Επάγγελμα Μπαρμπέρης…. γιατρός!!

Οι μπαρμπέρηδες είναι από τα αρχαιότερα επαγγέλματα. Η πορεία τους είναι σημαντική και ο ρόλος τους στην κοινωνία πάντα αξιοσημείωτος.

Η λέξη Barber προέρχεται από την λατινική λέξη Barba που σημαίνει γενειάδα.

Το επάγγελμα του μπαρμπέρη χρονολογείται από το 3500πΧ αλλά τις περισσότερες και σημαντικότερες πληροφορίες

 τις έχουμε από τον Μεσαίωνα και την Κεντρική Ευρώπη, όπου το επάγγελμα του μπαρμπέρη άκμασε αλλά και πέρασε από διάφορα στάδια

που πραγματικά μας αφήνουν άφωνους γιατί πολύ απέχουν απ’ αυτά που ξέρουμε για τους σημερινούς μπαρμπέρηδες.

Από το μεσαίωνα μέχρι και το 19ο αιώνα οι μπαρμπέρηδες είχαν αυξημένες αρμοδιότητες.

Εκτός από κούρεμα και ξύρισμα έκαναν και χειρουργεία!

Επούλωναν πληγές, αντιμετώπιζαν κατάγματα, έκαναν αφαιμάξεις με βδέλλες και είχαν διάφορα βοτάνια κατά του πόνου.

Έκαναν δηλαδή το «γιατρό» και μερικοί έφθαναν ακόμη και να ακρωτηριάζουν πόδια μετά από γάγγραινα.

Εννοείται ότι σχεδόν όλοι μπορούσαν να κάνουν εξαγωγή δοντιών. Η περιποίηση προσώπου ήταν πλήρης.

Οι μπαρμπέρηδες διατηρούσαν κάποιου είδους λουτρά που υποδέχονταν τους πελάτες τους στους οποίους μπορούσαν να προσφέρουν μια σειρά από υπηρεσίες.

Τις πιο σοβαρές και εξειδικευμένες υπηρεσίες, πρόσφεραν οι Αρχικουρείς ή Χειρουργοί Κουρείς, οι οποίοι είχαν τον ρόλο του γιατρού.

Αυτό, συνέβαινε γιατί οι τότε γιατροί  ήταν οι περισσότεροι λόγιοι, ασχολούνταν με τα εκκλησιαστικά και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους περισσότερο στους πλούσιους.

Έτσι, ο απλός λαός είχε τους Κουρείς για γιατρούς.

Τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν ήταν συνήθως απλά αλλά πολλές φορές μπορούσαν να κάνουν ακόμα και ακρωτηριασμό μελών,

να βγάλουν δόντια και να  θεραπεύσουν κάποιες απλές ασθένειες των ματιών.

Στον ίδιο χώρο που δρούσαν αυτοί οι συγκεκριμένοι Κουρείς/γιατροί , υπήρχαν και οι μπαρμπέρηδες που πρόσφεραν υπηρεσίες στα μαλλιά και στα γένια έτσι όπως τις ξέρουμε.

Οι κουρείς δέχονται κόσμο στα λουτρά τους, να τους περιποιούνται, να τους λούζουν, να τους κάνουν μασάζ και να τους αφήνουν να κοινωνικοποιούνται στους χώρους τους.

Γι ‘ αυτόν το λόγο, τα κουρεία πρόσφεραν και άλλες υπηρεσίες όπως φαγητό, ποτό και μουσική.

Κάτι σαν πολυχώροι διασκέδασης και απόλαυσης.

Το επάγγελμα του κουρέα ήταν πάντα σημαντικό και πάντα συνδικαλισμένο.

Και, φυσικά, άλλαξε πολλές φορές κάστα ανάλογα με την περίοδο, την εποχή ή και την χώρα.

Στην Βιέννη, η ένωση του κουρέων χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και οι κουρείς έπρεπε να περάσουν από σχολή και πρακτική εξάσκηση χρόνων για να μπορέσουν να εξασκήσουν νόμιμα το επάγγελμά τους.

 Η σχολή διαρκούσε τρία χρόνια, ακολουθούσε η πρακτική από κουρέα σε κουρέα άλλα τρία χρόνια

 και μετά από νέες και επιτυχείς εξετάσεις ο κουρέας θα μπορούσε να αποκτήσει το πιστοποιητικό που θα του εξασφάλιζε μαγαζί και σταθερή εργασία.

Το 1548 κατά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία  το επάγγελμα του κουρέα αναγνωρίστηκε επίσημα αν και τότε όλη η κατάσταση που επικρατούσε ήταν δύσκολη και περίεργη.

Η στενή επαφή του κουρέα με τους ασθενείς (π.χ. το κόψιμο της βεντούζας, η αφαίμαξη, οι μικροεγχειρήσεις κλπ.)

οφείλονταν στο ότι η δυτική εκκλησία είχε απαγορέψει στους μορφωμένους γιατρούς να έρχονται σε επαφή με το αίμα των ασθενών.

Τον καιρό της πανούκλας,  ο κουρέας ήταν αυτός που αναλάμβανε να περιποιείται  τους ασθενείς.  

Αυτό, φυσικά, περιθωριοποιούσε τους κουρείς και τους έθετε σε μεγάλους κινδύνους. Με τα χρόνια, οι επιδημίες πέρασαν και όλα αποκαταστάθηκαν.

Σε άλλες φυλές του κόσμου, πάλι, όπου τα μαλλιά είχαν άμεση σχέση με τα πνεύματα και τα δαιμόνια,

οι κουρείς κατείχαν εξέχουσα θέση στην κοινωνία αφού μπορούσαν να απαλλάξουν , με ένα κούρεμα, τα στοιχειά που είχαν καταλάβει ένα σώμα.

Στις ίδιες κοινωνίες, οι κουρείς μπορούσαν  να τελέσουν διάφορα μυστήρια όπως γάμους και βαφτίσεις.

Λατρεύονταν και αποθεώνονταν από τον κόσμο όπως κάθε άλλος εκκλησιαστικό ηγέτης.

Έκαναν και διαφήμιση τις υπηρεσίες τους

Για να προβάλουν τη δουλειά τους έκαναν διάφορα τρικ. Στη μεσαιωνική Αγγλία, άφηναν στο παράθυρό τους μπολ με το αίμα των πελατών για να τραβήξουν την προσοχή των περαστικών και να αυξήσουν την πελατεία τους.

Για να σταματήσει αυτή η διαδικασία χρειάστηκε να απαγορευτεί με νόμο το 1307.

Τότε, σκέφτηκαν να τοποθετήσουν στην είσοδο ένα στύλο με κόκκινες και άσπρες γραμμές, οι οποίες συμβόλιζαν τις ματωμένες γάζες που πλένονταν και στέγνωναν πάνω στη ράβδο.

Αργότερα, το 1540, ψηφίστηκε νόμος σύμφωνα με τον οποίο οι κουρείς έπρεπε να έχουν

στύλους σε λευκό και μπλε χρώμα, που συμβόλιζαν παραδοσιακές υπηρεσίες καλλωπισμού.

Οι κουρείς που έκαναν και επεμβάσεις είχαν στύλο με κόκκινο και άσπρο χρώμα.

Μία άλλη ερμηνεία είναι ότι το κόκκινο του στύλου συμβόλιζε το αρτηριακό αίμα, το μπλε τις φλέβες και το άσπρο τους επιδέσμους.

Σήμερα

Οι μπαρμπέρηδες δημιουργούν χώρους με καλαισθησία και διευρύνουν τα μαγαζιά τους αλλά και τις υπηρεσίες τους

προσφέροντας εκτός από κούρεμα, χτένισμα ή ξύρισμα και άλλες γνώσεις ή προϊόντα που αφορούν το συνολικό στυλ, την γενική φροντίδα αλλά και την διασκέδαση των αντρών.

Στα μπαρμπέρικα, πια, ακούγονται οι καλύτερες μουσικές, οθόνες παρουσιάζουν αθλητικά events και χαλαροί καναπέδες φιλοξενούν μεγάλες συζητήσεις.

Βέβαια για καλό είναι την επόμενη φορά που θα επισκεφτείτε το μπαρμπέρικο να σιγουρευτείτε ότι ο μπαρμπέρης δεν έχει σκοπό αντί για κούρεμα να σας κάνει εγχείρηση…

πηγή πληροφοριών: https://www.thebmag.gr

Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook