Ριάνα Ζιβανού- Το νόημα θα το συλλάβει πρώτα η ψυχή και μετά ο νους!!

Σήμερα έχουμε στη συντροφιά μας την ποιήτρια και στιχουργό Κα Ριάννα Ζηβανού. Καλώς ήρθατε και θα θέλαμε να μας μιλήσετε για ..ποιήση. Σε ποιά ηλικία αρχίσατε την ποιητική συγγραφή;

Ξεκίνησα να γράφω σε πολύ νεαρή ηλικία.

Τις πρώτες μου ποιητικές απόπειρες όσο παράξενο και αν φανεί της ξεκίνησα σχεδόν πριν την εφηβεία. Ήταν μια ανάγκη έκφρασης αυθόρμητη που μου έδινε ένα συναίσθημα χαράς και ενθουσιασμού.

Κάθε χρόνο από το 1943 εκδίδετε ένα συλλεκτικό έργο ‘’Φιλολογική Πρωτοχρονιά’’ και για το 2021 κάνατε σάυτό την πρώτη έκδοση των ποιημάτων σας. Τι ακριβώς είναι αυτή η έκδοση και τα συναισθήματα σας.

Την πρώτη επίσημη έκδοση των ποιημάτων μου την έκανα στην φιλολογική πρωτοχρονιά,ένα συλλεκτικό εργο που εκδίδεται από το 1943 από τον  οίκο Μαυρίδη.Την συνέχεια της έκδοσης την ανέλαβε ο Αντώνης θαλασσέλης.Ενα σημαντικό έργο πνοής για τον πολιτισμό.

Βραβευμένο στο παρελθόν από την Ακαδημία Αθηνών, Βραβείο ΙΠΕΚΤΣΙ  και με έπαινο  Ακαδημίας. Συμμετέχουν σε αυτό σημαντικοί λογοτέχνες, πεζογράφοι , εικαστικοί και ποιητές.Η συγκίνηση για την συμμετοχή μου ήταν μεγάλη γιατί για εμένα ήταν ιδιαίτερη τιμή να συμμετέχω με εφτά δικά μου έργα σε μια τόσο ξεχωριστή έκδοση.

Και στιχουργός επίσης και θα ήθελα να μας πείτε πότε πήραν μελωδία οι πρώτοι σας στίχοι;

Η στιχουργική μου πορεία ξεκίνησε το 2003 με την δισκογραφική εταιρεία energy music. Με ένα  τραγούδι μου σε cd στο οποίο συμμετείχα πανελλαδικής κυκλοφορίας. Έτσι έγινα και μέλος της πρώην ΑΕΠΙ. Τώρα είμαι μέλος στο νέο επίσημο φορέα της ΕΔΕΜ. Στην πορεία λόγω πολλών υποχρεώσεων είχα ένα μεγάλο διάστημα αποχής. Και τώρα κάνω μια δυναμική επανεκκίνηση. Είναι πνευματική ανάγκη για εμένα αυτό.

Γράφετε ποίηση για κάτι συγκεκριμένο ή για οτιδήποτε μπορεί να κεντρίσει την έμπνευσή σας ;

Η ποίηση για εμένα  είναι ανάγκη ζωής.

Και όπως είχε πει και η Σπινόζα “η ένταση της στιγμής γίνεται ένταση ζωής, ευφορία ψυχική, χαρά , δύναμη”Δεν είναι ποίηση κάτι απλό,είναι μια βιωματική εμπειρία .

Η ατμόσφαιρα του ποιητή είναι η ομορφιά.

Για να γράψει κανείς ποίηση πρέπει να έχει δεί και να έχει αισθανθεί πολλά πράγματα.

Είναι η μητέρα των τεχνών!!

Γιατί πιστεύτε ότι οι πεισσότεροι αναγνώστες προτιμούν να διαβάσουν ένα μυθιστόρημα από το να διαβάσουν ποίηση. Είναι πιο περίπλοκη η ποίηση;

Η αλήθεια είναι ότι η ποίηση δεν έχει μεγάλο αναγνωστικό κοινό.

Πρώτα από όλα φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο ο τρόπος που έχουν καθιερώσει να προσεγγίζεται η ποίηση είναι στεγνός π.χ ανάλυση δομών και συλλαβών και στείρας ερμηνείας των στίχων.

Αυτό δεν γεννά καμία αγάπη για την ποιητική τέχνη. Ένας άλλος λόγος είναι ότι η πρέπει να φύγεις από τους κανόνες της συνηθισμένης επικοινωνίας και τα τετριμμένα για να κατανοήσεις την ποίηση.

Το νόημα θα το συλλάβει πρώτα η ψυχή και μετά ο νους. Θέλει μια άλλη πνευματική προσέγγιση που πολλές φορές είναι κοπιαστική . Κάποιοι αυτό το αποφεύγουν. Δεν υπάρχει παιδεία στο θέμα της ποιήσεως.

Για το μέλλον ετοιμάζετε κάτι ;

Στο μέλλον σκέφτομαι να εκδώσω και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα μια προσωπική ποιητική μου συλλογή και προσδοκώ να το κάνω σε ετήσια βάση πλέον. Στα σκαριά είναι και μελοποιήσεις στίχων μου για τραγούδια καθώς και μελοποιήσεις ποιημάτων μου.

Θεωρώ ότι όλα αυτά  θα πλέον έτοιμα από το φθινόπωρο.

Θα ήθελα να κλείσετε εσείς αύτη την όμορφη κουβέντα με κάποιους στίχους σας . Εμείς θέλουμε να σας ευχηθούμε καλή επιτυχία σε όλη την πορεία σας και θα ήταν χαρά μας να σας ξαναέχουμε στην παρέα μας!!

Θέλω να  σας ευχαριστήσω θερμά για την υπέροχη πρόσκληση που μου κάνατε!!

Ήταν ιδιαίτερη τιμή για εμένα η φιλοξενία σας και η ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το έργο μου.

Ένα ποίημα μου από την ποιητική μου συλλογή ΩΔΕΣ που εκδόθηκε στο συλλεκτικό τόμο της ΦΙΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2021.Η έκδοση περιλαμβάνει 7 ποιητικά έργα της συλλογής μου.

ΕΝ ΕΡΗΜΗΝ

Κι όμως,το ξέρεις πως εν ερήμην μας

συντελέσθη το θαύμα..

Η μέρα μας εδόθει με ζαφειρένιο

Χρώμα στο άξιο του ουρανού μας.

Με δυό σπειριά στάρι στη χούφτα

ταίσαμε την αγάπη.

Να ανατριχιάσει η γη και το

μυριόχρωμο Λουλούδι που μόλις

άνθισε,για να μας χαριστεί.

Πλατύναμε έξω των ορίων.

Περίκλειστοι σε αρχαία σεληνόφωτα.

Σε μια ώρα υπέροχη..

Μες στην περίφοβη ματιά σου

που περισσότερο αγάπησα.

Ποθώ το αίμα σου..

Βαθύ, γλυκό, πίσω από την

ωχράδα των μελών σου.

Γεμάτα έκταση και έναν θρήνο,

που αλλουνού δεν μοιάζει..

Κι ο χρόνος παράφορος,

αυξάνεται μέσα μας.

Θρυμματισμένος από το

ακαθόριστο που εκρέει

η ομορφιά μας.

Στους ήλιους που ριζώσαμε,

πρίν απ’το φως .

Αλλού,πέρα..

Μια λύρα χάλκινη

θα βρει η καρδιά μου.

Να σημαδέψει το ασκητάριο

του ουρανού.

Με το ψάλσισμο να ταιριάξει

τους αχούς σου, που μονάχα για μένα

ταξιδεύουν,δυνατά πλασμένοι

τα σταυρωμένα βράδια μας.

Δεν τολμώ να σε σπαταλήσω

και εσύ εκπλήσσεσαι.

Μιλά η βροχή,οι δρόμοι των πουλιών

μας οδηγούν..

Μπροστά να ανυψωθούμε.

Για αυτό τραγούδα!

Να ξαναυφάνεις πάνω μου

το αρχικό.σου σχήμα.

Σκύψε στο γλυκό θυμιατό

του μεσονυχτίου,Ανυπότακτη!

Γλυκαίνοντας την δική μου

υποταγή, όταν η φλέβα κοκκινίζει

απ’τα ζεστά ρόδα των φιλιών σου.

Στις αντίθετες πλευρές της ύπαρξης μας

διασταυρώνεται η δημιουργία.

Οι θεοί μίλησαν για εμάς.

Όλα θα σε χωρέσουν μέσα μου.

και μετά τον θάνατο, εσύ θα με ορίζεις..

Πλασμένοι από το αλάτι

των δακρύων μας.

Στην εκμηδένιση του χρόνου.

Δίχως μέλλον, δίχως παρελθόν,

Από την μάθηση της αγάπης,

ευλογούμε ο ένας, τον άλλον.

Περιγελώντας τους κανόνες

συνεπαρμένοι,στην ουσιαστική μας

αναρχία.

Σε μια μέρα μόνο ζήσαμε,

Χιλιάδες μέρες.

Και αναστήσαμε έναν κόσμο

απ’ την αρχή.

Αναδυόμενοι με το συναίσθημα της

ευγνωμοσύνης..

Κι όμως, το ξέρεις πως εν ερήμην μας συντελέσθη το θαύμα..

Ριάννα..