ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ- ”ύμνος στον έρωτα, τη γυναίκα και την αγάπη”!!

Καλώς ήρθατε στη ‘’Γωνιά Χαλάρωσης’’ και σήμερα μαζί σας θα μιλήσουμε για ποίηση!! Κύριε Παπασάββα έχετε γράψει μια ποιητική τριλογία ‘’ύμνο’’ στον έρωτα στη γυναίκα και την αγάπη από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ.

Θα ήθελα να μας πείτε γι’ αυτά , τα μηνύματα που θέλετε να δώσετε. Κινητήρια δύναμη στη ζωή του ανθρώπου είναι ο έρωτας;

Σίγουρα η κινητήρια δύναμη στη ζωή του ανθρώπου είναι ο έρωτας. Μεμβράνη ο έρωτας τυλίγει αεροστεγώς το σώμα στο αδιάφανο ασήμι , με αλυσιδωτές λάμψεις ταξιδεύει τους ηλεκτροφόρους καημούς. Με την αύρα και τα σπινθηρίσματα του, καίει το εύπλαστο πέπλο τ’ ουρανού και ανάβει τα ξαφνιασμένα στεφάνια των άστρων. Έρχεται αθόρυβα ακάλεστος, με την άφθαρτη φωτιά του ,είναι αυτός που γεννά την επιβίωση του κόσμου.

Ποια θεωρείτε ότι είναι η διαφορά του έρωτα από την αγάπη;

ΑΓΑΠΗ Μια λέξη ,τρεις συλλαβές που δρασκελίζουν το σατέν παράθυρο, τις πτυχώσεις της βαθιάς ανάσας ακολουθούν, πρόσωπο με πρόσωπο ,οι δυο καθρέφτες αντανακλούν τα σπινθηρίσματα των ηλίανθων. Η αγάπη είναι ένα μπουκέτο απέριττης θυσίας και όχι ένας στυφός ορός βεβιασμένης πνοής. Η αγάπη είναι ρώγες σταφύλι που χύνεται αποσταγμένος μούστος στα φιλιά του έρωτα. Η αγάπη είναι μυρωδάτο γιασεμί ,διάδημα της άνοιξης, μουσικής κελάηδημα, θαλπωρή ψυχής.

Και να έρθουμε στη γυναίκα …Πως βλέπει τη γυναίκα ο ποιητής Χάρης;

Η γυναίκα είναι ίνδαλμα, η γενεσιουργός αιτία της ζωής, παραδεισένια οπτασία που απλώνει πέπλα τρυφερότητας , το μοναστήρι της αντρικής ψυχής , η ανάσα του κόσμου Στη φωτιά να πέσω το κόκκινο ν’ αγκαλιάσω, μάτια πολύτιμα διαμάντια, ανεκτίμητη είναι η γυναίκα. Και μεις αγκαλιαζόμαστε στο σκοτάδι ψαχουλεύοντας …το φως. Το φως που ξεπηδά από τις μύριες στοές της ευαισθησίας της και μας πλημμυρίζει σαν μάνα, αδερφή, φίλη, σύντροφο , συνοδοιπόρο και ιχνηλάτιδα των προσδοκιών μας, το πιο σεβαστό άτομο στη γη, αυτή είναι η ΓΥΝΑΙΚΑ που θαυμάζω και υμνώ μέσα από την ποίησή μου.

Οι άντρες θεωρείτε ότι αφήνουν τις κυρίες να κατευθύνουν τη σχέση ή η γυναίκα παίρνει το ρόλο του αρχηγού ούτως η άλλως;

Πιστεύω ότι ένας έξυπνος άντρας αφήνει τη ζωή του στα χέρια της γυναίκας και παραδέχεται την επιδεξιότητά της και τότε ναι η σχέση γίνεται ουσιαστική, βιώσιμη, μακρόχρονη και πολυποίκιλη γιατί η γυναικεία φαντασία καλπάζει ακατάπαυστα και ξεπερνά πύλες και όρια.

Με την ποίηση πότε ξεκινήσατε την πορεία σας;

Από πολύ μικρός έγραφα παντού. Ήταν ένας χείμαρρος ιδεών και σκέψεων που ξεπηδούσαν και αραδιάζονταν με τη δύναμη της γραφής σε φύλλα τετραδίων , σε εσώφυλλα βιβλίων, σε χαρτοπετσέτες , σε κουτιά τσιγάρων και ..όπου αλλού μπορεί κανείς να γράψει. Κάποια στιγμή με τις τελευταίες ηλεκτρονικές ανακαλύψεις ,άρχισα να τα δημοσιεύω στο facebook και μου έγινε πρόταση από τον εκδοτικό οίκο ΟΣΤΡΙΑ με τον οποίο συνεργάστηκα και στα τρία μου βιβλία.

Ποιά η πηγή της έμπνευσης σας;

Κύρια πηγή είναι η γυναίκα σε όλες της τις φάσεις και η αγάπη αλλά και πέρα από αυτά είναι και πολλά άλλα θέματα που με συγκινούν και τα αναλύω μέσα από τα ποιήματά μου όπως είναι η φιλοσοφία, η βιοποικιλότητα,η φιλία, η ειρήνη,η πολιτική, η παγκοσμιοποίηση, η προσφυγιά, η φτώχεια, η ανεργία, η αδικία σχεδόν όλα τα θέματα της επικαιρότητας αλλά και οι ιστορικές αναδρομές γιατί εγώ σπέρνω την λήθη με στίχους , αναποδογυρίζουν οι λέξεις, κεριά φωτεινά στάζουν στάλα στάλα τη γνώση στα διαυγή ρυάκια, ποτίζοντας ακαλλιέργητα χωράφια το σώμα με πυρακτωμένες αλυσίδες δεμένο, σφραγισμένο κοχύλι των λόγων μου, μυστικό αντίβαρο του χτες.

Είναι πιο δύσκολο για έναν ποιητή να περάσει τα μηνύματα , τις σκέψεις του στους αναγνώστες από έναν συγγραφέα;

Ναι είναι πιο δύσκολο γιατί ο ποιητικός λόγος εμπεριέχει συμπυκνωμένα μηνύματα που χρειάζεται να αναλυθούν και να αποκωδικοποιηθούν ενεργοποιώντας το νου του εκάστοτε αναγνώστη και με την ατομική προσεγγιστική του ικανότητα να το νιώσει. Οι ποιητές αγαπούν άπληστα με πάθος, κοινή τροφή τους στίχους τους μοιράζουν. Οι ποιητές δεν κλέβουν ψυχές απ’ τις εκκλησιές, ανάβουν άστρα και ήλιους, ραβδοσκοπώντας τον θόλο τ’ ουρανού αναβλύζουν κρυστάλλινες δροσερές ψυχές. Οι ποιητές όταν ερωτευτούν αιώνια μένουν στη γη κι ανάβουν τις λάμπες των ματιών απότομα, όσο μια κατακόκκινη ανατολή.

Κύριε Παπασάββα σας ευχαριστούμε για την όμορφη συζήτηση που κάναμε , σας ευχόμαστε πάντα επιτυχίες και θα ήθελα να μας αποχαιρετήσετε με ένα μικρό απόσπασμα από το έργο σας

ΤΟ ΌΝΟΜΆ ΣΟΥ…ΑΓΆΠΗ

Αγάπη σε βάφτισαν,

αρνείσαι το όνομα σου

μα το σώμα σου πλανήτης

στην πάχνη του πόθου και του πάθους.

Ω γλυκιά μου υπνηλία

κοιτώντας τα βάθη των ματιών σου

λαμπυρίζουν τα φωνήεντα σου

στην ανένδυτη αστραπή.

Ω αναστοχασμέ μιας λευκής σελίδας

της νύχτας, την πανσέληνο στης γης την πέτρα

με ιεροτελεστία ακονίζεις

και με τους σπινθήρες την αυγή του νου βάφεις .

Η ανυπότακτη σκέψη

τον υποταγμένο δείκτη υποτάσσει.

Ω γήινη Γυναίκα με κρίνο μοιάζεις,

με πόνο και με δάκρυ θυμιάζεις,

χωρίς λέξεις περιττές

ΑΓΑΠΗ σε ονομάζω.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ