.

 Σε αυτή την κατηγορία ανήκαν οι νταήδες ή οι συκοφάντες.

 Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι το χαλινάρι του κουτσομπολιού είχε φορεθεί στο Νότιγχαμ του 18ου αιώνα σε έναν τυφλό επαίτη

ώστε να μη μιλάει

και να μην τσακώνεται με τους τρόφιμους της φυλακής που ήταν έγκλειστος, λίγο πριν εκτελεστεί η θανατική ποινή του.

Υπάρχει άλλη μία ιστορία αυτή του David Persoun στη Σκωτία του 16ου αιώνα, που τιμωρήθηκε με το χαλινάρι για πορνεία.

 Η περιφορά των παραβατών στους δρόμους με το χαλινάρι στο κεφάλι έκανε τον εξευτελισμό ακόμα μεγαλύτερο.

Πολλές φορές έδεναν τα θύματα πάνω σε έναν σταυρό για να δουν όλοι ποιος ήταν

 και να τον συνετίσουν ώστε να μην υποπέσει δεύτερη φορά στο ίδιο παράπτωμα.

Οποιαδήποτε προσπάθεια ομιλίας είχε αιματηρό αποτέλεσμα καθώς η κοφτερή λεπίδα του χαλιναριού έκοβε τη γλώσσα.

Στη Σκωτία, η χρήση της συσκευής γινόταν με την παραμικρή αφορμή, ακόμα και από τους συζύγους.

Όταν μια κυρία, είχε αδυναμία στην γκρίνια και τον καυγά, ο αγανακτισμένος σύζυγος

είχε το δικαίωμα να την καταγγείλει και να την «συνετίσει» με το «χαλινάρι του κουτσομπολιού»

 Ο χρόνος που θα ήταν το χαλινάρι τοποθετημένο στο κεφάλι καθοριζόταν από τη Σκωτική εκκλησία ή από έναν τοπικό δικαστή.

Ιστορικές αναφορές επισημαίνουν ότι το χαλινάρι χρησιμοποιήθηκε ως μέσο ελέγχου στους σκλάβους της Βιρτζίνια στα μέσα του 18ου αιώνα.

Η χρήση του ήταν παρόμοια με μια άλλη συσκευή βασανισμού, τον κλοιό.

 Αποτελούνταν από δύο παράλληλες ξύλινες επιφάνειες, που ασφάλιζαν τα πόδια ή τους καρπούς του θύματος,

αφήνοντάς το έρμαιο στις κολασμένες βουλές του δήμιου.

 Η χρήση του χαλιναριού του κουτσομπολιού εξαπλώθηκε το 1500 και σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, όπως στη Γερμανία,

 όπου παρέμεινε ως μορφή βασανισμού μέχρι τις αρχές του 1800, κυρίως στα πτωχοκομεία.

Το 1800 έπαψε η χρήση του οριστικά.

Παρόλα αυτά το κουτσομπολιό επέζησε…

πηγή πληροφοριών: http://www.sowhat.gr/ , https://www.rodiaki.gr

Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook