Μουσείο Σοκολάτας – Βιέννη
17 Φεβρουαρίου 2021
” Χαιρέτα μου τον πλάτανο”
18 Φεβρουαρίου 2021Κοντά μας ο Αλμπέρτο Σεβή. Ηθοποιός , Σκηνοθέτης
«Trotz allem glaube ich an das Gute im Menschen» θα ήθελα να ξεκινήσουμε με αυτή την πρόταση που υπάρχει στο ημερολόγιο της Άννας Φρανκ . «Πιστεύω ακόμα στην καλοσύνη των ανθρώπων», αυτό ουσιαστικά σημαίνει…ήταν η ανάγκη αυτού του παιδιού πιστεύεις εκείνη τη στιγμή που το έγραφε να ελπίζει στην καλοσύνη των ανθρώπων ή σε ένα θαύμα , το λέω γιατί η ιστορία και τα γεγονότα μας έδειξαν ότι η καλοσύνη τελικά είναι πολύ σπάνια όταν μπαίνει μπροστά το χρήμα, το συμφέρον και κυρίως ένας πόλεμος .
Η αθωότητα ενός παιδιού δεν του αφήνει περιθώριο να δει την κακία, την εκμετάλλευση, τον δόλο, την ασχήμια των πραγμάτων και τον αρνητισμό, το μίσος των ανθρώπων σε καταστάσεις, όπως αυτές που διαδραματίστηκαν το χρονικό διάστημα των εγκλημάτων προς τους Εβραίους και συνεχίζονται μέχρι σήμερα σε πάρα πολλά μέρη παγκοσμίως.
Πιστεύω ότι η αθωότητα των παιδιών και των εφήβων είναι η ασπίδα προστασίας σ’αυτό τον κόσμο που ζούμε.
« Εμείς ξεκινήσαμε τον πόλεμο;», « Εσείς τη ζήσατε τη ζωή σας , εμείς τι ζήσαμε;» Μια ατάκα που και μόνο που την διαβάζεις χωρίς να δεις τίποτα παραπάνω βγάζει πολλά συναισθήματα. Από παράπονο μέχρι θυμό. Θα ήθελα να μου πείς τη γνώμη σου..ποιό το κύριο συναίσθημα αυτών των ανθρώπων από την αρχή που τους περιόρισαν , που τους υποχρέωσαν να κυκλοφορούν με το άστρο μέχρι την τραγική κατάληξη δυστυχώς.
Στην ηλικία της η Άννα Φρανκ πλημμυρίζει από αισιοδοξία και ζει σε έναν κόσμο όμορφο παρά τον φόβο και την αγωνία των καταστάσεων που βιώνει. Μην ξεχνάμε ότι η αγάπη και ο έρωτας είναι η κινητήρια δύναμη σε μια μικρή αθώα ψυχή και κάνει τον κόσμο ομορφότερο.
Όταν από έναν άνθρωπο παίρνεις σιγά-σιγά τα απαραίτητα που χρειάζεται για να διατηρήσει την αξιοπρέπεια και τη διαβίωσή του, όταν όταν τον καταδικάζεις σε απομόνωση κοινωνική και κατεβάζεις το επίπεδο του περιορίζεις το μυαλό του και του αφαιρείς το πολυτιμότερο αγαθό, που είναι η ελευθερία του, τότε είναι φυσικό να καταστρέφεις τις άμυνές του και να τον ωθείς σε θάνατο.
Οι άνθρωποι όμως είχαν έντονο το συναίσθημα της επιβίωσης. Ήταν φυσικό να προσπαθούν να αντιστέκονται στη βαρβαρότητα, την εγκληματικότητα και την απανθρωπιά των ναζί. Για τη συμπαράσταση ανθρώπων που έβαλαν τη ζωή τους πιο πάνω από το φόβο, τους έκαναν για δύο ολόκληρα χρόνια να πιστεύουν στη ζωή και στο θαύμα της.
”Ήταν δεκαπέντε χρονών το κορίτσι εκείνο, που προχώρησε προς το θάνατο χωρίς να το ξέρει. Καθένας από αυτούς αισθάνθηκε την υποχρέωση να καταθέσει την μαρτυρία του. Καθένας από εμάς αισθάνθηκε την υποχρέωση να καταγράψει κάθε ιστορία, κάθε περιστατικό. Αυτές ήταν οι επιθυμίες των αποθανόντων, η διαθήκη των νεκρών. Αφού ο αποκαλούμενος πολιτισμένος κόσμος δεν είχε ανάγκη την ζωή τους, τότε ας κατοικηθεί από τον θάνατο τους. Η χαμένη αθωότητα της Άννας Φρανκ είναι μια από αυτές τις μαρτυρίες. Το ημερολόγιο μιας κοπέλας που πριν καλά καλά προλάβει να γνωρίσει τη ζωή και τον έρωτα, οδηγήθηκε από τους ναζί στα στρατόπεδα του θανάτου. …κι όμως θα σας φανεί παράξενο εάν σας έλεγα ότι μπορεί κανείς να είναι ευτυχισμένος σε ένα από αυτά τα στρατόπεδα. Η Άννα Φρανκ ήταν. Ύστερα από δύο χρόνια που ήταν κλεισμένη στα σκοτεινά δωμάτια της σοφίτας, βρισκόταν πάλι στον ήλιο και στον καθαρό αέρα που τόσο αγαπούσε…”
Εσύ σ’ αυτό το έργο θρύλο, σ’ αυτό το έργο μνήμης και φόρου τιμής για όλους όσους χάθηκαν αλλά και σ’ αυτούς που επέζησαν έχεις το ρόλο του πατέρα, τον Όττο Φρανκ. Προστατευτικός , στοργικός υπομονετικός , έτοιμος να αντέξει τα πάντα αλλά χωρίς να μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή… είδες ότι αγαπούσε να καίγεται κυριολεκτικά…και σαν τον Όττο πολλοί. Πίστευε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι θα κατάφερνε να προστατέψει τους ανθρώπους του;
Μέσα από το ρόλο μου ως πατέρας πίστεψα ακράδαντα ότι μπορώ να προστατέψω τους ανθρώπους μου και όχι μόνο γιατί το υπαγορεύει ο ρόλος μου, αλλά γιατί και οι γονείς μου επιβίωσαν από αυτά τα στρατόπεδα θανάτου μόνο και μόνο γιατί είχαν αγάπη για τη ζωή.
Ένας ηθοποιός γνωρίζουμε πολύ καλά ότι πρέπει να ταυτιστεί , ‘να μπει’ στο ρόλο..αυτή η παράσταση που ανεβάσατε είναι ένα πολύ μικρό δείγμα από την ιστορία των προγόνων σας και θα ήθελα να μου πείς τα συναισθήματα της ομάδας όταν έπρεπε να ‘ μπουν σ’αυτούς τους ρόλους .
Το να ζεις καταστάσεις ανθρώπων που η μοίρα τους έσπρωξε να βιώσουν όλες αυτές τις αδιανόητες καταστάσεις, εμείς οι ηθοποιοί μέσω των γονέων μας ξαναβιώσαμε το δικό τους μαρτύριο όπως με την εξιστόρηση των ίδιων των γονιών μας. Εδώ θα πρέπει να πω ότι οι περισσότεροι από τους ηθοποιούς του έργου είναι είναι παιδιά επιζώντων του ολοκαυτώματος. Αναμφισβήτητα ταυτίζεσαι με τον ρόλο σου.
Η παράσταση « η χαμένη αθωότητα της ‘Αννας Φρανκ» πότε ανέβηκε πρώτη φορά από την ομάδα Εntremosotros;
Η πρεμιέρα της παράστασης ανέβηκε στις 5 Νοεμβρίου 2016 στο κινηματοθέατρο «Άνετον» της Θεσσαλονίκης με τη συμπαράσταση του δήμου της πόλης.
Οι συντελεστές τις παράστασεις , σκηνοθέτες , ηθοποιοί ποιοι είναι;
Σκηνοθεσία : Μαλούχος Γιάννης – Βοηθός σκηνοθέτη : Αλμπέρτο Σεβή
Ηθοποιοί: Αλμπέρτο Σεβή , Αλίκη Άντζελ, Αλμπέρτο Πέρεζ, Δαυίδ Ναχμίας, Μπάρυ Σεβή, Σαλίνα Μαϊρ, Βυρώζης Χρήστος,Στελίνα Ζακάρ,Χρυσοχόου Βάλια,Χαρατσιδου Χριστίνα,
Σκηνικά : Αλμπέρτο Σεβή & Karen Apinian
Μουσική: Ηλίας Ναχμίας & Μίνα Αμανατίδου
Ενδυματολόγος : Ρικέτα Ταρφών
Φως & Ήχος : Αλέξης Παπαδόπουλος
Πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι η παράσταση είναι διαθέσιμη στο YouTube για να την παρακολουθήσει όποιος θέλει , να υποθέσω χωρίς χρονικό περιορισμό;
Το θεατρικό έργο διατίθεται στο YouTube με τίτλο « Η χαμένη αθωότητα της Άννας Φρανκ».
Είναι φυσικό η ποιότητα του θεατρικού έργου να μην έχει την ίδια αίγλη με αυτήν της παράστασης στο θεατρικό σανίδι.
Παρ’ όλα αυτά σε λίγο καιρό το έργο στο YouTube θα αντικατασταθεί με ένα άλλο καλύτερης ποιότητας σε ανάλυση ψηφιακής εικόνας με υποτιτλισμό.
Η ομάδα ετοιμάζει κάποιο άλλο έργο αυτή την περίοδο παρ’ όλο τις δυσκολίες και τους περιορισμούς λόγω πανδημίας;
Η θεατρική ομάδα βρίσκεται στο μέσον των παραστάσεων του θεατρικού έργου «Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός» τον Ρέππα Παπαθανασίου και τις οποίες θα συνεχίσουμε μετά το τέλος της πανδημίας.
Η τελευταία μας παράσταση ήταν στις 28 Αυγούστου 2020 στο φεστιβάλ Ορεστιάδας, όπου αποσπάσαμε τέσσερα σημαντικά βραβεία και αυτό μας δίνει κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσουμε το έργο μας. Έτσι παρά τις αντιξοότητες, έχουμε ξεκινήσει, με την άδεια του παραγωγού και σκηνοθέτη κυρίου Μ. Μανουσάκη, τις πρόβες του «Ουζερί Τσιτσάνης», μετατρέποντας το κινηματογραφικό σε θεατρικό έργο.
Σ΄ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που μου αφιέρωσες και θα χαρώ πολύ να μιλήσουμε σύντομα για κάποια νέα παράταση.
Και εγώ σ’ ευχαριστώ και θα χαρώ να ξαναέρθω!!
Την παράσταση θα την δείτε δωρεάν ΕΔΩ
