Ποιός ήταν ο δρόμος του μεταξιού(6ο μέρος)

Χαλέπι- Συρία

Το Χαλέπι περιλαμβάνεται στο Κατάλογο Μνημείων Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO από το 1986,

διαθέτει κληρονομιά που πάει πίσω στην 5η π.Χ. χιλιετία με μνημεία που δημιούργησαν οι μεγαλύτεροι αρχαίοι πολιτισμοί:

των Χετταίων,

των Ασσυρίων,

των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου (οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πόλη Βέροια),

των Ρωμαίων,

των Βυζαντινών

και αργότερα των Ομμεϋάδων και Αγιουβιδών χαλιφών,

των Μογγόλων,

των Μαμελούκων

και των Οθωμανών.

Πριν από τον πόλεμο άλλωστε πολλά μνημεία του είχαν αναστηλωθεί και το 2006 είχε ονομαστεί από τον Ισλαμικό Επιστημονικό και Εκπαιδευτικό Οργανισμό ως «Η πρωτεύουσα του ισλαμικού πολιτισμού».

Σε στρατηγικό σημείο, μεταξύ του ανατολικού μεσογειακού κόλπου και της κοιλάδας του Ευφράτη,

στο σταυροδρόμι πολλών εμπορικών οδών από τη 2η χιλιετία π.Χ., το Χαλέπι ξεχωρίζει ως ένα από τα βασικά κέντρα κατά μήκος των θρυλικών δρόμων του μεταξιού.

Στην αρχαία αυτή πόλη βρίσκονται μερικά καταπληκτικά μνημεία που μαρτυρούν τις κοινωνικές, πολιτιστικές και οικονομικές ανταλλαγές,

οι οποίες άνθισαν στην πόλη κατά τη «χρυσή» περίοδο των δρόμων του μεταξιού, από τον 12ο μέχρι τον 15ο αιώνα:

Η Ακρόπολη και το Τζαμί:

Η εξέχουσα ακρόπολη στην κορυφή του λόφου αποτελεί ένα σπουδαίο τοπόσημο. Η πόλη φιλοξενεί επίσης ένα πανέμορφο μεγαλοπρεπές τζαμί, που χτίστηκε αρχικά από τον Χαλίφη της δυναστείας των Ουμαγιδών στον 8ο αιώνα και αργότερα τροποποιήθηκε αρκετές φορές.

Το Παζάρι:

Το περίφημο “Bazar” εκτείνεται σε μήκος 13 χιλιομέτρων. Έχει αποτελέσει τον πυρήνα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της πόλης για εκατοντάδες χρόνια.

Μέχρι την πρόσφατη ιστορία, κάθε τμήμα του Bazar έφερε το όνομα των εμπόρων ή των προϊόντων του, για παράδειγμα το τμήμα του μαλλιού,

το τμήμα του χαλκού,

αυτό των ραφτάδων,

των μπαχαρικών κλπ.

Διάφορα καραβανσαράι, χάνια και χαμάμ υποστήριζαν αυτή την πολύβουη αγορά, προσφέροντας υπηρεσίες σε εμπόρους και ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο.

Σήμερα όμως η αρχαία ακρόπολη είναι κατειλημμένη από στρατιώτες και ως εκ τούτου βομβαρδίζεται από τους αντιπάλους αφού, όπως συνέβαινε και στην αρχαιότητα, βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο.

Σε άμεσο κίνδυνο βρίσκεται επομένως ο χεττιτικός ναός του Θεού των Θυελλών, ηλικίας τριών χιλιάδων ετών, αφού η προστασία του, όπως έχουν αναφέρει οι Γερμανοί ανασκαφείς είναι μόνον κάποια σακιά άμμου.

Η UNESCO και το ICOMOS μπορεί να καλούν τις αντιμαχόμενες πλευρές στη Συρία να σεβαστούν τις αρχαιότητες, που αποτελούν την πολύτιμη κληρονομιά της, όχι μόνο για λόγους ιστορικούς και πολιτιστικούς

αλλά και οικονομικούς λόγω του τουρισμού, όμως σε μία χώρα που σπαράσσεται από έναν ακραία αιματηρό πόλεμο και όπου ούτε η ανθρώπινη ζωή έχει αξία, τα μνημεία δεν τα υπολογίζει κανείς.

Μοσούλη 

Μία από τις τεράστιες βιομηχανικές και εμπορικές πόλεις, η Μοσούλη, στο σημερινό Βόρειο Ιράκ, και το σημαντικότερο κέντρο του Βορρά για το εμπόριο, τη βιομηχανία και τις επικοινωνίες,

ήταν κάποτε μια ακμάζουσα πόλη στους δρόμους του μεταξιού. 

Ο μουσουλμάνος γεωγράφος al-Muqaddasi του 10ου αιώνα, περιγράφει τη Μοσούλη ως τη “μητρόπολη της περιοχής.

” Είναι μια υπέροχη πόλη, όμορφα χτισμένη. Το κλίμα είναι ευχάριστο, το νερό υγιεινό. Εξαιρετικά φημισμένη και αρχαία, διαθέτει άριστες αγορές και πανδοχεία και κατοικείται από σημαντικές προσωπικότητες και πολυμαθείς άνδρες.

Από εδώ περνούν προμήθειες για τη Βαγδάτη και εκεί πηγαίνουν τα καραβάνια του Al-Rihab.

Έχει, επιπλέον, πάρκα, μαγειρικές σπεσιαλιτέ, εξαιρετικά φρούτα, πολύ ωραία λουτρά, υπέροχα σπίτια και καλά κρέατα: τα πάντα σε όλη την πόλη ευδοκιμούν.” 

Κάτω από τη δυναστεία των Αββασιδών, η Μοσούλη έγινε ένας σημαντικός οικονομικός κόμβος στον δρόμο του μεταξιού.

Από τότε και στο εξής, η Μοσούλη συνέχισε να αναπτύσσει προηγμένες τεχνικές στην τέχνη και την παραγωγή πολυτελών αγαθών. 

Η Μοσούλη έγινε επίσης διάσημη για τις βιομηχανίες που βρίσκονταν στην πόλη: 

Παραγωγή αργού πετρελαίου:

Διάφορες πηγές μαρτυρούν την παραγωγή αργού πετρελαίου στο Ιράκ, όπου υπήρχαν διαρροές στην ανατολική όχθη του Τίγρη κατά μήκος του δρόμου προς τη Μοσούλη.

Μουσουλμάνοι ταξιδιώτες ανέφεραν ότι παραγόταν και εξαγόταν σε μεγάλες ποσότητες.

Παραγωγή κλωστοϋφαντουργίας:

Η Μοσούλη ήταν δημοφιλής για την παραγωγή των καλύτερων υφασμάτων. Τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα ήταν ιδιαίτερα φημισμένα.

Έδωσε εξάλλου το όνομά της στο λεπτό ύφασμα μουσελίνα.

Σήμερα δυστυχώς και οι δυο αυτές ιστορικές πόλεις είναι μόνο ερείπια και νεκρούς. Κατάφεραν να τις μετατρέψουν σε πελώρια νεκροταφεία και χάθηκε κάθε ίχνος ζωής και πολιτισμού..

Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook ή Την ομάδα μας στο Facebook