Αυγό: Η ιστορία και τα οφέλη του!!

Η Παγκόσμια Ημέρα Αυγού γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Παρασκευή του Οκτωβρίου από τη Διεθνή Επιτροπή Ωοπαραγωγών, με σκοπό να μας υπενθυμίσει την υψηλή διατροφική αξία του…

Από πολύ παλιά ήταν σύμβολο της γονιμότητας, και της δημιουργία νέας ζωής. Ακόμα και σήμερα, προσφέρεται σε νέα ζευγάρια σαν σύμβολο δημιουργίας ή το σπάνε οι νεόνυμφοι πριν μπουν στο νέο σπιτικό, για να τους φέρει τύχη και απογόνους .

Το έλεγαν τρόφιμο της άνοιξης, καθώς οι κότες γεννούσαν λίγα αυγά τον χειμώνα και η παραγωγή ήταν μεγαλύτερη την Άνοιξη.

Σήμερα, έχει πλέον γίνει ένα βασικό συστατικό στη γαστρονομική παράδοση πολλών λαών και καταναλώνεται όλες τις εποχές του χρόνου.

Για λόγους που έχουν να κάνουν με την πίστη και τη λατρεία, άλλοι λαοί όπως οι ινδουιστές αποφεύγουν να τρώνε αυγά, αφού τα βλέπουν σαν μια ιερή πηγή ζωής.

Το αυγό συνδέεται με αρχαίους μύθους και παραδόσεις.

Στην ελληνική μυθολογία, σύμφωνα με μια εκδοχή, η Νύχτα και ο Αιθέρας γέννησαν ένα ασημένιο αυγό, προφανώς το φεγγάρι.

Από το αυγό αυτό βγήκε ο Έρωτας που ταξινόμησε τα πάντα και έπλασε το αχανές Χάος ψηλά στον ουρανό και την γη Γαία από κάτω.

Ενώ σύμφωνα με έναν άλλο μύθο, η Λήδα, από την ένωσή της με τον Δία, γέννησε ένα αυγό απ’ όπου αναδύθηκαν οι Διόσκουροι.

Επίσης, στην ελληνική αρχαιότητα αποθέτανε αυγά στα χέρια ειδωλίων του Διονύσου ως σύμβολα αναγέννησης.

Στη φινλανδική μυθολογία

Ο κόσμος είχε δημιουργηθεί από την έκρηξη ενός αυγού αγριόπαπιας: ο ουρανός ήταν το ανώτερο στρώμα του αυγού, το οποίο στηριζόταν από μια στήλη στο Βόρειο Πόλο, κάτω από τον Πολικό Αστέρα.

Στην κινεζική μυθολογία

 Ο κόσμος δημιουργήθηκε από ένα κοσμικό αυγό. Ο κρόκος είναι ο ουρανός και το ασπράδι η γη.

Κατά τη δημιουργία του κόσμου, το Κοσμικό Αυγό άνοιξε και τα δύο μισά σχημάτισαν τον ουρανό και τη γη.

Επέπλεε στο άχρονο διάστημα και περιείχε τις αντίθετες δυνάμεις του yin και του yang. Μετά από αιώνες επώασης ήρθε στη ζωή το πρώτο ον.

Στις αρχαίες ανατολικές θρησκείες

 Τα αυγά είναι σύμβολο δημιουργίας που συνδέεται με τις γιορτές της άνοιξης για αναγέννηση και αναζωογόνηση. Πολύ αργότερα, συνδέθηκαν με το Πάσχα, που ως χριστιανικό σύμβολο συμβολίζουν την Ανάσταση.

Στα σανσκριτικά, την ιερή γλώσσα της Ινδίας, είναι γραμμένο ότι το κοσμικό αυγό περιείχε το αιώνιο πνεύμα που γεννιέται, πεθαίνει και ξαναγεννιέται αιώνια.

Οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι ο θεός Πτα δημιούργησε το αυγό από τον ήλιο και το φεγγάρι.

Οι Φοίνικες, πίστευαν ότι ο ουρανός και η γη γεννήθηκαν σε ένα τεράστιο αυγό που διαχωρίστηκε στα δύο.

Στην Κίνα συνηθίζονται οι προσφορές αυγών την άνοιξη για γονιμότητα και αναγέννηση.

Λόγω της σύνδεσής του με την καινούρια ζωή, το αυγό έχει συχνά θεωρηθεί ως αφροδισιακό ή σύμβολο της γονιμότητας.

Οι χωρικοί της Κεντρικής Ευρώπης έτριβαν ένα αυγό στη λεπίδα του άροτρου ελπίζοντας να βελτιώσει τη σοδειά τους,

 ενώ στη Γαλλία συνηθίζεται για τη νύφη να σπάει ένα αυγό στο κατώφλι του νέου σπιτιού, πριν από την είσοδο, για να εξασφαλίσει πολλούς απογόνους.

Για τους Εβραίους αντίθετα, τα αυγά είναι τροφή πένθους – τροφή δηλαδή που δεν έχει ολοκληρωθεί η ζωή κάτι που συναντάμε και σε λαούς της Μεσοποταμίας, όπου προσφέρουν αυγά στους νεκρούς.

Η  περίοδος που άρχισε η εξημέρωση των πτηνών για κατανάλωση αυγών είναι άγνωστη.

Μερικά ινδικά ιστορικά συγγράμματα αναφέρουν πώς το κοτόπουλο ήταν ήδη εξημερωμένο το 3200 π.Χ.

 Σε αιγυπτιακά και κινεζικά γραπτά αναφέρεται ότι οι κότες έδιναν τα αυγά τους στον άνθρωπο από το 1400 π.Χ.

Στην Αρχαιότητα, οι Φοίνικες προτιμούσαν τα αυγά στρουθοκαμήλου, ενώ οι Ρωμαίοι κατανάλωναν εκτός από αυγά κότας και αυγά χήνας, φασιανού και μπλε παγονιού

Οι Κινέζοι προτιμούσαν τα αυγά κότας και περιστεριού, αλλά κατανάλωναν και αυγά διαφόρων άλλων πτηνών.

Οι αρχαίοι Πέρσες και οι Κέλτες γιόρταζαν την εαρινή ισημερία δωρίζοντας κόκκινα αυγά.

Τα αβγά μοιράζονταν στη διάρκεια του γεύματος, και στη συνέχεια, συνέθλιβαν προσεκτικά το κέλυφος σαν να κατέστρεφαν τις ημέρες της κακοκαιρίας.

Ήταν μια τελετή που γινόταν για να διώξουν τον χειμώνα και να υποδεχτούν την νέα ζωή που έφερναν η άνοιξη και το φως.

Τα αυγά καταναλώνονταν είτε μελάτα είτε σφικτά ως ορεκτικό ή επιδόρπιο.

Επιπλέον, τόσο ο κρόκος όσο και το ασπράδι του αυγού αποτελούσαν συστατικά διάφορων συνταγών.

Στην αρχαία Ρώμη κατανάλωναν αυγά, όπως και στην αρχαία Ελλάδα.

Όμως, παρά το γεγονός ότι ο διάσημος Ρωμαίος γαστρονόμος Απίκιος προτείνει, στο βιβλίο του, διάφορες συνταγές μαγειρικής με αυγά (φλαν και ομελέτες), η κατανάλωση των αυγών παρέμενε μικρή.

Αυτό αποδίδεται σε θρησκευτικές πεποιθήσεις, αλλά και σε δεισιδαιμονίες, όμως οι κύριοι λόγοι πρέπει να ήταν οικονομικοί.

Οι άνθρωποι τότε εκτιμούσαν ότι ήταν πιο κερδοφόρο να περιμένουν μέχρι το αυγό «να μετατραπεί» σε κότα ή κόκορα.

Η εξαίρεση στον κανόνα αυτό ήταν οι Κινέζοι, οι οποίοι θεωρούσαν το αυγό εξαιρετική διατροφική πηγή και έτσι, η χρήση του ήταν μεγάλη σε όλη την ανατολική Ασία.

Από τον Μεσαίωνα, δεν διατηρείται κανένα γραπτό στην Ευρώπη, που να αναφέρει το αυγό.

Ίσως επειδή – όπως το κρέας – η κατανάλωσή του, απαγορεύεται από την Καθολική Εκκλησία τις ημέρες νηστείας , δηλαδή, για περισσότερες από 160 ημέρες το χρόνο.

Βέβαια, τα κοτόπουλα δεν ακολουθούν το θρησκευτικό ημερολόγιο, αλλά αυτό των εποχών και του κύκλου της ζωής τους.

Έτσι, κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, που είναι μια χρονική περίοδος κατά την οποία το φως της ημέρας είναι και πάλι άφθονο, γεννούσαν πολλά αυγά.

Τα αυγά αυτά τα διατηρούσαν μέσα σε υγρό λίπος ή σε κερί μέχρι το Πάσχα, που μπορούσαν να καταναλωθούν για να γιορταστεί αυτή η ξεχωριστή ημέρα.

Φρόντιζαν όμως, να βελτιώσουν την εμφάνισή τους μετά από την πολυήμερη παραμονή τους στο κελάρι και να τα διακοσμήσουν όσο πιο όμορφα γινόταν.

Η συνήθεια αυτή έγινε ένα από τα αγαπημένα έθιμα, που το ακολουθούσαν πλούσιοι και φτωχοί.

Οι τελευταίες ημέρες του χειμώνα ήταν αφιερωμένες στη διακόσμηση των αυγών της άνοιξης.

Στους αριστοκρατικούς κύκλους , μέχρι τον 16ο αιώνα, καλούσαν επώνυμους καλλιτέχνες της εποχής για να ζωγραφίσουν τα αυγά, που ήταν ένα συμβολικό δώρο του Πάσχα

ανάμεσα στους ερωτευμένους, στους φίλους ή προς τον άρχοντα της περιοχής ή προς τον βασιλιά.

Η δημοτικότητα του αυγού του Πάσχα έφτασε σε ανείπωτα ύψη στην αυλή του τσάρου της Ρωσίας.

 Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, ο κοσμηματοπώλης της αυλής Carl Fabergé, δημιούργησε υπέροχα αυγά από χρυσό, κρύσταλλο και πορσελάνη.

Συνολικά δημιουργήθηκαν μέχρι την επανάσταση 54 αυγά Faberge εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους!

Μετά την επανάσταση η κυβέρνηση απαγόρευσε τη δημιουργία πολύτιμων αντικειμένων και ο Peter Carl Faberge εξορίστηκε στη Λωζάνη, όπου και έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του.

Μέχρι σήμερα, σε πολλούς πολιτισμούς αυγά διακοσμημένα στο χέρι, ανταλλάσσονται σαν δώρα για την άνοιξη ενώ διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε πολλές θρησκευτικές παραδόσεις.

Στα μέσα του δέκατου πέμπτου αιώνα, στην Ευρώπη, το αυγό της κότας σταδιακά πήρε το προβάδισμα έναντι όλων των άλλων.

Τον 18ο αιώνα, ο Λουδοβίκος XV, που λάτρευε τα αυγά «α λα κοκ» και τις μαρέγκες, είχε κατασκευάσει μεγάλο ορνιθώνα στις Βερσαλλίες.

Οι κότες κυκλοφορούσαν παντού και έδιναν άφθονα αυγά καθημερινά, που χρησιμοποιούνταν για τις ανάγκες του παλατιού.

O Menon, maitre d “hotel του στρατάρχη de Soubise, την εποχή του Λουδοβίκου XV, συγγραφέας του «»Nouveau traité de la cuisine»(1793), έλεγε για το αυγό :

«είναι ένα εξαιρετικά θρεπτικό τρόφιμο, που μπορούν να απολαύσουν γεροί και άρρωστοι, πλούσιοι και φτωχοί»

Την ίδια περίοδο αρχίζει να γίνεται γνωστή στην Ευρώπη η τεχνική του «τεχνητού κλωσήματος , που εφαρμοζόταν από τους Αιγύπτιους, και τον 19o αιώνα φτάνουν στην Ευρώπη από την Ασία

 κότες που διακρίνονταν περισσότερο για την παραγωγικότητά τους σε αυγά παρά για το νόστιμο κρέας τους.

Έτσι, η παραγωγή των αυγών αυξάνεται σημαντικά.

Το αυγό ξαναβρίσκει και επιστημονικά τη θέση που του ανήκει μεταξύ των τροφίμων και θεωρείται ένα δώρο της φύσης για την διατροφή του ανθρώπου.

Στην Ελλάδα

Το αυγό έχει κυρίαρχη θέση στη διατροφή μας. Το χρησιμοποιούμαι στη μαγειρικη και τη ζαχαροπλαστική ως βασικό συστατικό ,

το έχουμε πρώτο σε κατανάλωση κυρίως στα παιδιά και το έχουμε συνδέσει στις παραδόσεις μας.

Το αβγό περιέχει υψηλής αξίας πρωτεΐνες, βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όλα τα στοιχεία δηλαδή που είναι απαραίτητα για μια υγιεινή μεσογειακή διατροφή.

Πολλές οι πόλεις που έχουν μονάδες παραγωγής αυγών με πρώτη τη Νεοχωρούδα Θεσσαλονίκης που έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή

και που ήταν η πρώτη πόλη που ξεκίνησε μιας και η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η πτηνοτροφία και η ωοπαραγωγή.

Οφέλη

Το αβγό είναι ίσως η πιο πλήρης φυσική πηγή πολύτιμων διατροφικών στοιχείων,

καθώς είναι πλούσιο σε βιταμίνες Α, B6, B12, D και Ε, αλλά και σε φυλλικό οξύ, χολίνη, σίδηρο, ασβέστιο, σελήνιο, αντιοξειδωτικά και Ω3 και Ω6 λιπαρά οξέα.

Οι ειδικοί αναφέρουν ότι είναι εφάμιλλης αξίας με το μητρικό γάλα, ενώ εδώ και αρκετά χρόνια έχει καταρριφθεί ο μύθος που ήθελε το αβγό να συνδέεται με την αύξηση της χοληστερόλης

Όλες οι σχετικές μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κατανάλωση αβγών,

ακόμη και καθημερινά, δεν επηρεάζει σημαντικά τα επίπεδα χοληστερόλης εφόσον η διατροφή μας είναι ισορροπημένη και χαμηλή σε κορεσμένα λιπαρά.

Γιατί τα αβγά μας κάνουν καλό;

-Συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος

-Έχουν μεγάλη ικανότητα κορεσμού κι έτσι βοηθούν στη διατήρηση υγιούς βάρους

-Συμβάλλουν στην σωστή ανάπτυξη του εμβρύου στη διάρκεια της εγκυμοσύνης

-Αποκαθιστούν τον μυϊκό ιστό και περιορίζουν τη μυϊκή απώλεια

-Έχουν ευεργετική δράση για την εγκεφαλική λειτουργία

-Ενισχύουν την όραση και προλαμβάνουν την εκφύλιση της ωχρά κηλίδας.

πηγή πληροφοριών: http://poultry.gr

Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook