Ξεκινά από τον ποταμό Ρίο Νέγρο στον Βορρά, γύρω δηλαδή στον τεσσαρακοστό παράλληλο νοτίου πλάτους, και φθάνει ως το στενό του Μαγγελάνου, που την χωρίζει από ένα μεγάλο νησί, την περίφημη «Γη του Πυρός».
Το όνομα Παταγώνες το έδωσε στους ιθαγενείς Τεχουέλτσες (που στη δική τους γλώσσα σημαίνει οι άνθρωποι που ήλθαν από τη θάλασσα) ο πορτογάλος θαλασσοπόρος Φερδινάνδος Μαγγελάνος,
ο οποίος για λογαριασμό του βασιλιά της Ισπανίας έκανε, πρώτος αυτός, τον γύρο του κόσμου και πρόσθεσε απέραντες εκτάσεις στο στέμμα της Καστίλλης.
Το ταξίδι του Μαγγελάνου το έχει περιγράψει ο γραμματικός του Αντώνιος Πιγκαφέτα, που ο δικός μας Φώτης Κόντογλου υποστηρίζει πως ήταν από τη Ρόδο.
με τέσσερις καραβέλες, ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που αποφάσισε να παραπλεύσει τις αφιλόξενες και επικίνδυνες ακτές της Αργεντινής
Τον Οκτώβριο του 1520 οι καραβέλες βρέθηκαν σε ένα αραξοβόλι, εκεί όπου σήμερα είναι το παταγωνικό λιμάνι του Σαν Τζουλιάν.
Οι ισπανοί ναύτες έβγαιναν κάθε μέρα στην ακτή για να μαζέψουν ξύλα, να προμηθευτούν νερό, χόρτα κλπ., αλλά επί δύο μήνες δεν είχαν δει άνθρωπο!
«Περάσανε δύο μήνες δίχως να δούμε άνθρωπο. Μια μέρα, εκεί που δεν το περιμέναμε, φανερώθηκε ένας άνθρωπος γίγαντας.
Στεκότανε στην αμμουδιά σχεδόν γυμνός και χόρευε τραγουδώντας και ρίχνοντας στο κεφάλι του κάποια σκόνη.
Ο καπετάνιος έστειλε στη στεριά έναν ναύτη, παραγγέλνοντάς του να κάνει τις ίδιες χειρονομίες, για να του δείξει πως είμαστε φίλοι του, και ο αγριάνθρωπος το κατάλαβε καλά και ήρθε σε ένα μικρό νησί που είχε ξεμπαρκάρει ο καπετάνιος…
Αυτός ο άνθρωπος ήτανε τόσο μεγαλόσωμος, που το κεφάλι μας έφτανε με το ζόρι ίσαμε τη μέση του.
Η Αργεντινή έχει τα 3/4, που είναι μια απέραντη στέπα, και η Χιλή το 1/4, που καταλαμβάνεται από τον επιβλητικό ορεινό όγκο των Ανδεων,
με κορυφές πάνω από 5.000 μ. και παγετώνες που εκτείνονται σε δεκάδες και εκατοντάδες χιλιόμετρα.
Στα σύνορα Αργεντινής και Χιλής και σε μήκος 350 χλμ. εκτείνεται ο επιβλητικός όγκος των Los Glaciares (των παγετώνων), τον οποίο ο επισκέπτης προσεγγίζει μέσα από τις λίμνες Αρχεντίνο, Βιέδμα και Σαρμιέντο.
Υπάρχουν πολυτελή Καταμαράν που φθάνουν δίπλαστους παγετώνες Παρίτο, Μορένο, Ουψάλα, κλπ.
Είναι ένα θέαμα αξέχαστο!
Το συγκεκριμένο νησί γοήτευε τους ταξιδιώτες και τους εξερευνητές ήδη από την εποχή του Μαγγελάνου,ο οποίος ήταν αυτός που του χάρισε και την ονομασία .
Συγκεκριμένα, περνώντας από εκεί το 1520 αντίκρισε φωτιές που αιωρούνταν στην ομίχλη της θάλασσας,
τις οποίες είχαν ανάψει οι ιθαγενείς Yamana που κατοικούσαν εκεί, λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών.
Από το τρενάκι del fin del Mundo, με το οποίο διασχίζεις το πανέμορφο εθνικό πάρκο της Γης του Πυρός, ως το Museo del Fin del Mundo μέσα στην πόλη·
από τα Τ-shirts ως τα καπελάκια του γκολφ, όλα πληροφορούν τον επισκέπτη ότι το μεγάλο ταξίδι έφθασε στο τέρμα,
Οι κάτοικοι ζουν το καλοκαίρι από τον τουρισμό και την αλιεία (εδώ ψαρεύονται γιγαντιαία καβούρια),
ενώ τον χειμώνα εργάζονται στις λίγες βιομηχανίες, κυρίως ιαπωνικές, που έχουν επωφεληθεί του προνομιακού φορολογικού καθεστώτος,
και στις πετρελαιοπηγές που άνοιξαν τελευταία.
Οι φωτιές που είδε ο Μαγγελάνος είναι σήμερα σβηστές, αφού οι ιθαγενείς εξοντώθηκαν από τους κυνηγούς κεφαλών που είχαν μισθώσει οι άγγλοι κτηνοτρόφοι της περιοχής,
από τους χρυσοθήρες και από τον στρατό της Αργεντινής και της Χιλής.
Οι φυλές αυτές, που είχαν επιβιώσει για χιλιάδες χρόνια μέσα στις πιο δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες, υπέκυψαν στις επιδημίες,
έγιναν στόχοι των λευκών και σφαγιάσθηκαν από τους «κεφαλοκυνηγούς» των γαιοκτημόνων.
και πλέκουν μικρά καλάθια με παράξενους κόμπους που καθένας τους αντιπροσωπεύει και ένα θρήνο για τα βάσανα της φυλής τους.
Τρεις ήταν οι κύριες φυλές των Ινδιάνων της περιοχής,
Το 1830 διέπλευσε τις νότιες ακτές της Γης του Πυρός το βρετανικό πλοίο «Μπιγκλ» με καπετάνιο τον Ρόμπερτ Φιτζρόι και επιβάτη τον περίφημο Κάρολο Δαρβίνο,
ο οποίος επικεφαλής επιστημονικής αποστολής μετέβαινε στα νησιά Γκαλάπαγκος για να μελετήσει την «εξέλιξη των ειδών», το βιβλίο που στήριξε τη γνωστή δαρβινική θεωρία για την καταγωγή του ανθρώπου.
Περιφρόνησε τις πιρόγες τους, περιφρόνησε τη γλώσσα τους («μετά βίας αξίζει να ονομάζεται έναρθρη»)
και εξομολογήθηκε ότι δυσκολευόταν να πείσει τον εαυτό του ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν «συνάνθρωποι και κάτοικοι του ίδιου κόσμου»!
Την απάντηση στις ρατσιστικές αυτές θεωρίες του μεγάλου φυσιοδίφη την έδωσε ένας συμπατριώτης του,
από τη διάλεκτο των Γιαγκάνες, αποδεικνύοντας ότι αυτοί οι απομονωμένοι ψαράδες ήσαν ένας λαός πλούσιος σε εκφραστικά μέσα.
Η εικόνα είναι πραγματικά εντυπωσιακή καθώς βλέπουμε δύο στρώματα νερού σε διαφορετικό χρωματισμό να προσεγγίζουν το ένα το άλλο και να μοιάζουν ότι δεν αναμειγνύονται.
Ωστόσο, η ανάμειξη των νερών συμβαίνει αλλά σε πολύ αργό χρόνο εξαιτίας της διαφοράς στην αλατότητα των νερών και της θερμοκρασίας. Η διαφορά στην πυκνότητα των νερών επιτρέπει να έρχονται κοντά αλλά να μην αναμειγνύονται αμέσως.
Εμείς σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε μια διαδρομή με το τρένο στο εθνικό πάρκο της Ουσουάια και στη συνέχεια να δούμε το εντυπωσιακό βίντεο που δείχνει το σημείο που συναντιούνται οι δυο ωκεανοί!!
Ελάτε στην παρέα της ”Γωνιά Χαλάρωσης” στο Facebook
πηγή πληροφοριών : https://glow.gr/