Ο ορισμός της ομορφιάς στην Αρχαία Ελλάδα..

Ποια ήταν τα πρότυπα ομορφιάς για μια γυναίκα και έναν άνδρα στην Αρχαία Ελλάδα!

Η ομορφιά από τα αρχαία χρόνια ήταν ιδιαιτέρως σημαντική, τόσο όσον αφορά τους άνδρες όσο και τις γυναίκες, με τα πρότυπα ομορφιάς στην Αρχαία Ελλάδα να είναι συγκεκριμένα.

Σε ορισμένα συμπεράσματα για το τι θεωρούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες ομορφιά, μπορούμε να καταλήξουμε παρατηρώντας τα αγάλματα που απεικόνιζαν μια ανθρώπινη μορφή στις ιδανικές προδιαγραφές της εποχής.

 Το κάλλος ωστόσο, έχει περιγραφεί κατά καιρούς ως “συμφορά” που φέρει τις συνέπειες μιας “ολιγοχρόνιας τυραννίδας”. Η τοποθέτηση του όρου στο σήμερα και η σύγκριση του ρόλου του με το χθες, προκύπτει αναπόφευκτα.

Ο όρος “αισθητική” χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Γερμανό Αλεξάντρ Μπάουμγκαρντεν, που άνοιξε τον δρόμο σε έναν κλάδο με κεντρικό θέμα τη φύση της ομορφιάς και της τέχνης.

Ο καλλωπισμός γίνεται μια έννοια με ιδιαίτερο ρόλο στην αρχαία Ελλάδα. Θέμα πολλών κωμωδιογράφων της εποχής, η γυναικεία φιλαρέσκεια, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Αντιφάνη

ο οποίος περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια, τα στάδια της καλλωπιστικής προετοιμασίας μιας κομψής γυναίκας.

“Καθαρίζεται πρώτα, τρίβει το δέρμα της, χτενίζεται, σπογγίζει το σώμα της, πλένεται, καθρεφτίζεται, ντύνεται, αρωματίζεται, στολίζεται, αλείφεται με πομάδες”.

Στην πραγματικότητα, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η φυσική ομορφιά

είχε άμεση συσχέτιση με την εσωτερική ομορφιά,

που σημαίνει ότι οι όμορφοι άνθρωποι ήταν επίσης ηθικά καλοί,

ενώ αυτοί που θεωρούνται «άσχημοι» δεν είχαν χαρακτήρα.

Οι αρχαίοι Έλληνες που ήταν όμορφοι, ιδιαίτερα οι άνδρες, συχνά περιγράφονταν ως «καλόκαγαθος», ένα επίθετο που συνδυάζει το «kalos», που σημαίνει όμορφο και «agathos», που σημαίνει ενάρετο ή καλό.

Δεν ήταν λίγοι οι άνδρες που κορδώνονταν για την ομορφιά,

το μυαλό τους και την αγάπη των θεών.

Για χρόνια, τα κλασικά γλυπτά των αρχαίων Ελλήνων

ήταν “προϊόν φαντασίας, βουτηγμένο στην τελειότητα”

Όσα σήμερα, πολλοί επιδιώκουν να “χτίσουν” μέσα από γυμναστήρια, για τους Αθηναίους ή Σπαρτιάτες πολίτες θεωρούνταν “θεία δώρα”.

Το πρότυπο της όμορφης γυναίκας πλέκει μια εντελώς διαφορετική ιστορία στο πέρασμα των αιώνων.

“Στα αρχαία χρόνια, μια ελκυστική γυναίκα συχνά έφερε στοιχεία δαίμονα.

Ήταν μοχθηρή επειδή ήταν όμορφη, και ήταν όμορφη ακριβώς επειδή ήταν μοχθηρή. Αντίθετα, η γοητεία ενός άνδρα δεν ισοδυναμούσε με αρνητικές παραμέτρους”.

Η ομορφιά συχνά, παραλληλιζόταν με ανταγωνιστικό άθλημα, ακόμη και κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων.

Τυπικό παράδειγμα, η Αφροδίτη Καλλίπυγος όπου εικονίζεται σε αφροδισιακή στάση.

Με ανασηκωμένο τον μανδύα της ρίχνει το βλέμμα πίσω από την πλάτη της προς τους δύο ξεσκέπαστους γλουτούς της.

Το όνομα του έργου εκδηλώνει το θεσπέσιο του θεάματος.

Η ανδρική και γυναικεία ομορφιά προκάλεσαν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα πολλές έριδες, θυμούς και πολέμους,

αλλά αποσόβησαν παράλληλα και πολλούς θανάτους, και καταστροφές ή επηρέασαν πολλούς στη λήψη σημαντικών αποφάσεων.

Η Ωραία Ελένη θάμπωσε τον γιο του βασιλιά της Τροίας, τον Πάρη ενώ ήταν παντρεμένη με τον Μενέλαο.

Η αρπαγή της από τον Πάρη ήταν η αφορμή για τον πιο καταστρεπτικό πόλεμο κατά την αρχαιότητα, τον Τρωικό.

Ο Αχιλλέας και ο Αγαμέμνονας ήρθαν σε φιλονικία για τις όμορφες Χρυσηίδα και Βρισηίδα.

 Η όμορφη κόρη του βασιλιά της Κρήτης, Μίνωα ερωτεύτηκε τον εξίσου όμορφο Θησέα,

τον οποίο έσωσε από τον Μινώταυρο, δίνοντας το γνωστό μίτο για να βγει από τον Λαβύρινθο.

Η όμορφη Δαλιδά υπήρξε μοιραία για τον Σαμψών,

η όμορφη Ασπασία επηρέαζε σημαντικά τον Περικλή στις αποφάσεις του,

όπως και η Αμαλία τον βασιλιά Όθωνα.

Η απονομή του “Μήλου της Καλλίστης”, της ομορφότερης, από τον Πάρη στην Αφροδίτη προκάλεσε την οργή της Ήρας.

Ίσως η περίπτωση αυτή αποτελεί την πρώτη εκδήλωση “καλλιστείων” στον κόσμο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της γυναικείας ομορφιάς είναι η ωραία Ελένη της Τροίας…Όμως, εδώ έρχεται η δικαίωση των γυναικών με ”πιασίματα”..

Ενώ σήμερα οι γυναίκες επικεντρώνονται κυρίως στους γλουτούς και στο στήθος,τα τέλεια γυναικεία σώματα στην αρχαία Ελλάδα συχνά έρχονταν με περισσότερο λίπος γενικά.

Με λίγα λόγια οι αρχαίοι Έλληνες προτιμούσαν τις καμπύλες γυναίκες με κοιλιά και μια κοιλιακή μέση.

Αυτό εξηγείται από τις αμέτρητες απεικονίσεις της Αφροδίτης, της θεάς της αγάπης,

με μια ξεχωριστή σακούλα λίπους στο κάτω στομάχι της και μεγαλύτερους γοφούς που δεν ήταν τελείως στρογγυλεμένοι.

Μέχρι πολύ πρόσφατα, το υπερβολικό λίπος θεωρήθηκε εξαιρετικά ελκυστικό για μια γυναίκα, καθώς χρησίμευε ως ένδειξη της τάξης της.

Οι γυναίκες που ήταν λεπτές ήταν πιθανότατα σκλάβες ή εργάτες που ασκούσαν σωματική εργασία όλη την ημέρα και δεν μπορούσαν να φάνε επαρκώς.

Η ανδρική ομορφιά επικεντρώθηκε στο σώμα. Η αθλητική σωματική διάπλαση, με στρογγυλεμένους, σφικτούς μύες και λίγο λίπος, θεωρήθηκε πιο ελκυστική.

Οι άντρες με κοκκινωπά ξανθά μαλλιά, γεμάτα χείλη και αστραφτερά μαυρίσματα θεωρούνταν τα πιο όμορφα στην αρχαία Ελλάδα.

Σύμβολο κύρους το βάψιμο του προσώπου ήταν ένας ακόμη τρόπος για να ενισχυθεί το ιδεώδες της ομορφιάς στην Αρχαία Ελλάδα.

Υπήρχαν διαφορετικά στιλ βαψίματος που υιοθετούνταν από διαφορετικές γυναίκες.

Ένας τύπος γυναικών ήταν οι παλλακίδες, οι οποίες μπορούσαν να αναγνωριστούν από το βάψιμό τους και μόνο.

Οι παλλακίδες έτειναν να βάφουν με έντονους σκούρους τόνους τα μάτια τους και τα χείλη τους με φωτεινά χρώματα.

Αντίθετα, όσο πιο υψηλά ιστάμενη ήταν μία γυναίκα στην Αρχαία Ελλάδα, τόσο πιο φυσικό ήταν το βάψιμό της.

Τα μαλλιά στην Αρχαία Ελλάδα

Οι πρώιμες απεικονίσεις γυναικών στην Ελλάδα τις έδειχναν να φορούν στα μαλλιά τους λεπτές κορδέλες.

Αυτό το χτένισμα το συναντάμε κυρίως σε τοιχογραφίες της αρχαϊκής εποχής.

Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, βλέπουμε πως άλλαζαν και τα χτενίσματα.

Έτσι, στον 5ο αιώνα, παρότι οι γυναίκες συνέχισαν να έχουν μακριά μαλλιά, συνήθιζαν να τα πιάνουν, κυρίως σε κότσους.

Πολλές φορές τα μαλλιά στολίζονταν με διακοσμητικά ή ακόμη και με κοσμήματα στις πιο εύπορες.

Τα κοντά μαλλιά από την άλλη συμβόλιζαν το πένθος ή την χαμηλή κοινωνική τάξη.

Η ομορφιά και οι Φιλόσοφοι..

Το ωραίο, κατά τον Πλάτωνα, δεν υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, αλλά στον κόσμο των ιδεών.

Η άποψη του Πλάτωνα για το θέμα της εξωτερικής εμφάνισης ήταν ότι η ομορφιά αποτελεί μόνο ένα φυσικό πλεονέκτημα, και τίποτα περισσότερο.

Αυτό που στην ουσία, πρεσβεύει ο Πλάτωνας είναι ότι η όμορφη εξωτερική εμφάνιση ενός ανθρώπου δεν σχετίζεται σε καμία περίπτωση με την εικόνα του εσωτερικού μας κόσμου.

Ο Αριστοτέλης από την άλλη, έλεγε για την εξωτερική ομορφιά ενός ανθρώπου, ότι αποτελεί “το σημαντικότερο προσόν, πολύ περισσότερο και από την καλύτερη συστατική επιστολή”.

Αντίθετα από τον Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης αναζητεί την ομορφιά όχι στον υπεραισθητό, αλλά στον πραγματικό κόσμο.

Για τον Αριστοτέλη η ομορφιά είναι αντικειμενικά υπαρκτή ποιότητα, ιδιότητα που έχουν τα ίδια τα αντικείμενα, τα πράγματα.

Ο Αριστοτέλης προβάλλει και συστηματοποιεί τα γνωρίσματα του ωραίου, ενώ πιστεύει πως η ωραία εμφάνιση είναι τόσο σημαντική, που πολλές φορές θα μπορούσε

ένας όμορφος άνθρωπος χωρίς άλλα προσόντα να υπερτερήσει κάποιου άλλου λιγότερο όμορφου, ακόμα και αν ο δεύτερος διέθετε πάρα πολλές γνώσεις.

Ο Σωκράτης πίστευε πως αυτός που διαθέτει την εξωτερική ομορφιά, θα υποφέρει όπως σε μία ολιγοχρόνια τυραννίδα.

Όπως συνέβη με την Ελένη, τον Αχιλλέα, τον Αγαμέμνονα. Πολλοί φιλόσοφοι μπορούσαν να προβλέψουν ότι πίσω από το ωραίο κρύβονται πολλοί κίνδυνοι.

Η φιλοσοφική άποψη για το εξωτερικό κάλλος μοιάζει να επιβεβαιώνεται μέχρι σήμερα, με πολλούς σύγχρονους τραγικούς ήρωες στις θέσεις των παλιών.

Σήμερα χρησιμοποιούμε κρέμες προσώπου και σώματος για να προστατέψουμε και να περιποιηθούμε το δέρμα μας..

Ποιός σας είπε ότι δεν είχαν κρέμα στην αρχαία ελλάδα..Είχαν και μάλιστα ήταν πάρα πολύ καλή!!

Ο πρώτος που παρασκεύασε κρέμα ενυδατική στην αρχαία Ελλάδα ήταν ο Γαληνός.

Κρέμα Γαληνού ή Cold Cream

 Πρόκειται για παρασκευή με την μορφή νερό-στο-λάδι (water in oil) κατά την οποία η λιπαρή φάση είναι μεγαλύτερη από την υδατική.

Η κλασική συνταγή περιλαμβάνει μεγάλη ποσότητα μελισσοκεριού, που συνδυάζεται με κάποιο λάδι, συνήθως ελαιόλαδο, και συμπληρώνεται με μια πολύ μικρή ποσότητα ροδόνερου.

Η συνταγή αυτή χρεώνεται στον φημισμένο γιατρό Γαληνό της αρχαίας Ελλάδας, οποίος και πρώτος συνδύασε λίπος με νερό

για να παρασκευάσει ένα ενυδατικό προϊόν.

Η ονομασία “cold cream” προέκυψε αργότερα χάρη στην χαρακτηριστική αίσθηση δροσιάς που αφήνει η κρέμα αυτή με την εφαρμογή της.

Πως μπορούμε να φτιάξουμε την κρέμα του Γαληνού αν και είναι προτιμότερο να απευθυνθείτε σε ειδικό..

8 κουταλιές της σούπας αγνό παρθένο ελαιόλαδο(ή αμυγδαλέλαιο το οποίο το βρίσκουμε στα φαρμακεία, ή οποιοδήποτε βοτανόλαδο που έχουμε  παρασκευάσει εμείς στο σπίτι μας
-2  κουταλιές της σούπας κερί μέλισσας
-3 κουταλιές σούπας ροδόνερο ή  ανθόνερο  λεβάντας.. . Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αν θέλουμε κάποιο έγχυμα από καλέντουλα, ροδοπέταλα ή χαμομήλι.
-1 αποστειρωμένο βαζάκι
προαιρετικά (αφού η κρέμα μας γίνει χλιαρή)10-15 σταγόνες αιθέριο έλαιο τριαντάφυλλο.
Σε μπεν μαρί και σε χαμηλή φωτιά βάζουμε το κερί να λιώσει.. Προσθέτουμε το λάδι της επιλογής μας.
Συγχρόνως  βάζουμε και το ανθόνερο (ή φτιάχνουμε έγχυμα  με το βότανο που θέλουμε,) σε μπέν  μαρί να ζεσταθεί.

Στη συνέχεια   αποσύρουμε από τη φωτιά, και αναμιγνύουμε την υδάτινη με την ελαιώδη φάση ρίχνοντας  το νερό στο λάδι  λίγο -λίγο,  ανακατεύοντας με ένα μιξεράκι..

Ανακατεύουμε μέχρι το μίγμα να πάρει την μορφή κρέμας..

Σε αυτή τη φάση αφού θα έχει πέσει η θερμοκρασία του μίγματος προσθέτουμε το αιθέριο έλαιο τριαντάφυλλο .

Τέλος αποθηκεύουμε σε αποστειρωμένο βαζάκι.
Διατηρείται για 2 μήνες στο ψυγείο το καλοκαίρι και το χειμώνα σε δροσερό μέρος..

πηγή πληροφοριών: https://www.dailytvradio.gr, / sportime.gr

Ελάτε στην παρέα της ”Γωνιά Χαλάρωσης” στο Facebook