Ο παχύρρευστος κοκκινωπός πηλός, με τις μοναδικές θεραπευτικές ιδιότητες εξορυσσόταν στη Λήμνο, από την αρχαιότητα έως τις αρχές του 20ου αιώνα.
Βοηθούσε σε φλεγμονές του δέρματος και οι γυναίκες το έπιναν στην περίοδο ή για να επισπεύσουν τη γέννα.
Σύμφωνα με σύγχρονες χημικές αναλύσεις της σύστασης του εδάφους, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι, μεταξύ άλλων είχε
Όλα αυτά τα συστατικά την κάνουν ευεργετική για τον οργανισμό. Η άργιλος είναι φυσική καολίνη, ουσία που χρησιμοποιείται σε δηλητηριάσεις από τροφές, δυσεντερίες, δυσπεψίες και σε διάρροιες.
Οι ενώσεις του αργίλιου, μαγνησίου και ασβεστίου αποτελούν αντιόξινα και αντιδιαρροϊκά φάρμακα.
Η κεκαυμένη μαγνησία που περιέχει, εξουδετερώνει ισχυρά οξέα και χορηγείται σε δηλητηριάσεις.
Ο σίδηρος βοηθάει στην αναιμία και χορηγείται στην κύηση, τη γαλουχία και σε γαστρεντερικά νοσήματα.
Το θείο στην ποσότητα που υπήρχε στην Λημνία γη, έχει αντισηπτική δράση για εξωτερικά τραύματα.
Σε συνδυασμό με αλκάλια καταστρέφει παράσιτα του δέρματος. Παρ’ όλα αυτά, οι θεραπευτικές ιδιότητες της γης της Λήμνου δεν αξιοποιούνται πια.
Στην αρχαιότητα εξορυσσόταν με τελετουργικό τρόπο από το λόφο Δεσπότης ή Μόσυχλος όπως ονομαζόταν στο παρελθόν,
το σημείο που είχε πέσει ο Ήφαιστος στη Λήμνο.
Σύμφωνα με το μύθο, θεράπευσε τα τραύματά του με τη βοήθεια του χώματος της περιοχής.
Η τελετή εξόρυξης της, αγιαζόταν από ιέρεια, που ερχόταν από την Ηφαιστεία.
Στη συνέχεια μετέφεραν το χώμα στην πόλη για να το επεξεργαστούν. Έριχναν το χώμα στο νερό, το έφτιαχναν σε μορφή υγρού πηλού και το άφηναν να κατακαθίσει.
Μετά αφαιρούσαν το πολύ νερό και έπαιρναν τη «λιπαρή» γη, που βρισκόταν στο κάτω μέρος, χωρίς την άμμο και τις πέτρες.
Σφράγιζαν τα φαρμακευτικά σκευάσματα με τη μορφή του Χριστού.
Κατά την τουρκοκρατία σφράγιζαν τα κομμάτια του πηλού με την ημισέληνο.
Ένα μικρός μέρος δινόταν και στους Έλληνες και Οθωμανούς Τούρκους επισήμους, που παρακολουθούσαν την τελετή εξόρυξης, αλλά ήταν μόνο για προσωπική χρήση….
Μικρή ποσότητα του πηλού δινόταν σε αγγειοπλάστες, για να κατασκευάσουν κύπελλα και αγγεία.
Το 1890 ο Καθηγητής Dr. Tozer στο βιβλίο του «τα νησιά του Αιγαίου» ανέφερε ότι, πολλοί Τούρκοι χρησιμοποιούσαν τα αγγεία,
γιατί πίστευαν ότι έτσι εξουδετερώνεται κάθε δηλητήριο, που έρχεται σε επαφή με τον πηλό.
Σιγά σιγά όμως άρχισαν να παρασκευάζονται παρόμοια σκευάσματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και η ζήτησή της μειώθηκε.
πηγή πληροφοριών: https://antikleidi.com
Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook