Ικανοποιεί τη δίψα για λεπτομέρειες πίσω από την κλειδαρότρυπα,
μπορεί να χαλάσει σχέσεις, να σπείρει ανυπόστατες φήμες και να διασύρει ένα άτομο,
αφήνοντας τους άνδρες στην αφάνεια αυτής της συνήθειας, αν και πολλοί είναι αυτοί που είναι επιρρεπείς και υποκύπτουν στον πειρασμό.
Τα σκοτεινά χρόνια, που ταλάνισαν το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, από τον 5ο έως τον 15ο αιώνα, χαρακτηρίζονταν για τα βασανιστήριά τους.
Εκείνη την εποχή ο ανθρώπινος νους είχε εφεύρει πολλούς τρόπους για να αποσπάσει ομολογίες,
βαμμένες με πόνο και φρίκη και να τιμωρήσει.
Οι αφορμές ήταν πολλές: θρησκευτικές διαφορές, αιρετικές αντιλήψεις και κοινωνικά παραστρατήματα,
όλα καλούσαν σε έναν ακραίο βασανισμό του φταίχτη.
Στις μεθόδους βασανισμού λοιπόν μπορεί να ενταχθεί και το «χαλινάρι του κουτσομπολιού»,
που είχε αποδέκτη συνήθως τη γυναίκα, η οποία δεν κράταγε κλειστό το στόμα της και πίστευαν ότι με αυτό το βασανισμό
Ήταν ένα μέσο δημόσιας διαπόμπευσης και εξευτελισμού, όχι μόνο για τις κουτσομπόλες, αλλά συχνά για την εξόντωση των λεγόμενων μαγισσών
και κυρίως όσων τα λεγόμενα στρέφονταν κατά της εκκλησίας.
Ήταν έτσι κατασκευασμένη που πίεζε τη γλώσσα της προς τα κάτω με μία κοφτερή λεπίδα.
Και φυσικά δεν μπορούσε να βγάλει το σιδερένιο κατασκεύασμα καθώς αυτό ασφαλιζόταν με λουκέτο.
Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του χαλιναριού έγινε στη Σκωτία του 1567
και την ίδια εποχή χρησιμοποιήθηκε και στην Αγγλία, αν και εκεί δεν είχε επίσημα νομιμοποιηθεί σαν μορφή τιμωρίας και βασανισμού.
της φόραγαν το χαλινάρι για να τη συνετίσουν να σταματήσει.
Χρησιμοποιήθηκε επίσης ως σωματική τιμωρία και για άλλα αδικήματα,
Η τιμωρία γινόταν μάλιστα σε δημόσια θέα και συχνά οι τρόφιμοι κακοποιούνταν.
Ενώ το χαλινάρι ήταν προορισμένο για τις θηλυκές υπάρξεις
τα εθνικά αρχεία της Σκωτίας αναφέρουν ότι υπήρχαν περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκε και σε άνδρες.
Σε αυτή την κατηγορία ανήκαν οι νταήδες ή οι συκοφάντες.
Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι το χαλινάρι του κουτσομπολιού είχε φορεθεί στο Νότιγχαμ του 18ου αιώνα σε έναν τυφλό επαίτη
ώστε να μη μιλάει
και να μην τσακώνεται με τους τρόφιμους της φυλακής που ήταν έγκλειστος, λίγο πριν εκτελεστεί η θανατική ποινή του.
Υπάρχει άλλη μία ιστορία αυτή του David Persoun στη Σκωτία του 16ου αιώνα, που τιμωρήθηκε με το χαλινάρι για πορνεία.
Η περιφορά των παραβατών στους δρόμους με το χαλινάρι στο κεφάλι έκανε τον εξευτελισμό ακόμα μεγαλύτερο.
και να τον συνετίσουν ώστε να μην υποπέσει δεύτερη φορά στο ίδιο παράπτωμα.
Στη Σκωτία, η χρήση της συσκευής γινόταν με την παραμικρή αφορμή, ακόμα και από τους συζύγους.
Όταν μια κυρία, είχε αδυναμία στην γκρίνια και τον καυγά, ο αγανακτισμένος σύζυγος
είχε το δικαίωμα να την καταγγείλει και να την «συνετίσει» με το «χαλινάρι του κουτσομπολιού»
Ιστορικές αναφορές επισημαίνουν ότι το χαλινάρι χρησιμοποιήθηκε ως μέσο ελέγχου στους σκλάβους της Βιρτζίνια στα μέσα του 18ου αιώνα.
Αποτελούνταν από δύο παράλληλες ξύλινες επιφάνειες, που ασφάλιζαν τα πόδια ή τους καρπούς του θύματος,
αφήνοντάς το έρμαιο στις κολασμένες βουλές του δήμιου.
Η χρήση του χαλιναριού του κουτσομπολιού εξαπλώθηκε το 1500 και σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, όπως στη Γερμανία,
όπου παρέμεινε ως μορφή βασανισμού μέχρι τις αρχές του 1800, κυρίως στα πτωχοκομεία.
πηγή πληροφοριών: http://www.sowhat.gr/ , https://www.rodiaki.gr
Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook